หนังสือพิมพ์ดีเล่มที่ 27

ประเทศไทยเป็นเมืองพุทธ ประชากรประมาณ 95% นับถือพระพุทธศาสนา แม้รัฐธรรมนูญ มิได้ระบุว่าพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ แต่ความจริงที่ชัดเจนและปฏิเสธไม่ได้คือ พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติไทย ฉะนั้น พ.ร.บ. คณะสงฆ์ ซึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณาปรับปรุงของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา จึงเป็นปัญหาของที่ชาวพุทธทุกคนต้องให้ความสนใจและน่าถือโอกาสนี้ สังคายนาเนื้อหาในกฎหมายให้ตรงตามพระธรรมวินัยให้มากที่สุด โดยต้องกระทำอย่างเปิดเผยและทั่วถึง ต้องให้พระทั้งประเทศมีโอกาสรับรู้ถึงเนื้อหาในกฎหมายมิใช่ถือตามพระกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ไม่ว่ากลุ่มนั้นจะมียศถาบรรดาศักดิ์หรือตำแหน่งทางปกครองอย่างไรก็ตาม เพราะพุทธศาสนา มิใช่ระบบตัวแทน มิใช่ระบบเสียงข้างมาก แต่พระพุทธองค์ทรงกำหนดไว้แล้วว่า ให้ถือตามพระธรรมวินัยเป็นหลัก เป็นการกำหนดโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ยกเว้นแม้เวลาจะล่วงเลยไปนานเท่าใดแล้วก็ตาม

การปรับปรุง พ.ร.บ.คณะสงฆ์ที่สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีการับผิดชอบอยู่นี้ เมื่อพิจารณาถึงคณะกรรมการผู้รับผิดชอบ ก็ปรากฏว่าเป็นชาวพุทธทั้งนั้น จึงถือเป็นโอกาสที่จะได้ปฏิบัติเป็นพุทธบูชา ด้วยการปรับปรุงเนื้อหาในกฎหมายให้เป็นไปตามพระธรรมวินัยให้มากที่สุดเพื่อรักษาพระศาสนาให้คงอยู่ในแนวทางที่ถูกต้อง ความจริงอย่างหนึ่งที่ควรคำนึงถึงให้มากคือหากทำด้วยความถูกต้องในเนื้อหาตรงตามพระธรรมวินัย พระท่านก็จะปฏิบัติตามพระธรรมวินัยไม่ผิดเพี้ยน บุญกุศลที่ท่านทั้งหลายได้กระทำก็จะมีอานิสงส์มาก แต่ในทางกลับกัน หากทำให้เนื้อหาขอกฎหมายไม่เป็นไปตามพระธรรมวินัย อันจะมีผลกระทบถึงการดำรงอยู่ของพระศาสนาบาปทั้งหลายที่จะได้รับก็จะมากขึ้นเช่นกัน

ที่ผ่านมา สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา ได้จัดทำประชาพิจารณ์ ร่าง พ.ร.บ. คณะสงฆ์มาครั้งหนึ่งแล้วโดยจัดที่หอประชุมแห่งชาติการประชาพิจารณ์ในครั้งนั้น ต้องถือว่าล้มเหลวเพราะการจัดไม่ครอบคลุม ไม่มีการกำหนดหัวข้อให้พิจารณ์ จึงทำให้ผู้เข้าร่วมพูดโดยไม่มีขอบเขต ที่สำคัญผู้ควบคุมการพิจารณาในครั้งนั้น ไม่ควบคุมผู้แสดงความคิดเห็นให้อยู่ในประเด็น ปล่อยให้มีการพูด ในลักษณะที่ไม่เหมาะสม กระทบถึงสถาบันเบื้องสูงและพระสังฆราชซึ่งไม่ควรจะเกิดขึ้น

บรรยากาศในการประชาพิจารณ์ มีลักษณะเป็นการจัดตั้ง การโห่ฮา ในขณะที่มีผู้แสดงความคิดเห็น นอกจากนี้ สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาก็มิได้สรุปผลของการทำว่าประชาพิจารณ์ว่าเป็นอย่างไร การประชาพิจารณ์ในลักษณะนี้ไม่อาจเป็นข้อสรุปที่จะนำไปใช้ในการปรับปรุงเนื้อหา ของกฎหมายได้เลย

การทำประชาพิจารณ์กฎหมายที่เกี่ยวกับพระภิกษุ จะต้องประชาพิจารณ์โดยยึดถือพระธรรมวินัยเป็นหลัก ต้องหาข้อยุติในทุกปัญหาด้วยพระธรรมวินัย การทำประชาพิจารณ์ พ.ร.บ.คณะสงฆ์ไม่อาจถือเสียงข้างมากได้ เพราะเสียงข้างมากอาจขัดกับพระธรรมวินัยได้ การทำประชาพิจารณ์กฎหมายอื่น ที่ถือเสียงข้างมากได้ พระสงฆ์มีธรรมวินัยเป็นกฎหมายสูงสุดอยู่แล้ว สำหรับพระภิกษุสงฆ์แล้วพระธรรมวินัยเป็นกฎทีไม่อาจลบล้างได้ ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ทั้งไม่อาจตั้งกฎใดๆขึ้นใหม่ได้

จึงใคร่เสนอแนวทางการปรับปรุงร่าง พ.ร.บ. สงฆ์ว่า หากจะทำประชาพิจารณ์จะต้องทำอย่างกว้างขวาง ให้พระทั้งประเทศมีส่วนร่วม จะต้องกำหนดหัวข้อการพิจารณ์ และต้องยึดพระธรรมวินัยเป็นกรอบสูงสุดที่จะต้องปฏิบัติตาม การพิจารณ์ต้องได้ข้อยุติให้เป็นไปตามพระธรรมวินัย ไม่ใช่สรุปจากเสียงข้างมาก

ที่สำคัญต้องควบคุมการพิจารณ์ให้เรียบร้อยให้สมกับเป็นชาวพุทธที่รับฟังเหตุผลของกันและกัน อย่าด่วนสรุปเนื้อหา หรือเร่งรัดเพื่อออกกฎหมายโดยเร็ว แม้ไม่มี พ.ร.บ. คณะสงฆ์ พระภิกษุยังสามารถอยู่ได้ แต่หาก พ.ร.บ.คณะสงฆ์ไม่เป็นไปตาม พระธรรมวินัยจะทำให้พระพุทธศาสนาของแท้หมดสิ้นไปจากแผ่นดินไทย

เป็นโอกาสของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาแล้ว ที่จะได้สร้างบุญหรือจะทำบาป

สมพล ตระกูลรุ่ง

กลุ่มวิชาการชาวพุทธ

หมายเหตุ บก.

ท่านผู้เขียนต้องการให้ระวังเรื่องการประชาพิจารณ์ พ.ร.บ.คณะสงฆ์ ไม่ควรถือความคิดของคนส่วนมากต่อประเด็นแต่ละประเด็น แต่ต้องสอบทานก่อนว่าตรงกับพระธรรมวินัยหรือไม่ หากไม่ตรงกับพระธรรมวินัย ขัด หรือ แย้งพระธรรมวินัยแล้วก็ถือว่าใช้ไม่ได้ นี่คือ ประเด็นที่ต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง เพราะสัจจะธรรมก็คือศาสนาพุทธ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมวินัย พระธรรมวินัยก็คือศาสนาพุทธ ผู้บัญญัติพระธรรมวินัยก็คือพระศาสดาของศาสนาพุทธ พระพุทธองค์ทรงประกาศศาสนาพุทธครั้งนั้นทรงประกาศว่า พระธรรมวินัยนี้ คือ ศาสนาพุทธและเมื่อก่อนที่ดับขันธ์ปรินิพพาน ทรงตรัสว่า พระธรรมวินัยจะเป็นศาสดาของพวกเร่าชาวพุทธทั้งหลายสืบมา เพราะฉะนั้น หากบัญญัติวิถีปฏิบัติใดไม่ตรงพระธรรมวินัย ไม่สอดคล้องไม่เอื้อต่อพระธรรมวินัย นั่นก็เท่ากับบัญญัติมาตรการที่บ่อนทำลายพระพุทธศาสนานั่นเอง เรื่องการบัญญัติกฎหมายจึงน่าระวังเป็นอย่างยิ่ง เพราะหากบัญญัติกฎหมายไปทางขัดแย้งพระธรรมวินัยก็จะกลายเป็นความผิดและความบาปอย่างมโหฬารยิ่งใหญ่มากต่อพระพุทธศาสนา แต่การทำความเข้าใจพระธรรมวินัยนั้นเป็นการยาก กล่าวคือ ผู้ที่จะบัญญัติกฎหมายให้สอดคล้องพระธรรมวินัยที่สุดได้นั้นก็ต้องมีสติปัญญารู้แจ้งทั่วธรรมะในพระพุทธศาสนา โดยบุคลาธิษฐานก็คือ พระอรหันต์มีอยู่ย่อมฟังท่านพระอรหันต์นั้น ฟังเหตุและผลของท่าน เพราะพระอรหันต์คือพระธรรมทายาทที่แท้จริง ผู้ได้รับผลหรือปฏิเวธธรรมทั้งสิ้นแห่ง

พระพุทธศาสนา และหากมิฉะนั้นก็จำเป็นต้องรับฟังข้อวิจารณ์ของผู้รู้ หรือผู้ได้รับการศึกษามาก โดยต้องใช้สติใช้ปัญญาในการพิจารณาเหตุผลทางโลกและทางธรรมให้ประสานกันเป็นประโยชน์แด่พระพุทธศาสนาในส่วนรวม อย่าเอาแนวความคิดของตนเป็นหลัก ในเมื่อผู้มีอำนาจพิจารณายังเป็นปุถุชน มีอวิชชาอยู่ ย่อมพลาดได้ โดยเฉพาะการมองการไกล ไม่ถึงที่สุด ฉะนั้นการประชาพิจารณ์ จึงน่าระวัง ควรดำเนินการในส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องกับพระธรรมวินัย เพื่อนำมาประกอบการพิจารณาร่วมกับส่วนที่เป็นพระธรรมวินัย สมตามบทความข้างต้น และขอชื่นชมกับบทความของท่านผู้นี้ ที่แสดงความหมายที่ถูกต้องตามครรลองพระธรรมวินัยให้ปรากฏ

บรรณาธิการ

บทความพิเศษ

จาก คอลัมน์ ชายตา ฉลามเขียว, ไทยรัฐ 4 พ.ค.2545 หน้า 6

อัฐบริขาร ๘

สมัยเป็นเด็กอยู่บ้านนอก คุณตาบวชเป็นพระก็เลยทำให้มีโอกาสได้อยู่วัด และมีโอกาสได้ใกล้ชิดพระสงฆ์ รวมตลอดทั้งพระป่านั้นน่าเลื่อมใสมาก

ยึดถือแนวทางของพระพุทธเจ้าอย่างเคร่งครัด ยังไม่รู้ว่า พ.ร.บ. สงฆ์ฉบับใหม่จะจบลงอย่างไร แต่ท่าทีของผมคือไม่อยากให้มีการแก้ไข อยากให้พระสูงอาวุโสปกครองพระต่ำอาวุโสเหมือนเดิม ขอให้นายกฯทักษิณ ชินวัตร ดอง พ.ร.บ.สงฆ์ใหม่ไป 200 ชาติ บรรดาที่อยากได้อำนาจปกครองสงฆ์ในเวลานี้ ไม่ใช่สงฆ์ใน พระพุทธศาสนา บุรุษที่ออกบวชเป็นพระนั้นไม่ใช่ผู้ต้องการอำนาจ แต่คือผู้ที่ต้องการใช้ชีวิต อย่างพระพุทธเจ้า คือสละแล้วทุกอย่างในทางโลก

สิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นของพระสงฆ์ที่พระพุทธเจ้ากำหนดไว้นั้นมีเพียง 8 อย่างเป็นผ้า 4 เหล็ก 3 น้ำ 1 “อัฐบริขาร 8”

1. สบง. 2. จีวร 3. สังฆาฏิ 4. ผ้ารัดประคด 5. บาตร 6. มีดโกนผม 7. เข็มขัดผ้า 8. ที่กรองน้ำ

พระพุทธเจ้ากำหนดให้พระสงฆ์มีของใช้ประจำตัวเพียง 8 อย่างเท่านี้

คนบ้านนอก คนที่อยู่ใกล้ชิดกับพระป่า มีโอกาสได้เห็นพระสงฆ์ที่มีลักษณะสมบูรณ์แบบ

อย่างนี้ ส่วน คนเมืองใหญ่ หรือเมืองหลวงนั้นมีโอกาสได้เห็นยาก

โดยเฉพาะพระสงฆ์เมืองหลวงพูดได้ว่าไม่มีเลย บางวัดแค่ออกบิณฑบาตยามเช้าก็มีรถตู้ไปรับแล้วปล่อยลงตามย่านชุมชน มีศิษย์เดินตามหลังของเต็มบาตร ก็ถ่ายลงถังส่งกลีบแม่ค้าเอาไปขายต่อให้ประชาชนที่มาใส่บาตร

การอยู่ในกุฏิ ก็หรูหราฟู่ฟ่ามาก บางห้องติดวอลล์เปเปอร์ เฟอร์บิวด์อิน ติดแอร์ มีผ้าม่านหรู ฟูกหนาเตอะ มีทีวี มีวีดีโอ มีเครื่องเสียงชั้นเยี่ยม และยุคนี้แถมด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์เล่นอินเตอร์เน็ตได้ทั่วโลก

พระสงฆ์ที่สมณศักดิ์สูง ๆ จะมีรถประจำตัวยี่ห้อแพง นิยมมากที่สุดคือ เมอร์ซีเดส เบนซ์

สงฆ์ที่กำลังดิ้นรนให้มีการแก้ไขกฎหมายเพื่อยึดครองอำนาจการปกครองสงฆ์ และยึดครองการบริหารผลประโยชน์จากที่ธรณีสงฆ์อยู่ในเวลานี้ ไม่ใช่พระสงฆ์ใน พระพุทธศาสนา

พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาที่แท้จริงคือ บุรุษที่สละแล้ว และหันมายึดแนวทางของพระพุทธเจ้า มุ่งออกสู่ป่าเขา แหล่งวิเวก ศึกษาธรรมะให้แตกฉาน แล้วผู้คนที่พบเห็นความมักน้อยจะนิยมศรัทธาเข้าหาแล้วนำวิถีทางแห่งพุทธมาปรับใช้ในชีวิตของคฤหัสถ์ แล้วจะเป็นบ่อเกิดให้สังบคนร่มเย็น

ผมขอย้ำ พระสงฆ์ที่กำลังต้องการอำนาจปกครองสงฆ์ ไม่ใช่สงฆ์ในพระพุทธศาสนา

สงฆ์ในพระพุทธศาสนาคือบุรุษที่ไม่ต้องการอะไร

ของท่านนายกฯทักษิณ ชินวัตร อย่าได้กลัวสงฆ์เหล่านี้

ฉลามเขียว

หมายเหตุบก.

เมื่อประมาณ 50 ปี ล่วงมาแล้ว พระสงฆ์ป่าที่ขึ้นชื่อว่าเคร่งครัดใน พระธรรม

วินัยก็ได้แก่คณะธรรมยุตินิกาย ที่พระภิกษุ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทางสถาปนาขึ้น เพื่อการจรรโลงพระพุทธศาสนา และได้ชื่อว่าเคร่งครัด ทรงธรรมทรงวินัยอย่างยิ่งใน ขณะแรกเริ่มนั้น แต่แล้ว ไม่นานนี้ก็เกิดปัญหาแย่งกันใหญ่กับมหานิกายเดิม มีประวัติมากมาย ครั้นเมื่อรอมชอมกันได้ ก็กลายมาเป็นสภาพคณะสงฆ์ไทยที่เป็นราชการระบบเจ้าขุนมูลนาย มีการประสานงานกันโดยมีผลประโยชน์ทางตำแหน่งและสมณศักดิ์ เป็นตัวกลาง อย่างค่อนข้างลงตัว ตามพระราชบัญญัติลักษณะปกครองสงฆ์ ร.ศ. 121 และ พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พุทธศักราช 2484 กาลล่วงมาถึงยุค ฯพณฯจอมพลสฤษดิ์ ธนรัชต์ ได้ออกกฎหมายคณะสงฆ์ใหม่ คือ พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 ที่ใช้มาถึงปัจจุบันนี้

พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ฉบับนี้ ได้ยกเลิก พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2484 ซึ่งใช้อยู่ก่อนหน้านั้น เป็นเหตุให้สงฆ์สูญเสียประโยชน์ทางอำนาจตำแหน่ง ยศศักดิ์ ไปมากมาย เพราะ องค์การปกครอง คือ สังฆสภา และตำแหน่ง สมาชิกสังฆสภา 45 รูป ถูกยกเลิก สังฆมนตรี มีสังฆนายก และ สังฆมนตรี 9 รูป ถูกยกเลิกไป พร้อมองค์การสงฆ์ส่วนกลางคือ องค์การปกครอง องค์การศึกษา องค์การศึกษา องค์การเผยแพร่ และองค์การ สาธารณูปการ เจ้าคณะตรวจการในภาคต่าง ๆ พลอยถูกยกเลิกไปด้วย นั่นก็คือ ตำแหน่งทางการปกครอง หรือระบบอำนาจในหมู่สงฆ์ ที่ล้วนมีแต่หมู่สงฆ์มียศถาบรรดาศักดิ์เข้ากุมตำแหน่งกัน ระบบตำแหน่งและชั้นราชการสงฆ์ เป็นเหตุของการแข่งขันแก่งแย่งกัน การแก่งแย่งตำแหน่งกันของหมู่สงฆ์เป็นสิ่งที่ ไม่ชอบพาระธรรมวินัย นั่นเป็นเหตุผลของผู้ปกครองที่มีอำนาจสูงสุดในการออกกฎหมายขณะนั้นและแท้จริงก็มีกรณีตัวอย่างเห็นได้มากมาย หลายตัวอย่างที่หมู่สงฆ์มีการแก่งแย่งตำแหน่งกันเช่นแย่งตำแหน่งสังฆราช ตำแหน่งสังฆมนตรี ตำแหน่งเจ้าคณะพระสังฆาธิการ

มีการเมืองอย่างสุดเหวี่ยงในวงการคณะสงฆ์ขณะนั้น มีความอิจฉาริษยา อย่างมิใช่ นักบวช เห็นได้ชัดเจนจากกรณีพระพิมลธรรมวัดมหาธาตุในยุคนั้น ที่สงฆ์มีบรรดาศักดิ์แก่งแย่งตำแหน่งสังฆมนตรี หรือ สมณศักดิ์ สมเด็จพระราชคณะ กันอย่างเปิดเผยต่อสาธารณะ ความชอบธรรมในการยกเลิก พงรงบง คณะสงฆ์พุทธศักราช 2484 อันเป็นเหตุให้สงฆ์ที่มีบรรดาศักดิ์ส่วนบนของการปกครองหมู่สงฆ์สูญเสียตำแหน่งระดับสูงสุดในระบบสงฆ์ไทยไปอย่างมากมาย จะมีอยู่เพียงใด หรือไม่ ก็ตาม แต่ผลที่เกิดตามมาก็คือ องค์กรสงฆ์ทั้งหมดที่ถูกยกเลิกไปรวมมาลงเป็นองค์กรเดียวคือ มหาเถรสมาคมทุกวันนี้ ซึ่งมีกรรมการโดยตำแหน่งสมเด็จพระราชาคณะกับการแต่งตั้งอีกจำนวนไม่เกิน 8 รูปเกิดขึ้นตาม พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พุทธศักราช 2505

ทำให้ไม่มีเป้าหมายที่สงฆ์จะแก่งแย่งกันมากมายเหมือนเดิม เพราะตำแหน่งที่กำหนดไว้มีน้อย และโดยวิธีการนี้ ทำให้สงฆ์กลับมาสู่พระธรรมวินัยได้ระดับหนึ่ง ในขณะนี้ได้มีการเคลื่อนไหวให้แก้ไขพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ใหม่ และให้เพิ่มองค์กรสงฆ์ระดับนโยบายคณะสงฆ์เข้ามาอีก 1 องค์กรคือ มหาคณิสสรปรากฏตามร่างพระราชบัญญัติ พ.ศ. ...ของพระมหาเถรสมาคม กรณีที่จะมีการแก้ไขกฎหมายให้มีตำแหน่งทางการปกครองต่าง ๆ เพิ่มไปจากที่มีอยู่ปัจจุบันนั้น อาจถูกมองได้ว่าเป็นการไม่ชอบด้วยธรรมวินัย เพราะเป็นการเพิ่มน้ำหนักความหมายให้แด่งานฝ่ายอำนาจ

และท่านผู้เขียนบทความนี้ท่านไม่เห็นด้วยเมื่อท่านกล่าวว่า “สงฆ์ที่กำลังดิ้นรนให้มีการแก้ไขกฎหมายเพื่อยึดครองอำนาจการปกครองสงฆ์ และยึดครองการบริหารผลประโยชน์ จากที่ธรณีสงฆ์อยู่ในเวลานี้ (หมายถึง มหาคณิสสร ตามร่าง พ.ร.บ.คณะวงศ์ พ.ศ...../บก.) มิใช่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา”

“พระสงฆ์ในกาสรพระพุทธศาสนาที่แท้จริงคือ บุรุษที่สละแล้ว และหันมายึด แนวทางของพระพุทธเจ้า มุ่งออกสู่ป่าเขาแหล่งยวิเวก ศึกษาธรรมะให้แตกฉาน แล้วผู้คนที่พบเห็นความมักน้อยจะนิยมศรัทธาเข้าหาแล้วนำวิถีทางแห่งพุทธมาปรับใช้ใน ชีวิตของคฤหัสถ์ แล้วจะเป็นบ่อเกิดให้สังคมร่มเย็น

สงฆ์ในพระพุทธศาสนาคือบุรุษที่ไม่ต้องการไร”

แต่ความจริงในวันนี้ก็คือ สงฆ์ที่แท้จริงตามลักษณะที่ท่านว่านั้น อยู่ในฐานะผู้ถูกปกครองและอยู่ใต้ระเบียบของระบบ จากสงฆ์ผู้ได้อำนาจทางตำแหน่งการปกครองบ้าง ทางยศถาบรรดาศักดิ์บ้าง และโดยปริยายจากระบบสงฆ์ที่เป็นชนชั้นบ้าง สงฆ์ที่แท้จริงที่เดินจามพุทธจริยา ตามรอยพระอรหันต์โดยแท้จริง ผู้ไม่ยินดีในตำแหน่งและสมณศักดิ์ มากมายมหาศาลจึงเป็น เพียงผู้รับใช้ระบบสงฆ์เจ้าขุนมูลนาย อยู่ในฐานะผู้คอยรับคำสั่งสถานเดียว แบบเจ้ากับข้า สุดแต่จะมี กิจการงานอะไรของผู้มีอำนาจ มิได้รับใช้ใช้พระพุทธศาสนา ฉะนั้น แท้จริงระบบสงฆ์ทุกวันนี้จึงมิได้ถือพระธรรมวินัย มิได้เดินตามวิถีทางพระธรรมวินัย คือวิถีทางการศึกษา คันธุระ และวิปัสสนาธุระอันเป็นการศึกษาหลักของการพระพุทธศาสนา การตักเตือนกัน ด้วยศีลไม่อาจกระทำได้มหาปวารณาในหมู่สงฆ์ขาดแก่นแท้ของหลักการปวารณา

พระสงฆ์ กลายมาถืออำนาจเป็นใหญ่อัน ส่งผลต่อพระธรรมวินัย คือทำลายหลักกากรมหาปวารณา ที่ให้พระสงฆ์ตำหนิกันด้วยหลักของศีลได้ (พระอรหันต์หรือผู้รู้จะไม่สามารถกล่าวตักเตือนพระราชาคณะหรือสมเด็จพระราชาคณะได้หรือแม้กระทั่งจะนั่งเสมอกับท่านผู้มีอำนาจเช่นนั้นก็ไม่ได้ เพราะท่านผู้ลุ หลงแก่อำนาจย่อมโกรธย่อมใช้มาตรการทางอำนาจได้โดยการรับรองของกฎหมายนั่นเอง) การสองอำนาจที่เกิดจากการรับรอง ของกฎหมาย และจารีตของระบบสงฆ์ทางเจือด้วยยศศักดิ์ ท่านจะเห็นภาพพระสงฆ์ไม่เสมอกัน ระหว่างพระสงฆ์ธรรมดารูปหนึ่ง กับพนระสงฆ์ที่มีตำแหน่งและยศศักดิ์ ประชาชนคนทั้งหลายหรือแม้พระสงฆ์ด้วยกันเองที่เขลาไม่เข้าใจพระธรรมวินัย จะไม่เข้าใจว่าพระที่ติดอยู่ในตำแหน่งและยศศักดิ์ ถือว่าเสื่อมหรือพ่ายแล้ว จะไม่สามารถบรรลุมรรคผลนิพพานระดับสูงสุดได้

แต่พระธรรมดาที่ สละไม่ยินดีในตำแหน่งและยศศักดิ์จะสามารถบรรลุผลระดับสูงสุดได้ ดังเช่นพุทธจริยา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงแสดงชีวิตของพระองค์เองไว้เป็นแบบอย่าง โดยทรงสละ ตำแหน่งและยศศักดิ์อันสูงสุดของแผ่นดิน เพราะได้ทรงเห็นโทษของการยึดติดในตำแหน่งว่าไม่ใช่ ทางมรรคผล นิพพาน ไนเมื่อทรงหวังบรรลุมรรคผลนิพพาน คือมหาโพธิญาณพุทธเจ้า ก็จำเป็นต้องสละ และเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่ส่งผลให้ทรงบรรลุพระโพธญาณได้ หากทรงครองตำแหน่งกษัตริย์ หรือมหาจักรพรรดิอยู่ ก็ไม่อาจบรรลุพระโพธิญาณตรัสเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เมื่อทรงวางแบบไว้เช่นนี้ย่อมยืนยันสัจธรรมข้างต้นที่ว่า พระมีตำแหน่งและยศศักดิ์ หรือยินดีในตำแหน่งและยศศักดิ์อยู่ ไม่อาจบรรลุมรรคผลนิพพานได้ พระอรหันต์บุคคลผู้ประเสริฐไม่อาจเกิดจากพระผู้ติดอยู่ในตำแหน่งและยศศักดิ์ใดใด

ฉะนั้น วิถีทางพระธรรมวินัยก็คือ การสละไปสู่ความสันโดษ พระธรรมดาไม่มียศศักดิ์และตำแหน่งใดใดจึงเป็นพระที่แท้จริงที่เดินตามครรลองของพระธรรมวินัยที่แท้จริง และมีพระเช่นนี้เท่านั้นที่จะสามารถบรรลุมรรคผลระดับสูงสุดและเป็นบุรุษผู้เลิศในพระพุทธศาสนาที่ควรกราบไหว้และเดินตามรอยของท่านโดยแท้จริง และเมื่อมองต่อไปว่า อะไรเป็นเหตุให้เป็นเช่นนั้น ก็จะพบโดยกระจ่างแจ้งว่าเป็นเพราะระบบกฎหมายขณะนี้ไม่สอดคล้องวิถีทาง พระธรรมวินัย เพราะได้บัญญัติตำแหน่งทางการปกครองและจารีตประเพณีบางอย่างที่ไม่เอื้อแด่ มรรคผล ธรรมวินัย ทำให้วงการสงฆ์เป็นระบบของชนชั้นมากมายหลายหลายชั้นที่สร้างความเสื่อมเสีย ตกต่ำแก่คณะสงฆ์ในองค์รวม ระบบชนชั้นในหมู่สงฆ์มีอุปมาเหมือนกฎหมายกำหนดเกมไว้ชนิดหนึ่งสำหรับพระสงฆ์เล่นกัน พระสงฆ์ก็เข้ามาเล่นเกมเพื่อแข่งขันกันเองสู้เพื่อชัยชนะ ที่มีรางวัลคือ ตำแหน่ง และสมณศักดิ์ และเล่นเกมชนิดนี้ตลอดชีวิตของนักบวช คือตั้งแต่หนุ่มจนชราภาพก็ยังเล่นเกมกันอยู่จึงกลายเป็นระบบสงฆ์ที่ทิ้งวิถีธรรม ทิ้งการศึกษาฝ่ายวิปัสสนาธุระไปโดยสิ้นเชิง เหตุฉะนี้ มรรคผล นิพพานจึงไม่อาจเกิดขึ้นได้จากพระมีระดับชนชั้นเหล่านี้ และนี่คือวิถีทางที่ไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย ฉะนั้นแม้ในขณะนี้การปกครองสงฆ์ตาม พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 และพ.ร.บ.คระสงฆ์(ฉบับที่2) พ.ศ. 2535 ก็ยังไม่เอื้อแด่พระธรรมวินัย ด้วยเหตุผลที่เด่นชัดก็คือ กฎหมายไม่ได้กำหนดพฤติกรรมหมู่สงฆ์ให้สอดคล้องพุทธจริยาองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า แม้ร่างกฎหมายใหม่ของมหาเถรสมาคมคือ ร่างพ.ร.บ. คระสงฆ์ พ.ศ. ที่เสนอให้ตั้งมหาคณิสสรก็ยังไม่เอื้อแด่พระธรรมวินัย นั่นคือ ยังไม่อุปถัมภ์พระสงฆ์ที่แท้จริง

