บันทึกเรื่องไฟไหม้-ฝนตกในวัดพระโต

 

     

    

 

ครั้งที่ 1 ไฟไหม้บ้านนายเตีย ๆ เป็นผู้มีอิทธิพลมาตั้งบ้านอยู่ในวัดมหาพุทธาราม หลายปีมาแล้ว  แล้วเอาลูกเมียมาอยู่ด้วย นายเตียเป็นคนจีน คุ้นเคยกับเจ้าคุณพระเทพวรมุนีมาก อายุมากกว่าเจ้าคุณ ๆ นับถือว่าเป็นผู้รอบรู้ทรงธรรมปัญญาดีและที่สำคัญชอบทำบุญกับท่านเจ้าคุณ่อย ๆ  เจ้าคุณเรียกหาเมื่อไรก็มา ไม่เคยขัด   จึงปลูกบ้านไม้สองชั้นอยู่ในวัดพร ะโตมาได้นาน (บริเวณหน้าตึกพุทธานุภาพปัจจุบัน) ตราบจนกระทั่งพระเทพวรมุนีมรณภาพ ในปี 2540  พระครูวีรเขตคณารักษ์ เจ้าคณะอำเภอขุนหาญ เข้ามาเป็นเจ้าอาวาสรูปต่อไป  คืนวันหนึ่งเกิดไฟไหม้ บ้านนายเตีย  เวลาไม่ดึกนัก ประมาณ 3 ทุ่มเศษ ๆไฟไหม้บ้านนายเตีย  ลุกพลุ่งโพลง ควันโขมง  พระเณรแตกตื่นกันทั้งวัด  ต่างหาน้ำมาสาดดับไฟ  ที่วิ่งไปหาโทรศัพท์จะโทรบอกตำรวจดับเพลิงก็จ้าละหวั่นเพราะหาโทรศัพท์ไม่เจอ   แต่ในขณะนั้นพระครูวีรเขต เจ้าอาวาสกลับมายืนดูไฟไหม้อย่างสบายใจ  ท่านบอกว่าไม่เป้นไรหรอกเดี๋ยวก็ดับลงเอง   และก็จริงอย่างท่านว่า เมื่อไฟไหม้บ้านไปทั้งหลัง    ท่านบอกทีหลังว่า  เทวดาช่วยท่านจึงให้เกิดไฟไหม้  เพราะไม่ทราบจะบอกอย่างไร จะทำอย่างไรจึงจะให้นายเตียหนีไปเสียจากวัด   เหตุการณ์นี้ได้ทำให้นายเตียต้องออกจากวัดพระโตไป   ทำให้วัดเป็นวัดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

    

 

ครั้งที่ 2 ไฟไหม้โบสถ์   เกิดในสมัยพระครูศาสนกิจวิธาน    เป็นเจ้าอาวาสต่อจากพระครูวีรเขตคณารักษ์ กลางพรรษาปี พ.ศ. 2544 ภายหลังทำวัตรเย็นแล้วไม่ได้ดับเทียนใหญ่  ที่จุดบูชาในหน้าเข้าพรรษา  ไฟไหม้อยู่ทั้งคืน  แต่ไม่ได้ลุกโชน  เป็นเพราะเทียนล้มลงมา น้ำตาเทียนไหลไปตามพรมใหญ่ที่ปูพื้นโบสถ์  จนรุ่งเช้าจึงพบควันลอดออกมา  ก็โวยวายกันขึ้น

 

 

    

 

