ศึกษาโลกลี้ลับภาค 13

 

2 ทฤษฎีที่ล้ำเลิศ

30มี.ค.2550

 วันศุกร

ประเด็นสำคัญ

 

20.00 น.               เหินฟ้ากลับสู่กรุงเทพ

 

ก่อนไป ส่งของทุกชิ้นคืนหมด  วางแผนเผด็จชีวิตตนอย่างไม่อาลัย  ในกรณีที่ถูกรบเร้าด้วยสถานการณ์ร้ายแรง    ครั้นกลับมาแล้วโดยสวัสดิภาพ  ก็ทวงของทุกชิ้นกลับคืนไป

 

31มี.ค.2550

สูงกว่าดารา

 

ประเด็นที่ขัดแย้งกับพ่อเขาก็คือ เขาไม่ยอมเป็นดาราภาพยนตร์ ไม่ประกวดความสวยงาม ไม่อยากเป็นนางสาวญี่ปุ่น  ไม่อยากเป็นดาราภาพยนตร์ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม ตามที่พ่อเขาวางแผนเอาไว้  เพราะนิสสัยรังเกียจ  มาก ๆ  จนเกลียดชังวิถีทางแห่งดาราภาพยนต์  ว่าเป็นเส้นทางแห่งโลกียกามารมณ์  เขาอยู่ระดับสูงเกินโลกียะพวกนี้

 

18.40 น.               เถียงกับญี่ปุ่นเสร็จแล้ว  ออกเดินทางกลับนครราชสีมา  ไม่มีใครห้ามได้  ไม่มีใครสั่ง  ไม่มีใครเป็นเจ้าชีวิตเขาได้   นอกจากตัวเขาเอง เขาเป็นผู้บัญญัติชีวิตของเขาเต็ม 100 %

 

1 เม.ย.2550

 

รำพึงถึงภาระหน้าที่

 

01.40น.             เสียงทิพย์บรรเลงระดับ 10,000 ต่อ 40 หน่วย

                               

                                ลุกขึ้นมากลางดึกเพราะนอนไม่หลับ   และรำพึงถึงตัวเอง

                                เรามีปัญหาสุขภาพ  หัวไหล่ยังไม่หาย   ท้องอืดตลอดวัน  ปากขมกินน้ำไม่อร่อย  เบื่อ ๆ อาหาร  เราทำท่าว่าจะเป็นความดันโลหิตสูงผิดปกติ  ดูเหมือนเราจะเพิ่งเข้าใจว่าความดันโลหิตสูงผิดปกตินั้น  เป็นได้กับเราด้วย

แต่เอาละ!!!!!

                                เราคงจะปล่อยกายปล่อยใจไปต่อไม่ได้อีกแล้ว

 

 

                        ต้องรีบชำระทุกสิ่งทุกอย่างเสียด้วยวิปัสสนาญาณ  และ  เตรียมการเดินทางเสียที

                           ถูกแล้ว !!! 

ชำระกาม กิเลส ตัณหาด้วยวิปัสสนาญาณ

                           และฟึกฟื้นสรรพวิชาด้วยมหาสติปัฏฐาน

 

 

ถึงกันด้วยเจตสิก

 

02.05น.             เขาโทร.มา จากบ้านปากช่อง แวะไปเยี่ยมแม่  เมื่อประมาณ 3 ทุ่มเศษ ๆ เบนซ์เก๋งคันงามประจำตัวของมหาเศรษฐีผู้พ่อ  มีสาวน้อยแสนสวยขับไปคนเดียว แล่นฝ่าไปในความขาวโพลนของแสงจันทร์ ท่ามกลางความเปลี่ยวเปล่า เพราะถนนทั้งถนนที่เข้าไปสู่หมู่บ้านว่างเปล่าไร้การสัญจร  ช่างกล้าเด็ดเดี่ยวอะไรเช่นนั้น  แล้วค้างคืนที่บ้านเกิด

 

                               โทร.มากลางดึกเช่นนี้  บอกว่าเขียนหนังสืออยู่แล้วหลับไป  แล้วมีอะไรก็ไม่รู้ ตกลงมาจากเพดาน แต่ไม่เห็นว่าเป็นอะไร  ตกลงมาถูกตัว  สะดุ้งตื่นขึ้น  รู้สึกใจหาย  เป็นกังวลอย่างไรก็ไม่รู้  พ่อทำอะไร  นอนอยู่หรือ  เอาเถอะพ่อนอนเถิด!!! น้อยจะเขียนหนังสือต่อ

 

                                หรือสาวน้อยคนนี้จะสามารถสัมผัสกับความคิดของเรา  ในขณะที่ดำริว่า

 

                        ต้องรีบชำระทุกสิ่งทุกอย่างเสียด้วยวิปัสสนาญาณ  และ  เตรียมการเดินทางเสียที

                           ถูกแล้ว !!!  

ชำระกาม กิเลส ตัณหาด้วยวิปัสสนาญาณ

                           และฟึกฟื้นสรรพวิชาด้วยมหาสติปัฏฐาน

 

                                ซึ่งนั่นหมายความว่าเราเตรียมจะจากเธอไปสู่มิติอื่นแล้ว    ใครจะเป็นจะตายไม่เกี่ยว เราไปตามทางของเรา  นั่นเอง

 

                                เราลังเลใจล่ะซี ???

                                ลองประเมินดูก่อนว่าเธอจะอาจทำอะไรร้ายแรงได้เหมือนเดิมหรือไม่ ?????

 

โรงพยาบาลอีกหน

08.50น.

                                เขาโทร.มาอีกครั้ง เราโล่งอก    เพราะเมื่อเช้าตรู่เขาเล่าเรื่องให้ฟังว่าแม่มานอนด้วยที่บ้าน  แล้วเช้า ๆ พวกผู้หญิง ๆ ในหมู่บ้านก็มาหา ชวนว่าทำบุญให้หลวงพี่ก่อนค่อยกลับโรงงาน แล้วไม่นานเขาเกิดเหน็ดเหนื่อย ใจจะขาดขึ้นมา  โทร.มาบอกว่าเหนื่อยเหลือเกิน  เหมือน ๆ จะช๊อกไปอีกแล้ว  เหงื่อก็เริ่มออก  ถามว่าจะทำอย่างไร  บอกว่าไม่เป็นไรหรอกพอช๊อกไปก็ให้นอนนิ่งอยู่เฉย ๆ  ไม่ต้องให้น้ำเกลือ  เดี๋ยวก็ฟื้นคืนมา  เราบอกโอเคแล้วขาดการติดต่อ

 

                                เราไม่สบายใจอีกแล้ว  พอดี ดร.โทร.มา เล่าเรื่องไปอินเดีย แล้วจะเลยไปเกาหลีต่อ  ว่าไปเกาหลีคงเอาคุณนายสุภาวดีไปด้วย เอาไปโชว์หน่อย  ว่าหนังสือที่เขียน(เล่มปกแดงศึกษาโลกลี้ลับ)เป็นเรื่องราวการเสนอแบบใหม่ ที่เป็นวิทยาศาสตร์น่าติดตามมาก  เรื่องเทวดาและมนุษย์ควรจะใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น พุทธองค์ตรัสว่าพระธรรมเหมาะสำหรับทั้งเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย

 

                                เราคิดไว้อยู่แล้ว พอเขาโทร.มาว่ายังไม่ปกติ  เหนื่อยอยู่  ก็ถามว่า  อยากให้พ่อทำอะไร  เขาบอกว่าไม่อยากให้พ่อไปธุดงค์ พ่อแก่แล้ว พ่อไม่เหมือนเดิม ไปแล้วเจ็บป่วยกลางป่าจะทำอย่างไร  ใครจะดูแล แต่ก็ไม่ห้าม ห้ามแต่การไปต่างประเทศ ไม่ให้พ่อไปเด็ดขาด เราก็บอกว่าไม่ต้องกังวลใจหรอก  เอาละพักผ่อนเสียให้สบายใจ

 

                               

13.10น.             แม่ศรีสะเกษโทร.มา บอกว่าน้อยอยู่โรงพยาบาลปากช่อง  น้ายามโทร.มาบอก  ว่าตอน0900น.เขาบอกว่าเหนื่อยแล้วเห็นโทรศัพท์พูดกับใครก็ไม่ทราบ  พูดจบก็ช็อก เลือดออกทางปากและจมูก 

 

                                เอาละ !!!!!  ดูเหมือนว่าเราไม่มีวิถีทางอื่นอีกแล้ว  เราต้องเริ่มเลย

                                1.       ชำระกาม กิเลส ตัณหาด้วยวิปัสสนาญาณ  เราจะไม่เสแสร้งอีกต่อไป

                                2.       ฟึกฟื้นสรรพวิชาด้วยมหาสติปัฏฐาน

 

                                ขณะที่แม่เรไรโทร.มานั้นเราเพิ่งตื่นขึ้นมา ก่อนตื่นเหมือนฝันว่าได้ยินเสียงสวดมนต์ของอุบาสกอุบาสิกา ลูกศิษย์ ๆ สนั่นหวั่นไหวแต่ไพเราะเหลือเกิน  ตื่นขึ้นมายังแว่ว ๆ อยู่ในหูน่าอาลัยอาวรณ์   แล้วพลันเสียงทิพย์ระงมไปหมดอยู่รอบ ๆ ข้าง  แต่เป็นเสียงทิพย์ระดับหยาบ  มีค่าอยู่ประมาณ 6,000 ต่อ 60 หน่วย แล้วไม่นานเสียงทิพย์พัฒนาไปสู่ระดับ 10,000 หน่วย  ซึ่งณระดับนี้ เป็นเสียงที่แสนสุดจะไพเราะ หาตำหนิมิได้เลย

 

 

พรหมจรรย์พรหมจารี

 

                                ทำไมเราไม่ถือโอกาสศึกษาเรื่อง โทรจิต   ที่เราเองก็เคยมีประสบการณ์มาอย่างชัดเจนถึง 2 ครั้งแล้ว ?

                               

                                เอาละ!!!!!

                                เรารีรออะไร?  

                                เราควรจะพูดกับสาวน้อยให้ทราบแผนการเหล่านี้เสียก่อน

                                บอกเธอว่า  เราต่างอยู่ระหว่างการชดใช้กรรม  และบัดนี้เป็นที่แน่ชัดว่าไม่มีทางอื่น  จะต้องเป็นทางนี้ทางเดียว

 

                                นั่นคือทางแห่งพรหมจรรย์ ชีวิตพรหมจารี

 

                                เคยปรารภไว้แล้ว  เธอว่าเธอทำไม่ได้  เธอไม่เก่งพอ  ไม่เก่งเท่าพ่อ  น้อยจึงเฝ้าแต่กังวลว่าพ่อนับวันจะห่างไกลไปทุกที ๆ   มันโหดร้ายเกินไป  โลกช่างหลอกลวง ตอนเริ่มต้นช่างเต็มไปด้วยความหวังอันแสนสุขบรรเจิดจ้า  แต่สุดท้ายจบลงที่ความมืดมนทุกทิศทางไร้ความหวัง  ไม่มีความเป็นธรรม เขาให้บางอย่างมามากเกินไป  แต่บางอย่างน้อยเกินไป

 

                                บัดนี้เราควรจะลองพูดอีกที

 

องค์หญิง-องค์เล็ก

 

15.30น.             ดูหนังช่อง10    ดาบมังกรหยก  

                                เขาให้ดูผู้หญิงคนที่เป็นองค์หญิง มีดาบอินฟ้า ไปกับเตียบ่อกี้   ว่า  นั่นแหละเขาเลย  เดิมเด็กนักเรียนดูหนังเรื่องนี้แล้วไปบอกและจูงมือไปดู เด็กว่าเหมือนอาจารย์น้อยเลย  แต่อาจารย์น้อยขาวกว่า ขนคิ้วดกดำกว่า  ขนตายาวกว่า  สวยกว่า  

 

                                เพราะจนกระทั่งบัดนี้เรายังไม่เคยเห็นตัวจริงแม้รูปถ่ายของเธอเลย  ส่วนเธอบอกว่าเห็นเราทุกวันในอินเทอเนต

 

17.55น.             เสียงโทร.มา  เขากำลังจะออกเดินทาง จากโรงพยาบาลปากช่อง ไปโรงงานโคราช ว่าเป็นตั้งแต่เลิกคุยกันตอนเช้านั่นแหละ  มันเหนื่อยแล้วไม่ทันบอกใครก็เซ ๆ ล้มลง เลือดออกปากจมูก  หมอว่าไม่มีอะไรผิดปกติ  เว้นแต่หัวใจเต้นช้าไป

 

18.30                   ถึงโคราชแล้ว

                                เวลาหายป่วย  เหมือนไม่เคยมีอะไรเลย

                               

                               

2 เม.ย.2550

3 เม.ย.2550

4 เม.ย.2550

 

กลยุทธที่ซ่อนเร้น

 

เขาเหยียบตะปูเข้าไปมิดฝ่าเท้า  ไปโรงพยาบาลอีกหน  ว่าเวลาหมอทำแผลให้เจ็บเหลือเกิน หมอว่าสนิมตะปูตกค้างอยู่ ต้องล้างแผลให้สะอาด  วันต่อมาก็ฝ่าเท้าบวม เวลาชำระแผลต้องให้ยาสลบ เพราะเจ็บปวดมาก

 

เขาบอกว่ามีแต่ความเคราะห์ร้ายตลอดมา นับตั้งแต่ญี่ปุ่นเข้ามาสู่วังวนชีวิตเมื่อประมาณ 2 ปีมาแล้ว  ญี่ปุ่นไม่เข้าใจ มีความหลงไหลในความสวยงามของลูกสาว อยากเอาไปโอ้อวด  แต่ขัดความรู้สึกนึกคิดของเขาไปอย่างตรงกันข้าม ไปกันคนละทิศ จึงพอมาพบกันจึงมีแต่ความขัดแย้ง และสู้กันไปแบบมีทิฏฐิมานะทั้งสองฝ่าย  พ่อก็บอกว่าจะต้องได้ จะเอาตัวไปให้ได้  ลูกก็บอกว่าไม่ยอมใคร ไม่มีใครมาสั่งได้

 