หน้าที่ของชาวพุทธทุกวันนี้ก็คือต้องมองสถานการณ์ ให้ชัดเจน แล้วร่วมกันแก้กฎหมายเก่าให้ค่อยเอื้อแด่พระสงฆ์ที่แท้จริงยิ่งขึ้นและเมื่อมองว่า การจัดตั้งองค์กรคณะสงฆ์ขึ้นมา ที่เอื้อเฟื้อคุ้มครองป้องกันสงฆ์ผู้ประพฤติดี ประพฤติชอบตามพระธรรมวินัย จัดสร้างระบบที่สนับสนุนกิจการงานของท่าน นั่นคือกิจการงาน การปฏิบัติธรรมตามรอยองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบรมศาสดา งานฝ่ายวิปัสสนาธุระ เพื่อให้ท่านมีโอกาสศึกษาเพื่อบรรลุความสำเร็จในวิถีทางนักบวชแห่งพระพุทธศาสนาคือมรรคผล มีพระโสดาปัตติผลเป็นเบื้องตนและพระอรหันตผลเป็นที่สุดในชาติปัจจุบันนี้ได้ อันจะเป็นประโยชน์มหาศาลแต่สังคมและมนุษย์โลกยุคนี้ ก็จะเป็นวิถีทางสำคัญที่จะนำหมู่สงฆ์มาสู่พระธรรมวินัยล้วนๆ ได้อย่างสมัยพุทธองค์ และเมื่อนำหมู่สงฆ์เข้าร่องรอยพระธรรมวินัยแล้วก็จำเป็นต้องมีกฎหมาย ต่อไปอีกพระธรรมวินัยก็กลับมาเป็นศาสดาของพวกเราอย่างสมบูรณ์ ฉะนั้นในการคิดปฏิรูประบบสงฆ์ทุกวันนี้จึงจำเป็นที่จะต้องมองไปถึงระบบที่สามารถสนองงานทางธรรมปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาเพื่อประโยชน์แด่หมู่สงฆ์เอง และน่าจะลงตัวในขั้นต้น โดยการจัดตั้งองค์กรที่รับรองหมู่สงฆ์ที่ประพฤติตามพระธรรมวินัย ปลดปล่อยหมู่สงฆ์ผู้ชอบธรรมจากการติดยึดในจารีตอันล้าหลังที่นอกธรรมนอกวินัย ให้เอื้อแด่พฤติกรรมของหมู่สงฆ์ไปตามครรลองที่ชอบธรรมก็จะตรงตามนิยามที่ว่า “พระสงฆ์ในพุทธศาสนาที่แท้จริงคือบุรุษที่สละแล้ว และหันมายึดแนวทางของพระพุทธเจ้า มุ่งออกสู่ป่าเขา แหล่งวิเวก ศึกษาธรรมะให้แตกฉาน พระสงฆ์ที่ต้องการอำนาจปกครองสงฆ์ ไม่ใช่สงฆ์ในพระพุทธศาสนา สงฆ์ในพระพุทธศาสนาคือบุรุษที่ไม่ต้องการอะไร”ด้วยการจัดตั้งองค์กรของหมู่สงฆ์ที่ชอบตามธรรมวินัยขึ้นมาอีกส่วนหนึ่งต่างหาก

(เราเสนอให้ตั้ง คณาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระที่มีฐานะเทียบเท่ามหาคณิสสร ที่ประกอบไปด้วยกรรมการสงฆ์ที่ไม่มีสมณศักดิ์ และไม่มีตำแหน่งทางการปกครองล้วนๆ และพร้อมกันนี้ให้มี สำนักวิปัสสนากรรมฐาน 3 ระดับ คือสำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับชาติ สำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับจังหวัด สำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับตำบล อันเป็นสายงานฝ่ายพระธรรมล้วนๆขึ้นมา ควบคู่กันกับฝ่ายปกครองคือมหาคณิสสร ที่ปกครองเจ้าคณะพระสังฆาธิการ ระดับจังหวัด อำเภอ และตำบล ก็จะได้สมดุลขององค์รวมหมู่สงฆ์ทั้งหมดโดยอัตโนมัติ และเมื่อกรรมการขององค์กรสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ จะต้องมีคุณสมบัติที่ไม่มีตำแหน่งทางการปกครอง และไม่มีสมณศักดิ์ และเมื่อกรรมการมหาคณิสสรมีวาระการอยู่ในตำแหน่งไม่ยึดติดในตำแหน่งตลอดชีวิต ก็จะเป็นระบบสงฆ์ที่สมดุลที่จะร่วมกันทำงานเพื่อพระพุทธศาสนาให้ก้าวหน้าครั้งใหญ่ในโลกยุคปัจจุบัน และการจัดการระบบเช่นนี้ เรายังจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยกฎหมายเป็นเครื่องมือที่เอื้อแด่พระธรรมวินัยเพื่อป้องกันการแตกกันหรือสังฆเถทตามธรรมวินัยของหมู่สงฆ์ได้ ตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บังคับให้หมู่สงฆ์ต้องประสานงานกันอย่างไร และมีบทบัญญัติกำหนดบทบาทของหมู่สงฆ์ให้เหมาะสมอย่างไร จึงจะเป็นประโยชน์แด่การพระพุทธศาสนาและสอดคล้องต้องตามครรลองพระธรรมวินัย และจากมาตรการนี้อันเป็นมาตรการเบื้องต้นก็จะค่อยพัฒนาการไปสู่ระบบสภาสงฆ์ตามพระธรรมวินัยต่อไป.

บรรณาธิการ

บทวิเคราะห์พิเศษ
สรุปบทวิเคราะห์

ร่าง พรบ.คณะสงฆ์ฉบับใหม่:ร่างพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. .....

ร่าง พ.ร.บ. อุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา พ.ศ. ...

(ฉบับ กระทรวงศึกษาธิการ)

¤ ¤ ¤

ร่างพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ ฉบับใหม่นี้เป็นกฎหมายที่กำหนดโครงสร้างที่สำคัญของคณะสงฆ์ และทั้งหมดเป็นโครงสร้างทางอำนาจแทบทั้งสิ้น มิได้มีโครงสร้างทางคุณธรรมจึงเป็นเรื่องที่ต้องศึกษาดูให้รู้และเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่งให้รอบคอบที่สุด

วิเคราะห์ประเด็นสำคัญ ร่าง พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ. ...

1. ร่าง พ.ร.บ.ฉบับนี้ตั้งตำแหน่งใหม่ขึ้นมา รวมกับตำแหน่งเดิมแล้วจำนวนมากมาย

1.1 ตำแหน่ง สกลมหาสังฆปริณานายก สำหรับประมุขสูงสุดของหมู่สงฆ์ คือ สมเด็จพระสังฆราช มาจากสมเด็จพระราชาคณะผู้มีอายุสูงสุดดโดยสมณศักดิ์

1.2 ตำแหน่ง พระสังฆาธิการ : ซึ่งกำหนดตั้งแต่ กรรมการมหาเถรสมาคม,สังฆนายก,รองสังฆนายก,สังฆมนตรีว่าการ,สังฆมนตรีช่วยว่าการ,เจ้าคณะใหญ่,รองเจ้าคณะใหญ่,เจ้าคณะภาค,รองเจ้าคณะภาค,เจ้าคณะจังหวัด,เจ้าคณะกรุงเทพมหานคร,รองเจ้าคณะจังหวัด,รองเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร,เจ้าคณะอำเภอ,เจ้าคณะเขต,เจ้าคณะกิ่งอำเภอ,รองเจ้าคณะอำเภอ,รองเจ้าคณะเขต,เจ้าคณะตำบล,เจ้าคณะแขวง,เจ้าอาวาส,รองเจ้าอาวาสและผู้ช่วยเจ้าอาวาส

1.3 ยังมี ตำแหน่งอื่นที่เรียกชื่ออย่างอื่น ที่มหาเถรสมาคมกำหนดอีกแล้วแต่ท่านจะกำหนดกี่ตำแหน่งก็ได้ตาม ความจำเป็น

1.4 มีตำแหน่ง กิตติมศักดิ์ พระสังฆาธิการที่เกษียณเมื่ออายุ 80 แล้วทุกรูป ยังให้เป็นอยู่ในตำแหน่งชื่อเดิมแต่เป็น กิตติมศักดิ์

1.5 พระอุปัชฌาย์

1.6 มี ตำแหน่งที่มิใช่พระสังฆาธิการ ได้แก่ เลขานุการสมเด็จพระสังฆราช,เลขาธิการมหาเถรสมาคม,รองเลขาธิการมหาเถรสมาคม,เลขานุการคณะสงฆ์ส่วนกลาง,พระธรรมธรชั้นสูงสุด,พระวินัยธรชั้นสูงสุด,เลขานุการเจ้าคณะภาค,เลขานุการรองเจ้าคณะภาค,ระดับจังหวัด มีตำแหน่ง ผู้ทรงคุณวุฒิ มากมายได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการปกครอง, ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการศาสนศึกษา,ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการเผยแผ่,ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการต่างประเทศ,ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการศาสนูปถัมภ์,ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการพระธรรมวินัย,เลขานุการคณะสงฆ์ส่วนจังหวัด,ผู้ช่วยเลขานุการคณะสงฆ์ส่วนจังหวัด,เลขานุการเจ้าคณะจังหวัด,เลขานุการรองเจ้าคณะจังหวัด,เลขานุการเจ้าคณะอำเภอ,เลขานุการเจ้าคณะตำบล,พระธรรมธรชั้นต้น,พระวินัยธรชั้นต้น,ระดับวัด นอกจากมีตำแหน่งพระสังฆาธิการคือ เจ้าอาวาส วัดละ 1 ตำแหน่ง,รองเจ้าอาวาส วัดละหลายตำแหน่ง,ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดละหลายตำแหน่ง แล้วยังมีตำแหน่งหัวหน้าสำนักแม่ชี สำหรับวัดที่มี แม่ชี 1 หรือหลายตำแหน่ง

สรุปแล้ว มีการจัดสรรตำแหน่งงานสำหรับพระภิกษุสงฆ์ทุกระดับมากมายหลายตำแหน่งจนกระทั่งน่าคิดว่าเจตนารมณ์ของกฎหมายทุกฉบับนี้ มองปัญหาการคณะสงฆ์ไปอย่างเดียวกับปัญหาการว่างงาน การออกพระราชบัญญัตินี้ออกมาก็เพื่อแก้ไขปัญหาพระสงฆ์ว่างงานอย่างนั้น กลายเป็นเรื่องที่มิได้จริงใจจริงจังกับการแก้ไขปัญหาคระสงฆ์ไปโดยอิงหลักพระธรรมวินัย ไม่ได้มองปัญหาด้านธรรมวินัยเป็นหลักดังเราจะได้วิเคราะห์ในหลักพระธรรมวินัยทีหลังว่าจะเป็นไปเช่นนั้นหรือไม่ เพียงใด

2. มีการจัดอำนาจเป็นส่วนๆไปอีกหลายชั้นนับตั้งแต่ระดับสูงสุด คือ

2.1 สมเด็จพระสังฆราช เป็นระดับประมุขฝ่ายศาสนจักร เรียกว่า สกลมหาสังฆปรินายก ทรงใช้อำนาจ เป็นแบบเอกเทศ ตามมาตรา 14 สมเด็จพระสังฆราชทรงดำรงตำแหน่งสกลมหาสังฆปรินายก ทรงบัญชาการสงฆ์และทรงตราพระบัญชาโดยไม่ขัดหรือแย้งกับพระธรรมวินัย กฎหมาย และกฎมหาเถรสมาคม

2.2 มหาเถรสมาคม พร้อม สำนักงานเลขาธิการมหาเถรสมาคม เป็นส่วนงาน มีหน้าที่ที่เกี่ยวกับงานเลขานุการ งานประชุม งานธุรการ งานวิชาการ และงานบริหารทั่วไป เพื่อสนองงานมหาเถรสมาคมมี เลขาธิการมหาเถรสมาคม เป็นหัวหน้าสำนักงานนี้และรองเลขาธิการมหาเถรสมาคมเป็นผู้ช่วยบริหารงาน

2.3 ระดับ คณะสงฆ์ส่วนกลาง มีสังฆนายก เป็นประธานกรรมการมีรองสังฆนายก มีสังฆมนตรีว่าการ มี สังฆมนตรีช่วยว่าการ จำนวนไม่เกิน 24 รูปเป็นกรรมการ ให้มีเลขานุการ 1 รูปพร้อมกันนี้ ให้จัดตั้ง สำนักสงฆ์ส่วนกลางเป็นส่วนงาน มีฐานะเป็นนิติบุคคลขึ้นมาทำหน้าที่บริหารงาน

2.4 คณะสงฆ์ส่วนจังหวัด ประกอบด้วย เจ้าคณะจังหวัดซึ่งอาวุโสสูงสุดโดยพรรษา เป็นประธานกรรมการ เจ้าคณะจังหวัดที่อาวุโสโดยพรรษารองลงมา เป็นรองประธานกรรมการมีกรรมการฝ่ายสงฆ์ประกอบด้วย รองเจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะกิ่งอำเภอและผู้ทรงคุณวุฒิด้านการปกครอง การศาสนศึกษา การเผยแผ่ การต่างประเทศ การศาสนูปถัมภ์ และการพระธรรมวินัยซึ่งเป็นพระภิกษุจำนวนไม่น้อยกว่า 10 รูปแต่ไม่เกิน 15 รูปเป็นกรรมการและให้เลขานุการเจ้าคณะจังหวัดซึ่งเป็นประธานกรรมการ เป็นเลขานุการคณะสงฆ์ส่วนจังหวัด เลขานุการเจ้าคณะจังหวัดซึ่งเป็นรองประธานกรรมการเป็นผู้ช่วยเลขานุการ

2.5 คณะสงฆ์ส่วนกรุงเทพมหานคร เจ้าคณะกรุงเทพมหานครเป็นประธานกรรมการรองเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร เป็นรองประธาน มีกรรมการฝ่ายสงฆ์ประกอบด้วย รองเจ้าคณะกรุงเทพมหานคร เจ้าคณะเขตและผู้ทรงคุณวุฒิด้านต่างๆคือ ด้านการปกครอง การศาสนศึกษา การเผยแผ่ การต่างประเทศ การศาสนูถัมภ์และการพระธรรมวินัย ซึ่งเป็นพระภิกษุจำนวนไม่น้อยกว่า 10 รูปแต่ไม่เกิน 15 รูปเป็นกรรมการ

2.6 ระดับวัด: (วัดและสำนักสงฆ์)วัดจะถูกควบคุมโดย พ.ร.บ.ว่าด้วยการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา

มาตรา 49 ในวัดมีเจ้าอาวาสเป็นพระภิกษุรูปหนึ่งเป็นตัวแทนของวัด บังคับบัญชาศาสนบุคคล และคฤหัสถ์ที่อยู่อาศัยในวัด

วัดใดมีสำนักชีอยู่ จะให้หัวหน้าสำนักแม่ชีคนหนึ่งหรือหลายคนเป็นผู้รับผิดชอบช่วยเหลือเจ้าอาวาสในส่วนของแม่ชีก็ได้

รองเจ้าอาวาส ผู้ช่วยเจ้าอาวาสและหัวหน้าสำนักแม่ชีมีอำนาจหน้าที่ตามคำสั่งที่เจ้าอาวาสมอบหมาย

3. สถาบันพัฒนาพระสังฆาธิการ และสถาบันพัฒนาแม่ชี เป็นสถาบันการศึกษาแลเอบรมของสงฆ์ เพื่อผลิตบุคลากรด้านการบริหาร วิชาการ เผยแผ่ สงเคราะห์ วิจัยและพัฒนาครูวิทยากร และเฉพาะการอื่นใดในกิจการคณะสงฆ์

4. บทกำหนดโทษ

มาตรา 80 ผู้ใดหมิ่นประมาทดูหมิ่นอาฆาตมาดร้ายสมเด็จพระสังฆราช ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปีหรือปรับไม่เกิน 20,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

ข้อสังเกต ระบบอำนาจพร้อม สำนักงานที่ตั้งขึ้นใหม่ตามร่างพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ใหม่ของกระทรวงศึกษาธิการนี้ มิได้กล่าวถึงภาระหน้าที่ตามธรรมวินัยของหมู่สงฆ์ แต่เป็นภาระหน้าที่การบริหารงาน การดูแลจัดการในด้านวัตถุธรรมล้วนๆจึงมีลักษณะมิต่างจากการจัดตั้งหน่วยราชการขึ้นใหม่ๆ แล้วจัดสรรกำลังคนบรรจุเข้าไปในตำแหน่งต่างๆโดยถือเสมือนหนึ่งพระภิกษุเป็นคนธรรมดา มิได้คำนึงว่า พระสงฆ์นั้นเป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์และขาดความรู้ความชำนาญทางการบริหาร จึงหน้าจะเป็นการมองปัญหาไม่ตรงความจริงเสียแล้วแต่เบื้องต้น.

วิเคราะห์ประเด็นสำคัญ

ร่าง พ.ร.บ.อุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา พ.ศ. .....

1. ตั้งคณะกรรมการขึ้นมาใหม่ 3 คณะ ดังนี้

1. คณะกรรมการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาแห่งชาติ (กอค.พช.) มี รัฐมนตรีเป็นประธานกรรมการ และกรรมการโดยตำแหน่ง ได้แก่ปลัดกระทรวงต่างๆทุกกระทรวง เช่น ปลัดกระทรวงการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม,ปลัดกระทรวงกลาโหม,ปลัดกระทรวงมหาไทย,เป็นต้น หัวหน้าส่วนราชการ ส่วนงานเอกชนเช่น นายกพุทธสมาคมแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์,ประธานสภายุวพุทธิกสมาคมแห่งชาติในพระบรมราชูปถัมภ์,นอกจากนี้มีกรรมการจากการแต่งตั้งเรียกว่า ผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งจากพระภิกษุ และคฤหัสถ์จำนวนไม่น้อยกว่า 12 รูป/คนแต่ไม่เกิน 15 รูป/คน เป็นกรรมการ

2. คณะกรรมการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาส่วนจังหวัดแต่ละจังหวัด (กอค.พจ.)

มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธานกรรมการ นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นรองประธานกรรมการ นายกเทศมนตรีเป็นกรรมการ หัวหน้าส่วนราชการและหัวหน้าสถานศึกษาในจังหวัดซึ่งผู้ว่าราชการจังหวัดแต่งตั้งจำนวนไม่น้อยกว่า 9 คนแต่ไม่เกิน 12 คน เป็นกรรมการ นายกพุทธสมาคมประจำจังหวัด นายกยุวพุทธกสมาคมประจำจังหวัด ผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งจากพระภิกษุและคฤหัสถ์ จำนวนไม่น้อยกว่า 12 รูป/คนแต่ไม่เกิน15รูป/คน เป็นกรรมการ

3. คณะกรรมการอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาส่วนกรุงเทพมหานคร (กอค.พกท.)

มี ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ประธานกรรมการ ผู้แทนสำนักปลัดกระทรวงการศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ผู้แทนกองทัพบก ผู้แทนกองทัพเรือ ผู้แทนกองทัพอากาศ ผู้แทนสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ผู้แทนสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ ผู้แทนกรมศิลปากร ผู้แทนกรมการศาสนา ผู้แทนกรมการศึกษานอกโรงเรียน ผู้แทนกรมการปกครอง ผู้แทนกรมพัฒนาชุมชน ผู้แทนกรมประชาสงเคราะห์ เป็นกรรมการ หัวหน้าสถานศึกษา ซึ่งผู้ว่าราชการกรุงเทพฯแต่งตั้งจำนวนไม่น้อยกว่า 9 คนแต่ไม่เกิน 12 คน เป็นกรรมการ ผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งจากพระภิกษุและคฤหัสถ์ จำนวนไม่น้อยกว่า 12 รูป/คน แต่ไม่เกิน 15 รูป/คน เป็นกรรมการ

4. อำนาจหน้าที่ กอค.พช.(ระดับชาติ)และอำนาจหน้าที่ กอค.พจ.-กอค.พกท.(ระดับจังหวัด)ที่น่าสังเกต ได้แก่

4.1 “มาตรา 28 ให้จัดสรรงบประมาณให้แก่วัดที่จัดสถานศึกษาขั้นพื้นฐานตามแผนการศึกษาพระพุทธศาสนาแห่งชาติควบคู่กับการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานตามกฎหมายว่าด้วยการศึกษาแห่งชาติ ในสัดส่วนที่เท่ากับสถานศึกษาของรัฐจัดการศึกษาในระดับเดียวกัน”

4.2 “มาตรา 43 การลงนิคหกรรมและการล่วงละเมิดพระธรรมวินัยในกรณีใด ถ้า กอค.พจ. กอค.พกท. คณะสงฆ์หรือพระสังฆาธิการจำเป็นต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญการตรวจทดสอบข้อเท็จจริงหรือพยานหลักฐานด้วยอุปกรณ์ เทคนิคและวิธีกรพิเศษเพิ่มเติมจากขั้นตอนของคณะสงฆ์เพื่อประกอบการพิจารณาวินิจฉัยกรณีดังกล่าวด้วย ก็ให้มีการดำเนินการได้เมื่อมีการร้องขอ และให้ถือว่าผู้ได้รับการแต่งตั้งให้ตรวจทดสอบนั้นเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ และมีอำนาจหน้าที่เช่นเดียวกับคณะกรรมการที่ได้รับการแต่งตั้งตามกฎหมายว่าด้วยคณะสงฆ์ในกรณีนั้นด้วย”

4.3 มาตรา 56 ห้ามมิให้ผู้ใดหรือวัดจัดทำ สร้าง ปลุกเสก หรือกรรมวิธีอื่นใดหรือสนับสนุนการกระทำดังกล่าว ที่ไม่เกื้อกูลต่อวัฒนธรรมในพระพุทธศาสนาด้วยวิธีการซื้อขาย แลกเปลี่ยน ให้ เช่าประดิษฐาน มีไว้เพื่อการสักการบูชา ใช้ประกอบพิธีกรรม พิธีไสยศาสตร์ อวดอิทธิปาฏิหาริย์ ใบ้ หวย หลอกลวง เพื่อลาภสักการ ก่อให้เกิดภยันตราย หรือขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดี เว้นแต่เป็นกรณีตามมาตรา 49 มาตรา 52 และมาตรา 53”

4.4 มาตรา 38 ศาสนธรรมต้องได้รับการคุ้มครอง ห้ามมิให้ผู้ใดทำการบิดเบือน ฉ้อฉลเหยียดหยามทำลาย

มาตรา 78 ผู้ใดฝ่าฝืนมาตรา 38 ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงห้าปี หรือปรับตั้งแต่สามหมื่นบาทถึงห้าหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ

4.5 อำนาจหน้าที่ที่น่าสังเกต ตาม มาตรา 62 คือ

(3) บำรุงรักษาวัดควบคุมดูแลศาสนบุคคลแม่ชีศาสนสถาน ศาสนวัตถุ และจัดการทรัพย์สินของวัด

(6) รวบรวมเงินบริจาคและรายได้สมทบทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนาและอุปถัมภ์วัดในท้องถิ่น

(9) แต่งตั้งคณะทำงานและตรวจสอบทรัพย์สินของวัด

(10) จัดทำบัญชีรายรับ รายจ่ายของวัดประจำปี และประกาศให้พุทธศาสนิกชนทราบ โดยทั่วกัน

“มาตรา 63 การทำนิติกรรม สัญญา และการดำเนินคดีในการจ้าง จัดหา ซื้อขาย แลกเปลี่ยน ให้เช่าทรัพย์ เช่าซื้อเกี่ยวกับทรัพย์สิน และหรือการอื่นใดในกิจการคณะสงฆ์ พระสังฆาธิการ และวัด ให้มอบหมายคฤหัสถ์เป็นตัวแทนเพื่อกระทำการดังกล่าว แล้วแต่กรณี”

“มาตรา 64 ในกรณีที่มีเหตุใดๆอันจะเกิดขึ้นก็ดี จะให้ผลพิบัติเป็นภยันตรายเกิดความเสียหายแก่พระพุทธศาสนาด้านศาสนธรรม ศาสนบุคคล ศาสนสถาน ศาสนวัตถุ หรือศาสนศึกษาก็ดี

คณะสงฆ์หรือพระสังฆาธิการไม่อาจระงับเหตุหรือขจัดกรณีที่เกิดขึ้นก็ดี หรือวิธีการและขั้นตอนการคุ้มครองนั้นไม่เหมาะสมกับสมณวิสัยหรือเกินความสามารถที่จะกระทำได้ก็ดี ให้ กอค.พช.มีอำนาจหน้าที่ให้การคุ้มครองขจัดปัญหา วินิจฉัยสั่งระงับเหตุหรือดำเนินคดีในกรณีนั้นได้ และให้ถือว่า กอค.พช. เป็นผู้เสียหาย ในกรณีนั้นด้วย”

4.6 ทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนา

มาตรา 91 ให้จัดตั้งสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนาและให้โอนกิจการทรัพย์สิน หนี้สิน และเจ้าหน้าที่ศาสนสมบัติกลางไปเป็นของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนา ภายในกำหนดเวลาหนึ่งปีนับแต่วันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ

4.7 ทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนาประกอบด้วย

(1) ศาสนสมบัติกลางตามกฎหมายคณะสงฆ์ที่ มหาเถรสมาคมและ อกค.พช.กำหนด

“มาตรา 68 ให้คณะกรรมการทรัพย์สินวางและถือไว้ซึ่ง ระบบการบัญชี ที่เหมาะสมแก่กิจการตามที่คณะกรรมการทรัพย์สินกำหนด แยกตามประเภทงานส่วนที่สำคัญ มีสมุดบัญชีลงรายรับและรายจ่ายทรัพย์สินและหนี้สินที่แสดงกิจการที่เป็นอยู่ตามประเภทงาน และให้มีการตรวจสอบบัญชีภายในเป็นประจำ”

“มาตรา 69 ให้คณะกรรมการทรัพย์สินจัดทำงบดุลและบัญชีทำการ ส่งผู้ตรวจสอบบัญชีตรวจสอบ ภายในหนึ่งร้อยยี่สิบวันสิ้นปีบัญชีทุกปี

ให้สำนักงานตรวจเงินแผ่นดินเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีของคณะกรรมการทรัพย์สิน แล้วทำรายงานผลการตรวจสอบเสนอคณะกรรมการทรัพย์สิน”

“มาตรา 70 ให้คณะกรรมการทรัพย์สินเสนองบดุลแสดงฐานะการเงินโดยมีคำรับรองการตรวจสอบ เงินแผ่นดิน เสนอรายงานประจำปีต่อ กอค.พช.”