เรื่องฝนตกห่าใหญ่

ทั้งสองเรื่องนี้ชวนให้คนคิดว่ามีเทวดาช่วย  เหมือนกรณีเดือนเมษายน พ.ศ.2552 ฝนได้ตกลงมาขนาดใหญ่ในคืนวันหนึ่ง  ซึ่งเป็นการเทลงมาอย่างมากมายเหมือนฟ้ารั่ว    ขณะนั้นเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันคือเจ้าคุณพระศรีธรรมนาถมุนี ได้ให้รื้อหลังคาพระวิหารหลวงพ่อโตเพื่อบูรณะหลังคาใหม่ ทั้งหลัง   แล้วพบว่าหลังคาสกปรกมาก เนื่องเพราะมีค้างคาวมาอาศัยอยู่นับล้านตัวถ่ายมูลสะสมเอาไว้  จนคิดลำบากใจว่าจะชำระหลังคาที่สกปรกอย่างไร   เจ้าคุณเจ้าอาวาสท่านก็กำลังลำบากใจอยู่พอดี  ฝนก็ตกลงมาชะมูลค้างคาวและของสกปรกในหลังคาพระมหาวิหารที่สะสมต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2490 ปีที่สร้างพระวิหารนี้    ท่านเปรยออกมากับเพื่อนเถรานุเถระผู้เป็นสหธรรมิกว่า  เทวดาช่วยขนน้ำมาชำระให้พอดี  เป็นบุญบารมีอยู่เหมือนกัน

กรณีล้างหลังคาพระมหาวิหารนี้  น่าชื่นชมทีเดียว

 

 

     

 

หมายเหตุ  ภาพที่ประกอบเรื่องทั้งหมด ได้ทำการถ่ายบันทึกไว้เมื่อ 5 มิ.ย.2552 ขณะที่การซ่อมหลังคาพระมหาวิหารยังไม่แล้วเสร็จ

พระพยับ ปญฺญาธโร บันทึก
5 มิ.ย. 2552

 

 

บันทึกความฝัน
เมื่อพระครูวีรเขตคณารักษ์ และพระครูศาสนกิจวิธาน มาเป็นเจ้าอาวาสวัดมหาพุทธาราม และมรณภาพ

 

    

     พระครูวีรเขตคณารักษ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดมหาพุทธาราม และ รองเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษ

 

     

      พระครูศาสนกิจวิธาน  อดีตเจ้าอาวาสวัดมหาพุทธาราม และเจ้าคณะตำบลเมืองเหนือ

ข้าพเจ้าฝันว่าได้เห็นพระครูวีรเขตคณารักษ์ เจ้าอาวาสและรองเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษ เปลือยท่อนบน  ท่อนล่างนุ่งผ้าเตี่ยว  หาบเอากระจาดใหญ่ แบบชาวจีนขายลูกเป็ดใช้หาบลูกเป็นไปขายนั่นแหละ   เพียงแต่สิ่งที่ท่านหาบเอาไปนั้น คือในกระจาดใหญ่นั้นเต็มไปด้วยถ่าน  เป็นถ่านไม้สำหรับทำไฟเตาหุงหาอาหารนั่นเอง เป็นท่อนยาว ๆ เรียงเต็มตะกร้าทั้งสองข้าง   คงจะหนักเพราะเห็นท่านหาบไปเดินโซเซไปมา  ท่านหาบผ่านหน้ากุฎีของข้าพเจ้าไป มองตามหลังด้วยความสงสัยว่า  ท่านหาบถ่านมาจากไหน จะเอาไปทำอะไร   ไม่นานท่านก็อาพาธหนักและถึงแก่มรณภาพ  ที่วัด ที่อำเภอขุนหาญ   ท่านเป็นเจ้าอาวาสไม่ถึง 3 ปี   รูปต่อมาคือพระครูศาสนกิจวิธาน ก็เป้ฯเจ้าอาวาสได้เพียงปีเศษ ๆ ก็มรณภาพ  ตอนที่พระครูศาสนกิจวิธานจะมรณภาพ ข้าพเจ้าได้ฝันว่าได้นอนอยู่ในห้อง ๆ หนึ่งมืดทึบเห็นอะไร ๆ วอมแวม  แล้วไม่นานก็ค่อยสว่างสลัวขึ้น  พอมองเห็นก็พบว่าตนนอนอยู่กลางศพหลายศพ  เห็นมือยื่นออกมาบวมฉุจากโลงก็มี   ดูเหมือนอยู่ท่ามกลางศพที่เกลื่อนอยู่รอบ ๆ ตัว   ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา  ไม่นานท่านพระครูก็ป่วยมรณภาพไป  ท่านผู้นี้เป้นเจ้าอาวาสอยู่ได้ไม่นาน ปีเศษเท่านั้นเอง    

 

พระร.อ.พยับ ปญฺญาธโร
บันทึกเมื่อ 5 มิ.ย. 2552