ขณะนี้จึงเหมือนหนึ่งต่างฝ่ายต่างซ่อนกลยุทธ  แต่เราพอจะมองออกว่ากลยุทธส่วนลึกซึ้งของสาวน้อยนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในความหมายสำคัญด้วยเสมอ  เธอไม่ยอมปล่อยวาง ในสิ่งที่เธอปรารถนา  จะต้องเอาให้ได้

 

ส่วนเรานั้นทีแรกดูเหมือนรอดไปแล้ว  แต่บัดนี้กลับไม่ค่อยแน่ใจนัก ว่ามีอะไรสลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อนอยู่ 

 

โดยเฉพาะความลับส่วนที่เธอเจรจา พูดคุยกับพ่อญี่ปุ่นของเธอ  มีอย่างไรบ้างเธอยังไม่เคยแย้มพรายให้รู้ 

 

แล้วก็ยังต้องระแวงระวังต้องคอยสังเกตอย่างใกล้ชิดต่อไป

 

5 เม.ย.2550

6 เม.ย.2550

สร้างกุศลชดใช้กรรม

 

                           -บวชพระ 2 รูป มาอยู่เป็นอันเตวาสิก

 

                                เป็นเวลานานแล้วที่ห่างเหินโบสถ์  วิหาร  และดุจดั่งพลังเสื่อมทรามลงไปแทบหมดสิ้นทุกอย่าง  แต่วันนี้หมกตัวอยู่ในอุโบสถ ตั้งแต่เช้าถึงเพล  สามารถสังเกตได้เลยว่าพลังฟื้นขึ้นมาหมด

                               

                                น่าประหลาดใจมากว่า  ฟื้นได้เร็วมากทีเดียว  นึกประมาณการณ์ไปว่า  ถ้าเพียงขยับเดินไปเพียง 1 ก้าวเท่านั้นเอง  อะไร ๆ ก็จะสว่างไสวกลับฟื้นมาหมดได้

                                นี่คือมหาสติปัฏฐาน 

 

และนี่คืออานุภาพแห่งเสียงทิพย์ หรือฌาน ประเภทนำโดยเสียง เป็นสาขาเฉพาะตัวแบบอัตโนมัติ  ที่ไม่เคยขาดไป   แม้ในขณะที่วิชาอื่น ๆ หายไปหมด  แต่เสียงทิพย์กลับเพิ่มทวีไปเองโดยอัตโนมัติ

 

- แล้วจากวันนี้เราก็เริ่มงานปฏิบัติธรรม   สอนศิษย์

- ลงงานฌาปนกิจศพ

- ลงทำวัตรเย็น

- สวดพุทธมนต์ชุมชนหนองหล่ม

 

7 เม.ย.2550

-  พาทำวัตรเช้า

-  พาบิณฑบาต 

-  ตักบาตรชุมชนหนองหล่ม  พรมน้ำพระพุทธมนต์

-  สวดธรรมนิยาม 

 

สองชาย ไม่ช้าไม่นาน

 

8 เม.ย.2550 วันอาทิตย์

 

เช้าเสียงทิพย์อยู่ระหว่าง 10,000 ต่อ 40 หน่วย  ระดับนี้คือ ความไพเราะ ไม่มีที่ติ

 

เราได้สัญญากับสาวน้อยว่าจะไม่ไปไหนไกล  ก็คงยังไม่ไปไหนก่อน เอาใจและฟึกฟื้นกำลังใจให้

ทำไม???

ต่อไปอย่างน้อยเธอก็คงอยู่ในฐานะลูกศิษย์ผู้ใกล้ชิดผู้อุปปัฏฐากในวาระสุดท้ายของพรหมจรรย์นี้

รอดูก่อนว่าเขากับพ่อญี่ปุ่นจะลงเอยกันแบบไหน ในหกเดือนข้างหน้านี้  ตามคำสั่งศาลไทย

 

เขาค่อยแย้มให้ฟังว่า  พ่อเขาพูดเชิงรู้ความลับของชายคนหนึ่ง  ผู้มีชื่อปรากฏอยู่ในสร้อยข้อมือนั้น

บอกว่า  รู้หรอกน่า น้อยเป็นห่วงอยู่แต่คน ๆ หนึ่งเท่านั้นเอง 

 

แน่นอน !!!    พ่อเขาหรือจะอยู่นิ่งเฉย  ต้องส่งนักสืบมาสืบถึงผู้ชายคนนั้นให้ได้แน่ ๆ

 

และแล้ว ไม่ช้าไม่นาน ก็คงถึงเวลาที่จะเผชิญหน้ากัน

 

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 10,000 ต่อ 30 หน่วย

 

 

วิสัญญีภาพอีกครั้งหนึ่ง

 

เย็นประมาณ  2100 น. ทำเนตอยู่แล้วเกิดง่วงนอนมาก ๆ ทนไม่ไหวเข้าไปนอน ชั่วครู่  เขาโทร.มาบอกว่าไม่รู้เป็นไรเหนื่อยมาก  เนื้อก็เต้นเพราะเหนื่อยมาก   เล่าให้ฟังว่าวานนี้ทั้งวันถึงวันนี้ยังไม่ได้นอนหลับ เพราะงานมาก     ว่าเหนื่อยมาก จนยืนพิงเสาหลับ   ให้น้านางต้มเข้าต้มให้กินอยู่   ก็บอกว่าเป็นให้นอนเสีย เพราะน้อยไม่ได้นอนพักนั่นเอง  เขาเล่าว่าเวลาหลับตาลงจะได้ยินเสียงเรียกให้ไป ทั้งเสียงเรียกให้กลับ แล้วคล้ายฝันว่าคนที่บ้านที่ล่วงลับไปแล้วเอาเครื่องบินมารับ พร้อมกับเรียกให้ไป  บอกว่าไม่ต้องกลัว เรื่องพวกนี้พ่อจะดูแลเอง นอนเสีย   เธอก็ค่อยหมดเสียงไป

 

สักครู่แม่เรไรโทรมาบอกว่าน้อยช๊อกไป ทางนู้นบอกว่าโทร.กับใครก็ไม่ทราบ เบอร์สุดท้าย 32 นี่แหละ ก็ช้อคไปโทรศัพท์ยังคามืออยู่

 

ที่จริงวันทั้งวันนี้ร่าเริงมาก  วานนี้ก็ร่าเริงมาก  แล้วเหตุใดเกิดเหน็ดเหนื่อยขึ้นมาเฉย ๆ

 

และเราคงได้สัมผัสความรู้สึกของเธอ ตอนที่ง่วงจัด ราวสามทุ่มนั้น

 

ความรู้สึกเราถึงกันหรือ????

 

 

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 12,000 ต่อ 30 หน่วย

 

 

โหราศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง

 

แล้วน้อยเป็นอะไร?   ในดวงดาววันนี้เป็นอย่างไรบ้าง???

 

ดูว่าจันทร์จร(๒)พ้นจากพิจิกแล้วหรือยัง   พ้นจากเสาร์(๗)จรแล้วหรือยัง? เพราะระยะที่จันทร์(๒)จรเข้าพิจิกวันที่ 6-7-8- เม.ย.50นั้น น่าเกิดปัญหาทางสุขภาพ  เพราะจันทร์(๒)อายุจรเป็นนิจ

 

พ้นแล้วแต่เวลา 15.24 น.วันนี้   ในความจริงก็คือเธอเหน็ดเหนื่อยมากตั้งแต่เวลาบ่าย ๆ มา จนถึงประมาณ 21.00 น.จึงสลบไป  แสดงว่าโดนไม่เต็มนัก เพราะจันทร์จรออกก่อนแล้วตั้งแต่ 15.24 น.

 

บัดนี้ก็คงรอดวิกฤตแล้ว

 

จันทร์(๒)อายุจร ออกจากพิจิกเวลา 15.24 น. วันนี้ 8 เม.ย.50  เข้าสู่ธนู ทับอาทิตย์(๑)เดิม  ทำให้พ้นจากจุดดับและจากศัตรูคือเสาร์(๗)จรร่วมธาตุ

 

 

คนจากด่านเกวียน

9  เม.ย.2550

 

ภายหลังแม่เรไรกับเขาเล่าความตรงกันว่า  เหตุช็อกครั้งสุดท้ายเนื่องจากพ่อเขามาหา พร้อมกับเพื่อน ๆ เศรษฐีจากญี่ปุ่น 5-6 คน พ่อเขาอยากอวดว่ามีลูกสาวเกิดจากเมียไทย มีสิทธิเป็นองค์เล็ก  สวยมากยังกับเทพธิดา ก็พามาให้เห็น และนี่ไม่ใช่กลุ่มญี่ปุ่นกลุ่มแรกที่มาชมโฉมสาวน้อย  เขาคิดว่าจะพยายามฝืนใจทำดูเพื่อให้เกิดความคุ้นเคย  ก็เข้าไปโอบกอดพ่อเขา  แล้วยื่นมือให้เพื่อนพ่อเขาทุกคนสัมผัสมือ    แล้วจากนั้นไม่นานก็เกิดอาการเช่นเดิมขึ้นอีก  เหงื่อแตกตามขุมขน  แล้วลมหายใจฝืดลงไป  เหน็ดเหนื่อย  และ สลบไป  มีเลือดออกจากปากและจมูกเหมือนเดิม 

 

แต่แล้วก็ฟื้นขึ้นมาได้เอง 

 

แล้วไม่นานนักต่อมาเขาสลบไปอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้ ทุกคนรวมทั้งพ่อญี่ปุ่นของเขา ปล่อยให้เขากลิ้งเกลือกอยู่บนที่นอนคนเดียว เพราะรู้ว่าอีกไม่นานเธอก็จะฟื้นมาเอง   แต่แล้วกลุ่มคนจากด่านเกวียนก็มาถึง ลงจากรถชายร่างใหญ่ พี่ชายบุญธรรมของเขา ก็เข้าไปอุ้มเอาร่างสาวน้อยออกมาจากห้อง พร้อมบริภาษคนทั้งหลายอย่างรุนแรงว่าทำไมไม่ดูแลกันเลย เวลาใช้ใช้ยังกับหมูกับหมา เวลาป่วยเจ็บไม่ดูแล  ฉันจะเอาไปดูแลเอง  แล้วพาร่างที่ไร้สัมปชัญญะขึ้นรถแล่นออกไปจากโรงงาน

 

เอาเขาไปเข้าโรงพยาบาลที่ด่านเกวียน ห่างไปประมาณ 30 กม.  ที่นั่นมีนางพยาบาลลูกสาวเขาคอยดูแลให้ 

 

เขาเล่าให้ฟังภายหลัง 

 

 

10 เม.ย.2550

11 เม.ย.2550

เสพเสียงทิพย์

 

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 10.000 ต่อ 20 หน่วย

 

เราเสพเสียงทิพย์มาสองวันแล้ว  เสียงทิพย์ระดับ 10,000 นี้ มีความไพเราะเหลือเกิน  แม้ว่าความดังจะเพียง 20 เท่านั้นก็ฟังไพเราะจริง ๆ   ไพเราะเหลือเกิน  เราไม่ทราบจะบรรยายอย่างไรถึงความไพเราะของเสียงทิพย์นี้  แม้ว่าดังค่อย ๆ อยู่เพียง 20 หน่วย  แต่ก็ไพเราะเหลือเกิน  คุณสมบัติของเสียงทิพย์ระดับ 10,000 ก็คือ  อยู่เหนือเสียงใด ๆ  เมื่อมีเสียงสวด หรือเสียงดังใดใดขึ้น  เสียงทิพย์ก็จะไม่ถูกกลบลบหายไป  แต่กลับจะชัดเจนเหนือเสียงนั้น ๆ ทวีขึ้นไปกว่าเก่า 

 

นี่คือยอดธรรม ที่ย่อมอยู่เหนือธรรมทั้งหลาย

 

 

12 เม.ย.2550

 

0849 – 09.30 น.

 

วันนี้สึกพระ 1 รูป  ปวีณ ผาคำ หลานชาย  แล้วบวชพระ 1 รูป กิรวิทย์ สุมาลี วงศ์ญาติเหมือนกัน  เราจะต้องฝึกเขา ตามแนววิชาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

 

 

หกเดือนที่จำจาก

14.45 น.

 

ตามคำสั่งศาล  วันนี้นับไป 6 เดือน สาวน้อยต้องอยู่ในการปกครองของพ่อญี่ปุ่น พ่อญี่ปุ่นบอกลาโรงงาน ว่านับแต่นี้เขาออกจากโรงงานที่นี่โดยเด็ดขาดแล้ว ในทำนองว่าห้ามมาเรียกใช้ลูกสาวฉันอีก เขาเดินทางไปบ้านปากช่อง ไปทำบุญให้แม่เขา  พ่อญี่ปุ่นตามไปด้วย  ไปกัน2 คันรถมหาเศรษฐี  พี่ชายญี่ปุ่นนั่งไปกับเขาสปอร์ตสีดำคันนั้น  อีกคันพ่อเขากับพี่สาวญี่ปุ่นนั่งไปด้วยกัน ในเบนซ์เก๋งส่วนตัว

 

เราเพิ่งทราบว่าโทรศัพท์ที่เขาโทร.มาเฉพาะตัวเรานั้นเป็นของญี่ปุ่นซื้อให้ราคา 2 แสนบาท มีปุ่มเปิดเสียงดัง เสียงค่อยได้  พร้อมทั้งหน้าที่อีกหลายอย่างมากมาย เขาบอกว่าพ่อควรจะใช้อันละประมาณ 6-7,000 บาท เวลาหมดเงินสามารถโทรเข้าได้ แม้จะโทร.ออกไม่ได้ก็ตาม

 

 

คำปฏิญญาณของสาวน้อย

 

เวลาขณะนี้ เป็นเวลาที่พิเศษจริง ๆ ในแง่ที่ว่า  นี่คือคำปฏิญญาณของสาวน้อยอายุสิบเก้า ต่อชายอายุหกสิบสี่

 

คำปฏิญญาณของเธอนานถึง 40 นาที เป็นอย่างน้อย

 

เธอปฏิญญาณว่าอย่างไร มีแม่บุญธรรมรับรู้ทุกอย่าง   และเป็นพยาน

 

และเราไม่สงสัยว่า   ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปตามคำปฏิญญาณ  เพราะมีระดับแห่งธรรมะ เป็นสิ่งที่ให้มักคุ้นและพึงพอใจซึ่งกันและกัน   ไม่ใช่เพราะสิ่งใดภายนอกเลย

 

15.45 น.