4.8 บทกำหนดโทษ

“มาตรา 80 ผู้ใดเสพเมถุนในขณะเป็นศาสนบุคคลหรือในขณะแต่งกายแสดงว่า ตนเป็นศาสนบุคคล และ ผู้ร่วมเสพเมถุนกับบุคคลดังกล่าว ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุก ตั้งแต่ห้าถึงสิบปีหรือปรับตั้งแต่ห้าหมื่นบาทถึงหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ”

“มาตรา 91 ให้จัดตั้งสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนา และให้โอนกิจการ ทรัพย์สินหนี้สิน และเจ้าหน้าที่ศาสนสมบัติกลางไปเป็นของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระพุทธศาสนา ภายในกำหนดเวลาหนึ่งปีนับแต่วันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ”

4.9 สิ่งที่น่าสนใจบางเรื่อง

มาตรา 42 วรรคสอง “ภายใต้กฎหมายว่าด้วยชื่อบุคคล ชื่อสกุล ให้ใช้คำว่า “พระ” นำหน้าชื่อและต่อท้ายด้วย “ฉายา” ควบคู่ไปกับคำดังกล่าวหรือสมณศักดิ์สำหรับพระภิกษุ และให้ ใช้คำว่า “สามเณร” นำหน้าชื่อและต่อท้ายด้วย “นามสกุล” สำหรับสามเณร แล้วแต่กรณี”

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร) พระธรรมปัญญาบดี (สวัสดิ์ กิตติสารเถร)หรือพระที่ไม่มีสมณศักดิ์ โดยสมมุติ เช่น พระสรณิศย์ สรณิศยมปมหาเถร เป็นต้น ทั้งนี้เพื่อให้สอดคล้องกับภราดรภาพตามธรรมวินัย

ข้อสังเกตและข้อเสนอแนะประเด็นสำคัญ

1. พระสงฆ์ที่มีตำแหน่งและสมณศักดิ์ชั้นสูงอยู่ตามกฎหมายเดิมแล้ว ก็คงจะชอบเพราะเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ตำแหน่งที่สูงขึ้น เพราะกฎหมายใหม่จัดสรรหน่วยงานและตำแหน่งเพิ่มขึ้นอย่างมากมาย จนดูดั่งว่าเพื่อเอื้อประโยชน์แต่การได้ตำแหน่งและการเลื่อนตำแหน่งของพระสังฆาธิการโดยเฉพาะ

ส่วนพระที่ไม่มีตำแหน่ง ไม่มีสมณศักดิ์ เป็นพระลูกวัดทั้งหลายคงจะไม่ชอบ เพราะได้จัดแบ่งระดับชนชั้นในหมู่สงฆ์เพิ่มขึ้นไปอีก และพระธรรมดา พระไม่มีตำแหน่งและไม่มีสมณศักดิ์ทั้งหลาย ก็จะอยู่ชั้นต่ำสุดของชนชั้นหมู่สงฆ์

กฎหมายใหม่ จึงดูเหมือนมีเจตนาโดยตรงในการจัดระดับชนชั้นผู้ปกครองขึ้นมาอีกหลายชั้น เพื่อจะควบคุมปกครองพระสามัญชนทั่วๆไป ทำให้หมู่สงฆ์ถูกกำหนดชนชั้นเป็นสองชนชั้นใหญ่ๆคือชนชั้นปกครอง และชนชั้นผู้ถูกปกครอง ซึ่งไม่สอดคล้องกับหลักพระธรรมวินัยที่ถือหลักการแห่งภราดรภาพหลักศีล ทำให้สงฆ์แตกแยกกันเป็นชนชั้นอย่างไม่ชอบด้วยธรรมวินัยเลย

2. พระที่มีตำแหน่งมียศ-สมณศักดิ์อยู่แล้ว ก็จะเลือกชอบร่างกฎหมายนี้บางมาตราและไม่ชอบบางมาตรา โดยมองจากกิเลศหรือผลประโยชน์ของตัวเองที่จะได้จากการออกกฎหมายนี้ มาตราที่ท่านชอบที่อำนวยประโยชน์ทางตำแหน่งและยศศักดิ์ท่านก็จะไม่คัดค้าน ก็ยินดีที่สนับสนุนโดยไม่คำนึงเหตุผลทางธรรมวินัย ส่วนมาตราที่ท่านไม่ชอบ ก็จะคัดค้าน โดยไม่คำนึงเหตุผลที่ชอบตามธรรมตามวินัยอีกเช่นกัน และกฎหมายฉบับนี้ไม่คำนึงถึงหลักการเข้าสู่ตำแหน่ง คงมองไปตามแบบเดิมอยู่ คือคำนึงอาวุโส และสมณศักดิ์เป็นหลัก และเท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ การเข้าสู่ตำแหน่งต่างๆ ทางคณะสงฆ์มีข้อบกพร่องอย่างยิ่งใหญ่ที่ไม่คำนึงความรู้ ความสามารถ ความมีสติปัญญาตามธรรมตามวินัย หากสิ่งสำคัญที่ให้ได้เข้าสู่ตำแหน่งหรือสมณศักดิ์กลับเป็นเงินอามิสความมั่งคั่งของพระสงฆ์ ทำให้ได้คนในตำแหน่งที่ปราศจากความสามารถ ปราศจากภูมิปัญญาปราศจากการเสียสละที่คิดมุ่งหวังอุทิศตนเพื่อทำประโยชน์ต่อการพระพุทธศาสนาในส่วนรวม ไม่สามารถมองการณ์โดยรอบสถานการณ์แห่งโลกปัจจุบัน ไม่อาจคิดการป้องกันปกป้อง แก้ไขปัญหาการพระพุทธศาสนาได้ดังหวัง

3. พระที่จะไม่ได้ประโยชน์แต่จะเสียประโยชน์อย่างยิ่งก็คือ พระป่า พระฝ่ายปฏิบัติธรรมกรรมฐาน ที่มุ่งศึกษากรรมฐานด้านสมถกรรมฐาน การธุดงค์กรรมฐาน และด้านวิปัสสนาธุระ ซึ่งจะเดินตามหลักพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด นั่นก็คือ ท่านเหล่านี้จะวางโลกธรรมทั้ง 4 ลาภ ยศ สรรเสริญ และสุขลงเสีย จะไม่สนใจและแสวงหาตำแหน่งหรือสมณศักดิ์ใดใด อันเป็นวีถีทางที่แท้จริงตามธรรมตามวินัย หากแต่กฎหมายฉบับนี้ไม่ได้กำหนดมาตรการใดใดทีจะช่วยอุปถัมภ์คุ้มครองให้การบำเพ็ญตนประพฤติตามธรรมวินัยนี้เป็นไปอย่างสะดวก สามารถประพฤติธรรมกรรมฐานที่จำเป็นได้ทุกชนิดมีในพระพุทธศาสนาธรรมมีอิสรเสรีตามธรรมตามวินัย และปราศจากการรบกวน การแสดงอำนาจระรานจากพระระดับนักปกครองที่อำนาจจากตำแหน่งและสมณศักดิ์ที่กฎหมายเหล่านั้นรับรอง และซึ่งแท้จริงกฎหมายควรจะเน้นความหมายในด้านการส่งเสริมให้การคณะสงฆ์เป็นไปตามธรรมตามวินัย ให้ความสำคัญแด่พระสงฆ์ผู้ประพฤติตนตามธรรมตามวินัยมากกว่าจะสร้างระบบที่ส่งเสริมให้การคณะสงฆ์เป็นไปตามวิถีทางโลกซึ่งจะเท่ากับ ไปส่งเสริมหรือเชิดชูยกย่องพดระผู้แสวงหาโลกธรรม ให้อำนาจแก่พดระผู้มีกิเลส เพื่อครอบงำบัญชาสั่งการพระผู้มักน้อยสันโดษ ผู้ประพฤติละเลิกโลกียวิสัยทั้งมวลเพื่อการก้าวหน้าไปตามธรรมตามวินัย คืออริยมรรค อริยผล อันเป็นหลักการสำคัญของพระพุทธศาสนาไปตามลำดับ เพราะนั่นคือการบ่อนทำลายอุดมการณ์สูงสุดของพระพุทธศาสนาและบ่อนทำลายวิถีทางแห่งศาสนบุคคลผู้ประเสริฐสุดในพระพุทธศาสนา

4. ผลเสียในรูปรวมของคณะสงฆ์ก็คือ บรรดาพระที่ได้ตำแหน่งได้ยศศักดิ์ใหญ่โตเหล่านี้ จะไม่สนใจภาระหน้าที่ตามพระธรรมตามวินัย กล่าวคือการมุ่งหมายให้ตนให้ละลดเสียจากกิเลส ราคะ ตัณหา อุปาทาน จะหลงไปกับอำนาจที่โลกหยิบยกให้นี้ และมักจะใช้อำนาจไปในทางที่กดขี่ ยกตนข่มท่าน แม้พระที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่ท่านไม่มียศไม่มีตำแหน่งไม่มีสมณศักดิ์ใดใดก็จริง หากแต่ภูมิพื้นฐานทางธรรมทางวินัยนั้นสูงส่ง มีมรรคผลนิพพาน อันเป็นผู้ที่ดำรงตนชอบตามธรรมตามวินัยจริงๆเป็นเหตุให้ผู้ประพฤติธรรมประพฤติตนที่ถูกต้องตามธรรมตามวินัยถูกกดขี่ระราน จึงต้องมีมาตรการรับรองคุ้มครองมิให้ผู้ประพฤติธรรมเหล่านี้ได้ปลอดจากอำนาจบังคับบัญชาที่ไม่ชอบตามธรรมตามวินัย ที่จะระรานความประพฤติตามธรรมตามวินัยของท่านเหล่านี้อย่างมั่นคงอย่างยิ่งด้วย

5. ในด้านพระที่ดำรงตำแหน่งและมีสมณศักดิ์ด้วย ก็จะกลายเป็นพระราชการที่มีศักดิ์ศรียิ่งกว่าข้าราชการในรัฐบาลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในกระทรวงทบวงกรม เพราะเป็นพระที่ดำรงตำแหน่งสูงส่งและพร้อมด้วยสมณศักดิ์มิแตกต่างจากเจ้าขุนมูลนายในสมัยก่อนเลย และด้วยเหตุนี้ตำแหน่งต่างๆจะเป็นตัวอย่างแห่งการปองหมายและเป็นเป้าหมายของชีวิตพระสงฆ์แต่ละรูปต่อไป จะพากันตั้งเป้าหมายของการบวชเข้ามาสู่พระศาสนานี้ว่าจะต้องเป็นไปในทิศทางแห่งเกียรติศักดิ์มีตำแหน่งและสมณศักดิ์ดังกล่าว แทนที่จะตั้งเป็นหมายการสละ สันโดษ เพื่อมุ่งการขัดเกลากิเลสเพื่อการรู้แจ้งทุกข์ตามรอยพระอริยเจ้า ก็จะมีแต่การแก่งแย่งตำแหน่ง และสมณศักดิ์เหล่านี้มากยิ่งขึ้นๆไปกว่าเดิมอีก ในวงการพระสงฆ์องค์เจ้าจะเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยากัน คอยแต่ต้านทานปัดแข้งปัดขาหรือกีดกันเป็นศัตรูต่อกันและกันจนกลายเป็นว่าเกิดความแตกแยกขึ้นในหมู่สงฆ์อย่างถาวรขึ้นในวงการสงฆ์เพราะพระราชบัญญัตินี้เป็นเหตุ กรณีเคยมีมาแล้วสมัยรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ธนรัชต์ พระสงฆ์มีความอิจฉาริษยาแก่งแย่งตำแหน่งกันอยู่เป็นประจำ จนท้ายที่สุดแก่งแย่งตำแหน่ง สังฆนายก สังฆมนตรี จนเกิดกรณีพระพิมลธรรมขึ้นจอมพลสฤษดิ์ จึงเป็นเหตุให้ยกเลิกตำแหน่งนี้ ตัดทอนลงให้เหลือน้อยที่สุด ด้วยเหตุผลที่ว่าพระสงฆ์องค์เจ้าทรงธรรมทรงวินัยไม่ควรยึดติดในตำแหน่ง ควรออกหกฎหมายลดทอนตำแหน่งให้น้อยลงไปจึงจะสอดคล้องและเอื้อต่อธรรมต่อวินัยฉะนั้นทุกวันนี้จึงเหลือแต่ระดับมหาเถรสมาคมและตำแหน่งพระสังฆาธิการระดับเจ้าคณะภาคลงมา ซึ่งนับว่าเป็นการวางแนวทางระบบสงฆ์ที่คล้อยไปในแนวทางพระธรรมวินัยไว้แล้ว มีแต่ต้องคอยลดทอนตำแหน่งให้น้อยลงไปกว่านี้อีกกระนั้นปัญหาใหญ่ในวงการคณะสงฆ์ก็คือปัญหาการยึดมั่นถือมั่นในตำแหน่งและสมณศักดิ์นี่เอง อันเป็นต้นเหตุให้สงฆ์ใฝ่ไปในทางที่นอกทางพระธรรมพระวินัย จนละเลยการศึกษาตามธรรมตามวินัยไปแทบทั้งสิ้น บัดนี้กฎหมายใหม่จะเพิ่มเติมตำแหน่งขึ้นมาอีกมากมาย ก็จะนำไปสู่ปัญหาเดิมๆนั้นยิ่งไปกว่าเดิมอีกและต้องถือว่าเป็นการหลงผิด เป็นการร่างกฎหมายที่ไม่เอื้อและไม่สอดคล้องตามหลักพระธรรมพระวินัยย่อมไม่ควรอย่างยิ่ง

6. เมื่อได้ตำแหน่งและสมณศักดิ์ก็จะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่สำนึกในภาระหน้าที่แห่งตำแหน่งหน้าที่ที่ตนรับผิดชอบอยู่จะอาศัยแต่ตำแหน่งและสมณศักดิ์แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนและไม่ใส่ใจในการดูแลทำนุบำรุงและปกป้องภัยในพระพุทธศาสนาไม่สนใจแก้ไขปัญหาสังคมที่เป็นไปและไม่สำนึกในความรับผิดชอบต่อส่วนรวม

จึงจำเป็นที่จะต้องให้มีมาตรการการตรวจสอบโดยให้พุทธบริษัท 4 คือ อุบาสก อุบาสิกา ภิกษุและภิกษุณี เป็นส่วนบุคคลหรือหมู่ รวมทั้งสื่อมวลชนแห่งชาติ สามารถตรวจสอบดูแลควบคุมการบริหารของสงฆ์และพระสังฆาธิการทั้งหลายทุกระดับชั้นได้

และกำหนดให้ตำแหน่งทั้งสิ้นมีการหมุนเวียนพระสงฆ์ทุกรูปให้สามารถเข้าไปสู่ตำแหน่งแต่ละตำแหน่งได้โดยไม่ผูกขาด โดยกำหนดอายุและวาระการเข้าไปสู่ตำแหน่งทุกตำแหน่ง เพื่อมิให้พระสงฆ์ถูกผูกติดตายกับตำแหน่งไปจนตลอดชีวิต อันจะเป็นเหตุให้พอกพูนกิเลศตัณหา และเป็นการเปิดโอกาสให้พระสงฆ์ผู้ดำรงตำแหน่งได้มีโอกาสให้มีเวลาสำหรับการศึกษาตามธรรมตามวินัย คือการศึกษาเพื่อการพ้นทุกข์ที่แท้ ซึ่งจะต้องประกอบด้วยการศึกษาฝ่ายคันถธุระและวิปัสสนาธุระ อันเป็นการศึกษาหลักและเป็นหน้าที่หลักของพระสาวกและควรมีมาตรการการสับเปลี่ยนโยกย้ายตำแหน่งพระสังฆาธิการ เพื่อประโยชน์ในการไม่ยึดติดกับตำแหน่ง ไม่ถูกผูกติดกับที่กับตำแหน่งไปจนตลอดชีวิต อันเป็นเหตุให้กิเลศพอกพูน ไม่สอดคล้องหลักธรรมวินัยดังกล่าวอีกมาตรการหนึ่ง

7. ต้องกำหนดมาตรการเพิ่มเติมเข้าไปในกฎหมายฉบับนี้ในประเด็นสำคัญๆเรื่องการควบคุมการบริหารและตรวจสอบการปฏิบัติงานตามตำแหน่งภาระหน้าที่ของพระสังฆาธิการทั้งหลายและผู้ดำรงตำแหน่งงานทั้งหลาย ในกรณีต่งๆดังนี้

7.1 กรณีการบริหารไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของพระพุทธศาสนา

7.2 กรณีที่ละเว้น เพิกเฉยไม่ปฏิบัติหน้าที่สมควรแก่ตำแหน่งงานที่ตนสังกัดอยู่

7.3 กรณีทุจริตต่อตำแหน่งหน้าที่ ใช้ตำแหน่งหน้าที่สมณศักดิ์หลอกลวงหรือข่มขู่ประชาชน

7.4 การขากความสำนึกรับผิดชอบ ประมาทเลินเล่อขาดความระมัดระวังเอาใจใส่ตามควรแก่เหตุ บกพร่องด้านภูมิธรรม ภูมิปัญญา เป็นเหตุให้เกิดความเสียหารหรือน่าจะเกิดความเสียหายต่อคณะสงฆ์หรือการพระพุทธศาสนาในส่วนรวม

7.5 กรณีการอาศัยตำแหน่งหรือสมณศักดิ์ แสวงหาประโยชน์ส่วนตน ไม่อุทิศเวลาเพื่อปฏิบัติหน้าที่ตามตำแหน่งเพื่อประโยชน์ต่อส่วนรวม หากแต่แสวงหาประโยชน์ส่วนตนโดยอาศัยตำแหน่งและสมณศักดิ์ที่ได้มานั้น

8. หากไม่มีมาตรการควบคุมดูแลการปฏิบัติงานของพระสังฆาธิการดังกล่าวแล้ว ก็น่าที่จะเกิดการสูญเปล่าในด้านบุคคลากร เพราะพระสังฆาธิการเหล่านั้นก็จะปฏิบัติงานไปด้วยขาดความสำนึกรับผิดชอบจะแสวงหาแต่ประโยชน์ส่วนตนโดยอาศัยตำแหน่งและสมณศักดิ์จะไม่คำนึงถึงการอุทิศตนเพื่อการพระพุทธศาสนาและการคณะสงฆ์ในส่วนรวม ซึ่งหากการเป็นไปตามร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ ก็จะสามารถคาดคะเนได้ว่าสงฆ์เหล่านี้ก็จะรับเฉพาะงานพิธีกรรมกิจนิมนต์ต่างๆอันเป็นที่มาของแหล่งรายได้และผลประโยชน์ส่วนตนเป็นเงินเป็นทอง ความมั่งคั่งสะดวกสบายและพอกพูนทรัพย์สินสมบัติต่างๆส่วนตัว อันจะนำไปสู่ยศศักดิ์และบริวารยิ่งขึ้นไปในภายหน้าเท่านั้น จะไม่ยอมอุทิศเวลาเพื่อการดดูแลการบริหารการคณะสงฆ์ โดยวิสัยของสมณะ ผู้เป็นธรรมทายาท ผู้ทรงธรรมทรงวินัย กล่าวคือ การเสียสละผลประโยชน์ส่วนตนออกไปเพื่อผลประโยชน์ส่วนรวมจักไม่ขึ้นในหมู่สงฆ์อีกต่อไป ซึ่งสถานการณ์ดังกล่าวนี้ก็เห็นกันชัดเจนอยู่ก่อนแล้วภายใต้กฎหมายคณะสงฆ์ ฉบับปัจจุบัน ที่ให้อำนาจให้ตำแหน่งและสมณศักดิ์แต่พระสงฆ์ชั้นผู้ปกครองอย่างมากมายโดยปราศจากมาตรการการตรวจสอบควบคุมการบริหารไปทั้งสิ้น

9. จึงต้องมีการเพิ่มเติมมาตรการควบคุมดูแลตรวจสอบเข้าไปในร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้

9.1 พุทธบริษัทสี่ มีอุบาสก อุบาสิกา ภิกษุ ภิกษุณี แม่ชีก็ดีพระสงฆ์รูปใดรูปหนึ่งหรือหมู่สงฆ์หมู่ใดก็ดีมีสิทธิ์จะฟ้องร้องกล่าวหาชี้ความผิดของพระสังฆาธิการเหล่านี้ทุกระดับ ต่อสาธารณะและหากเห็นว่าพระสังฆาธิการเหล่านั้นรูปใดไม่ปฏิบัติหน้าที่ ขาดความรับผิดชอบ ต่อการทำประโยชน์ส่วนรวม ขาดสำนึกอันดีเพื่อการทำนุบำรุงป้องกันพระพุทธศาสนาหรืออาศัยตำแหน่งและสมณศักดิ์แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนและพวกของตนแล้ว ย่อมมีสิทธิเสนอให้มีการปลดออก ให้ออก และไล่ออกจากตำแหน่งได้เสมอเหมือนข้าราชการฝ่ายบ้านเมืองได้

9.2 ให้สิทธิแก่สื่อมวลชน อุบาสก อุบาสิกา พระสงฆ์ที่จะตรวจสอบวิพากษ์วิจารณ์การปฏิบัติงานหน้าที่ ในตำแหน่งพระสังฆาธิการทุกระดับซึ่งการวิพากษ์วิจารณ์นั้นต้องสอดคล้องหลักพระพุทธศาสนาหรือเอื้อด้วย หลักพระธรรมวินัยกฎหมายหรือระเบียบแบบแผนอันดีงามทางสังคมทั้งที่จะมีสิทธิขอทราบข่าวสารการเงิน การบริจาคหรือข่าวสารใดใดเพื่อประโยชน์ต่อส่วนรวมได้

9.3 ต้องมีมาตรการรับรองปกป้องพระสงฆ์ระดับผู้ถูกปกครอง ผู้ไม่มีตำแหน่งหรือสมณศักดิ์หรือศาสนบุคคลทั่วไป โดยเฉพาะพระผู้อาวุโส อยู่ในพระธรรมวินัยมานานระดับพระเถระ มหาเถระผู้มีภูมิรู้ภูมิธรรม ให้มีสิทธิ์อย่างเต็มที่ในการที่จะปฏิบัติศาสนกิจ ศาสนพิธี และศาสนศึกษาที่เป็นไปโดยชอบตามธรรมตามวินัย นับแต่การมีสิทธิ์เต็มที่ที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมกรรมฐานใดใดที่สอดคล้องกับอุปนิสัยเฉพาะแห่งบุคคลได้ โดยปราศจากการทัดทานคัดค้านหรือกลั่นแกล้งจากพระจากพระสังฆาธิการและพระฝ่ายชนชั้นปกครอง ที่คัดค้านทัดทานโดยไม่สอดคล้องหลักธรรมวินัยหรือหลักการศึกษาแห่งพระพุทธศาสนา มีมาตรการการรับรองสิทธิ์ที่จะถือธุดงค์กรรมฐานใดใดตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนาไว้อย่างเต็มที่ รวมทั้งการให้เกียรติยกย่องยกย่องตามสมควรแก่ภูมิธรรมของท่านและการเข้าดำรงตำแหน่งตามธรรมตามวินัย เช่น อุปัชฌาย์ เป็นต้น เพราะพระสงฆ์บรรดากลุ่มนี้เอง แท้จริงคือศาสนทายาท ผู้สละโลกียวิสัยที่แท้จริง และมุ่งเดินตามรอยบาทองค์บรมศาสดาจริงและครองธรรมครองวินัยที่แท้จริง

ฉะนั้น เพื่อการปกป้องอนุเคราะห์อุปถัมภ์พระสงฆ์ที่ไม่มีตำแหน่งพระสังฆาธิการ ไม่มีสมณศักดิ์ ให้มีสิทธิ์อย่างเต็มที่ในการประกอบกิจของท่านให้เป็นไปตามธรรมตามวินัยที่แท้จริง เพื่อประโยชน์และเป้าหมายที่แท้จริงของพระพุทธศาสนา จึงควรจัดส่วนกลางและส่วนจังหวัดขึ้นมาอีก 3 ระดับส่วนงานทำหน้าทีด้านการศึกษา ส่วนคันถธุระและวิปัสสนาธุระแยกจากพระสังฆาธิการออกไปโดยเฉพาะ ดังนี้

9.3.1 ให้มีสำนักงานกลางการวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อบริหารงานระดับชาติ

9.3.2 ให้มีสำนักงานกลางการวิปัสสนากรรมฐานส่วนกลาง เพื่อการบริหารงานระดับจังหวัด

9.3.3 ให้มีสำนักงานกลางการวิปัสสนากรรมฐานส่วนตำบล เพื่อบริหารงานระดับตำบล

โดยมีกรรมการบริหาร อยู่ในตำแหน่งคราวละ 4 ปี กรรมการมาจากพระวิปัสสนาจารย์พระอุปัชฌาย์ หรือพระผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้เป็นเถระ มหาเถระแล้ว ที่ไม่มีฐานะเป็นพระสังฆาธิการ และไม่มีสมณศักดิ์ จำนวน 20-50 รูป ให้มีหน้าที่จัดหาเกี่ยวกับงานวิปัสสนาธุระ วางแผนงานประจำปี ประจำเดือน ฯลฯ จัดสถานที่เกี่ยวกับการเจริญธุดงค์กรรมฐาน โดยการประสานงานกับทางรัฐบาลให้การสนับสนุนเครื่องมือ และสถานที่ที่ถูกหลักการเจริญธรรมเจริญวิปัสสนากรรมฐานชั้นสูงประสานงานให้มีการจัดหาสถานที่ที่อันเป็นธรรมชาติ เช่น การอุทยานแห่งชาติเพื่อใช้เป็นที่สำหรับการเรียนการสอนกรรมฐานทุกแบบในพระพุทธศาสนา รัฐบาลต้องเปิดอุทยานแห่งชาติทุกแห่งเพื่อให้เป็นที่เข้าไปจำเริญวิปัสสนากรรมฐานได้ตามหลักพระธรรมวินัย นอกจากนี้รัฐบาลควรสนับสนุนให้มีอุทยาน สำหรับส่วนศาสนบุคคลโดยเฉพาะเพื่อเป็นที่รวมการปฏิบัติธรรมทุกชนิดโดยหวังผลอย่างสูงที่สุด กล่าวคือ มีผู้สามารถพิสูจน์ผลธรรม คือบรรลุมรรค ผลนิพพานตามธรรมตามวินัยได้จริง

บทสรุป

ถ้าจัดการคณะสงฆ์ไปตามแนวร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ ผลที่จะเกิดขึ้นก็คือ การแก่งแย่งตำแหน่งงานในหมู่สงฆ์ และงานจะนิ่งอยู่กับที่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะเลวลงไปกว่าสถานการณ์ที่เป็นอยู่ปัจจุบัน เพราะการแบ่งชนชั้นในหมู่สงฆ์มีมากยิ่งขึ้น ทำให้สถานะของพระสงฆ์ที่ตามปกติโดยธรรมโดยวินัย มีความเป็นภราดรภาพ คือ พี่ๆน้องๆในอุปัชฌาย์อาจารย์เดียวกัน ตักเตือนกันไว้ด้วยศีลเปลี่ยนแปลงไปเป็นระบบเจ้าขุนมูลนาย กับไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินมากขึ้น ก็ไม่อาจตักเตือนกันไว้ด้วยศีลอีกต่อไป จะถืออำนาจเป็นใหญ่พระราชบัญญัติอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาที่กำหนดคณะบุคคลเข้าไปร่วมบริหารฝ่ายศาสนจักรโดยเป็นกรรมการระดับต่างๆนั้น แท้จริงรูปแบบชนิดนี้ก็มีอยู่แล้ว โดยอิงหลักพระธรรมวินัยว่าด้วยปุคคลิกทานและสังฆทาน กล่าวคือ ทานของบริจาคในศาสนานี้มีสองส่วนๆหนึ่งทานให้เป็นการเฉพาะตัวพระภิกษุสงฆ์แต่ละรูป เรียกว่า ปุคคลิกทาน อีกส่วนหนึ่งทานให้เป็นของส่วนรวม เป็นของกลางของสาธารณะ เรียกว่าสังฆทาน คณะกรรมการวัดจึงต้องมีขึ้นมาเพื่อดูแลจัดการของที่เขาถวายไว้สร้างประโยชน์ส่วนรวมที่เป็นของกลางของสาธารณะนี้ ในระบบวัดพระพุทธศาสนาจึงได้มีคณะบุคคลคืออุบาสก อุบาสิกาคณะหนึ่งมาคอยจัดการของที่ทานเป็นของส่วนรวม คือ สังฆทาน นั้น มาแต่โบราณกาลแล้ว และปัญหาจึงไม่ได้เกิดขึ้นเพราะไม่มีคณะกรรมการเช่นว่านี้ หากแต่ปัญหาเกิดจากฝ่ายอาณาจักรไม่ค่อยเข้าใจระบบอันละเอียดอ่อนในศาสนานี้ โดยปกติวัดในชนบท ในระดับหมู่บ้าน ตำบล ประชาชนจะเข้าใจดี เพราะใกล้ชิดวัดวาอารามเป็นอัครอุปถัมภ์อยู่เป็นปกติประจำวันในระดับสูงขึ้นมา ตามระบบการปกครองโดยกฎหมาย ข้าราชการชั้นสูงขึ้นมาห่างเหิน ไม่เข้าใจระบบและประเพณีสงฆ์ ทำให้เกิดปัญหาการประสานงานระหว่างบ้านกับวัดอยู่ตลอดมา โดยเฉพาะวัดในเขตเมืองและกรุงเทพฯ บัดนี้จะกำหนดให้ข้าราชการหัวหน้าหน่วยงานเข้ามาร่วมกิจกรรมในวัด ผลก็จะเหมือนเดิมหากไม่เข้าใจเรื่องวัฒนธรรมหรือแบบแผนการปฏิรูปประสานงานกับฝ่ายศาสนากลับจะก่อให้เกิดความแตกแยกระหว่างวัดกับบ้านเมืองเพราะความไม่เข้าใจในสิ่งที่ละเอียดอ่อนหลายๆประการในวัดมากขึ้นไปอีก ด้วยความไม่เข้าใจในสถานการณ์ของฝ่ายบ้านเมืองเอง แต่หากทางฝ่ายบ้านเมืองข้าราชการชั้นสูงได้พยายามศึกษาทั้งระบบประเพณีวัฒนธรรมสงฆ์และพระธรรมวินัยให้ดีขึ้น ก็จะพบว่าตนนั้นมีสิทธิ์อยู่โดยธรรมโดยวินัยที่จะเข้ามาตรวจสอบอยู่แล้ว ระบบต่างๆที่เสนอมาในพระราชบัญญัติอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา บางอย่างก็แทบไม่จำเป็นเลย เพราะมีอยู่แล้วตามธรรมตามวินัยหากแต่ฝ่ายบ้านเมืองยุคใหม่นี้ไม่ค่อยเข้าใจเท่านั้นเอง เหตุผลนี้ก็จะตรงกับคำกล่าวที่ว่า เมื่อมีการปฏิวัติระบอบการปกครองในปี 2475 นั้น ฝ่ายปฏิวัติฝ่ายประชาธิปไตยมิได้รับเอามรดกทางศาสนาและวัฒนธรรมของเดิมมาด้วย ปล่อยไปกับระบอบกษัตริย์แทบทั้งหมด ซึ่งความหมายก็คือ คนยุคหลังนักปกครองยุคหลังมิได้เข้าใจศาสนธรรมกันเลยนั้นเอง เพราะไปรับเอาวัฒนธรรมต่างชาติมาด้วยความเห่อเหิมจึงไม่เข้าใจภูมิปัญญาบรรพบุรุษเท่าที่ควร