 

เขาบอกว่ามาถึงปากช่องแล้ว  อีกสักหน่อยสามล้อจะเอากล่องมาให้พ่อ  ข้างในเป็นของสวยงาม  เขาฝากมาสำหรับพ่อวันสงกรานต์   โบวที่มัดกล่องขาดเพราะเด็กดึงขาด พ่อรอประเดี๋ยวสามล้อกำลังมา

 

มาถึงแล้ว  ทันใจทีเดียว 

 

โคกกลาง-โนนยาง

 

13 เม.ย.2550

 

วันนี้ไปบ้านโนนยาง กิ่ง วรรณแก้ว ถึงคราวสิ้นสังขาร ขนสังฆทานไป 1 รถ  ช่วยงานกุมารี วรรณแก้ว พบ สินธุ์ หล้าธรรม  ทบทวนความหลัง   แล้วต่อไปบ้านโคกกลาง

 

เราคงเสียใจอยู่ลึก ๆ ในเรื่องที่ไปไม่ทัน และไม่ได้แสดงธรรม และไม่มีการแสดงพระธรรมเทศนา ในงาน   ชาวบ้านเขาหวังว่าจะได้ฟังเราบรรยายประวัติพระอาจารย์ทำมา เมฆิโย ให้ฟังอย่างพิสดาร แต่ไปไม่ทัน เสียเวลาไปเยอะเลย

 

น่าเสียใจและเสียดาย  เกรงเสียน้ำใจของชาวบ้านผู้ศรัทธา  และคณะกรรมการ ที่อุตส่าห์มีความหวัง   คนของเราใช้ไม่ได้เอง  ทำเสียหายหมดเลย  น่าเจ็บใจจริง ๆ

 

14 เม.ย.2550

15 เม.ย.2550

16 เม.ย.2550

17 เม.ย.2550

18 เม.ย.2550

19 เม.ย.2550

06.59 น.              พระกิรวิทย์ สุมาลี ลาสิกขา

 

20 เม.ย.2550

 

รำพึงถึงเสียงทิพย์

21 เม.ย.2550

 

02.00 น.          เสียงทิพย์อยู่ระหว่าง 10,000 ต่อ  20 หน่วย

ณ  ระดับนี้หมายถึงเสียงทิพย์มีความละเอียดอยู่ที่ 10,000 และมีเสียงดังเพียง 20 ส่วน  100

 

ณ ระดับนี้  ฟังมีความสุขเหลือเกิน  แม้เสียงจะดังค่อย ๆ เพียง 20 % หน่วยความดัง ก็ตาม  ก็ยังฟังไพเราะเหมือนเสียงมาจากที่ไกล  มีความแน่นแต่ละเอียด  ไร้ข้อตำหนิ   แค่นี้ก็ฟังไพเราะเหลือเกิน   จนลืมโลกทุกสิ่งทุกอย่างได้

 

แต่เราได้เคยฟังเสียงทิพย์ระดับ 20,000 หน่วยมาแล้ว

และเคยฟังระดับ 30,000 หน่วย มาแล้ว  โอ้โฮ  เราลืมไปแล้วว่า ไพเราะขนาดไหน?

 

แผนของเรายังไม่ก้าวหน้าเลย  คือการปลีกไปสันโดษเพื่อศึกษาเรื่องเสียงทิพย์นี้โดยเฉพาะ

 

เราจะทำอย่างไรหนอ?

 

 

22 เม.ย.2550

 

23 เม.ย.2550

 

ทำเพื่อชาติตายเพื่อชาติ

19.00 น.

เสียงทิพย์อยู่ที่ระดับ 10,000 ต่อ 30 หน่วย

 

เวลาแห่งความระทึกใจ

 

ณ เวลานี้  เป็นเวลาแห่งความระทึกใจ โดยแท้จริง  และเราทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ รอ รอ

 

ถ้าการรอของเราล้มเหลวลง  จะกล่าวโทษใคร อย่างไรหนอ?

 

เอาเถิด !!!!  ขอให้เรามั่นใจในความเก่งกล้าสามารถของเขา

 

24 เม.ย.2550 วันอังคาร

01.40 น.

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 8,000 ต่อ 20 หน่วย

 

โหราศาสตร์อีกครั้ง

 

ลองจับยามดู  เป็นยามที่ 6 ของคืนวันจันทร์อยู่  ดาวอาทิตย์(๑) เป็นปัตนิ ไปนั่งเรือนที่4 พันธุ์   อยู่ที่บ้านหลังหนึ่งมี  จันทร์(๒)ร่วม  พฤหัสบดี(๕) + ศุกร(๖)โยก บ้านหลังโอ่อ่าใหญ่โต  มีการเจรจา(๔)ถึง(๕)เกษตร+(๖)มหาอุจ ณ ภพกดุมภะ  เรื่องเงินจำนวนมหาศาล

 

ดูที่ปุตตะพุธ(๔) ไปอยู่กัมมะ มีการเจรจางานสำคัญ ร่วมพฤหัสบดี(๕)เกษตร+ศุกร(๖)มหาอุจ ณ ภพกดุมภะ  เกี่ยวกับเงินจำนวนมหาศาล  อังคาร(๓)เจ้าเรือนกัมมะอยู่ภพที่9 มีเสาร์(๗)ร่วมธาตุลม ร่วมลักคณา มีความขัดแย้ง ปะทะคารมกันอย่างรุนแรง แต่รอมชอม เจ้าตัวราหู(๘) เป็น 11 มีเสาร์(๗) เล็ง  พฤหัสบดี(๕)+ศุกร์(๖) ทำมุม 90 องศา หน้า  จันทร์(๒) ทำมุม 90 องศาหลัง  ได้ผลสำเร็จจากการเสี่ยงเป็นเงินมหาศาล

 

ดูที่ไดอารี วันอังคารที่ 24 เม.ย.2550  พบว่าจันทร์(๒)จรสู่เรือนตนเองมีกำลังสมบูรณ์ปะทะเสาร์(๗)จรประอยู่ในเรือนนั้น  ขณะนั้นศุกร์(๖)จรเข้าเรือนเป็นเกษตรทับจันทร์(๒)เดิมมหาอุจ  มีพฤหัสบดี(๕)จรเป็นมหาจักรเล็งอยู่  จันทร์(๒) พฤหัสบดี(๕) ศุกร์(๖)  เปล่งกระแสแรงรุจน์ประสานกันอย่างเจิดจ้า ย่อมหมายถึงเงินจำนวนมหาศาล  ราหู(๘)จรเป็นเกษตรภพที่ 10 มีอังคาร(๓)คู่ธาตลม+มฤตยู(๐)กุม ณ ภพที่ 10  งานชนิดหนึ่งที่เกี่ยวกับธาตุลม ที่เจ้าชะตามีความชำนาญ

 

ตามหลักโหราศาสตร์ 3 ประการนี้ ความหมายออกมาดีมาก  มีการเสี่ยงแต่ไม่มีอะไรร้ายแรงนี่นะ!!!!

 

แต่เหตุใดจึงเงียบเชียบมาถึงบัดนี้????

 

25 เม.ย.2550

 

พ่อญี่ปุ่นวางยาลูกสาว

26 เม.ย.2550

เสียงทิพย์อยู่ระดับ  13,000 ต่อ 30 หน่วย

 

เขาหลับไป ในขณะเสียงอ่อนแผ่วเบาลงไปตามลำดับ  จนโทรศัพท์หลุดมือลง

ว่าปวดหัวจัง  อยากนอน  คนญี่ปุ่นคงเอายาใส่น้ำให้กิน  เสียงหายไป เมื่อเวลาประมาณ 21.00 น.เศษ

 

เราไม่เฉลียวใจว่าจะร้ายแรงอะไร  ในใจอยากให้เขาได้พักผ่อนหลับนอนบ้าง

 

ตลอดเย็นถึงค่ำวันนี้เขาเล่าเรื่องเดิม ๆ ให้ฟัง  ครั้งที่โทรศัพท์ไปถึงหลวงพ่อวันแรก  เขากลัวไปหมด  ว่าท่านจะใจดีเหมือนหลวงพ่อพยอมไหมหนอ?   คิดว่าถ้าท่านดุ  จะไม่โทร.ไปอีก   เล่าว่าฟังเสียงเหมือนคนใจดีมาก ๆ  และบอกถึงความมีอายุ  พ่อบอกว่าอายุร่วม 70 แล้ว   น้อยขอเป็นลูกสาวและบอกว่า  รักหลวงพ่อ   น้อยถามว่าหลวงพ่อรักน้อยไหม?   พ่อบอกว่าตอบไม่ได้  เพราะอะไร   เขิน  เป็นพระจะบอกรักใครได้ล่ะ

 

ถ้าพ่อตายเมื่อไรน้อยก็จะตายตามพ่อไปเมื่อนั้น   แต่ถ้าน้อยตายพ่อจะตายตามน้อยหรือไม่?

 

27 เม.ย.2550

เสียงทิพย์อยู่ระดับ  10,000 ต่อ 30 หน่วย

 

07.35 น. 

แม่เรไรโทร.มาว่ารู้หรือไม่ว่าลูกสาวสิ้นสติ ยังไม่ฟื้น  พ่อมันเอายาใส่น้ำให้มันกินด้วยกลัวว่ามันจะหนีออกไป  แล้วสลบไม่ฟื้น  หมอ10 กว่าคนคอยดูแลอยู่ตั้งแต่สี่ทุ่มมายังไม่ฟื้น   พ่อมันขอให้ฉันลงมาดูแลจะจ้างเอาเท่าไรก็จะให้  ขอให้น้ายามลงมาด้วย  ฉันบอกว่าไม่ไป ไม่ชอบวิธีของญี่ปุ่น  ทำไมใช้วิธีนี้  ทำให้มันปวดหัวบ่อย ๆ  นาน ๆ อาจจะเสียสติไปก็ได้   ยิ่งบังคับมันก็จะไม่อยู่ด้วย  พ่อมันไม่เข้าใจฉันบอกให้ค่อยพูดจากันไป ได้โอกาสดีแล้วนี่  ก็ไม่เชื่อ  ถ้าพี่ชายมันที่เพชรบูรณ์รู้เข้าจะต้องเอาเรื่องแน่ ๆ   ถามว่ายังหายใจอยู่ไหม  บอกว่าเครื่องวัดไม่กระดิก  อ่อนระทวย  ถ้ามันฟื้นก็คงจะโทร.มาหาหลวงพ่อ

 

โหราศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง

 

เราเห็นจะต้องพึ่งโหราศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง

 

จับยาม 6/2 ดูที่ปุตตะ  บุตรของเราเข้าโรงพยาบาลชาวต่างชาติ เพราะเจ็บป่วยหนักเนื่องจากปัญหาทางเดินอาหาร ลำไส้  หรือถูกวางยาพิษ  จะฟื้นคืนมาแต่อีกนานจึงจะกลับฟื้นสู่สภาพปกติดังเดิม

 

ดูที่ปัตนิ พบว่าป่วยหนักแทบเป็นแทบตายเลยทีเดียว เพราะเหตุทางเดินอาหารและลำไส้ หรือถูกวางยาพิษ   จะฟื้นคืนมาแต่อีกนานจึงจะกลับฟื้นสู่สภาพปกติ

 

ดูที่ไดอารีโหรวันที่ 26-27 เม.ย.2550

 

1.           จันทร์(๒)อายุจรผ่านดาวเสาร์(๗)จรในกรกฎไปแล้วตั้งแต่เวลา 04.33 น. วันที่ 26 เม.ย.2550   ใช่ว่าจะไม่ได้ตรวจสอบมาก่อน  ดูและระวังอยู่แล้ว คิดว่าไม่เป็นอะไร 

2.            เมื่อจันทร์(๒)จรเข้าสู่ราศีสิงห์ ก็ร่วมธาตุกับพุธ(๔)จรที่ราศีเมษ  เล็งราหู(๘)จรเป็นเกษตรคู่สมพลที่ราศีกุมภ์   ก็เห็นอยู่ว่ามีการปกป้องคุ้มครอง ไม่ให้เป็นอันตราย  มีศุกร์(๖)จรเป็นเกษตรทับจันทร์(๒)เดิมมหาอุจ ก็มีอารมณ์แจ่มใส สุขสันต์กับจินตนาการ ทวนความรักความหลัง   

3.            และเมื่อจันทร์(๒)จรอยู่ราศีสิงห์  มุมทั้ง4ก็ถูกปิดทุกมุม  ดังนี้ 

-จันทร์(๒) อยู่ราศีสิงห์ 

-พฤหัสบดี(๕)มหาจักรอยู่ราศีพิจิก 

-มฤตยู(๐)+อังคาร(๓)+ราหู(๘) อยู่ราศีกุมภ์  

-และดาวศุกร์(๖)กาลกิณีจรเป็นเกษตรทับจันทร์เดิม(๒) ณราศีพฤษภ   

 

ตามนี้กระแสดาวแล่นถึงทั้งดวงชะตา  เว้นดาวเสาร์(๗)จรอยู่ข้างหลัง  อังคาร(๓)และมฤตยู(๐)เล็ง  ถึงศุกร(๖)กาลกิณีจรทับจันทร์เดิม(๒) แต่ก็เป็นเกษตรทับจันทร์เดิม(๒)มหาอุจ  และมีพฤหัสบดีจร(๕) เป็นมหาจักร เล็งมองอยู่

 

กว่าจะฟื้นก็คงนาน 

 

 

คนญี่ปุ่นจะต้องรับผิดชอบ

 

แต่ถ้าเขาจากไปเลยแล้ว คนญี่ปุ่นก็ต้องรับผิดชอบตามกฎหมายไทย  พี่ ๆ น้อง ๆ ญาติ ๆ คนไทย ชาวโรงงานทั้งหลายจะมาชุมนุมอีกครั้งหนึ่ง และจะแห่ศพของสาวน้อยเรียกร้องอย่างคราวนั้นว่า  น้อยจะต้องเป็นของไทยของเมืองไทย ไม่ใช่ของญี่ปุ่น  ญี่ปุ่นไม่มีสิทธิทำลายของที่หวงแหนของคนไทย   คนไทยและโรงงานทั้งประเทศจะร่วมกันเล่นงานคนญี่ปุ่น  บริษัทญี่ปุ่น  เผ่าพันธุ์ญี่ปุ่นในไทย เอาให้ล่มจมสูญพันธุ์ไปจากแผ่นดินไทย  ก็คราวนี้

 

 

27 เม.ย.2550

 

09.30 น.    

 

09.30 น. จึงได้ยินเสียงเขา  ว่าหมอใหญ่เป็นฝรั่ง ไม่เคยรู้จักมาก่อน  พูดไทยชัด  เข้าใจว่าเขากินยาฆ่าตัวตาย เตือนว่ายาที่กินเข้าไปแรงมาก อย่าทำอย่างนี้อีก เพราะร่างกายอ่อนแอไม่ตอบรับยาเลย   อาจถึงตายได้  ฝรั่งถามว่ามีความแค้นอะไรกับพ่อญี่ปุ่นจนต้องคิดฆ่าตัวตาย   รีบปฏิเสธว่าไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย  ไม่ได้กินยาเอง  และไม่ได้เป็นอะไรกับญี่ปุ่น เป็นเพียงคนงานธรรมดา ๆ  เขาเรียกคนทั้งหลายว่าลูกเขาทุกคน ฉันมาจากบ้านนอก  หมอไม่เชื่อ คนสวยขนาดนี้มีอยู่บ้านนอกหรือ  ดูมือ  ดูเท้า  ดูหน้าตาไม่บอกเลย   ถามว่าทำนาเป็นหรือ  ทำนาทำอย่างไร  ไถนาอย่างไร   เขาเล่าให้ฟังหมดว่าทำอย่างไร  เล่าเลยไปทุกเรื่องเกี่ยวกับการเกษตรอย่างช่ำชอง   เพื่อให้หมอเชื่อว่าเขาไม่ได้เป็นบุตรของญี่ปุ่นคนนั้น

 

เวลา 16.00 น.เศษ ๆ  โทร.มาอีกครั้ง  บอกว่าจะออกไปข้างนอก  แล้วเขาก็หายไปจากโรงงานญี่ปุ่น

 

 

28 เม.ย.2550

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 13,000 ต่อ 40 หน่วย

 

06.00 น. 

 

บอกว่าโทร.มาเมื่อสามทุ่มพ่อไปไหน   พ่อไปกับผู้หญิงคนนั้นหรือ?  ระวังนะ  น้อยอาจจะโกงสัญญา   ถามว่าอยู่ไหน   ไม่บอก

 

 

วันแห่งความเศร้าโศก

 

29 เม.ย. 2550

 

สายฝนสายน้ำตา

 

วันแห่งความเศร้าโศก

ฝนตกหนักตลอดคืน ที่บ้านปากช่อง

สาวน้อยหลั่งน้ำตาแข่งกับสายฝนตลอดวันตลอดคืน เช่นเดียวกัน

 

บอกว่าเหงาเหลือเกิน เหมือนอยู่คนเดียวในโลก  พ่อเฝ้าปลอบว่า  ยังมีพ่ออยู่ไงเล่า??

 

 

โศกนาฏกรรมสาวน้อยโดดดิ่งเขาฆ่าตัวตาย

30 เม.ย. 2550

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 13,000 ต่อ 40 หน่วย

 

 

ขออภัยและขออำลา

 

บ่าย 4 โมงเศษ ๆ แล้ว  สาวน้อยขึ้นไปบนยอดเขา  โดดลงมา  หวังฆ่าตัวตาย  ตกไปบนยอดไม้ใหญ่  ค้างอยู่   พี่ชายตามไปไม่ทัน  เอากล้องส่องดู เห็นค้างอยู่ที่ต้นไม้ลิบ ๆ ข้างล่าง  โทรศัพท์ติดต่อค่ายทหารมาเอาร่างลงไป   พบว่าเอาเส้นผมพันคอ  เอาเชือกข่าวขนาดใหญ่มัดข้อเท้าทั้งสองข้างอย่างแน่น แล้วมัดรัดไปรอบตัว   คงกลิ้งตัวลงมาตรงปากเหว  ลิ่วลงมา  และบังเอิญเชือกไปคล้องกิ่งไม้ค้างอยู่   คอเขียว  เขาเอารถแมคโครมาเอาร่างลง  นำส่งรพ.ปากช่อง  หมอห้ามเยี่ยม   คนมากันเต็มไปหมด   ยังไม่ทราบอะไรเป็นอะไร

 

เราทราบข่าวจากแม่เรไรอีกเช่นเคย  แม่รักของเขา  ต่อว่าถ้ามันตายหลวงพ่อจะไม่เสียใจหรือ  แล้วทำไมไปตามใจมัน ยอมเลิกสัญญาให้ทุกอย่าง   ฉันเชื่อเลยว่ามันกล้าทำจริง ๆ   บอกว่าหมอพบสร้อยข้อมือ ติดข้อมืออยู่  พบรูปถ่าย รูปพระและฆราวาสกับอีกหลายรูปในหน้าอก  หมอเขาเอาออกมาเมื่อเปลี่ยนชุดเป็นคนไข้   

 

โหราศาสตร์  ดาวพิฆาตคือดาวดวงไหนหนอ?  วันที่ 3-4 พ.ค.2550  จะเกิดอะไรขึ้นหนอ?

 

เหตุใดเทพเทวดาพระภูมิเจ้าที่จึงไม่ดูแลรักษาสาวน้อย บุตรสาวของเราตามที่ให้สัญญาณไว้คราวก่อน?

 

 

20.10 น.

เสียงจากดวงใจ

เสียงทิพย์ 14,000 ต่อ 30 หน่วย

น้อยทำสิ่งนี้ได้อย่างไร ??????   

น้อยไม่เห็นใจพ่อเลย  

พ่อผู้เศร้าโศก 

 

จะให้พ่อทำอย่างไร  บอกหน่อยซิ?????

พ่อจะต้องลบล้างบาปมลทินนี้ไปอีกกี่ชาติเล่า????

 

พุทโธ่เอ๋ย  !!!!!

 

จงกลับฟื้นคืนมาก่อนอีกสักครั้งเถิดนะ  คนดีของพ่อ ????

 

พ่อบอกไว้หมดทั่วทุกทิศแล้ว   ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเถิด  ขอให้พ่อได้ยินเสียงลูกสาวแสนสวยอีกสักครั้ง  พ่ออยากยินเสียงน้อย  จงฟื้นคืนมาพลันทันใด

 

 

น้อยทำได้อย่างไร

 

23 10 น.            เงียบ!!!!  เงียบ!!!!   เงียบ!!!!!

คงไม่มีใครโทร.มาบอกอีกแล้วว่า  ลูกสาวหลวงพ่อปลอดภัยแล้ว  โอ!!!!!!!   

 

น้อยทำได้อย่างไร??????   

น้อยทำได้อย่างไร?????   

น้อยทำได้อย่างไร????

 

สูงปานนั้น  โดดลงมาใครจะรับไว้ได้   แต่โอ!!! ไม้ใหญ่ต้นนั้นก็ยังอุตส่าห์รับเอาไว้   น่าขอบใจเหลือเกิน  ขอบใจ   แต่กระนั้นกว่าจะเอาร่างขึ้นมาได้   โอ!!!   มันสุดจะหวังแล้ว      น้อยทำได้อย่างไร????

น้อยไม่คิดถึงพ่อเลย    น้อยไม่เป็นห่วงพ่อเลย

 

ไม่มีเสียงโทรศัพท์อีกแล้ว ที่รีบบอกว่าพ่อจ๋า น้อยเอง   กลัวพ่อจะเป็นห่วง

 

แต่วันนี้น้อยไม่กลัวว่าพ่อจะเป็นห่วงอีกแล้ว  โธ่เอ๋ย

 

น้อยทำได้อย่างไร????

 

วันนี้มาถึงได้อย่างไร???

 

วันนี้วันที่ยากจะคิด

 

 

วันที่แสนเงียบเหงา

 

วันใหม่แล้ว

1 พ.ค. 2550

วันนี้วันกรรมกร  ชาวโรงงานทั้งหลายจะว่าอย่างไรหนอ

 

03.00 น.                          ตี 3 แล้ว  คงไม่มีใครโทร.มาอีกแล้ว  เงียบและเหงาจริงหนอ!!!!

 

05.00 น.                            ตี 5 แล้ว คงไม่มีใครโทร.มาอีกแล้ว  เงียบและเหงาจริงหนอ !!!!!

 

เวลาที่เคยได้ยินเสียงปลุก เสียงหยอกเย้าและเสียงแห่งความรื่นรมย์ หมดลงแล้ว

 

ค่าโทรศัพท์ 2 เดือนสุดท้าย 4,520.75 บาท  กับ 4,254.02 บาท เฉพาะเบอร์บ้าน น้อยว่าแพงเกินไป แพงกว่ามหาเศรษฐีญี่ปุ่นใช้เสียอีก ให้เลิกใช้เครื่องบ้านเสีย ใช้มือถือ   นี่เป็นอนุสรณ์หรือ?

 

ดูแว่วโทรศัพท์มา  วิ่งไปในห้อง  โธ่เอ๋ย  หูแว่วเสียแล้ว

น้อยทำได้อย่างไร?

ดวงใจเราจะต้องคร่ำครวญเช่นนี้ไปอีกนานเท่าไรเล่า?????

 

 

อีลายออกลูกในห้องนอน

 

06.05 น.            แมว  อีลายออกลูกในห้องนอนของเราเลยละ

                                รีบไปเอาผ้าห่มผืนใหญ่มาปูให้มัน

06.21 น.            ลูกแมวร้องคำแรก ร้องคล้าย ๆ แม่ ๆ ๆ  ช่างเหมือนเสียงน้อย ตอนออกท่าหมั่นใส้ แม่มันเลียไปทั่วตัวมัน เลียตัวมันด้วย ลูกมันป้วนเปี้ยนอยู่ใต้ท้องมัน ซุกอยู่บริเวณนมแม่มัน  แม่มันจะมีนมให้มันกินไหม?

 

ทหารใหญ่ๆมาเยี่ยม

 

06.41 น.            แม่เรไรโทร.มา  บอกว่าทหารใหญ่ ๆ มา มีพวงมาลัยของ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ  และ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง  มีทหารระดับนายพล พร้อมลูกน้อง  แล้วจัด รปภ.ตรวจบัตรคนเข้าเยี่ยมไข้ ให้เข้าได้ทีละ 3 คน 

                                ว่าหัวบวม หน้าบวม ดวงตาเปิดลืมค้างอยู่  จำหน้าไม่ได้เลย  ปรากฏว่าของพิเศษที่คอ  ที่ข้อเท้า รอบคอ ที่แก้ม และกกนมทั้งสองขึ้นชัดเจน เพราะเป็นวันพระ  แสดงถึงความบูชาพระรัตนตรัยของสาวน้อยเสมอมา

                                ว่าเขาสูบเลือดออกเป็นชาม ๆ เลย  เครื่องหายใจไม่กระดิกเคลื่อนไหว แต่ตัวยังอุ่น ๆ อยู่

 

06.55 น.            แม่แมวคลอดลูกตัวที่ 2 ออกมา  และมีก้อนเลือดตามมาด้วยก้อนหนึ่ง แม่มันกินก้อนเลือดนั้นจนหมด

 

 

ฤทธิ์รักแรงหึง

 

06.57 น.            แม่เรไรโทร.มาอีก ว่าอ่านหนังสือมันบันทึกไว้ว่า ถ้ามันตายมันก็จะมาอยู่กับหลวงพ่อ   ก็ให้หลวงพ่อภาวนาเรียกมันกลับมาดู

 

                                ว่าผู้หญิงจากศรีสะเกษโทร.มาบ่อย ๆ ว่า  ไหนว่าเป็นคนสวยอย่างเทพธิดา  มาจากที่สูง มีคุณธรรมเหนือคนธรรมดา ทำไมแย่งสามีชาวบ้าน  ฉันรู้จักก่อนมาก่อนเธอ ๆ เอาหลวงพ่อไปไม่ได้เด็ดขาด

 

                                ว่าคำพูดนี้ทำให้มันร้องไห้ มันนึกว่าพ่อเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

 

เอาละพ่อจะทำพิธีกรรมขอชีวิตน้อยคืนมา

 

 

พึ่งคนทรง

08.20 น.        

 

08.20 น. ทำเสร็จแล้ว  แม่เรไรโทร.มาว่าทางอ.จ.หมวยพาพวกไปหาหมอทรง พระรูปหนึ่งเข้าทรง พยากรณ์ว่ามันรักคนชื่อพยับแล้วเรียกภูติอ.จ.น้อยมาถาม  ได้ยินเสียงเหมือนอ.จ.น้อยเลยจริง ๆ ว่ารักคนชื่อ พยับ และเคียด(โกรธ) เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งโทร.มาหาและด่าว่าแย่งผัวคนอื่น    

 

คนทรงว่าให้ไปหาคนชื่อนี้ที่เขารัก ให้ภาวนาเรียกกลับมา เพราะมันอยู่ป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ คนชื่อนี้ ขอให้เข้าร่าง  ก่อนที่มันจะไปกับเพื่อน ๆ   ถ้าเลย ค่ำวันนี้ไปแล้ว เตรียมเผาได้เลย คนนี้เท่านั้นจะช่วยได้

 

ตอนแรกนิมนต์พระสวดอุณหิสวิชยคาถา กับ ธัมมจักกัปปวัฒฑนสูตร

แล้วทำซ้ำ นิมนต์พระมา 4 รูปทำพิธีกรรม

 

แม่เรไรรายงานว่า ฝนตกหนักมาก  แต่คนมาเยอะเลย  มาจากด่านขุนทด  และโคกสวายก็เยอะ  แล้วยังตาม ๆ กันมาอีก  จนแน่นโรงพยาบาล  หลวงพ่อคูณก็เป็นห่วงโทร.มาถาม  หมอแปลกใจไปตาม ๆ กัน ว่ามีประชาชนนิยมขนาดนี้  เขาเอาสาวน้อยวางบนเตียงไว้เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะทำอะไรก็ไม่ได้ ทุกคนสิ้นหวังแล้ว แต่พ่อมันจะไปเอาแพทย์ที่เซนต์เมรี่มา และเอาเครื่องมือแพทย์มา 

 

ว่าอยากตัดผมมันออกสักหน่อย แต่กลัวมันฟื้นแล้วจะโกรธ   ว่าอย่าตัดเลยเอาไว้อย่างนั้นแหละ

 

 

เพลงยังเร้าใจ

 

13.02 น.            โทร.ไปหาสาวน้อยตามปกติ   มีเสียงเพลง ไพเราะ  ขอบใจนะพี่โทร.มา ถือสายรอหน่อยเจ้าค่ะ  รับช้าก็อย่าน้อยใจ   ใจเย็นเยียบ นิ่งฟัง  โอ!!!!!  ใจแทบหยุดเต้น   แต่แล้วก็มีเสียงปิด        โทร.ไปอีก  ปิด  

 

โอ!!!!   น้อยทำได้อย่างไรหนอ?     ทำได้อย่างไร   ไม่คิดถึงพ่อเลย

 

น้อยจะฟื้นหรือไม่หนอ  ไม่อยากเปิดปูมโหร

อยากเอาคำพยากรณ์คราวที่แล้วเป็นคำตอบ  ที่ว่า  จะฟื้นแต่ช้าหน่อย

 

 

พ่อเขาพาหมอฝรั่งมา

 

14.42 น.           แม่เรไรโทร.มาว่า  หมอฝรั่งมา  พ่อมันเอามา  เจาะเลือดไปตรวจแล้วเอาเลือดมาถ่ายให้

 

                                ว่าตัวมันอ่อน  อุ่นอยู่ 

 

16.30  น.          