ฉะนั้นในกรณีกฎหมายคณะสงฆ์ หากต้องการโครงสร้างนี้อยู่ ก็จะต้องเพิ่มมาตรการควบคุมการบริหารในระดับฝ่ายปกครองให้เข้มขึ้นและกำหนดมาตรการต่างๆเพิ่มขึ้นตามที่เสนอ โดยเฉพาะมาตรการที่รับรองพระภิกษุสงฆ์ผู้มุ่งสละโลก ถือ สันโดษ สละไม่ยินดีกับตำแหน่งและสมณศักดิ์ที่มุ่งเดินตามรอยบาทพระพุทธองค์และหมู่อริยสงฆ์ทั้งหลาย เพื่อการบรรลุธรรม บรรลุการศึกษาที่แท้จริง ในระบบเสขบุคคล กับ อเสขบุคคลตามธรรมตามวินัยต่อไป ก็จะช่วยแก้ไขให้เกิดดุลระหว่างพระสงฆ์ฝ่ายผู้ปกครอง เจ้าขุนมูลนาย กับพระสงฆ์ฝ่ายใต้การปกครองให้ดีขึ้น อาจลดความรู้สึกแตกต่างทางชนชั้นลงไปได้ส่วนหนึ่ง

หากมิฉะนั้นแล้ว ไม่ควรออกกฎหมายฉบับนี้ออกมาเลย น่าจะช่างตรองให้ดีว่าจะเป็นผลดีไปกว่าการใช้กฎหมายฉบับปัจจุบันนี้หรือไม่ควรจะปรับปรุงเพิ่มเติมไปจากกฎหมายฉบับปัจจุบันนี้ไป สักเล็กน้อยก็น่าจะดีกว่า ที่สำคัญน่าระวังว่า หากมาตรการที่เสนอมาไม่อาจจะปฏิบัติได้ คือไม่มีผลทางปฏิบัติด้วยเหตุใดก็ดี เช่น ระบบคณะสงฆ์ส่วนกลาง หรือระบบคณะสงฆ์ส่วนจังหวัด ไม่ทำงาน เป็นต้น จักเป็นผลเสียหายต่อ การพระพุทธศาสนาในส่วนรวมยิ่งกว่าการจงใจทำลายพระพุทธศาสนาเสียอีกและขณะนี้ยังมีแนวคิดการร่างพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ของ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัยซึ่งเสนอแนวทางไปในลักษณะที่มีการปฏิรูปหลักการสำคัญ 5 ประการคือ 1. พิจารณาว่าปรับปรุงการปกครองคณะสงฆ์ไปทำไม่? เพื่อใคร? 2. การปกครองเพื่อการศึกษาพัฒนาตนเองมิใช่การปกครองเพื่ออำนาจ 3. ยกให้พระธรรมวินัยเป็นใหญ่สำคัญเหนือกว่ากฎหมายหรือข้อบังคับใดใด 4. ยกให้พระสงฆ์เป็นใหญ่ในการบริหารจัดการ ไม่เผด็จการและ 5. องค์กรปกครองสงฆ์ควรเป็นอิสระมีความสัมพันธ์กับรัฐเชิงสร้างสรรค์ไม่ครอบงำ ที่น่าจะสอดคล้องตรงแบบแผนทางพระธรรมวินัยยิ่งกว่า เอื้อต่อพระธรรมวินัยฉบับที่กระทรวงศึกษาธิการร่างมานี้ จึงน่าจะได้ดูต้นร่างนั้นมาศึกษาหาข้อดี ข้อเสียเปรียบเทียบกันเสียก่อน เพื่อให้เกิดความรอบคอบ เพราะเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากผลงานการออกกฎหมายกระทำต่อพระพุทธศาสนาจะส่งผลเป็นวิบากกรรมระยะยาวในภายหลัง ต่อทั้งชาติ ประชาชน และพุทธศาสนิกทั้งโลกได้

พระพยับ ปญญาธโร

อดีตเลขานุการเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษ

ผู้วิเคราะห์

เฝ้าดูวัฒนธรรมโลกจากจอแก้ว

ต่อต้านเอดส์ต่อต้านอนารยธรรม โดย คอมพิวเตอร์แมนและ บูดามี

ก่อนจะถึงวันจันทร์ ช่อง 9 อาทิตย์ 22 กันยายน 2545 เวลา 21.40 - 22.30 น.

อนุชิต จุรีเกษนิมนต์พระคุณเจ้าผู้มีชื่อเสียง พระสุวิทย์ ธีรธมฺโม หรือ สมญา หลวงปู่พุทธอิสสระ(ท่านยังหนุ่มอยู่ เคยลาสิกขาแล้วมาบวชใหม่ เพื่อให้พรรษาน้อยลง) วัดอ้อน้อย จ.นครปฐม กรณีสงฆ์เดินขบวนเรียกร้องกระทรวงพระพุทธศาสนา ข้อสรุปของรายการลงว่า ท่านคิดๆได้แค่นั้น จึงทำอย่างนั้น อาจจะไม่เป็นธรรมนัก เพราะการมองพระสงฆ์ ในองค์รวมและในรูปสถาบันสงฆ์ทุกวันนี้ มีความสลับซับซ้อนมาก จนกระทั้งพระสงฆ์รูปหนึ่งเองก็ยังคงงงอยู่ ว่าอะไรเป็นอะไรในวงการสงฆ์ หากเราไม่มององค์รวมสงฆ์ และแยกวิเคราะห์เครือข่ายที่สลับซับซ้อนและความสัมพันธ์ของเครือข่ายภายนอกและภายในอย่างไรแล้ว ก็จะเป็นเหตุให้พลาดไปไม่เป็นธรรมได้ ท่านจะเห็นว่าการมองของพระสงฆ์สองฝ่ายในกรณีนี้ไม่ตรงกัน ลองจับเครือข่ายใหญ่ๆดูก่อน ทางการปกครองกฎหมายเป็นผู้กำหนด แต่คนมองไม่เห็นว่าถูกหรือไม่ถูกตามพระธรรมวินัยอย่างไรพอบริหารไปตามกฎหมายคนกลับไม่เข้าใจเหตุผลทางกฎหมายที่ต้องเป็นเช่นนั้น เอาการมองทางพระธรรมวินัยมาตัดสินวิถีทางกฎหมายบ้าง เอาการมองทางกฎหมายมาตัดสินวิถีทางพระธรรมวินัยบ้าง

สี่แยกข่าวไอทีวี ไอทีวี อังคาร 24 กันยายน 2545 08.45 น.

วราพร สมพงษ์ พูดถึงเรื่องราวที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีข้นในโลกยุคนี้ คือเรื่อง Licence to rape ใบสั่งให้ข่มขืน และเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นใกล้ๆประเทศไทยเรานี่เอง เดิมมีผู้เขียนเรื่องนี้เป็นภาษาอังกฤษ ชื่อนี้ Licence to rape เผยแพร่ไปในโลกตะวันตก แล้วนักข่าวเครือเนชั่นไทยสองคนได้ติดตามกรณีสำคัญกรณีหนึ่งไปยังสถานที่เกิดเหตุแล้วได้พบว่าเป็นเรื่องที่มีความจริงอยู่มากจนสามารถพูดได้ว่า ไม่ใช่ เพียงการข่มขืนธรรมดา แต่เป็นการข่มขืนแบบทารุณ และโดยถูกต้องตามกฎหมายคือมีใบสั่งการให้กระทำได้ วันนี้ไอทีวีได้เชิญสองนักข่าว สาว 2 คน เจ้าของเรื่อง ผู้ที่ได้ศึกษาเรื่องราวภาษาอังกฤษ แล้วได้ร่วมกันบุกเบิกไปพิสูจน์ความจริงที่หมู่บ้านไทยใหญ่ชายแดนพม่า เธอคือ เพ็ญนภา หงษ์ทอง และ สุภัตรา ภูมิประภาส เธอทั้งสองเล่าว่า ได้พบหญิงไทยใหญ่คนหนึ่งบัดนี้ยังมีชีวิตอยู่กับบุตรอายุแปดเดือน เล่าเหตุการณ์ได้ตรงกับที่ปรากฏในหนังสือ Licence to rape ยืนยันว่า ได้ถูกทหารทั้งกองพันข่มขืนทารุณจริง โดยเข้าไปในหมู่บ้านและจับสามีเธอมัดเอาไว้ใกล้ๆพอได้ยินแล้วทหารก็ผลัดกันข่มขืนตั้งแต่เวลาเช้าของวันนั้นไปโดยไม่หยุดจนถึงตีสี่จึงปล่อยตัวไป และพบว่าสามีถูกนำไปสังหารแล้ว ขณะนั้นเธอมีครรภ์หกเดือนแล้ว(คือเด็กชายอายุแปดขวบขณะนี้) และยังได้พบกรณีตัวอย่างการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างชัดเจนอีกมาก เรื่องราวของพม่าน่าจะบอกให้รู้ถึงความแค้นเคืองกันระหว่างคนต่างเผ่าพันธุ์ที่ลึกซึ้ง ซึ่งต่างก็ได้ตอบโต้กันไปมา ด้วยการเพิ่มการกระทำที่ลึกซึ้งยิ่งไปกว่าเช่นเดียวกัน แต่เราก็ดูเหมือนว่าจะหาข้อมูลที่ถูกต้องของชาวพม่าหรือทหารพม่าและการปกครองของประเทศพม่าได้ไม่ค่อยถูกต้องตรงความจริงนัก แม้กระทั้งประวัติศาสตร์ของพม่า ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับประเทศไทยก็เช่นเดียวกัน ข้อที่น่าฉงนที่สุดก็คือ พม่าได้ชื่อว่าเมืองพระพุทธศาสนา ที่มีชื่อเสียงปรากฏไปทั่วโลก มีสัญลักษณ์ที่โลกรู้จักก็คือ พระมหาเจดีย์ชเวดากอง พระสงฆ์พม่าก็มีภูมิธรรมภูมิปัญญาสูงในด้านวิปัสสนากรรมฐานจนแบบอย่างการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานบางอย่าง เช่นแบบยุบหนอ พองหนอได้แพร่หลายมาถึงประเทศไทยและพระสงฆ์หลายคณะในประเทศไทยก็เอาแบบอย่างมามาปฏิบัติมาทุกวันนี้ก็มี ที่สำคัญยังมีพระอาจารย์ฝ่ายวิปัสสนาธุระที่มีชื่อเสียงอยู่ในปัจจุบัน ดังปรากฏว่านางอองซานซูจี ได้เคยเดินทางไปเยี่ยมเยียนคารวะท่านภายหลังรัฐบาลทหารปล่อยออกมาจากการกักกันตัวครั้งล่าสุด แต่ทำไม่พฤติกรรมที่เหี้ยมโหดไร้ศีลธรรมเช่นนี้จึงปรากฏขึ้นบ่อยๆกรณีเช่นนี้คนไทยก็ย่อมเคยเห็นในประวัติศาสตร์ เช่น สมัยกรุงศรีอยุธยาพ่ายแพ้แก่พม่าๆ สุมไฟรุมลอกทองไปจากพระพุทธรูป ทำลายวัดวาอารามและศาสนสถานแห่งพระพุทธศาสนา ดังปรากฏพยานหลักฐานอันชัดเจนที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาสืบมาตราบจนทุกวันนี้ จึงนับว่าเป็นสิ่งที่น่าชมเชยที่นักข่าวทั้งพยายามติดตามศึกษาเรื่องราวที่ลึกลับซ่อนเร้นของพม่าออกมา และน่าที่จะให้นักประวัติศาสตร์ชาติไทยได้ศึกษาติดตามเรื่องราวของพม่าอย่างจริงจังบ้าง เพื่อประโยชน์ทางยุทธศาสตร์การสัมพันธ์ระหว่างประเทศกรณีชาติและศาสนาได้อย่างถูกต้องสอดคล้องซึ่งกันและกันยิ่งขึ้นระหว่างไทยกับพม่า

น้ำใจไทยช่วยภัยน้ำท่วม ช่อง 9 เสาร์ 28 กันยายน 2545 21.00 น.

รายการสดวันนี้เป็นรายการของรัฐบาลและรัฐสภาร่วมกันมีผู้บริจาคเมื่อจบรายการเวลา 01.00 น.เป็นเงินถึง 70 กว่าล้านบาท ซึ่งน่าจะเป็นสิ่งที่บอกเหตุผลอย่างหนึ่งต่อความเลื่อมใสในรัฐบาลทักษิณด้วยมีรัฐมนตรีและสมาชิกรัฐสภามาร่วมงามคับคั่ง เช่น ท่านประธานวุฒิสภา พล.ต. มนูญกฤต รูปขจร และคนในรัฐบาลทั้งหลายคนมารับโทรศัพท์ เช่น ท่านกร ทัพพะรังษี ท่านสิริกร มณีรินทร์ ท่านสุวัจน์ ลิปตพัลลภ ท่านลดาวัลย์ วงศ์ศรีวงศ์ ท่านนิกร จำนง ท่านสรอรรถ กลิ่นประทุม ท่านจาตุรนต์ ฉายแสง ท่านสมบัติ อุทัยสาง ท่านประวิทย์ มาลีนนท์ ท่านประธานที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ท่านเสนาะ เทียนทอง ท่านสมศักดิ์ ปริศนานันทกุล ท่านดำรง พุฒตาล ท่านกรรณิการ์ ธรรมเกสร และอีกมากมายทั้ง ส.ว. และ ส.ส. นอกจากมีการรับบริจาคแล้วยังมีการประมูลของรักของหวงของ 8 รัฐบุรุษยุคปัจจุบัน มีหลวงพ่อทวดของ รมว. สุวัจน์ ลิปตพัลลภ ภาพเดิมต้นแบบหรือที่ดพิธีกรเรียกว่าเป็นออริจินัลของพระพุทธองค์ปางผจญนางมารทั้ง3 ของท่านรองนายกรัฐมนตรีกร ทัพพะรังษี ชุดไม้กอล์ฟเก่าแก่ของท่านอดีตนายกรัฐมนตรีบรรหาร ศิลปอาชา สร้อยพระร่วงรางปืนของที่ปรึกษานายกรัฐมนตรีเสนาะ เทียนทอง สร้อยคอพร้อมเหรียญทรงยินดี ร.5 ของท่านอดีตนายกรัฐมนตรีชวลิต ยงใจยุทธ พระพุทธรูปปางไสยาสน์ของท่านประธานวุฒิสภา พล.ต. มนูญกฤต รูปขจร แจกันแฮนด์เมดชิ้นเดียวในโลก ของฝากจากปักกิ่ง ของท่านประธานรัฐสภา อุทัย พิมพ์ใจชน และรายการสุดท้ายเป็นเข็มกลัดเพชรแท้ของนายกรัฐมนตรีทักษิณ ชินวัตร เป็นของแพงมากท่านบอกว่าห้ามข้าราชการประมูลเป็นอันขาด ให้เฉพาะนักธุรกิจประมูล ทั้งหมดประมูลได้ทั้งหมด 6 ล้านบาท เมื่อ 24.50 น. ก่อนปิดงานรวมยอดบริจาคทั้งสิ้น 70 กว่าล้านบาท

เทศกาลกินเจ ช่อง 7 ศุกร์ 9 ตุลาคม 2545 07.00 น.

เป็นรายการของจังหวัดภูเก็ตและตรัง ขณะที่หนองคายมีเทศกาลออกพรรษาของพญานาคๆ ออกมาพ่นไฟกลางลำน้ำโขง ทุกๆปี ในวันออกพรรษา (ปีนี้ 21 ตุลาคม 2545) เพื่อบูชาพระพุทธองค์ ทั้งสองเทศกาลมีความคล้ายคลึงกันในด้านความเชื่อทางฝ่ายกินเจมีขบวนม้าทรงของเทพเจ้ามากระโดดโลดเต้นไปมากลางถนนหนทาง เอาเข็มเอาของแหลมแทงตามเนื้อตามตัวตามกระพุ้งแก้ม เสียบทะลุจากแก้มซ้ายไปแก้มขวาปาดลิ้นตนเองแดงฉานบ้าง อันเป็นผลมาจากความเชื่อ มีการทรงไปด้วยอำนาจความเชื่อ ด้วยอำนาจความอยากโอ้อยากอวด อยากดังและเพื่อการอยู่รอด แล้วเขาก็ทำได้ไปแบบนั้นสิ่งที่เขาทำได้ก็ทำได้เท่าที่ทำ หลายปีที่ผ่านมาก็ทำได้อยู่แค่นี้ อะไรที่เป็นสาระภูมิปัญญาสูงกว่านี้ม้าทรงเหล่านี้หารู้ไม่ แต่ทำมาเป็นสนับสนุนพิธีถือศีลกินเจปฏิบัติตนให้บริสุทธิ์เป็นการยอมตนของเหล่าเทพเจ้าทั้งหลายเพื่อแสดงความเคารพนับถือบูชาพระพุทธองค์อีกวิธีหนึ่งเหมือนกัน แต่อย่างไรก็ดีเรื่องเทพเจ้ามาทรงเจ้าหรือม้าทรงเหล่านี้ เมื่ออ้างศาสนาพุทธ อ้างการถือศีลกินเจนี้ น่าจะเชื่อได้ว่าไม่เป็นเรื่องจริง (คือไม่ได้มีเทพเจ้าจริงๆลงมาร่วมขบวนแห่) แท้จริงมีเจตนาโฆษณาลัทธิศาลเจ้า และใช้ศาลเจ้าเป็นที่ทำมาหากินอีกแบบหนึ่ง เป็นพิธีกรรมที่นำไปสู่เงินเพื่อเป็นการหาเงินหาทองของนักธุรกิจลัทธิเท่านั้นเอง ชาวพุทธจริงๆไม่ควรสนับสนุนในส่วนของลัทธิศาลเจ้านี้ ด้วยการติดตามรู้เท่าทันการหลอกลวงของลัทธิศาลเจ้านี้ เช่นเดียวกับยุคปฏิวัติธรรมในจีน เพราะลัทธิศาลเจ้านี้เป็นลัทธิที่เล็ดลอด รอดไปจากการปฏิวัติวัฒนธรรมของประธาน เหมาเจ๋อตุง แห่งแผ่นดินใหญ่จีนยุคนั้น เพราะหลบหนีไปสู่จีนไต้หวันได้ทัน ไม่งั้นก็คงสิ้นสายพันธุ์เทพเจ้าไปแล้ว ยังหลงเหลือก็อยู่ที่จีนไต้หวัน และเผยแผ่มาสร้างความสับสนทางศาสนาในประเทศไทยในขณะนี้ แล้วมีแนวโน้มที่จะขยายกิจการออกไป จึงน่าที่รัฐบาลจะจับตามองบ้าง โดยการนำวิธีการปฏิวัติวัฒนธรรมจีนใหญ่มาเป็นหลักในการพิจารณา

ผจญภัยไร้พรมแดน ช่อง 5 เสาร์ 5 ตุลาคม 2545 21.45 น.

วีระ นุตยกุล นักผจญภัยไทยวัยประมาณ 50 ปี ยังคงพาร่างอันทรหด พร้อมสติปัญญาอันเฉลียวฉลาดทันการณ์ทันโลกของเขาเที่ยวไป ขณะนี้ดูเหมือนว่าไม่มีที่แห่งใดในโลกนี้ที่เขาไม่ได้เหยียบย่างไป นับว่าเป็นคนไทยที่เก่งมากๆ คนหนึ่ง ที่จะกลายเป็นประวัติศาสตร์ต่อไป วันนี้เขามาใกล้ๆมาติดตามเรื่องวีรบุรุษไทย ในยุทธการบ้านหล่มเล้า ที่สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ปี พ.ศ. 2508 เรื่องราวของวีระ นุตยกุล น่าจะออกอากาศในเวลาที่เหมาะสมเพื่อให้เด็กๆ เยาวชนได้ดูแบบอย่างวีรบุรุษคนไทยที่แกล้าหาญเชี่ยวชาญอาจท่องไปได้อย่างสบายๆทั่วโลก ให้เยาวชนไทยได้เรียนรู้จากเขาผู้นี้และรู้จักวิธีการสังเกต วิธีการ บุคลิคภาพ เพื่อเอาอย่างการเอาตัวรอดและความสามารถในการทำงาน การปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ทุกชนิดในโลกโลกานุวัฒน์ ซึ่งคนไทยโดยรวมจะต้องเพิ่มให้มากขึ้น

ข่าวศิลปวัฒนธรรมและการบันเทิง ช่อง 11 อังคาร 8 ตุลาคม 2545 19.50 น.

รายงาน รจเรข กานต์โกศล เป็นงานเพชรพันล้านที่ไฮแอทรามา ราคาเครื่องประดับแต่ละอย่างล้านบาทขึ้นไป จนน่าคิดว่าไม่น่าจะเป็นเครื่องประดับกายอีกต่อไปแต่เป็นสิ่งที่นำมาแสดงการโอ้อวด เพื่อเพิ่มพูนอำนาจสตรี และวัตถุนิยมฝ่ายสตรีมากขึ้น เทศกาลกินเจเล่าความเป็นมาของเทศกาลกินเจที่ภูเก็ตและตรัง เป็นเรื่องปรัมปราน้ำเน่าอย่างยิ่ง ว่าในแผ่นดินใหญ่จีนครั้งหนึ่งมีสงครามแล้วพวกแมนจูได้ประหารชีวิตบรรพบุรุษของคนกลุ่มหนึ่งจำนวน 9 คน เล่ากันว่าบรรพบุรุษก็ไปเกิดเป็นเทพเจ้า 9 องค์บนสวรรค์ ต่อมาคนทรงก็นำมาขยายผล ทำมาหากินด้วยการหลอกลวงคนทั้งหลายสืบมาจนกระทั่งทุกวันนี้ เมื่อเผยแผ่มายังเมืองไทยก็ยังงมงายอยู่ ฉะนั้นในประเพณีกินเจที่ภูเก็ตก็ดี ตรังก็ดี ในวันแรกก็จะเริ่มด้วยการอันเชิญเทพเจ้าทั้ง 9 องค์ลงมาสู่โลกนี้ เมื่อเสร็จงานเทศกาลภายใน 10 วันสุดท้าย ก็จะจบลงด้วยการส่งเทพเจ้ากลับสู่สวรรค์ นี่คือส่วนที่งมงายในวัฒนธรรมกินเจ น่าศึกษาว่าทำไมจึงโดนปฏิวัติกวาดล้างไปเสียเกือบเกลี้ยงในสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมจีน แต่กระนั้นก็ยังมีเล็ดลอดออกมาสู่เมืองไทยได้บางส่วนและเริ่มเผยแผ่ความงมงายนี้ต่อไปในไทย น่าพิจารณาในเรื่องวัฒนธรรมชนชาติไทยในปัจจุบันเป็นอย่างยิ่ง

สบายๆ กับ อ. สุพัตรา สุภาพ ช่อง 5 พุธ 9 ตุลาคม 2545 10.00-10.45 น.

อ. สุพัตรา สุภาพ พูดเกี่ยวกับเรื่องเด็กไว้น่าฟังมาก มีผลการวิจัยและการศึกษาพฤติกรรมจริงมาประกอบเหตุผล ประการแรก เรื่องพ่อแม่ควรมีเวลาให้แก่ลูกบ้าง อย่าให้ลูกอยู่กับพี่เลี้ยง จนติดพี่เลี้ยง ประการที่สอง อ.สุพัตรา ว่าสมาธิเป็นสิ่งจำเป็นหากไม่มีสมาธิจะเรียนหนังสือไม่เก่ง ไม่สำเร็จ ควรฝึกสมาธิให้กับเด็กๆ ประการที่สาม พูดเรื่อง การอ่านหนังสือ ต้องให้ฝึกอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กๆ ประการที่สี่ เด็กไม่มีระเบียบวินัย สู้ยอมเหนื่อย ยอมลำบากเสียวันนี้ วันหน้าจะได้สบาย เสียเหงื่อดีกว่าเสียเลือด ลงว่าผู้ที่ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐ ประการต่อไป โสเภณีเด็กเกิดขึ้นได้เพราะ เสนอและสนอง มีสองอย่างจึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เคยศึกษากรณีโสเภณีเด็ก มีกลุ่มผลประโยชน์ไปเอาเด็กมาเลี้ยงเป็นลูก แต่แฝงเจตนาทุจริตไว้อย่างแนบเนียน เด็กทั่วไปเสียตัวให้แฟน ผู้ใกล้ชิดก่อนแล้วไปขายตัวเห็นว่าได้เงิน อีกพวกเห็นว่าเรื่องเซ็กเป็นเรื่องปกติ

อีกประการหนึ่ง ผู้ใหญ่เห็นเป็นยากระชุ่มกระชวยของชีวิต โสเภณีเด็กน่าจะคิดว่าสะท้อนถึงสังคมว่าเสื่อมขนาดไหน ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้ถ้าเรากำหนด เรื่องยาเสพติด เด็กวัยรุ่นติดมากขึ้น ทำให้เรียนตก อย่าเชื่อว่ากินแล้วจะทำงานดี เพื่อนดีๆคบเถิดเขาไม่พาไปเสีย เด็กติดยาเสพติดเริ่มจากบุหรี่ก่อนแล้วก็อยากลองไปอย่างอื่นต่อไป อย่าให้ลูกเห็นตัวอย่าง อย่าให้เห็นว่าการสูบบุหรี่เป็นเรื่องเล็กน้อย โรงเรียนในชุมชนแออัดมักติดยาเสพติดมาก โรงเรียนดีๆไม่มียาเสพติดหรอก อย่าติดเองแล้วให้เด็กติดด้วย มักเริ่มด้วยเพื่อนฝูงที่อยากลอง อย่าลองกับสิ่งชั่ว ให้ลองแต่สิ่งดี ปราชญ์ย่อมแนะนำในสิ่งที่ควรแนะนำ เรื่องยาระงับประสาท ยาระงับประสาทตำรวจก็ตามปราบปรามอยู่ดี ปัญหาเหมือนบุหรี่ คือเด็กมักอยากลองอยากแสดงความเป็นพวกเดียวกัน ควรระวังตัวอย่าลองเสพสิ่งชั่ว สิ่งที่ควรลองคือความดี ระงับได้เป็นสุข ประการต่อไปพฤติกรรมก้าวร้าว น่าเป็นห่วง กรณีในอเมริกาเด็กดีๆถูกกลั่นแกล้งบ่อยๆก็เลยกลายเป็นคนก้าวร้าว

ถ้าเด็กพัฒนาการไปเป็นการอยากได้อะไรก็ต้องได้ กระทืบตีนเท้าแล้วได้ นี่จะทำลายพฤติกรรมเด็ก เด็กทำผิดเพราะดูภาพยนตร์ เห็นเอาช้อนส้อมไปทำมีดก็ทำตามภาพยนตร์ ใช้ผ้าคลุมหน้าเหมือนโจรในโทรทัศน์ สื่อเป็นเรื่องสำคัญ เด็กเอาอย่างเร็ว เราทำอย่างไรลูกก็เอาอย่างเรา รุนแรงหรือไม่ พ่อแม่ต้องให้ความรักความอบอุ่นที่พอเพียง ผู้มีสติอยู่เสมอย่อมไม่เดือดร้อน เรื่องรับน้องใหม่ การเข้ามหาวิทยาลัย การรับน้องที่จริงเป็นเรื่องที่สร้างสรรค์ แต่อย่าทำจริงๆจังๆเช่นว่าโหดๆ เอาไปว่ายน้ำจนจมน้ำตาย อาจเป็นเพราะพี่เก็บกดมาแล้วก็เอามาลงกับน้องพวกเดียวคือส่วนใหญ่เป็นปี 2 ห่างกันปีเดียว ควรจะทำให้รุ่นน้องเกรงใจ ไม่ใช่เกรงกลัว ระวังอย่าทำกิจกรรมมากเกินไป เพราะจะไม่มีเวลาเรียนอย่าไปสนุกในหลายมหาวิทยาลัย ห้ามนำไปต่างจังหวัดน้องมีสิทธิ์ไม่ไปได้ อาจารย์ที่ปรึกษาต้องคอยดูแลลูกศิษย์ด้วย อาจารย์ที่ปรึกษาดีจะมีวิธีรับน้องอย่างสร้างสรรค์ ผู้มีไมตรีจิตย่อมมีไมตรีจิตรตอบ ต่อไปเรื่องยาเสพติดป้องกันไว้ก่อนด้วย 1.เล่นกีฬา 2.กตัญญู ถ้าติดยาพ่อแม่เสียใจหรือไม่ เรากตัญญูย่อมทำไม่ให้ท่านเสียใจ ต่อไปรักในวัยเรียน ต้องให้มีความเหมาะสมอย่าคิดว่าไม่มีอะไรน่าเสียหายตรงไหน ถ้าเป็นนักเรียนเล็กเร็วเกินไป แต่ถ้าเป็นนักศึกษาก็ได้ เด็กม. 1 ถามว่าจะมีคู่รักดีไหม ตอบการมาเรียนคือมาเรียนหนังสือไม่ใช่ว่ามาหาคู่รักตามค่านิยมว่า ไม่เป็นไร ไม่ได้น่าเกลียด อ. สุพัตรา เล่าว่า ท่านเองจบปี 4 ยังไม่มีแฟน ท่านว่าท่านเป็นคนตรงไป ยอมรับว่าการจะเป็นแฟนกัน ต้องดูก่อนว่าช่วยกันเรียนหนังสือแล้วไม่เป็นไร

นายกรัฐมนตรีพบนักธุรกิจญี่ปุ่น ช่อง 11 พุธ 9 ตุลาคม 2545 14.00 น.