ทำพิธีกรรมยกที่ 3 เสร็จ  บอกแม่เรไรว่ายังอีกยกใหญ่ พาญาติโยมพระทั้งวัดสวดทำกรรมฐาน    ราว ๆ 19.00 น.จึงจะพอรู้เรื่อง

 

 

ทัศนะโหราศาสตร์

 

เอาละทัศนะโหราศาสตร์  เป็นดั่งนี้

 

เราเพิ่งพบว่าขณะนี้ดาวศุกร์(๖)จรเป็นอริ กาลกิณีทับจันทร์(๒)เดิมเขาอยู่  ศุกร์(๖) เป็นดาวอริที่พิฆาต  แบบพิฆาตตนเอง  คือฆ่าตัวตาย  ฉะนั้นศุกร(๖)ต้องเป็นตนุลักคณ์ เจ้าเรือน ราศีพฤษภ

 

ในเมื่อศุกร์(๖)เป็นตนุลักคณ์และอริจรเป็นกาลกิณี ก็สมเหตุผล  สามารถจะวางลักคณาได้  และแน่นอนเมื่อเป็นเหตุเป็นผลเช่นนี้ ลักคณาควรจะอยู่ที่ราศีพฤษภ มีจันทร์(๒)มหาอุจกุมลักคณา  ศุกร์(๖)เป็นตนุลักคณ์ ไปกุมพุธ(๔)อยู่ที่ราศีมกร

 

เมื่อเป็นเช่นนี้ ขณะนี้ศุกร์(๖)บริวารเดิมเป็นกาลกิณีจึงจรทับลักคณ์และทับจันทร์(๒)เดิมอยู่ 

 

พอจันทร์(๒)จรทับเกตุ(๙)เดิม และเป็น11แก่เสาร์(๗)เดิม+มฤตยู(๐)เดิม+อังคาร(๓)เดิม  ก็เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น แต่มี พฤหัสบดีเกษตร(๕)เดิมและราหู(๘)เดิมรับอยู่ ก็น่าจะไม่เป็นอันตรายฉกรรจ์นัก

คำถามก็คือ ขณะนี้ศุกร์(๖)กาลกิณีจร ผ่านลักคณา(ล) ผ่านจันทร์(๒)เดิมมหาอุจไปแล้วหรือยัง และจะผ่านราศีพฤษภไปเมื่อไร?

 

ดูจันทร์(๒)เดิมได้องศา ณ  21องศา 13 ลิปดา  บัดนี้ศุกร์ได้ 25 องศา 59 ลิปดา  ถือว่าดาวร้ายผ่านจันทร์(๒)เดิมไป 4 องศา 46 ลิบดาแล้ว   ถือว่าพ้นระยะอันตราย  คงค่อย ๆ ดีขึ้นไป 

 

พบว่าขณะนี้ 1 พ.ค.2550 ศุกร์(๖)จรได้25องศา 59ลิบดา  จะออกจากราศีพฤษภในวันที่ 5 พ.ค.2550  เวลา 07.27 น.  

 

หมายความว่าน่าจะพ้นขีดอันตรายวันที่ 5 พ.ค.2550เวลา 07.27 น.

               

ตราบใดที่พฤหัสบดี(๕)เป็นมหาจักร มีกำลังเล็งลักคณา+จันทร์อยู่ ถือว่าการแพทย์ การรักษายังเปี่ยมด้วยประสิทธิภาพอยู่         นั่นคือความหวัง!!!!!

 

 

และครั้นเมื่อ 5 พ.ค.2550 เวลา 00.44 น. พุธ(๔)ศรีจรก็เข้าทับจันทร์เดิม(๒) ทับลักคณา

นี่คือสุดยอดความปรีดาปราโมทย์

 

แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ก็เป็นเวลาที่จันทร์(๒)จรเข้าสู่พิจิกในวันที่ 3-4 พ.ค.2550  ถือว่าอันตรายอยู่ทั้ง2วันนั้น   เพราะโดนทั้งศุกร์(๖)อริกาลกิณีจร และ เสาร์(๗)จร  แม้ว่ามีพฤหัสบดี(๕)มีกำลังคุ้มครองอยู่ก็ตาม

 

ถ้าหมอเอาอยู่ถึงเวลา 00.44 น.  วันที่ 5 พ.ค.2550 ก็ฟื้น  คือกลางคืนวันศุกร์  หลังเที่ยงคืนไปนิดหน่อย

 

 

แผ่บุญอุทิศกุศลไปทั่วจักรวาล

 

18.35 น.            พาญาติโยมทำวัตรปฏิบัติกรรมฐานธรรม พระและญาติโยมมาเกือบเต็มวิหารใหญ่   เราตั้งใจแผ่อุทิศบุญแด่ลูกสาวเราเต็มที่   ระหว่างสวดมนต์มีโทรศัพท์มา 2 ครั้ง แม่เรไร   ไม่ทันได้พูดคุยว่าเรื่องอะไร  ทีแรกดีใจนึกว่าจะใช่เสียงของเจ้าของโทรศัพท์แต่ไม่ใช่  ได้ยินเสียงถามแว่ว ๆ ว่าจะเสร็จเมื่อไร

 

หลังทำวัตรปฏิบัติกรรมฐาน กลับกุฏิ ทำพิธีเรียกวิญญาณกลับมา  ชุมนุมเทวดาทั้งหมด  แล้วสื่อสารไปยังโลกเทพ  ถึงมัจจุราช  และอิศวร นารายณ์จอมเทพ  ให้ปลดปล่อยวิญญาณลูกสาวเรากลับคืนมา เพื่อที่จักชดใช้กรรมให้หมดในชาตินี้ เพื่อการสร้างบารมีอันยิ่งใหญ่สู่โพธิญาณในวันข้างหน้า   แล้วอุ้มขันใหญ่ไปหยาดน้ำอุทิศบุญลงที่โคนไม้หว้าใหญ่หน้าวิหารหลวงพ่อโต ขณะนั้นฝนลงมาแรงพอสมควรเราฝ่าไปกลางสายฝนด้วยจิตอันขมขื่น

 

กลับมาแผ่กุศลผลบุญออกไปทั่วสากลจักรวาล(อ้างบารมีการบวชปฏิบัติธรรมถึงขั้นนี้ ขั้นที่มีเสียงทิพย์ประจำตัว)

 

 

หลับตาลงเถิดสาวน้อย

 

20.05 น.            โทรศัพท์ดังขึ้น  กลัวเหลือเกิน  ไม่กล้ารับ  รับแล้วเป็นแม่เรไร  บอกว่าหมอเจาะกะโหลกศีรษะ สูบเลือดออกเป็นระยะ ๆ  ปรากฏว่าตามันหลับลงได้  และนิ้วกระดิกได้แล้ว 2 นิ้ว  แต่ประเดี๋ยวเดียว  หน้าตายังบวมอยู่ 

 

แค่นี้ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย   แต่หมอบอกว่ายังหนักใจอยู่

 

เราเหนื่อยเหลือเกิน

แท้จริง  เรายอมแพ้แต่ได้ข่าวทีแรกแล้ว

 

หมายความว่าสภาพภายในเราล้าเหน็ดเหนื่อยไปหมด  ไม่สามารถเข้าสมาธิ  เจริญมหาสติ  ทำกสิณ  ฌาน  ได้เลย  ในตอนแรกรู้ข่าวแม้เพียงจะนั่งก็ไม่ได้แล้ว  

 

แต่ดีที่เสียงทิพย์ไม่ทอดทิ้งเรา  และนี่คือฌานชั้นอัตโนมัติ  ที่ไม่ว่าโดยสภาพใดของกายและจิต แต่สิ่งนี้ก็ไม่สลายไป  ได้อาศัยเสียงทิพย์นี้ประกอบพิธีกรรม และฮึดสู้ขึ้นมา  เพราะเห็นแก่ความสงสารลูกสาวที่รัก   

 

ขณะนี้เราสู้เต็มที่

ว่าต้องติดตามเอามาให้ได้จนถึงที่สุด   ชนิดที่เสี่ยงตายให้รู้ไปเลยว่าใครเป็นใคร  ในสากลจักรวาลนี้

 

เราทำพิธีต่อ

 

แม่เรไรรายงานว่ามีผู้จะบวชอุทิศสาวน้อยเป็นพวก ๆ หมู่ ๆ มากมาย  รวมทั้งพ่อญี่ปุ่นเขาด้วย  พ่อญี่ปุ่นว่าตายหรือเป็นก็จะบวชให้

 

 

หลวงพ่อไม่ตายแล้ว

2 พ.ค.2550

 

05.30 น.           เราเริ่มทำพิธีต่อ  ชุมนุมใหญ่เทวดาทั้งสิ้น  สื่อสารถึงมัจจุราชเจ้า อิศวร  นารายณ์จอมเทพ  ที่เคยให้สัญญาณไว้แด่เรา  ให้ปลดปล่อยดวงวิญญาณของสาวน้อยคืนมา

 

พอดีขณะเผากระดาษอยู่หน้ากุฎี  มีคนขายเบอร์มาว่าเอาโชคมาให้หลวงพ่อ ว่าเหลือ 2 ชุดก็ระลึกว่าเขาเคยขอไว้ก็ซื้อเอา หวังว่าจะให้เขาเมื่อคืนมา

 

05.50 น.           โทรศัพท์

                                แม่เรไรโทร.มา

 

                                เสียงแรกที่ได้ยินคือคำว่า    หลวงพ่อไม่ตายแล้ว   

                                กลั้นใจ คล้ายไม่แน่ใจ  ถามว่าว่าอย่างไรนะ

 

บอกว่า  ไม่ตายแล้ว  มันฟื้นตอนตีหนึ่ง  มันครางเบา ๆ  เรียกหลวงพ่อคำเดียวก็เงียบหายไป  พวกหมอเขาว่าไม่ตายแล้ว 

 

ทุกคนดีใจกันหมด  โทร.ไปบอกทุกแห่ง  แม้กระทั่งหลวงพ่อคูณ  หลวงปู่อุบล  หลวงพ่อพยอม  ทั้งโรงงานเฮ  ไชโยกันลั่น

 

บรรยายเรื่องราวว่า  ญี่ปุ่นระดมหมอ-แพทย์ มาขนาดใหญ่  หมอกว่า 20 คนทำงานกันทั้งคืน  ห้ามคนเข้า  น้ายามเข้าได้คนเดียว   ทหารมาทำ รปภ. จัดเวรยามตรวจคนเข้าออกอย่างเคร่งครัด เอาเป็นเอาตาย   หมอปรึกษากันจะเอาเข้ากรุงเทพ จะเข้ารพ.ฝรั่ง เขามีเครื่องมือพร้อม  แต่ยังเคลื่อนไม่ได้  รอสักหน่อย เพราะเกรงกระเทือนขณะเดินทาง

 

เอาละ!!!!!

เราก็ยังไว้ใจไม่ได้  ก็ต้องทุ่มทำพิธีกรรมต่อไปเช่นกัน

 

 

 

3 พ.ค.2550

00.40 น.

เงียบ !!!!  เงียบ !!!!  เงียบ!!!!

น้อยคงจากพ่อไปแล้วจริง ๆ

โอ!!!!! น้อย  สร้อยข้อมือที่แสนหวงของเธอ ที่จารึกชื่อที่เป็นปริศนาของคนทั้งหลาย

พยับ  เติมใจ, ร.อ.

ชื่อนี้เป็นอย่างไรหนอ จึงติดใจฝังใจสาวน้อยนัก?

หรือว่าที่บ้านตันหยงลิมอ มีคนที่รู้จัก ว่าเพื่อนกันเอง เคยทำงานด้วยกันมาก่อน

 

 

พุทธองค์เป็นที่พึ่งสุดท้าย

05.50 น.

 

เสียงทิพย์อยู่ระหว่าง 17,000 ต่อ 50 หน่วย

เสียงทิพย์ระดับนี้ คือสนั่นหวั่นไหวอยู่รอบกาย  นิ่งฟังทรงอานุภาพ 

 

 

ไม่มีใครโทร.มาบอกอีกแล้วว่าลูกสาวพ่อปลอดภัยแล้ว  ลูกสาวพ่อฟื้นแล้ว  ลูกสาวพ่อกลับมาแล้ว

 

โอ  เสียงทิพย์เอ๋ย  เจ้าดังแซร่สนั่นบรรเลง เพียงดังปลอบใจข้า  จงนำข้าไปตามลูกสาวข้าด้วยเถิด 

 

 

ผู้ที่ทนทรมานทั้งคืน

07.20 น.

 

07.20 น.ป่านนี้แม่เรไรจึงค่อยโทร.มา ปล่อยให้เราทุกข์ทรมานอยู่ทั้งคืน  ระลึกถึงสาวน้อยแล้ว ใจหาย  เราทำพิธีกรรม ทั้งนั่งสมาธิ  บริกรรม  ภาวนา  เข้าสมาธิ แม้จะไม่ได้สมบูรณ์   ทำทุก ๆ อย่าง   อยู่ทั้งคืน  เทียนที่ต่ออายุก็ลุกไหม้อยู่ทั้งคืน  เผาคำอธิษฐาน คำสั่ง ไปทั้งคืน

 

เขียนคำขอร้อง  วิงวอน  แม้กระทั่งคำสั่ง  ว่า   น้อย  สุนารักษ์ อาจารย์น้อย  สาวโรงงานคนดัง  ลูกสาวพระอาจารย์พยับ ปัญญาธโร  ขอให้กลับมาหาพ่อโดยพลันทันใด พ่อเป็นห่วง    เจ้าพระยามัจจุราช  มหาเทพอิศวร  พรหม  นารายณ์  ขอลูกสาวคืนมาก่อนเถิด  ข้าจะได้ชดใช้กรรมให้เสร็จสิ้นลงในชาตินี้  เพื่อเร่งสร้างสมบารมีอันสูงสุดเพื่อพระโพธิญาณในวันหน้า

 

และแล้วเราก็ระลึกว่าคงสิ้นปัญญาปวงเทพแล้ว  ก็พลันรำลึกถึงพระพุทธองค์   จึงสวดคำสรรเสริญขึ้นในใจ สมาธินิ่งสงบสงัด  คิดว่าเราไม่เคยคิดจะอ้อนวอนขออะไรเลยจากพระพุทธองค์  แต่คราวนี้จะเป็นครั้งแรกที่ขอต่อพระพุทธองค์  ขอลูกสาวคืนมา สวดมนต์สรรเสริญไปไม่นานก็เห็นนิมิตรเป็นพุทธรูปองค์สูงใหญ่ค้ำฟ้า  หงายพระหัตถ์ให้  เราพอใจ

 

กระนั้นเราก็ยังเพลียใจหมดความหวัง

 

06.00 น. 

 

เงียบเหลือเกิน

โทร.ไปหาน้อย  ไม่มีใครอีกแล้ว 

เขาบอกเบอร์นี้ติดต่อไม่ได้  โทร.มาใหม่

สวดมนต์  ถึงพุทธเจ้าเป็นสรณะ  เราคิดว่าพึ่งเทพเทวาไม่ได้ผลแล้ว  จำต้องถึงพุทธองค์แล้วละ ก็รำลึกบทสวดที่ว่า

 

พุทโธ  สุสุทโธ  กรุณามหณฺณโว

โยจฺจนฺตสุทฺธัพพรญาณโลจโน

โลกสฺส ปาปูปกิเลสฆาตโก

วนฺทามิ พุทฺธํ อหมาทเรน ตํ

 

พระพาทำพิธีสู่ขวัญ

 

06.30 น. 

 

พ.ม.ปฏิภาณ  ลาสิกขา

เขามาตามไปกุฏิใหญ่เวลา 06.25 น.  พม.ปฏิภาณ  ลาสิกขา  ได้บอกทำบุญเจ้าอาวาสจองกฐิน2550พร้อม ๆ กับพระเถระอีกหลายรูป  กองละ 10,000 บาท  ขออุทิศให้น้อยของพ่อ  กลับมานั่งฉันคนเดียว  ยังไม่เสร็จเหลือช้อนคำสุดท้ายโทรศัพท์  รีบไปรับ  เรากลั้นใจค่อย ๆ ฟัง

 

แม่บ้าน แม่เรไรเล่าว่า เมื่อวานทั้งวัน  พระรูปนั้น  รูปที่มาทำพิธีกรรมให้ตลอดวันตลอดคืนที่โรงพยาบาล  พาญาติโยมที่บ้านปากช่องสู่ขวัญให้น้อย  มีพ่อเฒ่าหมอทรงทรงวิญญาณน้อย   บอกว่าน้อยมาประเดี๋ยวก็กลับไป พวกญาติโยมเหล่านั้นช่วยกันตะโกนเรียกชื่อน้อยให้กลับมา  วิญญาณน้อยกลับมาชั่วประเดี๋ยวก็ไป  มันบอกว่าเคียดให้พ่อที่รักผู้หญิงอื่น และเลิกคำสัญญาทั้งหมดให้มัน มันว่าพ่อเลิกสัญญาแปลว่าไม่รักน้อย   หมอทรงว่ามันยังเป็นห่วงถึงหลวงพ่ออยู่  มันลังเล  จะไปก็ไม่อยากไป  จะมาก็ไม่อยากมา  ขอให้พ่อเรียกมันมา  ใครอื่นเรียกมันไม่มาหรอกนอกจากพ่อคนเดียว   ฝ่ายพระรูปนั้นบอกว่า  เขาไปกับเพื่อน  ไปสู่ที่สูง  เขาไม่มาเกื้อตมโคลนดอก  แต่เขามีความรัก  เป็นคนก็ต้องมี   ให้ช่วยกันเรียก  ให้พ่อเขาคนที่เขารัก  ที่มีรูปถ่ายนั้นแหละเรียกให้กลับมาเขาจึงจะมา   

 

จะเอาเข้ากรุงเทพเย็นนี้

 

ว่าพวกหมอยังทำงานกัน ร่วม 20 คน พ่อญี่ปุ่นมันจ้างมา  เขาบอกว่าเย็นนี้จะเอาเข้ากรุงเทพ  ไปเฮลิคอปเตอร์  จะให้เพียงน้ายามติดตามไปคนเดียว  ฉันจะให้น้ายามติดต่อมาหาหลวงพ่อ  ส่วนฉันจะไปดูลูกชายมันที่โคราช  ลูกชายแม่เรไรก็ป่วยหนักเหมือนกัน

 

พวกข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ก็ยังมา และยังรักษาการณ์ทำ รปภ.กันอย่างเคร่งครัด     มีคนหนึ่งผู้ใหญ่ทีเดียว  มายืนที่เตียง บอกว่า  อาจารย์น้อยต้องกลับมาทำงานต่อ  งานที่เสนอไปกำลังจะได้ผลแล้ว    ฉันถามว่างานอะไรเขาไม่ตอบ 

 

 

คุยกันแล้วครั้งที่ 2

07.35 น.

เสียงทิพย์อยู่ระหว่าง  13,000 ต่อ 40 หน่วย  ลดลงมาหน่อยเพราะมีความเคลื่อนไหว  กระนั้นระดับนี้ก็ดุจดังเพลงสวรรค์

 

แม่เรไรโทร.ติดตามมา  ว่ามันฟื้นแล้ว  ขอให้พ่อเรียกมันแรง ๆ   พูดกับมัน   ร้องเรียกว่า

-     น้อย   น้อย  น้อย    ได้ยินเสียงพ่อไหม   พ่อเอง        ตอบว่า 

-     ออ!!  ออ!!  ออ!!         คล้ายฟังรู้เรื่องแต่พูดไม่ได้ 

-  น้อยพ่อเอง  น้อยได้ยินพ่อหรือเปล่า  จำเสียงพ่อได้ไหม   เสียงตอบ ออ!!ออ!!  กลับมานะ  กลับมาหาพ่อ  พ่อซื้อกำไลแขนไว้ให้แล้ว  รู้ไหมว่าพ่อเป็นห่วง  พ่อทำบุญให้น้อยทั้งวัน   ทั้งคืนพ่อนั่งสมาธิ   พ่อบอกแล้วว่าน้อยไปจากพ่อไม่ได้หรอก  น้อยจะไปถึงสวรรค์ นรกไหน พ่อก็จะตามไป  ตามเอาน้อยกลับมา  น้อยเชื่อเขาได้อย่างไรเรื่องเหลวไหล  กลับมาพ่อจะเล่าให้ฟัง  มาตกลงกันใหม่นะ   พอดีสายหลุด

 

แม่เรไรโทร.อีก   ว่ามันพูดยังไม่ได้  เป็นที่คอ  หมอเขาบอกอยู่ว่าให้พักผ่อนมาก ๆ   ไม่เป็นไรหรอก  เวลาหลับให้หลับไปเรื่อย ๆ เพื่อพักผ่อน    

 

 

เฮกันลั่นปลอดภัยแล้ว100%

08.43 น.

 

แม่เรไรโทร.มา  พอพูดก็ว่าทันทีว่า  โอยดีใจ  หลวงพ่อดีใจ  พูดได้แล้ว   ฉันกำลังจะออกไปที่บ้านเพื่อทำพิธีสู่ขวัญต่อ  ทหารตามมาบอกว่ามันพูดได้แล้วถามหา   ฉันก็รีบไป  มันถามหาหลวงพ่อ  ว่าบอกหลวงพ่อไปแล้วยัง   บอกไปนาน  รายงานอย่างสม่ำเสมอเลย   หมอเขาเจาะคอสำเร็จ  เสียงก็มา  แต่ขณะนี้พูดเสียงค่อย ๆ อยู่  มันบอกจำความยังไม่ค่อยได้  งง ๆ อยู่   หมอบอกว่าคราวนี้ปลอดภัย 100 %  ไม่ต้องเข้ากรุงเทพ   ร่างกาย เนื้อตัวทุกส่วนกลับมาหมด  ความอบอุ่นแล่นทั่วร่างแล้ว  หมอเขายืนยันเต็มเสียงว่าปลอดภัยแล้ว 100 %  ต่อไปเพียงให้พักผ่อนให้เต็มที่

 

ทหารในนั้นก็เฮกันสนั่น  พวกแพทย์เองก็พากันเฮ   พวกฉันก็เฮกันลั่นโรงพยาบาล  แจ้งข่าวออกไปทั่วทิศเลย  พวกเขาก็เฮกัน  พวกจะบวชก็เตรียมบวชกันทันที   ฉันก็รีบบอกหลวงพ่อก่อนแล้วทางบ้านก็ยังจะทำพิธีสู่ขวัญอยู่ต่อไป

 

เราสบายใจมากเลย  พูดหยอกนายขาว(แมว)  ว่าแกเลี้ยงลูกเป็นหรือเปล่า  อีลาย  แกมันแย่มาก ๆ เลี้ยงลูกตายหมดอย่างไร?

 

 

คุยกันแล้วครั้งที่3

08.35 น.

 

โทรศัพท์  แม่เรไรบอกมันฟื้นแล้วอยากพูดกับหลวงพ่อ  เสียงเขาเหมือนเดิมแต่ค่อยมาก

 

-น้อย  น้อย   น้อย   นี่พ่อเอง

-พ่อน้อยปวดหัว

-เอาเถอะน้อยยังเหนื่อยอยู่สักหน่อยก็หาย

-น้อยคิดถึงพ่อ  พ่ออยู่ไหน  น้อยปวดหัว  น้อยปวดหัว  น้อยปวดหัว

-ทำใจดีไว้  น้อยไม่ตายแล้วหละ  พ่อตามน้อยไปทุกแห่ง ไม่ต้องกลัว

-พ่ออยู่ไหน

-พ่ออยู่กุฎิ  ที่ศรีสะเกษ    อยากให้พ่อมาเยี่ยมไหม?

 

เขาไม่ตอบคำถาม  วางโทรศัพท์

 

11.50  น.

 

โทร.ไป หมายเลขประจำ   เสียงเพลงสาวน้อยรอโทรศัพท์    ดังสักครู่ใหญ่ ๆ  เข้าใจว่าวางอยู่ใกล้ ๆ เจ้าของ  และได้ยินเสียงเอื้อมมาปิด

 

ให้เขาพักเต็ม ๆ สักหน่อยก่อนเถิด  

 

 

ข้อสังเกตในโหราศาสตร์

 

ทางโหราศาสตร์  เราคำนวณไว้  วันนี้ 3 พ.ค.2550 เวลา 12.22 น. จันทร์(๒)อายุจร ตกก้นเหวสุด อับรัศมี  จนกว่าจะถึง 5 พ.ค.2550 เวลา 22.55 น.  จึงจะพ้น แล้วมีศุกร์(๖)อริตนุกาลกิณีจรเล็ง  ซ้ำเติมด้วยเสาร์(๗)จรที่กรกฎ

 

ขณะนี้ก็จวนเวลา 12.22 น.แล้ว จันทร์(๒)จรกำลังสู่ก้นเหว  ณ  ราศีพิจิก  อันเป็นสนามรบ

 

อย่างไรก็ตามเมื่อสนามรบอยู่ที่ราศีพิจิก  ก็มีการเตรียมรับ

-มีอังคารเกษตร(๓)ศรีเดิม รับรบดาวพระศุกร์(๖)เกษตรจรที่เล็งมา  ศุกร์(๖)ก็กลายไปเป็นไม่ร้ายนักแต่ระวัง ไม่ให้ประมาท

 

-มีพฤหัสบดี(๕)จรที่พิจิกเป็นมหาจักร  มีพฤหัสบดีเดิม(๕)เกษตรที่ราศีมีนส่งกระแสเสริมแรงอย่างมั่นคงหนักแน่น  รองรับ จันทร์(๒)อายุจร  แล้วยังมีจันทร์(๒)เดิมมหาอุจเล็งคุ้มครองเข้ามาที่จันทร์(๒)จร อย่างเต็มที่ 

 

-จันทร์(๒)อายุจรจึงได้รับการคุ้มครองอย่างเหนียวแน่น  จากดาวพฤหัสบดีเดิมเกษตรและพฤหัสบดีจรมหาจักร  จากจันทร์เดิมมหาอุจ  และจากอังคาร(๓)ศรีเดิมที่ป้องกันภัยจากดาวศุกร(๖)อริกาลกิณีจร    

 

-การป้องกันน่าจะปลอดภัยอย่างยิ่ง   จึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใน 2 วันต่อไปนี้

 

-ตราบถึงวันที่ 5 พ.ค.2550 เวลา 00.44 น. ดาวพุธ(๔)ศรีจรเข้ามากุมลักคณาทับจันทร์(๒)เดิมมหาอุจ  ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าชมโสมนัส ชื่นมื่นอย่างยิ่ง  ก็รอดปลอดภัย และเวลา 07.27 น.ดาวศุกร์(๖)กาลกิณีจรพ้นจากราศีพฤษภ  จึงน่าจะเปรมปรีดา

 

-จากนั้นก็น่าจะทรงตัวได้ดีเป็นปกติ

 -แปลว่าถึงอย่างไรก็ไม่เป็นอะไรอีกแล้ว

 

 

พ่อญี่ปุ่นบวชอุทิศบุญให้

14.00 น.