นายกรัฐมนตรีทักษิณ ชินวัตรพูดให้นักธุรกิจญี่ปุ่นฟังสดๆ ที่สะท้อนนโยบายของรัฐบาลไทยต่อการธุรกิจอย่างไร คำถามท้ายรายการของนักธุรกิจญี่ปุ่น ค่อนข้างยาวและฟังไม่ทราบเนื้อความเพราะเป็นภาษาญี่ปุ่น ท่านนายกตอบเป็นภาษาไทยว่า เรื่องจีนกับเอเชียที่ตกลงกัน 10 ปีนั้นนานเกินไปท่านรอไม่ได้ เพราะถึงเวลานั้นท่านแก่ไปเยอะ ฉะนั้นเมื่อท่านมีโอกาสได้พบ จูหลงจี นายกฯจีนอีกครั้ง ท่านจึงเร่งเลยว่าจะเริ่มเดี๋ยวนี้ เอาเฉพาะไทย-จีน บางเซกเตอร์ก่อน ฉะนั้นต้นปี 46 ไทย-จีน จะเริ่มบางเซกเตอร์เล็กๆที่ไม่เกี่ยวกับใคร แต่พอทำได้เฉพาะตัวการค้าระหว่างประเทศก็มีบ้างเป็นธรรมดาที่มีการแข่งขันกันบ้างเป็นธรรมดาและเป็นมิตรร่วมค้ากันบางแบบเป็น Subcontractหรือ Outsource แล้วสรุปว่าในอนาคตการบริหารประเทศจะบริหารโดยหลักการบริหารธุรกิจจะเป็น Economy of skillเอาหลักเศรษฐกิจเอกชนมาใช้กับหลักเศรษฐกิจต่างประเทศ จะเห็นว่านี่น่าจะเป็นวิถีทางการทำเงินของรัฐบาลทักษิณ คำว่า Skillน่าจะเป็นเป้าหมายสำคัญเมื่อมองนโยบายการปฏิรูประบบราชการไทย ที่เพิ่งทำเสร็จหมาดๆ การตั้งกระทรวงข่าวสารเทคโนโลยี มีความสัมพันธ์อย่างไรกับ กระทรวงวัฒนธรรมและกระทรวงพัฒนาการทรัพยากรธรรมชาติและความเป็นมนุษย์รวมทั้งสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ที่นายกทักษิณเตือนให้รัฐมนตรีทุกคนนำเอาพระราชดำรัสที่ว่า ให้ทำงานเกี่ยวโยงกันไปทุกกระทรวง อย่าทำไปกระทรวงเดียวๆ และที่สำคัญกระทรวงทั้งหมด มีส่วนในการเศรษฐกิจแบบพอเพียง อย่างไร

สายด่วนลูกทุ่ง ไอทีวี อังคาร 22 ตุลาคม 2545 13.00-14.00 น.

ทุกวันเสาร์-อังคารเพลงอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ศิลปินผู้ขับร้อง คัทลียา มารศรี ทำนอง จังหวะ สำนวนภาษาเยี่ยมมาก แต่ที่พิเศษก็คือ เป็นธรรมชาติ และเมื่อนิ่งๆ ฟังแล้ว มีความสะเทือนใจอันยิ่งใหญ่ขบวนแห่เจ้าบ่าวเขาถือขันหมากมา แต่แปลกใจที่ไม่มาบ้านเรา จำต้องตัดใจ เอ๋ยช่างมันเถิด อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันไป ฉันไม่ได้อิจฉาใคร แต่แปลกใจที่น้ำตาไหลออกตา มีธรรมมะอยู่ในนั้นที่น่าสอนคนให้ได้สติดี และเป็นประโยชน์แก่สังคม น่าที่จะให้ร้องกันมากๆ พิธีกร ผิวคล้ำ คุณตั๊ก ให้เขียว ดวงสดใส นักร้องใหม่แนะนำตัวเองก่อนร้องเพลง คนผู้ฮ้าย ไทยว่า คนขี้เหล่ เกิดมาบ่หล่อคือตอ ตระกูลก็ต่ำเป็นชาวนา บอกว่าเพลงคนผู้ฮ้ายขายไปถึงแสนม้วนแล้วอาจขายตลาดมีเพลงที่ไพเราะและความหมายที่ซึ้งสะเทือนใจ ของยุ้ย ปัทมวรรณ เค้ามูลคดี เสียงทุ้มก้องกังวานสะเทือนใจมากในเพลง ร้องเพลงให้พ่อฟัง เธอไม่ได้ประพันธ์เองแต่ร้องได้เนื้อความกินใจมาก จะกี่พอศอพ่อก็ยังเป็นหนึ่ง เลิศเหนือดวงใจ คือชายที่เรียกว่าพ่อ พระเอกรูปหล่อในใจของลูกตลอดกาล เพลงนี้ต้องนับว่ายอดเยี่ยมอีกเพลงหนึ่ง และดูเหมือนจะอดนึกว่าจะมีใครรักพ่อได้เท่าปัทมวรรณ เค้ามูลคดี

ข่าวเที่ยงไอทีวี ไอทีวี พุธ 23 ตุลาตม 2545 15.00 น.

ประวีณมัย บ่ายคล้อย กับ จิระ ธัญญอนันต์ผล รายงานข่าว พร้อมทีมฝึกหัด นักศึกษาชายหญิงฝึกหัดจากสถาบันอุดมศึกษาวันละ 2 คน รายงานข่าวเพิ่มเติม พวกกบฏมุสลิมเชสเนีย บุกจี้ตัวประกันในโรงละคร กบฏเชสเนียนำโดย มอฟชาร์ บาราเยฟรวม 50 คน เป็นกบฏมุสลิมแบ่งแยกดินแดนแคว้นเชสเนียออกจากรัสเซียเรียกอีกชื่อว่า กบฏชาวเชเชน ซึ่งเป็นหน่วยพลีชีพ บุกเข้ายึดคนดูในโรงละคร โฮปาร์-ออคต์ กลางกรุงมอสโคว์เป็นตัวประกัน เพื่อต่อรองให้ทหารรัสเซียถอนทหารออกจากเชสเนีย ในวันที่ 23 ตุลาคม 2545 ขณะที่มีการแสดงละครตลกเรื่อง นอธ-ออร์สต์ จับผู้ชมและนักแสดงรวม 800 คนเป็นตัวประกันกบฏขีดเส้นตาย จะเริ่มฆ่าตัวประกันทันที่ในเช้าวันที่ 26 ต.ค. 45 ถ้ารัฐบาลรัสเซียไม่ยุติสงครามเชสเนียและถอนทหารออกจากเชสเนียภายใน 7 วัน ครั้นเมื่อ 26 ต.ค.45 เวลา 05.15-05.20 น. มีเสียงปืนออกมาจากโรงละคร ทำให้เชื่อว่ากบฏได้ทำการฆ่าตัวประกัน ก่อนอรุณรุ่งเวลาท้องถิ่นรัสเซียจึงส่งกองกำลังพิเศษ(คอมมานโด)ร่วมร้อยนายบุกเข้าโรงละคร โฮปากร์-ออคต์ แบบสายฟ้าแลบ เกิดเสียงละเบิดเสียงปืนดังลั่น นายมอฟชาร์ บาราเยฟ วัย 23 ปีและลูกน้องสตรีหน่วยพลีชีพแด่ มุฮำมัด ทที่มีระเบิดผูกติดตัวไว้หลายคนเสียชีวิต การจู่โจมทำการฆ่าสังหารหน่วยกบฏหญิงลูกน้อง บาราเยฟก่อนที่จะจุดชนวนระเบิดหญิงที่มัดติดตัวไว้ หน่วยข่าวกรองแจ้งว่า กบฏเสียชีวิตทั้งหมด 36 คน ตัวประกันเสียชีวิต 67 คน และจับเป็นได้อีก การบุกจู่โจมเกิดขึ้นหลังนาย วลาดิเมียร์ ปูติน ประธานาธิบดีรัสเซียได้รับแจ้งว่ากบฏได้เริ่มฆ่าตัวประกันเสียชีวิตไปแล้ว 2 คน จึงสั่งบุกทันที โดยเริ่มลมแก๊สนอนหลับ เข้าไปในโรงละครก่อน ทำให้สลบ และเป็นเหตุการณ์เสียชีวิตของตัวประกันจำนวนมาก รายงานเพิ่มเติมว่าวันนี้กบฏตายเพิ่มเป็น 50 หญิง18คน ชาย 32 คน ตัวประกัน 90 ศพ เข้าโรงพยาบาล 350 ราย รัฐบาลยอมรับว่าใช้สารพิเศษบางอย่างพ่นเข้าไปในโรงละครระหว่างปฏิบัติการจู่โจมฉีดด้วยยากล่อมประสาท พบว่าบาราเยฟหัวหน้ากบฏและลูกน้องหญิงจำนวนหนึ่งมีระเบิดผูกติดกับตัวอยู่ตลอดเวลา รัฐบาลรัสเซียว่าที่คนตายเพราะเกิดความเครียด ไม่ใช่เพราะยากล่อมประสาท ตัวประกันขาดอาหารและตื่นตกใจ ผู้เชี่ยวชาญพบเว็บไซท์หลายแห่งเป็นของกลุ่มอัลกออิดะห์ ใช้รหัสลับติดต่อพวกเดียวกันเอง รวมบทสรุปได้ว่า มีรายงานข่าวว่านายอุสมาน บินลาเดน เขายังมีชีวิตอยู่และเขายังเพ้อคลั่งกับสงคราม ที่เขาเรียกว่า สงครามศักดิ์สิทธิ์ กับสหรัฐอเมริกาอยู่ต่อไป ทำไม นายอุสมาน บินลาเดนจึงเพ้อคลั่งกับสงครามศักดิ์สิทธิ์ เป็นเรื่องที่อาจอธิบายได้ในเชิงการศาสนาสากล

นี่แหละชีวิต ช่อง 5 จันทร์ 28 ตุลาคม 2545 – 4 พฤศจิกายน 2545 20.30 น.

รายงานการประชุมสตรีทางจิตวิญญาณและศาสนาเพื่อศานติโลก ณ กรุงเจนีวา สวิตเซอร์แลนด์ เริ่มเมื่อ6 ต.ค. 45 มีสตรีนักบวชและนักปฏิบัติธรรมในศาสนาต่างๆรวมทั้งสตรีในวงการงานสังคมเครือข่ายเพื่อสันติภาพและบุคคลระดับรัฐมนตรีของประเทศต่างๆมาประชุมกันร่วม 400 คน มี ลินเซย์ แวกเนอร์ ดาราภาพยนตร์ฮอลลีวูด เป็นพิธีกรการประชุมครั้งนี้ จากประเทศไทยมีแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต สามเณรีธัมมนันทา และสตรีในวงการข่าว โทรทัศน์ ไปร่วมงานเช่นพิธีกรของรายการนี่แหละชีวิต คุณช่อผกา วิริยานนท์ เรื่องที่เสนอในรายการ นี่แหละชีวิตวันนี้เป็นภาพการตัดต่อฟิล์มให้เป็นสารคดี เป็นเรื่องเป็นราวของการมองของแม่ชีศันสนีย์ ต่อเหตุการณ์ประชุมครั้งนี้มีการปราศรัยแสดงทัศนะ ที่แต่ละคนพบมาต่อสันติภาพโลก เช่น ดร.เจล กูดัล จากอังกฤษ ผู้เชี่ยวชาญลิง อยู่กับธรรมชาติมานานเล่าถึงสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในกัมพูชา มีเจ้าหญิงแห่งกัมพูชามาร่วมด้วย มีแม่ชี เทนซิล ปาร์โม ชาวอเมริกันเคยเป็นนักบวชเยซูอิตมาก่อนที่สนใจธรรมแบบทิเบต อยู่ปฏิบัติธรรมในถ้ำเป็นเวลา 12 ปีมาแล้ว กลุ่มสตรีเพื่อสันติภาพโลกนี้มีโครงการร่วมกันอยู่แล้วใน 60 ประเทศ ประเทศไทยน่าจะเป็นประเทศต่อไป สรุปปัญหาของโลกาภิวัฒน์คือความสมดุลต่างๆในโลกหมดไป อุปมาเหมือนนกอินทรีย์ที่บินไปได้เพราะสมดุลที่ปีกเมื่อปีกมีปัญหาโลกก็วิกฤต มีข้อเสนอมากมายหลายข้อ เช่นเรื่องการศึกษาของเด็ก ที่ รมว.จากอัฟกานิสถาน เล่าว่า เด็กของเราเกิดมาโดยไม่เห็นหน้าพ่อ ได้ยินแต่เสียงปืน เรื่องสิทธิสตรี ผู้หญิงต้องต่อสู้เพื่อให้มาอยู่เหนือผู้ชาย ให้เกิดความสมดุลและสอดคล้องกัน ภาพรวมที่เห็นเป็นการปรับทุกข์ของสตรีต่อสถานการณ์สตรีๆมักตื่นกลัวอ่อนไหวได้ง่ายที่สุด นั่นคือสงคราม พวกเธอรวมตัวกันมาประชุมกันเพื่อจะทำอย่างไรจึงจะไม่ให้ทั้งสองฝ่ายทำสงครามกันโดยเฉพาะอเมริกากับอิรักในขณะนี้ แล้วต่างมีข้อเสนอเรื่องสันติภาพ ต่างก็พูดกันด้วยภาษาที่อ่อนโยนเอาอกเอาใจกันซึ่งกันและกัน และอ้างหลักการศาสนาว่าศาสนาทุกศาสนาล้วนต้องการให้มีสันติภาพแล้วตกลงกันว่าอีก 2 ปีข้างหน้าจะมีเครือข่ายผู้หญิงรักสันติภาพเกิดขึ้นไปทั่วโลก คนที่มาร่วมงานนี้ล้วนแสดงความคิดเห็นในสิ่งดีๆมีวาทะดีๆต่อกัน และคิดว่าโลกควรจะเป็นไปอย่างนี้ คือจะมีแต่สิ่งดีๆต่อกัน พูดกันดีๆอย่าให้มีโกรธขึง อย่าให้มีการรบทำร้ายกัน แต่ความปรารถนาดีเหล่านี้แท้ที่จริงล้วนเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยากด้วยเพียงการพูดกับเบาๆสละสลวยตามภาพที่เห็นในการประชุม เราจะต้องมองไปถึงความเป็นธรรมของโลกว่าเป็นอย่างไร และธรรมดาของโลกก็เป็นธรรมดาที่เกิดขึ้นนั้นแหละที่ไม่อาจจะสร้างสันติภาพขึ้นได้เพียงวาทะการพูดคุยกัน และที่อ้างศาสนาก็จะไม่ถูกต้อง เพราะแม้หลักการของแต่ละศาสนาก็มองต่างกัน เช่นศาสนาที่มีพระเจ้าก็ล้วนแต่ใช้วิธีข่มขู่แสดงอำนาจให้มนุษย์กลัว แต่แล้วศาสนานั้นเองที่เสนอทฤษฎีแห่งสงคราม และความรุนแรงกันแทบทุกศาสนา(ที่มีพระเจ้า) แบ่งคนเป็นฝักเป็นฝ่าย กำหนดให้ฝ่ายที่ไม่เชื่อเป็นคนอีกพวกหนึ่งคือคนบาป หรือผู้ที่ปฏิเสธพระเจ้า ก็จะต้องปราบปรามเข่นฆ่า และกำหนดให้ถูกลงโทษอย่างร้ายแรง ส่วนพวกที่ยอมรับในพระเจ้าก็กดขี่ให้เชื่อฟังทุกอย่าง จนแม้กระทั่งให้รวมกันเป็นกองทัพไปทำสงครามเพื่อปราบอีกฝ่ายให้หมดไป ศาสนาอื่นๆพลพรรคก็ล้วนแต่เป็นนักรบและมีคติว่ารบจนกวาดล้างพวกชั่ว(คนบาป)หมดไปจากโลกเท่านั้น สันติภาพจึงจะเกิดขึ้น ฉะนั้นการอ้างศาสนาแล้วไม่อยากให้รบกันนั้น เป็นสิ่งที่ขัดกับหลักการของศาสนาหลายศาสนา หากจะใช้วิธีการสันติภาพเพื่อสันติ เราจะต้องเข้าใจในแนวทฤษฎีการทำสงครามกับตนเองเพื่อชนะตนเอง มีวาจาตรัสแล้วไม่คืนคำให้กับตนเอง และดำรงวิถีทางสันติต่อไปอย่างไม่มีเงื่อนไข คือถึงจะประสบเหตุร้ายอย่างไรๆ ก็จะไม่ละทิ้งอุดมการณ์สันติ ไม่ยอมใช้ความรุนแรงตอบโต้ความรุนแรง หากเคยรู้มาว่า ได้มีมหาบุรุษท่านหนึ่งเคยนำทฤษฎีนี้ไปใช้ในการต่อสู้ทางการเมืองเป็นผลสำเร็จมาแล้วนั่นคือมหาตมะคานธี แห่งอินเดีย ใช้หลักอหิงสาเป็นหลักการและวิธีการอย่างศาสนาพุทธนี้ไปต่อสู้ ตามที่โลกรู้อยู่แล้ว การต่อสู้ของสตรียุคปัจจุบันนี้จึงจำเป็นต้องมองเข้าใจวิถีทางต่อสู้ให้แน่ชัดเสียจริงๆหากเรายืนยันวิธีการสันติภาพโดยสันติวิธีแล้วนั้นหมายถึงอุทิศทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่สันติภาพ จะไม่ยอมละทิ้งอุดมการณ์ จะไม่หันไปใช้วิธีการตอบโต้ความรุนแรงด้วยความรุนแรงเลย ต้องยืนหยัดอยู่บนอุดมการณ์การเสียสละ แม้ด้วยชีวิตก็สละได้

ITV TALK ไอทีวี อังคาร 12 พฤศจิกายน 2545 23.00 น.

กิตติ สิงหาปัด กับวราภรณ์ สมพงษ์ ไปเยี่ยมนิวัติ กองเพียร ที่บ้านถามที่มาที่ไปของคำว่าเกจิ นู๊ด ว่าทำหนังสือศิลปวัฒนธรรมเครือหนังสือพิมพ์มติชนมา 20 ปี แต่ไม่ดังเพิ่งมาดังตอนเริ่มวิจารณ์ผู้หญิง และถ่ายภาพ เขียนภาพ ทำอุตสาหกรรมภาพโป๊ะ เปลือย ในระยะหลังๆนี้เอง เรื่องราววันนี้ยังเป็นเรื่องราวที่ยังมีสุขภาพแข็งแรงอยู่ แม้ว่าจะเข้าวัยปลายไปแล้ว เขาบอกทฤษฎีของเขาว่า รูปเปลือยของผู้หญิงเป็นความงาม ที่คนทั้งหลายอยากดูและผู้หญิงก็อยากอวด เขาเองชอบดูขาผู้หญิงความสวยของขาจะบอกไปถึงความงามอย่างอื่นด้วย เขารู้ดีว่าธรรมชาติคนเป็นอย่างไรแล้วอธิบายไปว่าคนเราทุกคนต่างมีความอยาก ในเรื่องเพศก็อยากดูอยากชม อยากสัมผัส อยากร่วมเพศ ในเมื่อเป็นเรื่องธรรมชาติเช่นนี้จึงไม่ควรห้ามความอยากของตน ตนอยากอะไรก็ทำไปตามความอยากของตนเอง คนอยากอะไรก็ให้ทำไปตามความอยาก การสอนลูกๆเมื่อลูกโตขึ้นมาเมื่อมีความอยากความต้องการทางเพศ เขาสอนว่าให้สำเร็จความใคร่ด้วยตนเองได้ อย่าแอบทำและเมื่อความต้องการไกลไปอีกคืออยากร่วมเพศกับใครก็สามารถร่วมได้ คำพูดที่ว่า ลูกสาวอยากร่วมเพศกับใครก็ร่วมได้ก็เท่ากับยอมรับว่าเมื่อลูกสาวเขาโตขึ้นก็อาจร่วมเพศกับเขาผู้เป็นพ่อได้หรือลูกชายก็เหมือนกันอาจเรียนรู้เพศสัมพันธ์ได้จากคนใกล้ชิดสุดได้ หนุ่มใหญ่วัยสูงผู้นี้มีแนวคิดที่น่าฟังเมื่อเขาบอกว่าอะไรที่คนชอบดูเขาก็อยากให้คนได้ดู เช่นเขาเองชอบดูภาพเปลือย เขาก็อยากให้คนอื่นได้ดู ทำนองว่าเขาเขียนภาพเปลือยพวกนี้เพื่อประโยชน์คนอื่น ด้วยความหวังดีมีจิตกรุณาผู้อื่นและเขาวิเคราะห์ว่าคนมีเงินใช้เงินซื้อของพวกนี้เสพด้วยราคาแพงได้ ทำไม่เราไม่คิดถึงคนจนบ้าง ครั้นเมื่อมีภาพนู๊ดปรากฏตามที่สาธารณะ เช่นที่โดยสารรถเมล์บ้าง ข้างรั้วบ้าง เอาไปโชว์ในย่านธุรกิจการค้าบ้าง ฯลฯ ก็ไม่ควรห้าม ก็ควรที่จะชื่นชม เพราะคนยากจนจะได้เสพได้ดูด้วยไม่มีคำถามว่านักเขียนผู้นี้มาสัมพันธ์กับเรื่องราววัฒนธรรม จนได้เป็นบรรณาธิการวารสารที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมได้อย่างไร ทั้งๆที่ทฤษฎีของเขาไม่มีพื้นฐานความรู้ที่เป็นสัมมาทิฐิทางวัฒนธรรมเลย อย่างไรก็ตามเมื่อมองรวมๆแล้ว นิวัติ กองเพียร ก็เป็นหัวหน้าครอบครัวผู้รับผิดชอบในการทำมาหาเลี้ยงชีพตนเองและครอบครัวเหมือนคนอื่นๆฉะนั้น เรื่องเช่นนี้ไม่น่าเป็นประเด็นศิลปวัฒนธรรมแต่อย่างใด ในเมื่อแท้ที่จริงเป็นเรื่องดิ้นรนทางอาชีพเป็นเรื่องการทำมาหากินตามความถนัดของเขา เขาก็ปกป้องอาชีพของเขาไว้ โดยข้ออ้างที่ดีที่สุดซึ่งในที่นี้ก็คือศิลปวัฒนธรรม