 

รายงานจากแม่เรไรคนขยัน

ว่าพ่อญี่ปุ่นมันบวชแล้ว  บวชที่วัดหงส์สวนหมาก  โคราช  แต่ไม่รู้จะบวชนานกี่วัน  บวชแล้วสวยงามมากเลย  พ่อมันรูปร่างดีอยู่แล้ว พอบวชก็ดูดีมาก ๆ

 

พวกทหารบวชกัน 9 คน

พวกนักข่าวบวชกัน 6 คน

 

ส่วนพวกด่านขุนทดกับโคกสวายยังไม่บวช แต่รู้ว่าจะบวชกัน 16 คน บวชบ้านพ่อคูณ

 

น้ายามก็จะบวช แต่คงบวชได้ไม่กี่วันหรอก

 

คนบ้านมันก็เตรียมบวชกันหลายคน

 

หลวงปู่อุบลอายุร่วม 90 ก็พาพระมาเยี่ยม มากันเต็มรถตู้  มันหลับอยู่  หลวงปู่ว่า อย่าทำอีกเลยสาวน้อย  คนเราอยู่เฉย ๆ ก็ตายเองอยู่แล้ว  ไม่ต้องฆ่าก็ตายเอง  แกเห็นสาวน้อยมาตั้งแต่เด็ก ๆ  มันชอบแกล้งหลวงปู่  เช่นกระทืบเท้าให้หลวงปู่ตื่นนอน   แกล้งวิ่งชนหลวงปู่  แกล้งชนตะกร้าขยะให้ล้ม  หลวงปู่ให้ขนมมันกินเป็นประจำ  กินแล้วมันก็วิ่งกลับไปโรงงาน  ส่วนพระครูก็เคยพยากรณ์ว่าโตขึ้นมันคงจะสวยงามมากทีเดียว

 

 

คุยกันแล้วครั้งที่ 4

 

แล้วแม่เรไรให้พูดกับสาวน้อย  บอกว่าพูดดัง ๆ หน่อยจึงจะได้ยิน  เขาเอาสำลีอุดหูไว้ มีน้ำเหลืองออกมาจากในหู  เสียงเขายังไม่ค่อยชัดเจนนัก

 

-          น้อย พ่อเอง  เป็นอย่างไรบ้าง

-          พ่อ น้อยปวดหัว

-          อดทนหน่อยนะน้อย  สักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว

-          หนาว  พ่อน้อยหนาว  กอดพ่อหน่อย ๆ ๆ ๆ ๆ  พ่ออยู่ไหน?

-          พ่ออยู่กุฏี ศรีสะเกษ  อยู่คนเดียว  พ่อรักน้อยคนเดียวเชื่อเถอะน่ะ 

 

ก็จบแค่นั้น  โทรศัพท์ปิดลง  หรือหลุดไปจากหู 

 

18.53 น.

 

แม่เรไรบอกว่าจะกลับโคราชไปดูลูกชาย คงไปสัก2วัน  ระหว่างนี้ทางโรงงานเขาให้คนมาเฝ้า  มีอาจารย์หมวย กับอาจารย์เล็ก  ถ้าน้อยอยากโทร.ถึงหลวงพ่อก็จะให้อาจารย์หมวยกดเบอร์ให้

 

เรายังทำพิธีกรรมอะไร ๆ ต่อไปจนถึงห้าทุ่มเศษ ๆ  ก็ง่วงจัด  เข้านอนตลอดคืน

 

 

4 พ.ค.2550

 

เสียงทิพย์อยู่ระดับ10,000 ต่อ 20 หน่วย  แล้วพัฒนาไปถึง 13,000 ต่อ 40 หน่วย  ไพเราะเหลือเกิน ในชาตินี้เราจะมีบารมีพอได้ฟังเสียงทิพย์ระดับ  100,000 ต่อ 50-100 หน่วยหรือไม่หนอ?

 

 

ยังหวั่นว่าพ่อจะไปธุดงค์

05.56 น.

 

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

เสียงเขาเอง  น้อยโทร.มา 

 

-น้อยเหรอ  น้อยเหรอ   น้อยเหรอ

-พ่อ  น้อยปวดหัว

-ทนเอาหน่อยนะน้อย  เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

-พ่ออยู่ไหน

-เอาเถอะน่ะ  พ่ออยู่กุฎี ศรีสะเกษ  พ่อไม่ได้ไปไหน  พ่อไม่ได้ไปธุดงค์  พ่อจะไปได้อย่างไร  น้อย  ป่วยอยู่อย่างนี้  พ่อเป็นห่วงน้อย

 

เหมือนปิดโทรศัพท์

 

09.00 น.

 

 เขาโทร.มา  ฟังไม่ทันว่าพูดอะไร  เสียงค่อนข้างเบาและอ่อนมาก  บางทีจูนเครื่องยังไม่ตรงนัก

 

09.05 น.

 

อีกครั้งหนึ่ง  ฟังได้ยินว่า  น้อยเหนื่อยเหลือเกินพ่อ

 

09.20 น.

 

-พ่อทำอะไรอยู่

-กำลังฉันข้าว จวนเสร็จแล้วแหละ  น้อยเป็นอย่างไรบ้าง?

-ให้พ่อฉันข้าวเสร็จก่อนก็แล้วกัน

 

12.25 น.

 

-น้อยเหรอ  เป็นอย่างไรบ้าง

-น้อยปวดหัว

-ปวดมากไหม   หลับให้สนิท ๆ เถอะจะได้ดีขึ้น

-น้อยอยากหลับแต่ก็ไม่หลับ  พ่อทำอะไรอยู่

-ไม่ได้ทำอะไรหรอก คอยฟังข่าวน้อยอย่างเดียว  น้อยทำอะไรได้บ้าง

-น้อยนอนเฉย ๆ ขยับตัวไม่ได้

-กินข้าวปลาอาหารบ้างไหม

-ไม่ได้กิน ไม่อยากกิน  พ่ออยู่กับใคร

-อยู่คนเดียว คอยน้อยอยู่

-ไม่เชื่อ

-จริง ๆ พ่ออยู่คนเดียวจริง ๆ  พ่อรักน้อยคนเดียว

 

13.00 น.

 

-น้อยอยากกินข้าว เขาไม่ให้กิน  เขาจะย้ายไปกรุงเทพวันนี้

-น้อยเห็นดีด้วยไหม

-น้อยจะรอน้ายามก่อน น้ายามบวชเมื่อเช้านี้ จะสึกพรุ่งนี้

 เขาอยากให้น้ายามไปเฝ้าติดต่อกับทางบ้าน

 พ่ออยู่กับใคร

-พ่ออยู่คนเดียวคอยฟังข่าวน้อยอยู่ตลอดเวลา

-พ่อไม่ห่วงน้อยบ้างนี้

-พูดอย่างนั้นได้อย่างไร  พ่อห่วงแต่น้อยคนเดียว จะไปห่วงคนอื่นได้อย่างไร

-ถ้าพ่อไม่เกรงใจน้อยพ่อก็จะทำใช่ไหม

-พูดได้อย่างไร  น้อยเป็นสตรีผู้ประเสริฐ เลิศในแผ่นดิน จุติมาจากชั้นสูงพ่อจะดูแคลนได้อย่างไร

-หมอเขามาตรวจ เอาแค่นี้ก่อนนะพ่อนะ

 

 

14.50 น.

 

เป็นครั้งแรกที่น้อยพูดด้วยเสียงที่ปกติที่สุด  บอกว่า

เขาจะเอาน้อยไปกรุงเทพ  จริง ๆ น้อยอยากคอยน้ายามก่อน น้ายามแกรอบคอบแกรู้เรื่องอาหารการกิน แกคอยระวังให้ดี  น้อยไม่อยากไป คิดถึงพ่อ  ส่วนแม่แกห่วงพี่เทพ แต่แกก็ไม่อยากให้น้ายามรู้  ไม่อยากให้ยุ่งยากมาถึงพ่อ  เขาจะเอาตัวพ่อไปเป็นตัวต่อรอง  เชื่อน้อยเถอะน้อยรู้  น้อยจึงไม่ให้ใครรู้  น้อยจึงแอบไปทุกครั้ง  บังเอิญ4ปีน้อยก็ไม่เคยบอกใครเลย   เขายังไม่ทำอะไรน้อยหรอกเพราะน้อยตัวคนเดียว  เขาไม่คิดว่าญี่ปุ่นจะช่วยอะไรได้ เพราะเขารู้ว่าน้อยไม่ได้รักญี่ปุ่นเลย

 

17.05 น.

-พ่อ เขาจะย้ายน้อยไปกรุงเทพเวลา 20.00 น.

-น้อยอยากไปไหม

-น้อยเห็นใจชาวบ้าน  เขาบอกหมอว่าไม่อยากให้เอาไป  เอาไปแล้วเขาไปหาไม่ได้  อยากให้อยู่ที่นี่      จะเป็นหรือตายก็ให้อยู่ที่นี่

-แต่เขาเอาน้อยไปเพื่อให้เป็นนี่นา  น้อยจะต้องเป็น ฟื้นคืนมาดั่งเดิม

-น้อยเป็นห่วงพ่อ

-ห่วงพ่อทำไม

-กลัวพ่อจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น

-ผู้หญิงคนไหน   ยังนึกไม่ออกว่าเป็นคนไหน  เขากุเรื่องขึ้นมาเองแท้ ๆ  น้อยไปเชื่อได้อย่างไร

-เดี๋ยวก่อนเดอพ่อ เดี๋ยวก่อน

 

 

19.15 น.

 

เขาโทร.มาบอกให้ดูข่าวโทรทัศน์ ข่าวหนึ่ง  เกี่ยวกับสถานการณ์ใต้สุด

พ่อคอยดูเดอ   เขาบอกแล้วปิดโทรศัพท์

 

พบช่อง 5 รายงานทหารให้ความเห็นแก้ไขรัฐธรรมนูญ ประเด็นพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ว่าไม่เห็นด้วย   เห็น พล.อ.สะพรั่ง กัลยาณมิตร  แถลงการณ์

 

20.00 น.

 

บอกว่าน้อยเตรียมตัวจะเข้ากรุงเทพ แล้ว  ว่ามีโทรศัพท์จากผู้ใหญ่มาว่า  ทำไมจึงทำอย่างนี้ เราจะชนะอยู่แล้ว  จะไปเยี่ยมที่กรุงเทพ   บอกว่ามีคนไปส่งหลายคน  พี่ชายที่เป็นตำรวจก็ไป  พ่อไม่ต้องห่วงหรอก  ถ้าเขาไม่วางยาน้อยไปถึงก็จะโทร.มา  น้อยรักพ่อนะ  พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  

 

 

5  พ.ค.2550  เสาร์

 

เช้า ๆ เสียงทิพย์บรรเลงสนั่นในระดับ 14,000 ต่อ 30 หน่วย  นิ่งฟังเหมือนจะดูดวิญญาณไปสู่โลกทิพย์ ที่แห่งความสบายใจ

05.18 น.

โทรศัพท์เขามา  เสียงแผ่ว ๆ  เหมือนคนฟื้นไข้   บอกว่า

 

-น้อยมาถึงแล้ว  เขาวางยาน้อย  เขาบอกก่อนว่ากันไม่ให้กระเทือน  ไม่ให้ปวดหัว  ปวดคอ    พ่อทำอะไรอยู่ 

-พ่ออยู่ในห้องน้ำ  รีบวิ่งออกมารับโทรศัพท์น้อย   

-พ่อนอนกับใคร 

-นอนคนเดียว

 

 

ทบทวนความหลัง

 

06.00น.

 

 -น้อยปวดหัว  เจ็บคอ อยู่  น้อยเป็นไข้  หมอเขาว่าร่องหลังไปตามตะโพกช้ำ  -

- ช้ำแค่นั้นเหรอ?   

-ทำไมห่วงตรงไหน?    ก็ไหนว่า ถ้าจะตายก็เขียนบอกหน่อยว่าจะให้อะไรใครอย่างไร  คน หาเขาจะได้ไม่เสียเวลา  ให้เขียนบอกเขาไว้หน่อย   

-โอยเข้าใจเจตนาพ่อผิด พ่อไม่ได้พูดอย่างนั้น เข้าใจผิดหมด

 

กำลังเริ่มจะมาทบทวนชั่วโมงท้าย ๆ ก่อนเกิดเหตุโศกนาฏกรรมวันนั้น

 

09.05น.

 

น้ายามเอาโทรศัพท์มาให้ ขณะคุยกันอยู่  ฟัง  มีโทรศัพท์มาหาเขา  คล้ายเสียงข่มขู่ว่าไม่กลัวตายหรือ   ได้ยินว่าอย่ามาขู่เลย  เขาไม่กลัวตายหรอก  ไม่ให้หรอก ไม่ให้  น้อยบอกตรง ๆ ไม่ให้  สัจจะในหมู่โจรจะไม่มีเลยหรือ  ไม่กลัวหรอกความตาย เฉย ๆ   ถามหน่อยคนใส่เสื้อลาย ๆ เป็นใคร  ถ้าบอกจะให้ตอนหนึ่ง เอาไหม?  ไปปลุกระดมเขาทำไมที่โรงเรียน ไม่สงสารเด็กน้อยหรือ  อย่ามาเลย มาเขาก็ไม่ให้เข้า

 

 

คำสาบาญอีกครั้ง

11.00 น.

 

เขาโทร.มาอีกครั้งหนึ่ง  ขณะนี้ฟังจากเสียงพูดเหมือนว่าเขาไม่ได้เจ็บป่วยไข้เลย  เขาถามว่าพ่อพูดอยู่กับใคร  เปล่า   น้อยได้ยินอยู่ตะกี้นี้เอง   อ๋อ  พระกำลังเตรียมที่ฉันไง  เพลแล้ว   ถามเขาว่าน้อยทำได้อย่างไร  ใจเด็ดจังนะ   ถามหน่อยว่าทำได้อย่างไร  ทำไมจึงเอาเชือกรัดมัดข้อเท้า  แล้วตกลงไปทางไหน  สูงขนาดไหน   ต้นไม้อยู่ตรงไหน  เขาว่ากะจะให้ตายจริง ๆ น่ะซี  แต่ไปติดต้นไม้ใหญ่ที่ยื่นไปทางปากเหว   ไปกะทบกิ่งไม้และเชือกคล้องกิ่งไม้ไว้  ว่าน้อยอย่าทำอย่างนั้นอีกเลยนะ  ถ้างั้นพ่อต้องสาบาญก่อน   สาบาญว่าอย่างไร   ว่าพ่อจะรักน้อยคนเดียว   พ่อต้องให้น้อยทั้งหมดทุกสิ่งทุกอย่างทั้งกายและใจ   เอา  สาบาญ     งั้นพ่อฉันก่อนเถอะ

 

20.10 น.