การวิเคราะห์วัฒนธรรมแบบนี้ เป็นการมองนอกกรอบศาสนธรรม และเอามาตรฐานธรรมชาติดั้งเดิมของมนุษย์สัตว์ก่อนมีการพัฒนาการมาเป็นมาตรฐานการมอง ทำให้ขัดแย้งกับหลักการทางศาสนา เพราะทฤษฎีนี้ปล่อยไม่มีการควบคุมอารมณ์ทางเพศเลย ไม่ต้องอดทนต่อความอยาก ในสิ่งที่เป็นกามตัณหา ก็จะต้องเป็นแบบแผนวัฒนธรรมของสัตว์ ไม่ใช่มนุษย์แต่ถ้าลองวิเคราะห์ธรรมชาติระหว่างมนุษย์กับสัตว์ จะพบว่ามีส่วนที่ เหมือนกันและแตกต่างกัน ส่วนที่เหมือนกันก็คือธรรมชาติกำหนดให้เรื่องความต้องการทางเพศเป็นสิ่งที่มีอำนาจอย่างยิ่งใหญ่จนสามารถครอบงำความนึกคิดและพฤติกรรมทั้งหลายของมนุษย์และสัตว์ไว้ได้โดยสิ้นเชิงตรงตามทฤษฎีของ ซิกมันด์ ฟรอยด์(พ.ศ. 2199-2482) บิดาแห่งจิตวิเคราะห์ ทางศาสนาพุทธมองว่าเป็นกามตัณหาใหญ่ๆของโลก (อีก 2 อย่างคือ ภวตัณหา กับ วิภวตัณหา)ทั้งนี้ก็เพื่อให้สัตว์ มนุษย์ ได้มีการสืบเชื้อสายต่อไปไม่ขาด ฉะนั้นเราจะเห็นได้ว่าเมื่อ สัตว์ มนุษย์มีตัณหาชนิดนี้เกิดขึ้น ชีวิตจะรุนแรงจะดิ้นรนไปตามวิถี ทางเพศอย่างรุนแรงเมื่อเราจะวิเคราะห์วัฒนธรรมเราจะต้องทราบวิถีแห่งความแตกต่าง ระหว่างสัตว์กับมนุษย์ส่วนที่แตกต่างกันก็คือ สัตว์ทั่วไปมีการร่วมเพศกันน้อยครั้ง และการร่วมเพศของสัตว์นั้นมีเป้าหมายตามธรรมชาติคือ เพื่อการผสมพันธ์กันเท่านั้น ส่วนมากที่สุดมีการร่วมเพศกันปีละครั้ง ส่วนมนุษย์ยุคดั้งเดิมมีการร่วมเพศผสมพันธุ์กันใกล้เคียงกับสัตว์ แต่ต่อมามนุษย์ได้พัฒนาความคิดและจินตนาการขึ้นมา และเมื่อนำจิตนาการมาใช้ในเรื่องเพศความคิดและจินตนาการจึงไปสร้างความกำหนัดหรือกามารมณ์ให้เกิดขึ้นมาอีกสาเหตุหนึ่ง ฉะนั้นมนุษย์ในสมัยเจริญด้วยความคิดวิทยาการ จึงมีความกำหนัดเพิ่มขึ้นไปจากวิถีทางธรรมชาติทำให้มีความต้องการทางอารมณ์มากกว่าสัตว์ เพราะเป้าหมายการเสพกามกลายเป็นเรื่องสนุกและบันเทิงอันเป็นรสชาติที่ประณีตสูงสุดกว่ารสชาติใดใดอีกด้วยมนุษย์จึงมีการเสพกามกันอย่างมากมาย หลายครั้งไม่รู้จักหยุดหย่อนเท่าที่นับได้ ตั้งแต่มนุษย์เข้าสู่วัยเจริญพันธุ์พร้อมสำหรับการเสพกามประมาณ อายุ 15-16 ปี แล้วจะเสพกามไปอย่างไม่มีวันหยุดหรือเทศกาลว่างจากการเสพกามไม่มี ในคืนที่มนุษย์ชายหญิงแต่งงานกันใหม่ๆมีสถิติว่าแต่ละคืนมนุษย์คู่นั้นจะมีการร่วมเพศกันถึงคืนละประมาณ 5-10 ครั้ง นอกจากนี้แล้วมนุษย์ปัจจุบันยัง ประดิษฐ์เครื่องมือเครื่องใช้ในการบริโภคกามขึ้นเพื่อความบันเทิงอย่างมากมาย เช่น มนุษย์มีซ่อง โสเภณี มีบริการขายเพศทุกระดับสังคม มีบริการอาบอบนวด ซึ่งสัตว์ไม่มีเป็นต้น ตามหลักการศาสนาพุทธแล้ว มนุษย์ปุถุชนที่มีกิเลสจะเสพกามไปจนกว่าจะตายลง เพราะแม้สมรรถภาพทางกายจะหมดสิ้นไปแล้วแต่มนุษย์ก็ยังมีความกำหนัดทางจิตใจ คือจิตใจยังต้องการร่วมเพศอยู่และนี่คือสาเหตุแห่งทุกข์เพราะกามตัณหา เพราะมีความต้องการทางจิตใจแต่ฝ่ายกายไม่สามารถตอบสนองได้และสาเหตุที่มนุษย์ยังมีความต้องการทางจิตใจอยู่ก็เพราะกิเลสกามพอกพูนมามากนั่นเองนานครั้งเราจึงจะเห็นคดีเฒ่าหัวงูเกิดขึ้น เช่น คดี ส.ว.ท่านหนึ่งเป็นต้น ด้วยทฤษฎีของศาสนาพุทธนี้ จึงสามารถคาดคะเนได้ว่า น่าระวังคนชราภาพที่ใช้จินตนาการไปกับเรื่องโป๊ะๆเปลือยๆเห็นการลามกอนาจารเป็นศิลปวัฒนธรรมจนเป็นปกติชีวิต จะได้รับผลกรรมอย่างหนักจากกิเลสตัณหาที่สะสมมาด้วยจินตนาการลามกอนาจารดังกล่าว ฉะนั้นการวิเคราะห์ของเกจินู๊ดผู้นี้โดยให้ถือหลักธรรมชาติของกามารมณ์ เมื่อถึงเวลาก็ให้ปล่อยไปตามธรรมชาติ ให้สำเร็จความใคร่ด้วยตนเองได้ อยากมีเพศสัมพันธ์ก็ให้มีได้เลยไม่ต้องมีการห้ามหรือยับยั้งชั่งใจใดใด ทำไปเหมือนวิถีทางเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลาย จึงไม่ถูกต้อง เพราะมนุษย์มีความแตกต่างทางการบริโภคกามจากสัตว์เป็นอันมาก ดังกล่าวมาแล้ว หากทำเช่นนี้ก็จะเป็นการเปิดทางให้แด่กามตัณหาให้ง่ายดายแก่ศัตรูที่จะมาก่อโทษให้แก่เราเอง คือจินตนาการลามกอนาจาร จะปลุกราคะตัณหาให้ชายชราภาพอย่างไม่รู้หยุดหย่อนต่อความกระหายทางกามารมณ์ เขาจะเสพมันทุกอายตนะ คือเสพทางตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัส และใจซึ่งน่าจะบ่งบอกถึงใจที่มีราคะของเขาอยู่ตลอดเวลา เพราะเมื่อหยุดจินตนาการทางกามไม่ได้เมื่อใจยังอยากเสพกามอยู่ แต่ทางฝ่ายกายไม่อาจสนองใจตัวเองได้ก็จะได้รับทุกข์หนักแม้เมื่อชราอ่อนเปลี้ยไปแล้ว ฉะนั้นทางปฏิบัติที่ถูกต้องก็คือทำตนเป็นเวไนยสัตว์ มองตามหลักไตรทวาร ฝึกให้กาย วาจา และใจสะอาด อย่าให้จิตคิดแต่เรื่องอกุศลอย่าลามกอนาจารอย่าสร้างความนิยมในสิ่งที่จะกลับมาทำร้ายตนเองอย่างหนักในภายหลัง อย่าทำตนเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีแก่เยาวชนลูกหลาน ผู้กำลังจะเติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่และผู้ชราในภายภาคหน้า วันข้างหน้าของเด็กๆในวันนี้ไม่ควรเป็นวันแห่งความทุกข์สาหัสเพราะความกำหนัดในกาม เกิดกำเริบเสิบสานขึ้นในวัยชราเพราะความเชื่อที่ผิดมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย ควรให้เด็กๆรู้จักฝึกจิต ฝึกความอดทน รู้จักข่มกลั้นไม่ตามใจตนเอง รู้ อดทนต่อความชั่ว รู้อดทนต่อความคิดลามกอนาจาร อย่าเพียรสร้างจินตนาการทางเพศหรือกาม(นั้นคือ เหตุผลของอุโบสถศีล ข้อที่7 นจฺคีตวาทิตวิสูกทสฺนา มาลาคนฺธวิ เลปนธารณ มณฺฑนวิภูสนฎ ฐานาเวรมณี = งดเว้นจากการดูละครฟ้อนรำขับร้อง ประโคมดนตรีเครื่องลูบไล้เครื่องหอมเครื่องย้อมทา) รู้ความสำคัญของจิต การฝึกฝนจิตให้เข้มแข็งให้เป็นนายและกายให้เป็นบ่าวและรู้เร่งรีบในการกระทำความดีตามหลักธรรมสัตตบุรุษ 7 จน กว่าจะชนะตนเองจึงจะบรรเทากามตัณหาและมีอนาคตที่ดีมีความสุขสงบตั้งแต่บัดนี้ตราบจนชราภาพลงไป

คอลัมน์ประชาธิปไตยสงฆ์

จะปฏิรูปการปกครองสงฆ์ไปทำไม ?

ปัญหากฎหมายกับการปฏิรูปการระบบสงฆ์

คำถามที่ 1 คำว่าประชาธิปไตยสงฆ์ หมายความว่าอะไร เมื่อชื่นชมในประชาธิปไตยสงฆ์มิได้หมายความว่าเป็นประชาธิปไตยดีกว่าพระธรรมวินัยอย่างไร การปรับปรุงกฎหมายคณะสงฆ์อย่างไรจึงจะสอดคล้องกับพระธรรมวินัย และอาจจะสอดคล้องหลักประชาธิปไตยสงฆ์ดังกล่าวอย่างไรหรือไม่ ข้อเสนอให้มีมหาคณิสสร และเสนอให้มีคณาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ถือว่าเป็นหลักการปกครองที่สมบูรณ์แบบแล้วหรือยัง มีอะไรที่ต้องพิจารณาในรายละเอียด เชิงเหตุและผล และเมื่อกฎหมายบัญญัติให้มีองค์กรทั้งสองดังกล่าว จะมีผลเสียผลดีอย่างไรบ้าง มีอะไรที่ควรระวังเมื่อผู้ที่มีหน้าที่ออกกฎหมายทั้งหลายเป็นฆราวาส เป็นสมาชิกสภาผู้มีการศึกษาน้อยในเรื่องหลักธรรมพุทธศาสนา การปรับปรุงกฎหมายคณะสงฆ์ควรมีประชาพิจารณ์หรือไม่ ?

คำตอบ คำว่าประชาธิปไตย เป็นหลักการการปกครองที่นักปกครองประเทศมีพัฒนาการมาใหม่ และเริ่มยุคใหม่ในการปกครองมนุษย์ เนื่องจากได้ผ่านการปกครองแบบเดิมๆ มาเป็นเวลานานแล้ว ในระบอบเดิมๆแบ่งบุคคลเป็น 2 ระดับหรือ 2 ชนชั้น คือ ชนชั้นปกครอง กับชนชั้นผู้ถูกปกครอง มักเป็นระบอบนายกับทาส คือผู้เป็นนายมักอ้างว่าเป็นเทพเจ้าได้สืบเชื้อสายมาจากเทพเจ้า มาข่มขู่การปกครองอีกฝ่ายหนึ่ง ระบอบประชาธิปไตยเป็นระบอบที่ปลดปล่อยทาสทางการปกครองให้คนทั้งหลายมาปกครองตนเองมีการเรียนรู้วิถีชีวิตของตนด้วยตนเอง พยายามสร้างความเป็นคนขึ้นด้วยความพยายามของตนเอง ซึ่งต่างจากระบบทาสเพราะระบบทาสทาสไม่จำเป็นต้องใช้สติปัญญาหรือความคิดอ่านทำมาหากินด้วยตนเอง แต่ทำตามคำสั่งของผู้ปกครอง ได้อยู่ได้กินจากส่วนแบ่งของผู้ปกครอง สมัยนี้เรียกระบบ One way communicationซึ่งถือว่าไม่ชอบธรรม และได้เปลี่ยนมาเป็น Two way communication และพัฒนาการบนระบบนี้ใหม่ต่อไป ผลเสียของระบอบเดิมก็คือ ประชาชนพลเมืองพึ่งตนเองไม่ได้ ขาดความริเริ่ม ขาดวิสัยทัศน์ ไม่กระตือรือร้นในการศึกษาเรียนรู้ในวิชาการต่างๆ เพื่อพัฒนาตนเอง ในประวัติศาสตร์จึงเคยปรากฏว่าเมื่อหัวหน้าตายในสงครามเสียแล้ว ลูกน้องที่เหลือก็พากันยอมแก่ศัตรูทั้งหมด หรือเจ้าเมืองแพ้การพนันพลเมืองก็กลายเป็นทาสของเจ้าเมืองอื่นที่ชนะการพนันไปทันที เป็นต้น ในสมัยปัจจุบันประเทศต่างๆพากันปลดปล่อยการปกครองแบบเดิมไปแทบทั้งหมดโลกแล้ว และส่งเสริมการศึกษา การวิเคราะห์วิจัยเพื่อแสวงหาความรู้ๆ ให้ประชาชนมีความรู้ พึ่งตนเองได้ เช่นประเทศมหาอำนาจสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีประชาชนฉลาดรอบรู้เข้าใจกิจการงานมากเต็มไปด้วยศิลปวิทยาการชั้นสูง และช่วยกันสร้างชาติให้เจริญมาก ประเทศนี้เป็นจุดเริ่มของประชาธิปไตยโดยทฤษฎีว่าให้ประชาชนพลเมืองทั้งประเทศมีการศึกษาดี มีความคิดความอ่านของตนเอง มีจินตนาการ มีความสามารถทุกคนๆนั้นเป็นเหตุผลที่ดีสำหรับการปกครองแบบประชาธิปไตย จึงมีคำกล่าวนิยามสั้นๆไว้ว่า ประชาธิปไตยเป็นการปกครองของประชาชน ถ้าลองเปรียบเทียบกับการปกครองของหมู่สงฆ์ สิ่งที่คล้ายกันกับประชาธิปไตยก็อยู่ที่เป้าหมายของการศึกษาสงฆ์ทุกรูปจะมีหน้าที่ในการศึกษาเพื่อทำตัวเองให้เก่งฉลาดรอบรู้แก้ปัญหาและพ้นทุกข์ แต่การศึกษาของสงฆ์มีเป้าหมายทางโลกุตตระ คือมุ่งไปสู่การพัฒนาจิตใจจะเป็นการศึกษาเพื่อความเป็นอิสรภาพพ้นจากความเป็นทาสโดยแท้จริง กล่าวคือพ้นจากการเป็นทาสของการปกครองของหมู่สงฆ์เอง และพ้นจากความเป็นทาสของกิเลส คือทาสทางจิตใจไปด้วย ฉะนั้นวิธีทางการศึกษาของหมู่สงฆ์จึงมีความมุ่งหมายสูงไปกว่าวิถีการศึกษาของโลก การศึกษาขณะที่ศึกษาอยู่สงฆ์ได้ชื่อว่าสงฆ์ธรรมดา เป้าหมายการศึกษาของสงฆ์คือให้พ้นจากการเป็นสงฆ์ธรรมดาหรือปุถุชนสงฆ์ เมื่อสำเร็จการศึกษาเป็นพระอริยบุคคลระดับต้นๆจึงเรียกว่าพระโสดาบันบ้าง สกิทาคามีบ้างและพระอนาคามีบ้าง เรียกว่าสำเร็จการศึกษาเป็นพระเสขบุคคล มีคำว่า เสขบุคคลเป็นเครื่องหมาย แต่ระดับนี้ยังไม่สำเร็จการศึกษาทั้งหมดยังต้องสำเร็จต่อไปเป็นพระอรหันต์ จึงจะถือว่าสำเร็จการศึกษาระดับสูงที่จะสามารถรู้แจ้งเห็นจริงเป็นผู้รู้สมกับเป็นพุทธะได้และจะได้ชื่อว่า พระอเสขบุคคล คือ พระผู้รู้แจ้งจบ ผู้ไม่ต้องศึกษาต่อไปอีกแล้ว สงฆ์ทุกรูปมีหน้าที่เช่นนี้ ทางสงฆ์แล้วการศึกษาเป็นสิ่งประเสริฐยิ่งคือ ได้พ้นทุกข์ ได้ความเป็นอิสรภาพอย่างสมบูรณ์ นั่นหมายความว่าพ้นจากการเป็นทาสทุกชนิด ทั้งทางรูปธรรมและนามธรรมคือกิเลส ตัณหามารทั้งสิ้นทั้งปวง ในการปกครองของหมู่พระอรหันต์ ยุคพุทธองค์จึงไม่เป็นระบบอำนาจไม่เป็นระบบชนชั้นทางอำนาจ แต่เป็นระบบภูมิปัญญาล้วนๆและมีภราดรภาพเป็นเครื่องหมาย คือเป็นสัญลักษณ์การประสานโดยความเป็นภราดรภาพ คือความเป็นพี่ๆน้องๆหรือลูกศิษย์ของครูอาจารย์เดียวกัน ระบอบประชาธิปไตยที่มุ่งหมายการศึกษาแก่ประชาชนจึงมีความละม้ายคล้ายระบบสงฆ์ที่เดินตามพระธรรมวินัยแท้ๆและทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายธรรมต่างมีเป้าหมายเดียวกันที่ไม่ต้องการระบบทาสหรือเผด็จการตัวแทนเทพเจ้าแต่ต้องการความเป็นอิสรภาพอันสมบูรณ์เช่นกัน ฉะนั้นเมื่อพูดคำว่าประชาธิปไตยสงฆ์จึงสามารถพูดได้ว่านี่คือวิถีทางพระธรรมวินัยนั้นเอง ตรงกันในแง่เป้าหมายที่สำคัญที่สุดเพื่อให้สามารถพึ่งตนเองได้เป็นอิสรภาพ และเป็นที่พึ่งของคนทั้งหลายสมตามนมการคาถาว่า สงฆํ สรณํ คจฉามิ นั้นเอง แต่ระบบการศึกษาที่สำคัญในหมู่สงฆ์มี 2อย่างคือ คันถธุระ และ วิปัสสนาธุระ โดยมีวิปัสสนาธุระเป็นการศึกษาที่สูงสุด แต่ขาดการจัดการที่เป็นระบบอันมั่นคงในปัจจุบันนี้และเริ่มเสื่อมลงไปอย่างรวดเร็วเพราะผลของระบบสงฆ์ที่เบี่ยงเบนไปนอกพระธรรมวินัย ระบบการศึกษาฝ่ายวิปัสสนาธุระจึงมีความจำเป็นสำหรับยุคสมัยนี้ และความสำคัญของการศึกษาของหมู่สงฆ์ จึงมีความหมายทั้งหมดทั้งสิ้นของพระธรรมวินัยด้วย แต่สถานการณ์ขณะนี้ หมู่สงฆ์ทั้งปวงกลับเห็นว่าความหมายทางการปกครองสูงสุดและแข่งขันกันไปในทางที่ได้อำนาจทางการปกครองซึ่งไม่สอดคล้องกับหลักการศึกษาพระธรรมวินัย และเมื่อเป็นเช่นนี้หากมี มหาคณิสสร ขึ้นมาตามกฎหมายใหม่ถึงเป็นองค์การการปกครองก็ตามแต่ต้องมีหน้าที่หลักในการจัดการศึกษาสงฆ์ ให้เดินไปอย่างเรียบร้อยไม่มีติดขัด และจัดการให้สงฆ์ทั้งปวงเอาใจใส่ในการศึกษาของตนเองไปอีกด้วยเป็นการเฉพาะตัว จนกว่าตนจะสำเร็จการศึกษาคือบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ และจำเป็นต้องมีคณะผู้อำนวยการศึกษาที่เป็นหลักอุดมการณ์สูงสุดของหมู่สงฆ์โดยตรงในงานฝ่ายวิปัสสนาธุระเทียบเท่ามหาคณิสสร โดยมีเครือข่ายรองรับนโยบายงานวิปัสสนาธุระ 3 ระดับ คือ ระดับชาติ ระดับจังหวัดและระดับตำบล จึงจะเป็นเครือข่ายการศึกษาที่จะมีความหมายอย่างยิ่งใหญ่สำหรับการพระพุทธศาสนายุคนี้ เพราะจะเป็นการศึกษาเพราะมรรคผล ที่ให้กำเนิดของพระอริยบุคคลในพุทธศาสนา จำนวนมากมายมหาศาลขึ้นมาในโลกยุคนี้ โดยการจัดการโดยประชาธิปไตยสงฆ์

คำถามที่ 2 การกำหนดการบริหารคณะสงฆ์และกิจการคณะสงฆ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์กรสงฆ์ที่กำหนดให้มีมหาคณิสสร ก็ดี คณาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระ พร้อมทั้งสำนักงานวิปัสสนากรรมฐานระดับชาติ ระดับจังหวัดและระดับตำบลก็ดีได้ศึกษาหรือไม่ว่า มีบรรทัดฐานมาอย่างไรหรือไม่ สอดคล้องกับการปกครองยุคพุทธองค์เพียงใด และในประเทศไทยเองได้ศึกษามาอย่างไรหรือไม่ว่ายุคก่อน นับมาแต่ราชธานี สุโขทัย ศรีอยุธยาถึงรัตนโกสินทร์ ระบบสงฆ์ปกครองอย่างไร และการอุปถัมภ์ที่เข้มแข็งมาจากสถาบันกษัตริย์นั้นจะมองดีหรือร้ายอย่างไร และการปฏิรูปขณะนี้ที่เสนอแนะตามฉบับของหนังสือพิมพ์ดี ได้ตั้งอยู่บนหลักเกณฑ์อะไร ให้อธิบายโดยแจ่มแจ้งให้จงได้มิฉะนั้นจะมิเป็นที่ยอมรับได้เลย

คำตอบ ขอให้พิจารณาคำว่าพระธรรมวินัย เป็นพระศาสดาของพวกเรา ในความหมายที่ว่าพระธรรมวินัย กับ คำว่า ศาสนาพุทธ มีความหมายอย่างเดียวกัน ฉะนั้น หลักการก็คือกิจกรรมของหมู่สงฆ์ใดที่ไม่สอดคล้องกับพระธรรมวินัย ย่อมเป็นการสร้างมลทินแด่ศาสนาพุทธไปจนถึงผลร้าย โดยค่อยบ่อนทำลายวิถีธรรมลงไปตามลำดับทีละเล็กละน้อย การที่มีชนชั้นในวงการสงฆ์ โดยระบบกำหนดให้มีการแข่งขัน วิ่งไปตามระดับชั้น ตำแหน่งบ้าง สมณศักดิ์บ้าง ทั้งสมณศักดิ์และตำแหน่งควบคู่กันไปเลยบ้างนั้น มีกล่าวไว้ในพระธรรมวินัยอย่างไรหรือไม่? ตรงกับพุทธจริยาบ้างหรือไม่ ? ตรงกับวิถีทางแห่งองค์อรหันต์ทั้งปวงหรือไม่ ? โปรดใช้สามัญสำนึกไตร่ตรองดูตามข้อมูลความจริงที่เป็นอยู่ การจะบรรลุพระสัทธรรมแห่งพระพุทธศาสนา อาจบรรลุโดยวิถีทางแห่งการแข่งขันเพื่อโลกธรรม คือมีกิเลสเป็นเป้าหมายเช่นนี้ได้อยู่หรือ มิฉะนั้นแล้วเหตุใดองค์ปฐมบรมศาสดาจึงทรงสละฐานันดร ศักดิ์อันสูงยิ่งทางโลกคือจักรพรรดิขัตติยราชประเพณีมาสู่ความเป็นสามัญชน อุ้มบาตรเทียวภิกขาจารไปเป็นเวลาถึง 6 ปี กว่าจะสำเร็จพระโพธิญาณ ฉะนั้นหลักการก็คือ พระสาวกทั้งหลายหรือขึ้นชื่อว่าสงฆ์หรือนักบวชทั้งปวงในศาสนาพุทธ ย่อมเดินตามรอยของพระบรมศาสดา คือพุทธจริยาและพระอรหันต์สาวกทั้งหลาย เท่านั้น แม้รอยของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายและพระโพธิสัตว์ทั้งปวงก็ล้วนบ่ายสู่หนทางเดียวกัน คือไปสู่ความสันโดษ คือการสละความเป็นความมีความได้ แห่งโลกธรรมทั้งหลายา (คือฆราวาสวิสัย มี ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข) และเห็นหรือไม่ว่า วิถีทางอันประเสริฐนั้นเป็นเส้นทางที่แย้งขัด ที่ทวนสวนทางกับวิถีแห่งโลกานุวัฒน์ทั้งสิ้น ระบบตำแหน่งและระบบสมณศักดิ์ที่หมู่สงฆ์เห่อเหิมอยู่ในปัจจุบันนี้แท้จริงแล้วก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งแห่งโลกานุวัฒน์ที่ต้องสละละทิ้งไป อนึ่งเมื่อสงฆ์ปกครองโดยระบบอำนาจ แต่ก็เป็นที่ประจักษ์โดยตลอดมาอยู่ว่าเต็มไปด้วยความขัดแย้งในหมู่สงฆ์เอง ทำให้หมู่สงฆ์ไม่มีความสุข เพราะระบบบริหารที่ไม่สามารถจัดดำรงความเป็นธรรมอย่างเพียงพอ โดยเฉพาะการแบ่งสรรตำแหน่งและสมณศักดิ์ ขาดความเป็นธรรมและขาดหลักการ มีหลักการความเป็นธรรมอย่างไรระหว่าง คณะมหานิกายกับ คณะธรรมยุติ และ ระหว่างหมู่สงฆ์ภูมิภาค กับหมู่สงฆ์ในพระมหานคร เจ้าคณะจังหวัดๆหนึ่ง มีความรับผิดชอบขนาดไหน เมื่อเปรียบเทียบกับลูกวัดๆหนึ่งในกรุงเทพฯ แต่ทำไมชั้นลูกวัดลูกหนึ่งในกรุงเทพฯจึงสามารถเลื่อนสมณศักดิ์ไปได้เรื่อยๆจนถึงชั้นสมเด็จ หรือรองสมเด็จพระราชาคณะ ในขณะที่ในภูมิภาคเจ้าคณะอำเภอที่ปกครองดูแลวัดนับร้อยวัด เป็นได้เพียงพระครูชั้นเอก – พิเศษ ในขณะที่ เจ้าคณะจังหวัดถูกตัดสิทธิ์ลงไปถึง 4-5 ชั้น ตั้งแต่ชั้นเทพขึ้นไปถึงชั้นสมเด็จพระราชาคณะ จมปลักอยู่ที่พระราชาคณะชั้นสามัญ – ชั้นราชไปทั้งหมด? ถือหลักสิทธิประโยชน์และความเป็นธรรมอย่างไรที่เจ้าคณะตำบลรูปหนึ่งในกรุงเทพได้ไปถึงพระราชาคณะชั้นธรรมในขณะที่เจ้าคณะตำบลในภูมิภาคเป็นเพียง เจ้าอธิการ-พระครูชั้นโท? หรือจะยอมรับว่า เราจัดการกันด้วยหลักอามิส เป็นใหญ่? ฉะนั้นด้วยเหตุที่เป็นอยู่ขณะนี้การปกครองสงฆ์ไม่มีมาตรการแห่งความเป็นธรรม หากจัดองค์กรสงฆ์ไปเพิ่มน้ำหนักแก่ระบบอำนาจ ปัญหาความไม่เป็นธรรมเช่นนี้แหละจะเป็นเหตุของความแตกแยกของหมู่สงฆ์อย่างถาวรใหญ่โตต่อไปในอนาคต และกระทบกระเทือนต่อความมั่นคงของพระพุทธศาสนา ตามสัจธรรมว่า ศัตรูภายในนั่นเองที่ทำลายเราเองไม่ใช่ศัตรูภายนอก และจะเสียเวลาแก้ไขในภายหลังอย่างเนิ่นนานออกไปอีก ฉะนั้นหลักการปฏิรูปคณะสงฆ์จึงต้องลดบทบาทฝ่ายอำนาจลงไปและเพิ่มบทบาทฝ่ายพระคุณ คือให้มีองค์กรที่ไม่ประกอบด้วยชนชั้นในหมู่สงฆ์เป็นผู้นำทางไปตามครรลองพระธรรมวินัย นั่นคือ คณาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระอย่างสูงเพื่อให้เป็นสัญลักษณ์แห่งเมตตาธรรม ทรงคุณธรรมอย่างสูง เป็นองค์กรที่จัดการศึกษาของหมู่สงฆ์ขึ้นมา จัดการให้วงการสงฆ์มาสู่การศึกษาตามพระธรรมวินัย คือการวิปัสสนากรรมฐาน พร้อมทั้งจัดตั้งองค์กรการศึกษางานวิปัสสนาธุระขึ้นมา 3 ระดับคือ สำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับชาติ สำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับจังหวัด และสำนักวิปัสสนากรรมฐานระดับตำบล รวมทั้งในแต่ละวัดให้เจ้าอาวาสจัดงานฝ่ายวิปัสสนาประจำวัดแต่ละวัดขึ้นมาด้วยอย่างเป็นกิจกรรมหลัก ซึ่งเป็นการศึกษาดั้งเดิมตามพระธรรมวินัยและกรรมการผู้บริหาร ผู้ฝึกอบรมในองค์กรเหล่านี้ ล้วนเป็นพระเถระผู้ทรงศีล สมาธิ และปัญญาไม่ใฝ่ไม่ยินดีในตำแหน่งและไม่มีสมณศักดิ์ และโดยวิถีทางการศึกษาวิปัสสนาธุระเท่านั้นจักอาจสร้างสงฆ์ทรงสติปัญญาบรรลุธรรมสูงสุดเป็นพระอริยบุคคลระดับต่างๆนับตั้งแต่ พระโสดาบัน ถึงพระอรหันต์ได้อันจะเป็นแบบอย่างเครือข่ายองค์กรสงฆ์ที่ชอบธรรมวินัยต่อไปยังประเทศพระพุทธศาสนาทั่วโลก และนี่คือแนวทางวิถีทางที่อาจฟื้นตัวอย่างแรงครั้งสำคัญของการพระพุทธศาสนา และความเจริญงอกงามอีกครั้งหนึ่งของพระพุทธศาสนายุคนี้ ที่จักเป็นประโยชน์แด่หมู่สงฆ์เองเบื้องต้นและเป็นประโยชน์แด่หมู่ชนชาวไทยยุคนี้ได้อย่างทั่วถึง นั่นหมายถึงความเป็นไปได้อย่างมีเหตุมีผลที่ชัดเจน บุคคลไม่ไม่พึงคิดว่าจะมีทางอื่นที่ศาสนาพุทธจะเจริญรุ่งเรืองไปได้นอกจากการจัดการศึกษาฝ่ายวิปัสสนาธุระให้สมบูรณ์สูงสุด เพราะโดยการศึกษาชนิดนี้เท่านั้น ที่จะนำมนุษย์เวไนยสัตว์ทั้งหลายเข้าถึงอริยสัจธรรมแห่งพระพุทธศาสนาได้

จะปฏิรูปการปกครองสงฆ์ไปทำไม ?

การปฏิรูประบบไตรสิกขา

ไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา อาจกำหนดเป็นหลักสูตรได้อย่างไร ได้ด้วยวิธีการวิเคราะห์ปฏิเวธแห่งไตรสิกขา ตั้งแต่วิเคราะห์ผลการของประพฤติศีล อย่างเป็นระบบระเบียบและกิจจะลักษณะ สม่ำเสมอ อย่างเป็นหลักสูตรการเล่าเรียน ปฏิบัติแล้วลองวัดผลทุกระยะ ว่าได้บรรลุปฏิเวธแห่งศีล คือ ความอ่อนโยน ละเอียด แห่งภาคจิตวิญญาณ ภายในระยะเวลากี่ปี กี่เดือน กี่วัน ซึ่งปกติน่าจะสำเร็จปฏิเวธแห่งศีลภายในระยะเวลา 5 ปีเท่าที่แต่เดิมท่านได้กำหนดนวกภูมิไว้ อย่างไรก็ตามเมื่อมีการฝึกอย่างเอาจริงอาจจะเร็วกว่านี้ได้ และเมื่อได้ปฏิเวธแห่งศีลแล้ว ก็เข้าหลักสูตรสมาธิ ปฏิเวธแห่งสมาธิที่เราต้องการคือ ความนิ่งในอารมณ์ของนักเรียนของนักศึกษาอย่างเป็นธรรมชาติได้เวลาแห่งความสุข ความสงบ ความสะอาด สว่าง และความสงบแห่งใจ เป็นความสุขที่ปรารถนา สมาธิจะเป็นมาตรฐานประจำตัวของบุคคลเพื่อขจัดความเหน็ดเหนื่อย กังวล สับสนในนความคิด และความระท้อทุกข์ สร้างความสุขความสบายทุกเมื่อ ปฏิเวธแห่งสมาธิก็ก็ สามารถอยู่ในสภาวะแห่งสมาธิกล่าวได้นาน และเป็นธรรมชาติ การฝึกในขั้นสมาธิก็ต้องจัดการให้เป็นหลักสูตร ประมาณ 3 ปี ให้สำเร็จหลักสูตร ได้ผลปฏิเวธแห่งสมาธิ ดังกล่าว ที่สำคัญ ไม่ควรให้ปะปนระหว่างขั้นตอนของศีล และ ขั้นตอนของสมาธิ อย่าฝึกสมาธิโดยปราศจากผลทางศีล ปฏิเวธทางศีลเป็นพื้นฐานรองรับเสียก่อน การเรียนในสิ่งที่เรายังไม่มีพื้นฐาน ที่จะเรียนได้จะไม่เกิดผลดีอะไรขึ้น ต่อเมื่อได้ปฏิเวธแห่งศีล คือ ความอ่อนโยน ความเย็นสบาย แล้วนั่นคือสภาวะที่รองรับงานการฝึกสมาธิอย่างได้ผลต่อไป และจะมีหลายวิธีในการฝึกสมาธิ ในที่นี้จะเสนอให้อาศัยลมหายใจเป็นเครื่องมือสำคัญ ฉะนั้นจะเริ่มด้วยการฝึกลมหายใจ ตามหลักอาณาปานสติภาวนา โดยฝึกหัดอย่างสม่ำเสมอ ให้เป็นไปในชีวิตประจำวันโดยปกติ คือการเอาสติจับที่ลมหายใจเข้าออกอย่างเป็นอุปนิสัยประจำตัวให้ได้เสียก่อนไม่ว่าอยู่กาละเทศใด ในขณะตั้งใจฝึกหรือขณะปฏิบัติกิจวัตรใดใดนอกเวลาฝึก นี่จะเป็นวิถีทางที่เพิ่มพูนความแกร่งกล้าแห่งสมาธิและไปสู่ ฌานและได้รู้จักคำว่า ฌาน คืออะไรด้วยตนเอง นี่ก็อาจกำหนดเป็นหลักสูตรด้วยการวิเคราะห์ว่าใช้เวลากี่ปีกี่เดือนกี่วัน ปฏิเวธแห่งสมาธิจึงเกิดขึ้น แต่สำหรับพระสงฆ์ที่ตั้งใจปฏิบัติกิจวัตรโดยสม่ำเสมอตั้งแต่แรก เมื่อมาถึงสมาธิสิกขา อาจจะบังเกิดผลสำเร็จในทันทีที่เริ่มฝึกในนาทีแรกก็ได้ เพราะปฏิเวธแห่งศีล แท้จริงก็คือสมาธิระดับหนึ่งนั่นเอง แต่ถ้ายังไม่สำเร็จก็ฝึกต่อไปในระดับสมาธิสิกขา จนได้ผล ได้ปฏิเวธของสมาธิ จากนั้นก็เข้าไปสู่ปัญญาสิกขา โดยฐานของศีลและสมาธิ ดังกล่าวเมื่อมาถึงระดับนี้แล้วย่อมไม่พ้นวิสัยที่จักบรรลุเป้าหมายทางปฏิเวธธรรมที่ดับทุกข์ได้ เพราะแม้โดยศีลอย่างเดียว บุคคลประพฤติดีแล้วก็ยังสามารถบรรลุพระโสดาบันได้ เมื่อไปฝึกระดับปัญญา ซึ่งเป็นระยะสุดท้ายของการศึกษาแล้ว ตั้งใจให้หนักแน่นมั่นคง โดยเอามาตรการธุดงค์ และกรรมฐาน40 มาฝึกในระยะนี้โดยได้รับการดูแลตรวจสอบอารมณ์ฌานจากครูบาอาจารย์อย่างใกล้ชิด การวิเคราะห์ปฏิเวธแห่งไตรสิกขามาเช่นนี้แหละ ทำให้สามารถสร้างหลักสูตรพระอริยบุคคลขึ้นมาได้ และย่อมบังเกิดผลมากคือมีพระอริยบุคคลเกิดขึ้นพร้อมๆกันเป็นหมู่เป็นเหล่าทีเดียวหลายร้อยหลายพันคน หรือโดยอาศัยสื่อยุคโลกาภิวัตน์อาจบรรลุได้พร้อมกันทั่วโลกเป็นจำนวนมากมายขณะเดียวกันก็ย่อมเป็นไปได้ นี่คือตัวอย่างที่เห็นด้วยเหตุด้วยผลว่า เราสามารถจัดเป็นหลักสูตรมรรคผลได้อย่างไร และเมื่อมีการจัดตั้งองค์กรเพื่อการศึกษาฝ่ายวิปัสสนาธุระอย่างเป็นระบบแล้ว หมู่สงฆ์ภายใต้วัฒนธรรมสงฆ์ไทยขณะนี้ก็เข้ารับการศึกษา อบรมฝ่ายธรรมปฏิบัติวิปัสสนาธุระได้เลยทันที สามารถดำเนินการสอนวิปัสสนาธุระแด่หมู่สงฆ์อย่างเป็นระบบได้เลยทันที และยังอาจทำเป็นหลักสูตรการเรียนด้วยตนเอง สำหรับนักบวชและฆราวาสได้หลากหลายวิธีการอีกด้วย

สากลจักรวาลสากลศาสนา

ธรรมสามีวินิจฉัย (๑๑)

การศึกษาศาสนาสากลแบบแยกส่วน คือมองไปทีละศาสนาๆ สำหรับศาสนาคริสต์เราได้พบแล้วว่า สุดยอดคำสอนอยู่ที่วาทะพระเยซู ผู้เป็นศาสดานั่นเองทรงตรัสยืนยันหลักการ หรือปรมัตถธรรม(ความจริงอย่างยิ่ง) ของคริสต์ศาสนาว่า ได้แก่หลักความเชื่อในพระเจ้าเยโฮวาห์ คือพระบิดา และพระเยซูเจ้า พระบุตร ทรงยืนยันว่า เมื่อมีความเชื่อแม้เพียงเมล็ดผักกาด จะสั่งให้ภูเขาใหญ่ทั้งลูกทั้งลูกเขยื้อนลอยเลื่อนไปตกลงในทะเล ก็ได้ ดังได้ตรัสยืนยันถึง 2 ครั้ง ภายหลังแสดง ฤทธิ์ หรือการอัศจรรย์ให้ปรากฏในครั้งที่ 18 และครั้งที่ 20 ดังนี้

“Because of your little faith. For I assure you, if you have faith the size of a mustard seed, you will say to this mountain, Move from hear to there,” And nothing, shall be impossible for you.

เพราะเหตุพวกท่านมีความเชื่อน้อย ด้วยเรา บอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านมีความเชื่อเท่าเมล็ดพืชเมล็ดหนึ่งท่านจะสั่งภูเขานี้ว่า จงเลื่อนจากที่นี่ไปที่โน่น มันก็จะเลื่อน สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ท่านทำไม่ได้ จะไม่มีเลย

“I assure you, if you have faith and do not doubt, you will not only do what was done to the fig tree, but if you say to this mountain, Be lifted and thrown into the sea, it will happen. And everything you ask in prayer you will obtain, if you believe.”

ฝ่ายพระเยซูตรัสตอบว่า เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เพียงท่านจะมีความเชื่อและมิได้สงสัย ท่านจะกระทำได้เช่นที่เราได้กระทำแก่ต้นมะเดื่อนี้ ยิ่งกว่านั้น ถึงแม้ท่านจะสั่งภูเขานี้ว่า จงลอยไปลงทะเล ก็จะสำเร็จได้ สิ่งสารพัดที่ท่านอธิษฐานขอด้วยความเชื่อเจ้าจะได้

แต่หลักการว่าด้วยความเชื่อนี้กลับถูกลบล้างไปโดยสิ้นเชิงเมื่อพระเยซูไม่สามารถแสดงฤทธิ์เขยื้อนพระวิหารแห่งเยรูซาเล็ม ตามที่ทรงประกาศต่อประชาชนกลางเทศกาลปัสกา ว่า จะทำลายพระวิหารแล้วจะสร้างใหม่ภายใน3 วัน และอีกครั้งหนึ่ง เป็นการแสดงฤทธิ์เพื่อเอาตัวรอดจากการประหารชีวิตบนไม้กางเขนก็ทรงทำไม่สำเร็จ พระเจ้าหรือพระบิดาของพระองค์ไม่เสด็จมาช่วยพระองค์ ตามวาทะที่ทรงประกาศในศาลเยรูซาเล็ม ในที่สุดทรงยอมจำนน ด้วยทรงเปล่งเสียงดังก่อนสิ้นพระชนม์ว่า

Eli, Eli, Lama sbachthani ? ( MATTHEW 27:46 –MARK 15:33) =เอโลอี เอโลอี ลามา สะบักธานี : พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย

อันเป็นวาทะเพียงประโยคเดียว และเป็นวาทะประโยคสุดท้ายของพระองค์ ที่กลับหักลบล้างวาทะทุกวาทะของพระองค์เองมาก่อนนี้ทั้งหมดลงอย่างราบคาบ รวมทั้งพระวาทะยิ่งใหญ่ที่เคยจับใจคนไปทั่วโลก For Got so loved the world that He gave His only-begotten So that whoever believes in Him should not perish, but have everlasting life. ( John3:16= เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก จึงได้ทรงประทานพระบุตรพระองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่วางใจในพระบุตรนั้นจะ ไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์)

เมื่อเหตุการณ์ล่วงมาประมาณ 600 ปี โลกได้บังเกิดท่าน มุฮัมมัด และได้ประกาศศาสนาอิสลาม ในความหมายว่า ผู้มอบตนต่อพระองค์ หรือความหมายที่รู้จักกันทั่วไปว่า ผู้พลีตนถวายพระเจ้า เมื่อปี พุทธศักราช 1453

ประวัติท่านนบี มุฮัมมัด ที่ปรากฏทั่วไปเป็นการโฆษณาชวนเชื่อ ก็คืออ้างว่า ตลอดชีวิตของท่านนบี มุฮัมมัด ท่านไม่เคยเรียนหนังสือ ท่านอ่านหนังสือไม่ออกและเขียนหนังสือไม่เป็น การที่โฆษณาออกไปเช่นนั้นก็เพื่อสะท้อนอภินิหารในเชิงศาสนทูต หรือตัวแทนเทพเจ้าของพระองค์ให้เด่นขึ้นนั่นเอง แต่ในความเป็นจริงทรงอ่านและเขียนได้อย่างดีเลิศและทรงเป็นจิตกวีผู้ยิ่งใหญ่ ทรงเขียนหนังสือสำคัญยิ่งในโลก คือพระมหาคัมภีรอัลกูรอานขึ้นมาด้วยตัวของท่านเอง ไม่มีบุคคลใดอื่นที่เขียนพระมหาคัมภีร์นี้ นอกจากพระองค์ และสำนวนในมหาคัมภีร์นั่นเองที่ยืนยันว่า ท่านเป็นนักอ่านที่เชี่ยวชาญมาก จะต้องทรงอ่านคัมภีร์เตารอด (เป็นคัมภีร์เดิมของพวกฮิบบรูเขียนโดยโมเสสหรือนบีมูซา) และไบเบิล อย่างค่อนข้างทะลุปรุโปร่ง เพราะเห็นได้ชัดเจนว่าโครงเรื่องและอุดมการณ์ของอิสลาม เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับไบเบิลนับตั้งแต่ความเชื่อเรื่องพระเจ้าองค์เดียว เรื่องตัวแทนเทพเจ้าหรือนบี เรื่องนรก และสวรรค์ เรื่องการสร้างโลก เรื่องวันสิ้นโลก เรื่องการตัดสินความผิดของมนุษย์ในวันสิ้นโลก โดยจะมีเทวทูตมาเป่าแตรบอกวันสิ้นโลกก่อน แล้วคนตายทั้งหมดตั้งแต่มีคนๆแรกในโลกจะขึ้นมาฟังคำพิพากษาของพระเยซู (อิสลามว่านบีอีซา ที่จะพิพากษาไป ตามกฎของมหาคัมภีร์อัลกูรอาน) ท่านนบีได้วิเคราะห์โครงเรื่องของไบเบิลอย่างทะลุปรุโปร่ง รู้จุดอ่อนและจุดแข็งของไบเบิลเป็นอย่างดี แล้วค่อยแก้ไขใหม่ให้เป็นอัลกูรอาน (แล้วเรียบเรียงอัลกูรอานออกมา อย่างแพรวพราวด้วยศิลปะ และปฏิบัติจิตวิทยาอย่างสูง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญๆ ที่มีความหมายสูงๆจะขยักเอาไว้เป็นตอนๆไม่กล่าวอย่างตลอดต่อเนื่องไปทีเดียว เพื่อซ่อนเงื่อนผิดกับไบเบิลที่เรียงลำดับเหตุการณ์ไปโดยตลอดและพูดตรงไปตรงมาไม่มียอกย้อนซ้อนเงื่อน) ในเรื่องพระเจ้าองค์เดียว พระเจ้าองค์เดียวก็คือ อัลเลาะห์ (ในแต่ละบทของมหาคัมภีร์จะขึ้นบทสรรเสริญของผู้ประพันธ์ คือท่านนบี มุฮัมมัดก่อนเสมอ ว่า “ข้าพเจ้าขอเริ่มสิ่งที่ชอบแห่งศาสดาด้วยพระนามแห่งอัลเลาะ ผู้ทรงเมตตาใน โลกนี้โดยทั่วไปและทรงเมตตาในโลกหน้าเฉพาะผู้มีศรัทธาตามคำสั่งสอนของพระองค์”) อิสลามจึงไม่อนุญาตให้มนุษย์นับถือพระเจ้าองค์อื่นนอกจากพระองค์คืออัลเลาะห์ ผู้นับถือชื่อว่า มุสลิม หรือ มุห์มิน ผู้ไม่นับถือชื่อว่า กาฟิรและนัสรอนีไม่ทรงกล่าวถึงพระเจ้าองค์เดิมคือ เยโฮวาห์ ว่ามีสถานะอะไรในศาสนาของพระองค์และเป็นอยู่อย่างไรบ้าง แต่หายไปเฉยๆทรงรับรองเรื่องราวของพระเยซูตามพระคัมภีร์ไบเบิล แต่ทรงเปลี่ยนฐานะใหม่ให้เยซูมิได้เป็นพระบุตรของพระเจ้าตามที่พระองค์ประกาศ โดยเหตุผลที่ว่า พระเยซูมิได้มี เกียรติยศถึงระดับนั้น และลดพระเยซูลงมาอยู่ระดับเดียวกับ นบี เหล่ามลาอิกะห์บนสวรรค์ ชั้น2 คือระดับทูตของพระเจ้าเหมือนๆนบี มุฮัมมัดกับนบีองค์อื่นๆเช่นมูซา(หรือในศาสนาคริสต์ว่าโมเสส) ในเรื่องนรกและสวรรค์ ออกมาคล้ายๆกันมาก เพียงแต่ว่าไบเบิลไม่ระบุรายละเอียดว่ามีสวรรค์กี่ชั้น สวรรค์ไม่ชัดเจนนัก อัลกูรอานว่าสวรรค์มี 7 ชั้น ส่วนนรก ที่ร้ายแรงเป็นนรกเพลิงเหมือนๆกันทั้งไบเบิลและอัลกูรอาน (เขียนขึ้นมาโดยเอาสัญชาตญาณใกล้เคียงกับสัตว์ป่าอยู่ เมื่อมีคดีที่ร้ายแรงจึงลงโทษด้วยการเผาไฟ เช่น การตื่นกลัวแม่มดในยุโรป ระหว่างศตวรรษที่ 15-18 โดยการโฆษณาชวนเชื่อของพวกพระในคริสต์ศาสนา ที่ว่าบรรดาแม่มด เป็นคนนอกรีตต้องถอนรากถอนโคนให้หมดสิ้นไปจึงมีการลงโทษแม่มดด้วยการเผาทั้งเป็น อันเป็นเหตุให้คนบริสุทธิ์ต้องถูกเผาไปด้วย นับพันคนในระหว่างนั้น) เรื่องการสร้างโลก ต่างก็สร้างโลกแบนด้วยกัน ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ยังหาโลกที่พระเจ้ายะโฮวาห์และอัลเลาะห์สร้างไม่พบอยู่จนกระทั่งบัดนี้ ( เพราะท่านมุฮัมมัดลอกเลียนไปจากไบเบิลนั่นเอง แต่ขยายวิจิตรพิสดารไปกว่าว่ามีสวรรค์7ชั้นมีเทพบุตรชื่อนั้นชื่อนี้ลงมาเป่าสังข์เมื่อวันสิ้นโลกคล้ายๆเทพนิยาย) แล้วมาทึกทักเอาว่า โลกดนยานี้เป็นของพระเจ้าสร้างและอะไรๆก็พระเจ้าสร้างเหมือนกันกับไบเบิลแต่อัลกุรอานพิสดารไปกว่า เช่น พระองค์อัลเลาะห์ทรงให้สิ่งมีชีวิตออกมาจากสิ่งไร้ชีวิต เช่นมนุษย์ออกมาจากหยดอสุจิและนกออกไข่ออกมาจากไก่ พระองค์ทรง หลั่งจากท้องฟ้าซึ่งน้ำฝน เรื่องวันสิ้นโลก (มีวันอาคิเราะห์บ้างวันปรภพบ้าง วันกิยามะห์บ้าง) จะมีเทวดาชื่อว่าอิสรอฟิล ลงมาเป่าสังข์ปลุกคนตายให้ฟื้นขึ้นมา ฉะนั้นจะเห็นได้ชัดเจนว่า ท่านมุฮัมมัด อ่านมากแต่คงได้อ่านพระคัมภีร์ไตรปิฎกของศาสนาพุทธน้อยมาก จนบางตอนเช่นตอนที่พูดว่า กรรม เห็นได้ว่า ท่านไม่ได้เอาใจใส่ในพระคัมภีร์ของศาสนาพุทธ มิแสดงว่าท่านเข้าใจหลักศาสนาพุทธโดยเฉพาะส่วนที่เป็นปรมัตถธรรมของศาสนาที่แท้จริงซึ่งยากแก่ความเข้าใจโดยทั่วไปเพราะเรื่องราวในพระคัมภีร์ของศาสนาพุทธจะไม่ได้เล่าเหตุการณ์เหมือนพระคัมภีร์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นการจัดระเบียบและปริศนาแห่งนามธรรมทั้งสิ้น

ตัวอย่างที่น่าสังเกต ในเรื่องโครงสร้างที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันระหว่างไบเบิลและอันกุรอาน ซึ่งท่านนบีมุฮัมมัดได้อ่านวิเคราะห์ไบเบิลแล้วเขียนขึ้นใหม่อย่างรัดกุมกว่าไบเบิลก็คือการสร้างโลก

ของอิสลามมีว่า

“ขอยืนยัน แท้จริงเรา(อัลเลาะห์)ได้สร้างชั้นฟ้าทั้งเจ็ดและแผ่นดินรวมทั้งสรรพสิ่งระหว่างทั้งสองในหกวันโดยไม่มีความเหน็ดเหนื่อยใดๆมาสัมผัสเราเลยโดยเริ่มแต่วันอาทิตย์ไปถึงวันศุกร์โองการนี้ประทานมา เกี่ยวกับชนยะฮูดีที่กล่าวหาว่า อัลเลาะห์นั้นสร้างฟ้าและแผ่นดินหกวันคือวันอาทิตย์ถึงวันศุกร์จากนั้นวันเสาร์พระองค์ก็พักผ่อนเพราะเหนื่อยล้าจากการสร้างดังกล่าวโองการนี้จึงถูกประทานลงมาเพื่อตอบโต้ข้อกล่าวหาดังกล่าว เพราะอัลเลาะห์นั้นมิได้เหมือนมนุษย์ จะได้มีการเหน็ดเหนื่อยเนื่องจากการทำงานไม่”

ในเยเนซิส ของยะฮูดี มีว่า

Thus the heaven and the earth and all their host were completed. On the seventh day ended His work which He had been doing; He rested on the works He had accomplished. God also blessed the seventh day and consecrated it; because in it He rested from all His works. Which, in creating, He had formed. [Genesis2,3]

ฟ้าและดินและบริวารทั้งสิ้นที่มีอยู่ในนั้น พระเจ้าทรงสร้างสำเร็จดังนี้แหละ วันที่เจ็ดพระเจ้าก็เสร็จงานของพระองค์ที่ทรงกระทำมานั้น ในวันที่เจ็ดนั้นก็ทรงพักการงานทั้งสิ้นของพระองค์ที่ได้ทรงกระทำพระเจ้าจึงทรงอวยพระพรแก่วันที่เจ็ด ทรงตั้งไว้เป็นวันบริสุทธิ์ศักดิ์เพราะในวันนั้น พระองค์ทรงหยุดพักจากการงานทั้งปวงที่พระองค์ทรงกระทำในการเนรมิตสร้าง

จะเห็นได้ว่าท่านนบี มุฮัมมัด ทรงอ่านไบเบิลอย่างละเอียดทั่วถึงจริงๆจึงได้เขียนอัลกุรอานขึ้นมาด้วยความละเอียดรอบคอบกว่า นี่เป็นตัวอย่างอันหนึ่งที่ท่านนบี มองว่าไบเบิลมีจุดอ่อน และเปิดโอกาสให้อิสลามได้เปรียบทางการโฆษณาชวนเชื่อต่อฝ่ายคริสต์ขึ้นบ้างเล็กน้อย ในประเด็นที่ว่า ไบเบิลกล่าวเรื่องพระเจ้าคือ ยะโฮวาห์ ขาดคุณสมบัติของพระเจ้าเพราะยะโฮวาห์ ส้รางโลก6วันแล้ว วันที่7ทรงพักผ่อนโดนถ้อยคำว่า He rested on the seventh day from all the works He had accomplished กับ because in it He rested from all His works.คำว่า restedในทัศนะของท่านนบี มุฮัมมัด บอกอาการของมนุษย์ มิใช่อาการของพระเจ้า [ rest= v. cease work or movement in order to relax or recover strength] และในทัศนะของท่านมุฮัมมัดพระเจ้าย่อมไม่เหน็ดเหนื่อยเลย ไม่ว่าจะทรงงานขนาดไหน ท่านนบีถือโอกาสอธิบายได้เหมาะเจาะเมื่อมีพวกยะฮูดี มาโต้แย้งขึ้นว่า พระเยโฮวาห์ สร้างฟ้าและแผ่นดินหกวันคือวันอาทิตย์ถึงวันศุกร์ จากนั้นวันเสาร์พระองค์ก็พักผ่อนเพราะเหนื่อยล้าจากการสร้างดังกล่าว มุฮัมมัดโต้แย้งว่า พระเจ้าที่เขียนไว้ในไบเบิลไม่ใช่พระเจ้าที่แท้จริง เพราะพระเจ้าที่แท้จริงย่อมไม่เหน็ดเหนื่อย และพระเจ้าผู้สร้างโลกที่แท้จริงคือ อัลเลาะห์ อัลเลาะห์นั้นมิได้เหมือนกับมนุษย์ จะได้มีการเหน็ดเหนื่อยเนื่องจากการทำงานอย่างไรไม่ และสถานการณ์ที่โต้แย้งกันนี้ ดูเหมือนไบเบิลปกดำที่แปลเป็นไทยครั้งหลังสุด ค.ศ.1971 (พ.ศ.2514) คงเห็นการเสียเปรียบของฝ่ายคริสต์ในประเด็นนี้ จึงแปลเลี่ยงๆไป ไม่แปลคำว่า rested ตรงตัว ซึ่งเป็นintransitive verb(อกรรมกริยา) เลี่ยงไปแปล ออกมาเป็น transitive verb(สหกรรมกริยา) ว่า “ทรงพักการงานทั้งสิ้นของพระองค์ที่ได้ทรงกระทำ” ซึ่งไม่ตรงความหมายของคำในภาษาอังกฤษ

สิ่งที่ท่านนบี มุฮัมมัดมองเห็นเป็นจุดแข็งของพระคัมภีร์ไบเบิลก็คือ การแสดงฤทธิ์ของพระเยซูซึ่งประมวลหลักฐานในไบเบิลแล้วมีทั้งหมด 21 ครั้ง เห็นได้ว่าทรงอ่านเอาความหมายเรื่องนี้อย่างละเอียดรอบคอบ และไม่มีทางเลี่ยงหรือลบล้างความสามารของพระเยซูในเรื่องนี้ได้เลย จึงยอมรับฤทธิ์ของพระเยซูแต่ไม่ยอมรับความเป็นพระบุตรและพระเจ้าของพระเยซู ตามที่พระเยซูทรงประกาศแต่อ้างว่าพระเยซูทำฤทธิ์อภินิหารได้เพราะอัลเลาะห์ประทานอำนาจไว้ ท่านนบีอ้างว่านบีของอัลเลาะห์มาประกาศศาสนทูตก่อนหน้านี้หลายองค์ รวมทั้งพระเยซู โมเสส และอับราฮัม รวมทั้งเองคือนบี มูฮัมมัดท่านว่าฤทธิ์เป็นสิ่งที่อัลเลาะห์ประทานให้ตามความเหมาะสมของสถานการณ์เท่านั้น นบีบางองค์จึงมีฤทธิ์ นบีบางองค์ก็ไม่มีฤทธิ์ เช่นท่านนบี มูฮัมมัดนั่นเอง เป็นนบีที่ไม่ได้รับการประทานฤทธิ์มาแบบเดียวกับพระเยซูคล้ายจะเป็นการป้องกันตัวของมุฮัมมัดนั่นเอง เพราะถึงอย่างไร ท่านมุฮัมมัดก็มีก็มีความสนใจศึกษาอย่างละเอียดในฤทธิ์ของพระเยซู ดังจะเห็นว่าท่านนบีให้ความสนใจเป็นพิเศษในฤทธิ์ครั้งที่21 พระเยซูทรงชุบชีวิตลาซาลัส โดยทรง เรียกลาซาลัส ฟื้นจากความตาย

ปรากฏในไบเบิลว่า :

Again deeply moved inwardly, Jesus approached the tomb. It was a cave with a stone laid against it. Jesus said, Remove the stone. Martha, the sister of the deceased, said to Him, Lord, by now there is an odour, for it is four days since his death. Jesus said to her, Did I not tell you that if you will believe you will see the glory of God? So they removed the stone. Then

Jesus raised His eyes upward and said, “Father, I thank you for having heard Me, and I know that You do always hear Me; but on account of the people around here I said this, so that may believe that You have sent Me.” When He had said this He called out in a loud voice, “Lazarus, come out!” Out came the one who had died, feet and hand tied with graveclothes and hid face wrapped in a towel, Jesus told them, “Unbind him and let him go.” (John1:38-44)

พระเยซูตรัสว่า “จงเอาหินออกเสีย” มาร์ธาพี่สาวของผู้ตายจึงทูลพระองค์ว่า “พระองค์เจ้าจ้า ป่านนี้ศพมีกลิ่นเหม็นแล้ว เพราะว่าเขาตายมาสี่วัน แล้ว” พระเยซูตรัสกับเธอว่า “เราบอกเจ้าแล้วมิใช่หรือว่า ถ้าเจ้าเชื่อเจ้าจะ ได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า “พวกเขาจึงเอาหินออก พระเยซูทรงแหงนพระพักตร์ขึ้นตรัสว่า “ข้าตาพระบิดา ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ทรงโปรดฟังข้าพระองค์ ข้าพระองค์ทราบว่าพระองค์ทรงฟังพระองค์เสมอ แต่ที่ข้าพระองค์กล่าวอย่างนี้ก็เพราะเห็นแก่ประชาชนที่ยืนอยู่ที่นี่ เพื่อเขาจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงใช้พระองค์มา” เมื่อพระองค์ตรัสดังนั้นแล้วจึงเปล่งสุระเสียง ตรัสว่า “ลาซารัสเอ๋ย ออกมาเถิด” ผู้ตายนั้นก็ออก มา มีผ้าพันมือและเท้าและที่หน้าที่ก็มีผ้าพันอยู่ด้วย พระเยซูตรัส พระเยซูตรัสกับเข้าทั้ง หลายว่า “จงแก้ผ้าที่พันออกเสีย แล้วปล่อยเขาเถิด”

ซึ่งดูเหมือนท่านนบี มุฮำมัด จะแคลงใจอยู่ ว่าไม่น่าจะเชื่อถือได้ เมื่อเขียนลงในอัลกุรอาน จึงท่านให้แปร่งไป ดังนี้ :

“นอกจากนี่อีซา(พระเยซู/บก.) ๆได้ใช้ชายคนหนึ่งชื่อซาม บุตรของนูห์เป็นขึ้นมาได้ครู่หนึ่งจึงตายกลับไปอีก โดยฉันใช้คำพรบทหนึ่งที่ว่า “โอ้องค์นิรันดรโอ้องค์ดำรงเอง” โวหารที่ว่า “ด้วยความประสงค์ของอัลเลาะห์” ซ้ำเป็นสองหนนี้เพื่อขจัดความเคลือบแคลงมนุษย์ที่อาจจะเข้าใจว่าอีซาจะเป็นพระเจ้า เสียเอง” (วรรคที่49หน้า 230)

“กระบวนการของอิซานั้นคือว่า อีซาเป็นข้าของอัลเลาะห์ เป็นศาสนทูตของพระองค์แต่มิใช่บุตรของพระองค์อย่างที่พวกนัซรอนีอ้างเท็จว่าเป็น บุตรของพระองค์ นี่แหละย่อม เป็นความจริงมาจากองค์พระผู้อภิบาลของเจ้า ฉะนั้นเจ้าจงอย่าเป็นผู้หนึ่งจากบรรดาผู้สงสัยเรื่องราวที่ประหลาดของผู้นี้เลย”(วรรคที่ 60 หน้า 235)

จะเห็นว่า ท่านนบียอมรับว่า พระเยซูเรียกลาซารัสออกมาจากอุโมงค์ฝังศพได้แต่ท่าน มุฮัมมัดบิดเบือนเรื่องราวไปว่า พระเยซูได้อำนาจ เพราะตรัสตามถ้อยคำของพระเจ้าอัลเลาะห์ คือคำว่า “โอ้องค์นิรันดร โอ้องค์ดำรงเอง ด้วย ความประสงค์ของอัลเลาะห์ ” ขึ้น 2 ครั้งลาซารัสจึงฟื้นชีพออกมาได้

ทรงปฏิเสธความอธิษฐานของพระเยซูตามทฤษฎีเรื่องความเชื่อ : BLIEVEที่ว่า “Father, I thank you for having heard Me, and I know that You do always hear Me; but on account of the people around here I said this, so that may believe that You have sent Me.” “ข้าแต่พระบิดา ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ที่พระองค์ทรงโปรดฟังข้าพระองค์ ข้าพระองค์ทราบว่าพระองค์ทรงฟังข้าพระองค์อยู่เสมอ แต่ที่ข้าพระองค์กล่าวอย่างนี้ก็เพราะเห็นแก่ประชาชนที่ยืนอยู่ที่นี้เพื่อเขาจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงใช้ข้าพระองค์มา”

และท่านนบีเขียนเพิ่มเติมต่อจากไบเบิลอย่างเป็นประเด็นสำคัญว่า บุตรของนูห์ เป็นขึ้นมาได้ครู่จึงตายกลับไปอีก เพราะไบเบิลไม่กล่าวถึงว่าเมื่อลาซารัสฟื้นชีพขึ้นเดินออกมาหาพระเยซูแล้วมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นต่อไป จบลงเพียงเท่านั้น ท่านนบีจึงถือโอกาสต่อเติมข้อความดังกล่าวไป เพื่อเสริมมาดของพระองค์ให้ดูภูมิฐานขึ้น และแสดงความใกล้ชิดพระเจ้ากว่าพระเยซู จึงมีคำต่อประโยคสำคัญออกไปว่า ลาซารัสเป็นขึ้นมาได้ชั่วคราวเท่านั้นหรอกแล้วตายกลับไปอีก การที่ท่านนบียอมรับในอภินิหาริย์ของพระเยซูก็เพราะท่านนบีท่านไม่มีอภินิหาริย์ใดใดเลย เมื่อท่านต้องทำบทบาทคู่แข่งกับพระเยซู จึงกลายเป็นจุดอ่อนและปมด้อยของท่านจนแม้กระทั่งเรื่องที่ไม่น่าจะคล้อยตามไป ท่านก็คล้อยตามไปจนได้ นั่นก็คือ กรณีการโฆษณาชวนเชื่อเรื่อง RESURECTIONการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูและเสด็จสู่สวรรค์บนท้องฟ้าทั้งร่างกายเป็นๆ สดๆ ที่ทรงเขียนอย่างละเอียดจริงจังยิ่งกว่าไบเบิลเสียอีก

ปรากฏในอัลกุรอานว่า

“อัลเลาะห์ได้ทรงดลพระอำนาจให้เกิดมีเมฆปริมณฑลหนึ่งมาโอบอุ้มร่างอีซาขึ้นสู่ฟ้าชั้นที่สอง ฝ่ายมัรยัมผู้มารดาได้เกาะยึดเมฆไว้พลางโหยไห้รันอีซา จึงเอ่ยพูดกับมารดาตนว่า แม่จ๋า ภพหน้าเท่านั้นที่จะให้เราอยู่เป็นแม่ลูกกันมีวาสนาร่วมกันได้อีก” จะสังเกตคำว่า ภพหน้า เป็นคติของพุทธศาสนาในนัยเดียวกันกับคำว่า ปรภพ ส่วนไบเบิลมีถึง 2 คัมภีร์ว่าไว้ดังนี้ว่า

พระคัมภีร์ ลูกา: Then He conducted them out as far as Bethany and, raising His hand He blessed them. While He blessed them He was parted from them and taken up into heaven.[Luke24:50-51 = พระองค์จึงพาเขาออกไปถึงหมู่บ้านเบธานี และทรงยกพระหัตถ์อวยพรเขา เมื่อพระองค์อวยพรอยู่นั้นพระองค์จึงเสด็จจากเขาขึ้นสู่สวรรค์]

พระคัมภีร์ มาระโก: So after the Lord had talked with them, He was received up into heaven and sat at the right hand of God.[Mark16:19= ครั้นพระเยซูเจ้าตรัสสั่งเขาแล้ว พระเจ้าก็ทรงรับพระองค์ให้ขึ้นสู่ฟ้า สวรรค์ ประทับเบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า]

แต่เรื่องการเสด็จสู่ท้องฟ้าของพระเยซูไปทั้งร่างเป็นๆสดๆเช่นนี้ หาใช่เรื่องจริงไม่ เป็นแต่เพียงการโฆษณาชวนเชื่อของสาวกในชั้นหลัง เพราะแม้ขณะนี้ พระศพของพระเยซูก็ยังคงฝังอยู่ใต้แผ่นดินโลกเรานี้เอง การที่ ท่านนบี มุฮัมมัด หลงเชื่อตามไบเบิลไป จนกระทั่งเขียนเป็นนิยายเพ้อเจ้อ รับรองไว้ในมหาคัมภีร์อันกุรอานในนามของอัลเลาะห์ดังกล่าว แสดงให้เห็นว่าท่านนบีทรงเกรงฤทธิ์เดชบารมีของพระเยซูอยู่ไม่นานมากก็น้อย จึงพลอยสรรเสริญว่าพระเยซูเสด็จขึ้นสวรรค์ไปจริงๆอย่างกับเป็นพระเจ้า ทำให้พวกคริสต์หรือนัซรอนีบางพวกแอบหัวอยู่ก็ได้ เพราะพวกเขารู้ดีว่าความจริงเป็น อย่างไร (ชาวคริสต์รู้ดีว่าศพพระเยซูฝังไว้ที่ไหน)

ฉะนั้นจึงเห็นได้ว่าท่านนบี มุฮัมมัด เป็นนักอ่านที่ยิ่งใหญ่มากทีเดียว จะต้องทรงอ่านเรื่องราวอภินิหาริย์ของพระเยซูอย่างละเอียด และพอจะเห็นได้ว่า ฤทธิ์ที่ท่านนบี มุฮัมมัดให้ความสนใจเป็นอย่างมากที่สุดน่าจะเป็นฤทธิ์ยก๓เขา ที่พระเยซูตรัสยืนยันว่าเมื่อมีความเชื่อแม้เพียงเมล็ดผักกาด ก็อาจบันดาลผลอันยิ่งใหญ่แก่ผู้ที่เชื่อได้ แม้จะสั่งให้ภูเขาใหญ่ทั้งลูกเขยื้อนลอยเลื่อนไปตกลงในทะเล ตกทำลายใคร บ้านเมืองใด หรือตกลงที่ไหนแล้วแต่จะสั่งการไปก็ได้จึงทรงเขียนเรื่องกองทัพฟ้ามลาอิกะห์ ขึ้นแทนในมหาคัมภีร์อันกุรอานเพื่อปลุกใจนักรบของพระองค์ และที่ไม่ทรงโปรดอีกเรื่องหนึ่งก็คือไม่ทรงโปรดให้คนป่วยไข้ คนใบ้ คนอัมพาต คนถูกผีสิงและคนตาบอดมาหาพระองค์เพราะท่านนบี มุฮัมมัดไม่มีความสามารถในการรักษาโรคด้วยอิทธิฤทธิ์เหมือนพระเยซู ไม่ทรงรักษาตาบอดให้หายได้เหมือนพระเยซู เมื่อพบคนเหล่านี้จะเป็นเหตุแห่งความเสื่อมเสียพระสง่าราศีของพระองค์ ดังปรากฏว่า

ครั้งหนึ่ง มีเรื่องเกี่ยวกับคนตาบอดคนหนึ่งชื่อ อับดุลเลาะห์ อิบนุอุมมิมักตูม ซึ่งเป็นมุสลิมผู้ยากไร้ ได้เดินทางมาหาท่านนบีที่บ้านพัก พอมาถึงก็ส่งเสียงอันดังว่า “ขอให้ท่านได้โปรดสอนฉันในสิ่งที่อัลเลาะห์ได้สอนท่านไว้” ท่านนบี มุฮัมมัดนึกว่าอับดุลเลาะห์จะมาให้ช่วยรักษาตาบอดให้ ท่านก็ทำเป็นโกรธ และหันหลังให้อับดุลเลาะห์ไม่ต้องรับ ไม่ปฏิสันถารแต่อย่างไรเลย (อาจเป็นไปได้ว่า อับดุลเลาะห์ อิบนุอุมมักตูม จะมาท้าทายว่า ถ้ามุฮัมมัดเป็นศาสนทูตพระเจ้าอัลเลาะห์ผู้สร้างแผ่นดินและสวรรค์ทั้ง 7ชั้นจริงก็จงทำตาบอดของเขาให้หายสามารถมองเห็นได้ อย่างที่พระเยซูเคยทำมา) ปรากฏในมหาคัมภีร์ว่า “พระศาสดามุฮัมมัดนั้นท่าน ได้บึ้ง ตึงและหันหลังให้” และในที่สุด “ไม่หันไปต้อนรับท่านกลับเข้าบ้าน”กรณีที่เป็นจุดอ่อนเช่นนี้ทำให้ มุฮัมมัด มุ่งหมายเอาชนะในทางอื่นจึงไปแสดงฤทธิ์ในการทำสงครามแทนความคิดที่หักเหของคนๆหนึ่งนี้เองได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นศาสนาแห่งการรบหรือศาสนาแห่งสงครามขึ้นในโลกมนุษย์นี้ โดยไม่มีมนุษย์ใดเห็นว่านั่นคือ มหันตบาปกรรม เพราะเพียงการที่มีคนๆหนึ่งมาอ้างขึ้นว่า มี พระเจ้าองค์หนึ่งมาสั่งให้ทำสงครามให้เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไม่มีความบาปนั้น น่าจะไม่เป็นการชอบธรรมเลย ชาวโลกมาน่าจะยอมรับได้

แต่การเริ่มต้นแห่งวิถีสงครามมุสลิม มุฮัมมัดอ้างว่ามาจากโองการโดยตรงของอัลเลาะห์ ปรากฏในอัลกุรอาน

“แท้จริงเรา(อั้นเลาะห์)ได้กำหนดความมีชัยอย่างชัดแจ้งแก่เจ้าไว้แล้วโอ้ มุฮัมมัด เจ้าจะได้รับชัยชนะเหนือเมืองต่างๆเช่นมักกะห์ และอื่นๆ”

ครั้นทรงชนะการรบที่เมกกะ หลังจากชนะที่กอยซอร์ และกิซรอ ทำให้ได้รับความโปรดปรานอย่างสูงสุดจากอัลเลาะห์ และด้วยเหตุนี้ อัลเลาะห์ พิจารณาว่าสมควรเป็นศาสดาจึงทรงตั้งมุฮัมมัดให้เป็นศาสนทูตทั้งในหมู่มนุษย์และญิน (ทูตสวรรค์,เทวบุตรสื่อสาร,อยู่ในสวรรค์ชั้น 1 – 3 ของอิสลาม)

ปรากฏในอัลกุรอานว่า

“และเพื่ออัลเทาะห์ทรงช่วยเจ้าอย่างมีเกียรติด้วยการมีชัยชนะ การีพิชิตมักกะห์ได้ นับเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ของท่านนบีมุฮัมมัด โดยได้รับการตอบแทนจากอัลเลาะห์ครบถ้วน 4 ประการ คือ 1.เป็นผู้ที่ถูกปกป้องจากบาปทั้งมวล(มะอ์ซูม) 2.ได้รับความโปรดปรานจากอัลเลาะห์ให้เป็นศาสนทูต ทั้งในหมู่มนุษย์และญิน 3.ได้รับการชี้นำทางอันเที่ยงตรง 4.ได้รับการช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่สุดในประวัติศาสตร์อิสลาม การพิชิตเมืองต่างๆได้หลังจากมักกะห์ แม้จะโดยชนชั้นซอฮาบะห์ที่สามารถพิชิตเมืองกอยซอรและกิซรอได้ก็ยังไม่เทียมทาน”

อัลเลาะห์ทรงตั้งมุฮัมมัดเป็นนบี หรือ ศาสนทูต ในปี พ.ศ. 1453 หลังจากทรงตั้งแล้ก็ออกคำสั่งเด็ดขาดลงมาข่มคนมุสลิมให้หงออยู่ใต้อำนาจอย่างไม่มีวันเงย

“และผู้ใดไม่ศรัทธาในอัลเลาะห์และศาสนทูตของพระองค์แน่นอนเรา(อันเลาะห์)ได้เตรียมเปลวเพลิงนรกอันร้อนแรงไว้แล้ว สำหรับบรรดากาฟิรผู้เนรคุณทั้งหลาย”

“และอัลเลาะห์มีกองทัพมลาอิกะห์จากชั้นฟ้าและแผ่นดินเป็น จำนวนมหาศาลที่พร้อมจะสนับสนุนกองทัพของมุสลิมีนยามทำศึกกับฝ่ายอริราชศัตรูแหละว่าอัลเลาะห์ทรงรอบรู้ยิ่งในการสร้างสรรค์ของพระองค์อีกทั้งทรงปรีชาญาณยิ่งในการบริหารพระองค์”

ท่านจะเห็นว่า พระเจ้าของชาวมุสลิม คือ อัลเลาะห์ ทรงกระทำแบบอย่างขึ้นแต่ต้นแล้วว่าวิถีอิสลาม คือวิถีทางสงครามและความรุนแรงล้วนๆผู้กล้าหาญในการรบเท่านั้นจึงนับเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ สมควรแก่การบำเหน็จรางวัลอันยิ่งใหญ่ ทรงตั้งมุฮัมมัดเป็นศาสนทูตหรือนบีของพระองค์ ก็โดยเหตุทำความชอบในสงครามคราวชนะสงครามในเมกกะและหลังจากนั้น ก็มีคำสั่งและคำสอนลงมาเป็นระยะๆ ว่าด้วยการสงครามทั้งสิ้น ทรงนำมุสลิมไปในวิถีทางแห่งสงครามทรงปรารถนาชนะโลกด้วยการสงคราม ต้องการเป็นใหญ่ ให้โลกทั้งโลกเป็นอิสลามด้วยการกรีฑาทัพมุสลิมเข้าไปรุกราน เมื่อไปปะทะกับนักรบคริสเตียนก็บัญญัติให้ชาวคริสต์เป็นกาฬิร (คนบาป คนป่าเถื่อน ชาวคริสต์เป็นกลุ่มคนกลุ่มเดียวที่อัลเลาะห์ ไม่ยกเว้นการให้อภัยใดใดทั้งสิ้น จะต้องลงนรกเพลิง อย่างเดียว) และผู้ที่ไม่นับถือศาสนาอิสลามทั้งสิ้นเป็นกาฬิรไปด้วย อันเป็นเป้าหมายของการปราบปรามให้อยู่ใต้ อำนาจให้จงได้ แม้ในปัจจุบันนี้ ก็ยังมีความคิดที่ล้าหลังเช่นนั้นอยู่ คือความคิดอันรุนแรงเห็นว่าการแก้ปัญหาด้วยสงครามและการก่อการร้ายเป็นความชอบธรรมและเป็นบุญบริสุทธิ์ ทหารอัลเลาะห์จะฆ่าใครก็ได้ไม่เป็นบาปคำสอนของอิสลามจึงก่อศัตรูในศาสนาแก่ตนเองเพราะศาสนาทุกศาสนาไม่ พอใจในคำสอนของศาสนาอิสลามๆจึงมีศัตรูอยู่รอบด้าน

ฉะนั้นตั้งแต่ พ.ศ. 1453 เป็นต้นมาตราบจนปัจจุบันนี้ เป็นเวลา 1,092 ปีโลกอิสลามไม่เคยว่างเว้นการรบการสงครามเลย นบีมุฮัมมัดทำหน้าที่เหมือนกษัตริย์ตัวแทนเทพเจ้า อ้างคำสั่งจากพระเจ้ากดประชาชนเป็นทาสผู้รับใช้และเป็นนักรบผู้เหี้ยมหาญรุนแรง ทำสงครามฆ่าฟันอย่างรุนแรงร้ายผิดมนุษย์ ตราบสิ้นอายุลงแล้วรุ่นลูกหลานสาวกก็ทำสงครามเข่นฆ่าต่อมา ขยายอาณาเขตออกไปถึงตะวันออกและตะวันตกจากมหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตกไปถึงอัฟกานิสถาน ปากีสถาน จรดพรมแดนของอินเดียเหนือ รุกอินเดียเหนือเข้าไปเข่นฆ่าพระสงฆ์ในพุทธศาสนาจำนวนมหาศาลทำลายมหาวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่ของชาวโลกก็คือ นาลันทา จนราบจมแผ่นดินจนพุทธศาสนาหมดสิ้นไปจากอินเดียและเลยไปถึงจีนตะวันออก เลยไปอินโดนีเซียและมาเลเซียซึ่งเป็นดินแดนชาวพุทธที่กว้างใหญ่ไพศาลมาแต่เดิม

แล้วในช่วง 800 ปีต่อมา ก็รุกขยายแดนไปทำสงครามกับศาสนาคริสต์ ทำสงครามศาสนาที่โด่งดังคือ ครูเสด กับคริสต์ศาสนาอยู่ถึง 300 ปี ปล้นชิงเมืองหลวงเก่าของโรมัน คือคอนสแตนติโนเบิลได้ ในปี พ.ศ. 1996 ต่อมาตั้งชื่อเป็นอิสลามว่า อิสตันบูล มีเวลาอยู่ช่วงแคบๆที่อิสลามอยู่นิ่ง สงบ แต่แล้วก็จับอาวุธขึ้นมาใหม่คราวนี้เริ่มรบกันเองระหว่างนิกาย เช่น ซุนนี่ ของซัดดัม รบกับ ชีอะห์ ของโคไมนี่ เป็นสงครามแค้นกันระหว่างอิรักและอิหร่านหลายครั้ง ซึ่งต่างก็ย่อยยับลงไปตามวิสัยมารนอกศาสนา แล้วรบกับฮิบบรู (ต้นตำหรับศาสนาของอาหรับทั้งปวงทั้งคริสต์และอิสลามด้วย) ทำสงครามกับอิสราเอลอย่างยืดเยื้อ ที่มุสลิมอาหรับมีแต่พ่ายแพ้แก่อิสราเอลและนับแต่สงครามอาหรับ 5-6ประเทศรุมอิสราเอลประเทศเดียวเป็นต้นมามุสลิมก็สิ้นศักดิ์ศรีทหารของอัลเลาะห์ลงไปตามลำดับ ตราบสหรัฐอเมริกาแผ่อำนาจวัตถุนิยม เข้ามามุสลิมนักรบไม่เคยขลาด แต่เมื่อเป็นเช่นนั้นก็มีแต่ต้องรับกรรม ดูน่าเวทนาเนื่องจากการต่อสู้ไม่สมกัน เหมือนสิงโตทั้งหมู่เข้าขย้ำฝูงแกะหรือฝูงกระบืออิสลามมีแต่พ่ายแพ้และพกความเคียดแค้นไว้อย่างยิ่งใหญ่ จนกระทั้งหลังสุด เกิดนักรบบ้าเลือดขึ้นที่อัฟกานิสถานคือ อัลกอริอะฮ์ (หมายถึงนักรบมุสลิมที่ รบฆ่าฟันคนอย่างแรงร้ายจนเปรียบประดุจไฟบรรลัยกัลป์ล้างผลาญหมู่แมลงเม่าซึ่งมุฮัมมัดบรรยายเป็นบทกวีในอัลกุรอานไว้ว่า) “อัลกอริอะฮ์ นั้น คืออะไร และอะไรทำให้เจ้ารู้ว่า อะไรคือ อัลกอริอะฮ์ เป็นวันซึ่งมวลมนุษย์ถูกทำลายจนหมดสิ้นประหนึ่งแมลงเม่า ที่ถูกกระจัดกระจายถูกต้อง เข้าสู่สถานแห่งการ สอบสวนและบรรดาภูเขาถูกทำลายถอนรากถอนโคนเป็นผุยผง” คือนักรบผู้รบด้วยความดุร้ายคั่งแค้นทั้งชายและหญิงจนถึงกับยอมติดระเบิดพลีชีพและกับการสังหารศัตรูของอัลเลาะห์ ภายหลังถล่มพระพุทธรูปขนาดมหึมาสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนาที่เคยยิ่งใหญ่ในดินแดนแถบนี้ก็ได้รับผลกรรม ถูกถล่มด้วยระเบิดจน“บรรดาภูเขาถูกทำลายถอนรากถอนโคนเป็นผุยผง”ตั้งแต่นั้นมาจึงมีแต่จะถูกล้างสังหารด้วยเปลวเพลิงระเบิดอันเป็นฝีมือมนุษย์ร่อยหรอลงไปทุกที ฉะนั้นนักรบมุสลิมไม่น่าเชื่อว่าในการสงครามอัลเลาะห์จะส่งทัพฟ้ามลาอิกะห์ลงมาช่วยเหมือนแต่ก่อนที่เคยชนะมาแล้ว นั้นเป็นความเชื่อที่ผิดในการทำสงครามกับมหาอำนาจอเมริกา-อังกฤษ วัตถุนิยมไม่น่ามีทางที่มุสลิมจะเอาชนะได้เลย และการแผ่ศาสนาอิสลามไปด้วยสงครามหรือความรุนแรงบังคับขู่เข็ญ ตามความคิดของศาสดามุฮัมมัด จะไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นความชอบธรรมอีกต่อไปและนักรบที่รบอย่างเหี้ยมหาญรุนแรงดุร้ายอย่างอัลกอริออะฮ์ ของอัลเลาะห์ก็จะมีแต่หมดสิ้นไปและมุสลิมในบุคลิกภาพในอุดมการณ์ของอัลเลาะห์ก็จะมีแต่ร่อยหรอไปหมดโลก

น่าวิตกว่า อิสลามเป็นศาสนาที่เกิดขึ้นเร็ว จักเสื่อมและหมดสิ้นไปเร็วอันเป็นธรรมดาเช่นนี้ เพราะปัญหาอยู่ที่ปริศนาธรรมว่า อัลเลาะห์ทรงข่มขู่มนุษย์เร่งเร้าให้มนุษย์ทำสงครามเพื่อพระองค์ตลอดเวลาจนไม่มีเวลาได้พักผ่อน สิ่งที่มนุษย์จะถามพระองค์ก็คือ อัลเลาะห์ทรงนำมนุษย์ทำสงครามไปทำไม ? ขณะนี้อิสลามมีแต่แพ้สงคราม

นบี มุฮัมมัด ผู้เขียนคัมภีร์พิชัยสงคราม อัลกุรอาน เคยมองถึงเวลาปัจจุบันนี้หรือไม่ว่าอิสลามจะไปทางไหน ?

ธรรมสามี

19 พ.ย. 2545

« Back

----- ***** ----- โปรดใช้บริการการแปลของ Google Translate นี่คือเวบไซต์คู่ www.newworldbelieve.com กับ www.newworldbelieve.net เราให้เป็นเวบไซต์ที่เสนอธรรมะหรือ ความจริง หรือ ความคิดเห็นในเรื่องราวของชีวิต ตั้งใจให้ธัมมะเป็นทาน ให้สิ่งที่เป็นประโยชน์แด่คนทั้งหลาย ทั้งโลก ให้ได้รู้ความจริงของศาสนาต่าง ๆในโลกวันนี้ และได้รู้ศาสนาที่ประเสริฐเพียงศาสนาเดียวสำหรับโลกยุคใหม่ จักรวาลใหม่ เรามีผู้รู้ ผู้ตรัสรู้ ผู้วินิจฉัยสรรพธรรมสรรพวิชชา สรรพศาสน์ และสรรพศาสตร์ พอชี้ทางสู่โลกใหม่ ให้ความสุข ความสบายใจความมีชีวิตที่หลุดพ้นไปสู่โลกใหม่ เราได้อุทิศเนื้อที่ทั้งหมดเป็นเนื้อที่สำหรับธรรมะทั้งหมด ไม่มีการโฆษณาสินค้า มาแต่ต้น นับถึงวันนี้ร่วม 14 ปีแล้ว มาวันนี้ เราได้สร้างได้ทำเวบไซต์คู่นี้จนได้กลายเป็นแดนโลกแห่งความสว่างไสว เบิกบานใจ ไร้พิษภัย เป็นแดนประตูวิเศษ เปิดเข้าไปแล้ว เจริญดวงตาปัญญาละเอียดอ่อน เห็นแต่สิ่งที่น่าสบายใจ ที่ผสานความคิดจิตใจคนทั้งหลายด้วยไมตรีจิตมิตรภาพล้วน ๆ ไปสู่ความเป็นมิตรกันและกันล้วน ๆ วันนี้เวบไซต์นี้ ได้กลายเป็นโลกท่องเที่ยวอีกโลกหนึ่ง ที่กว้างใหญ่ไพศาล เข้าไปแล้วได้พบแต่สิ่งที่สบายใจมีความสุข ให้ความคิดสติปัญญา และได้พบเรื่องราวหลายหลากมากมาย ที่อาจจะท่องเที่ยวไปได้ตลอดชีวิต หรือท่านอาจจะอยากอยู่ณโลกนี้ไปชั่วนิรันดร ไม่กลับออกไปอีกก็ได้ เพียงแต่ท่านเข้าใจว่านี่เป็นแดนต้นเรื่องเป็นด่านข้ามจากแดนโลกเข้าไปสู่อีกโลกหนึ่ง และซึ่งเป็นโลกหรือบ้านของท่านทั้งหลายได้เลยทีเดียว ซึ่งสำหรับคนต่างชาติ ต่างภาษาต่างศาสนา ได้โปรดใช้การแปลของ กูเกิล หรือ Google Translate แปลเป็นภาษาของท่านก่อน ที่เขาเพิ่งประสบความสำเร็จการแปลให้ได้แทบทุกภาษาในโลกมนุษย์นี้แล้ว ตั้งแต่ต้นปีนี้เอง นั้นแหละเท่ากับท่านจะเป็นที่ไหนของโลกก็ตาม ทั้งหมดโลกประมาณ 7.6 พันล้านคนวันนี้ สามารถเข้ามาท่องเที่ยวในโลกของเราได้เลย เราไม่ได้นำท่านไปเที่ยวแบบธรรมดาๆ แต่การนำไปสู่ความจริง ความรู้เรื่องชีวิตใหม่ การอุบัติใหม่สู่ภาวะอริยบุคคล ไปสู่การเปลี่ยนแปลงไปพ้นจากทุกข์ ทั้งหลายไปสู่โลกแห่งความสุขแท้นิรันดร คือโลกนิพพานขององค์บรมศาสดาพุทธศาสนา พระบรมครูพุทธะ องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพียงแต่ท่านโปรดใช้บริการการแปลของ Google Translate ท่านก็จะเข้าสู่โลกนี้ได้ทันทีพร้อมกับคน7.6พันล้านคนทั้งโลกนี้. ----- ***** ----- • หมายเหตุ เอาขึ้นเวบไซต์ แทนของเดิม ทั้ง 2 เวบ .net .com วันที่ 21 เม.ย. 2565 เวลา 07.00 น. -----*****-----