 

เขาโทร.มาอีก ว่าไม่อยากอยู่กรุงเทพ  คนมาเยอะเกินไป   พูดเรื่องผู้หญิงที่โทร.ไป  เขาว่าเขาเป็นคนสวยคนหนึ่งเหมือนกัน  น้อยก็ว่าน้อยสวยกว่า   มายืนเคียงกันดูไหม ว่าหลวงพ่อจะเลือกใครน้อยไม่ยอมแพ้ใครหรอก  ว่าเขาโทร.มาว่าน้อยหลายครั้ง เขาว่าเขาอยู่ใกล้กว่าเขาอยู่กับหลวงพ่อตลอดวัน   ส่วนน้อยได้เพียงลูบคลำรูปถ่าย ได้เพียงลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้นเอง   น้อยก็เคียดพ่อละ   คุยกันไปประเดี๋ยวหมอจะมาตรวจก็ว่าเอาแค่นี้ก่อนนะพ่อนะ

 

 

6 พ.ค.2550

 

05.00 น.

เสียงทิพย์อยู่ระหว่าง 15,000 ต่อ 30 หน่วย  เสียงทิพย์ระดับ15,000นี้มีความเข้ม ความต่อเนื่องของเสียงสม่ำเสมอไม่ขาด ไม่อ่อนลง และโหมไปไม่ยับยั้ง ทรงอำนาจมาก 

เมื่อถึงระดับ 50,000 หน่วยคงจะหายตัวได้ นี่มิใช่ความเพ้อฝัน แต่มีเหตุผลที่จะเป็นจริงได้

 

เสียงทิพย์เร่งเร้าขึ้นตั้งแต่วานนี้แล้ว  คงเป็นเพราะความหมดห่วงกังวล มีความสบายใจขึ้นนั่นเอง

 

05.26 น.เขาโทร.มา  ว่าพ่อทำอะไรอยู่  ตื่นแล้วหรือยัง  นอนกับใคร   เขาเล่าว่าเมื่อวานนี้ แพทย์เอาไปเข้าห้องอบ  เขาให้ดมยาก่อน  แล้วสิ้นสติไป  แล้วเขาเข็นไปเข้าตู้อบขนาดใหญ่  อบไปแล้วรู้สึกปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัว  น้ายามลาสิกขามาดูแล สาบายใจขึ้น

 

 

สัจธรรมแห่งชีวิตสมณะ

0830 น.

 

เสียงทิพย์กำลังโหมสนั่น  บรรยากาศเยือกเย็น เพราะฝนตกมาตั้งแต่วาน  และตลอดคืนที่แล้ว เสียงทิพย์ระดับ 15,000 ต่อ 30 หน่วย  ทรงพลังอำนาจมาก เพระนอกจากไพเราะแล้ว ยังมีลักษณะรุก มีเชิงรุก  และโหมเหนือเสียงอื่นใด  ไม่ถอยลง

 

ยังไม่ได้ข่าวจากน้อยอีก  รู้สึกวังเวงใจ  ความจริงตลอดเวลาที่ครองเพศสมณะ  เรามิได้เคยนึกคิดต่อสตรีในทำนองโลกียวิสัยเลย  มันขาดไปเองในตัวอยู่แล้ว  แต่เมื่อดูบ้าง ทบทวนดูบ้าง ก็มีสตรีอยู่เหมือนกัน ยิ่งพินิจก็ยิ่งเห็นว่ามีความหมาย   เพียงแต่เราไม่ได้คิดไป  มันจบลง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ทุกครั้งที่มีการเริ่มต้น   หมายความว่าไม่มีการสืบต่อเนื่องไปอีก

 

แต่กรณีสาวน้อยนี้  ตามความรู้สึกและจินตนาการไป เหมือนเป็นกรรมเก่า  เป็นหนี้กรรมที่ต้องชดใช้  เป็นความสัมพันธ์ที่เนื่องมาแต่หลาย ๆ ชาติในอดีต เพราะมาแรงเหมือนไล่ตามมาหลาย ๆชาติจนทันเอาปลาย ๆ ชาตินี้ ขณะที่เราจวนจะละไปอีกครั้งหนึ่ง   ดีที่เขามาทันแม้จะเข้าวัยชราภาพแล้วก็ตาม

 

 

20.30 น.

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 8,000 ต่อ 30 หน่วย  แล้วทวีเป็น 10,000 ต่อ 30 หน่วย

 

รายงานนี้เวลา 20.30 น.  เมื่อเวลาประมาณ 11.50 น. เขาให้โทร.ไปหา  เขาว่าพ่อไปไหนโทร.ไปถึง 3-4 ครั้งไม่รับสาย   เราแปลกใจมาก เพราะเฝ้าโทรศัพท์อยู่แต่ไม่ได้ยินเลยสักครั้ง  บอกเขาไป ไม่แน่ใจว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ เราก็ลืมตรวจดูว่าไม่ได้รับกี่สาย

 

เขาว่าจะถามคำถามหนึ่ง พ่ออย่านึกว่าไม่สำคัญ  ขณะนั้นอยู่ระหว่างทำบุญเลี้ยงเพล  รับนิมนต์ไปบ้านผอ.วัชรินทร์ – อ.ปิยะพร  บัวงาม  ผู้พิพากษากู้เกียรติ บัวงาม  ผอ.รุ่ง บัวงาม  เลยไม่ได้คุยกัน  เขาว่าให้โทร.มา  เสร็จเราโทร.ไปบอกว่า กำลังจะกลับวัด  สักหน่อยก่อนจะได้คุยกัน   แต่แล้วจากนี้ไปก็ไม่ได้ยินเสียงน้อยอีก  เธอปิดโทรศัพท์  และไม่โทร.มา  จนถึงเวลานี้ เป็นเวลา 8 ชั่วโมงแล้ว 

 

โอ...ช่างไม่สบายใจจริงหนอ...เรายังคงระแวงเรื่องสุขภาพของเขา  กลัวว่าเขาจะจากไป

มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาจึงไม่มีเสียงเรียกมาเลย  คำถามอะไรที่ว่าสำคัญ  ????  คอยฟังอยู่

 

กลัวเรื่องเข้าใจผิดเหลือเกิน

 

ติดต่อมาเถิดน้อย  ระแวง สงสัยอะไรนักหนอ?????

หมอเขาคงให้พักผ่อนละมั้ง !!!!!!   แต่คืนนี้เราคงนอนไม่หลับแน่ ๆ   !!!!!

 

7 พ.ค.2550

04.25 น.        

เวลา 04.25 น.เขาโทร.มา  คุยด้วยประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ก็ถามว่าพ่อตื่นแล้วยัง  ทำอะไรอยู่  นอนกับใคร   แต่ก็ทำให้เราสบายใจมาก ๆ แสดงว่าไม่มีอะไรร้าย ๆ เกิดขึ้นตามที่ระแวงอยู่ เธอเป็นปกติดี  คงจะเข้าเตาอบเหมือนเมื่อวานนี้  และคงจะปวดตามเนื้อตามตัวเหมือนเดิม

 

 เพราะเราเองก็ปวดไปทั่วตัวเหมือนกัน ตั้งแต่วานนี้ หรือว่าความรู้สึกเราเชื่อมถึงกันอยู่

 

06.00 น.

เขาโทร.มาอีกหน  ว่าเรื่องคำถาม จะถามเมื่อวานนี้  แต่เห็นว่าคนเยอะเลย เอาไว้ก่อน เราไม่ทันบอกเขาว่ากำลังจะออกไปงานทำบุญตักบาตรคุ้มหนองยวนราว0830น.จึงจะเสร็จกลับมา

 

 

มาทบทวนความหลัง

 

14.40 น.

 

แม่เรไรกลับมาศรีสะเกษแล้ว โทร.มาบอก  ส่วนน้อยมีการเคลื่อนย้ายไปพักฟื้นและรักษาพยาบาล ณ สถานที่ปลอดภัยแห่งหนึ่ง  มีหมอคอยดูแลเป็นพิเศษ 4 คน มีห้องส่วนตัวเป็นอิสระ ไม่มีคนพลุกพล่านเหมือนโรงพยาบาล  หมอว่ากระดูกคอและสันหลังเคลื่อน  มีปัญหากับคนป่วยเพราะคนป่วยนอนนิ่งไม่ได้ ขยุกขยิกอยู่ตลอดเวลา   ว่าจะต้องนำไปรักษาต่อที่ญี่ปุ่น  เขามีเครื่องมือแพทย์ทันสมัยกว่า  เขาจะมีครอบ ๆ ร่างกายลงไปพอดีไม่ให้ขยับเขยื้อนหรือขยุกขยิกได้เลย  ซึ่งจะทำให้การรักษากระดูกเคลื่อนหายเร็วเข้า  พ่อเขายังไม่สึกมาเยี่ยม บอกว่าบวชเพื่ออธิษฐานขอแม่น้อยให้ดลบันดาลให้อนุญาตเขาไปรักษาตัวต่อที่ญี่ปุ่น  ว่าพ่อญี่ปุ่นบวชแล้วดูดี  แต่มายืนใกล้ ๆ เตียง  สาวน้อยก็บอกคล้ายสอนว่า ผ้าเหลืองเป็นของสูงเน้อ ทำใจให้สูงตามไปด้วยเน้อ  พ่อเขาก็หัวเราะ  พระพี่เลี้ยงที่มาด้วยก็ยิ้ม ๆ

 

แล้วเมื่อเป็นอิสระ  ก็ได้คุยกันนาน  ไม่มีใครรบกวน  คราวแรกนี้นานถึง 2 ชั่วโมง 20 นาที  พูดถึงเรื่องราวเหตุการณ์ในวันนั้น  ตรงที่เขากลิ้งลงมาสู่ปากเหวนั้น  ลาดชันนั้น เป็นที่ ๆ เขาเคยยืนมองดูมาตั้งแต่เป็นเด็ก ๆ  เป็นเหวลึกลงไปข้างล่าง  มองไม่เห็นพื้นดินเพราะมีหมอกควันกลุ้มรุมอยู่  เป็นที่ ๆ มีอะไรตกลงไปก็หายไปจากสายตาหมด  แม้กระบือตกลงไปก็ไม่เคยกลับมาได้  เขามัดข้อเท้าอย่างหนาแน่นก่อนแล้วรัดไปตามลำตัวไปถึงคอ  เสร็จแล้วบอกว่า  หลวงพี่กับแม่มารับน้อยด้วย น้อยจะไปอยู่ด้วย แล้วกลิ้งตัวลงไปตามเนินลาดชันไปตกลงในเหว  แต่ไปถูกต้นไม้ที่งอกออกมาตามหน้าผา และเชือกคล้องเข้ากับกิ่งไม้ใหญ่  จึงรอดจากการตกลงไปยังก้นเหวลึกข้างล่าง   เขาวางแผนนี้แล้วเสร็จก่อนวันนั้นถึง 3 วัน  แล้วจึงเศร้าใจร้องห่มร้องไห้  เพราะแน่ใจว่าจะจากทุกคนไปแล้ว   ขณะนั้นฝนตกหนักมาก  คืนนั้นเขาเอาแต่ร้องไห้ ร้องว่าเหงาเหลือเกินเหมือนอยู่คนเดียวในโลก  แต่เราผู้เฝ้าปลอบอยู่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาวางแผนนี้ไว้แล้ว   แม้ว่าแม่เรไรจะโทร.มาบอกว่าผิดสังเกต มันเอาแต่ร้องไห้  พูดโทรศัพท์กับมัน ๆ ก็เอาแต่ร้องไห้   วันนั้นขณะที่มันขอเลิกสัญญากับหลวงพ่อ  มันอยู่บนยอดเขาแล้ว  มันมัดเท้าของมันเรียบร้อยแล้ว  พอหลวงพ่อบอกอยากเลิกก็ตามใจ  ไม่กี่นาทีต่อมามันก็กลิ้งลงเหวไป  ฉันเองก็วางแผนไว้ว่าจะป้องกันอย่างเต็มที่  แต่ไปไม่ทัน  ไปถึงก็พบคนเกลื่อนไปหมด  พวกเขามาเอาร่างของน้อยลงมาจากต้นไม้  มีทหารและรถแม็กโครขนาดใหญ่  ขณะนั้นเราคอยข่าว  แม่เรไรโทร.มาบอกว่าไปไม่ทัน  เราก็ถามว่าหมายความว่าอย่างไร แม่เรไรตอบว่า  น้อยโดดลงมาจากยอดเขา  ไปติดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่  เขาเอารถแมกโครมา  เอาเข้าโรงพยาบาลปากช่องอยู่  ในขณะนั้นแม่เรไรก็ยังไม่ทราบรายละเอียด  เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแพทย์ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย  เอาร่างวางบนเตียงไว้เฉย ๆ  ไม่ได้ทำอะไรให้ทั้งสิ้น   รออย่างเดียวคือปาฏิหาริย์   

 

แต่พ่อญี่ปุ่นเขาไปเอาแพทย์มาจากกรุงเทพ พร้อมเครื่องมือ  มาถึงก็เจาะศีรษะดูดเอาเลือดที่คั่งบริเวณจุดสำคัญแห่งหนึ่งออกมา  เขาว่าถ้าปล่อยให้คั่งอยู่ต่อไป ก็จะสิ้นชีวิต แล้วตรวจเลือดและถ่ายเลือดให้

 

เขาก็ฟื้นขึ้นมา   และได้ทบทวนเรื่องราวกันวันนี้นานถึง 2 ชั่วโมง 20 นาที  หากแพทย์ไม่มาตรวจก็คงเลยไปถึง 3- 4 ชั่วโมง  ก็เป็นได้  

 

 

เงามืดคุกคามอีกครั้ง

21.30 น.

 

ความร่าเริงเบิกบานหมดไปเมื่อเวลาประมาณ 21.30 น. ผิดไปเป็นคนละคน  เขาบอกว่าเหนื่อยเหลือเกินพ่อ ทำไมน้อยเหนื่อยเหลือเกิน  แล้วค่อยหมดไป  โทรศัพท์ปิดลง  เราคิดว่าหมอคงต้องการให้พักผ่อน 

 

พอโทร.ไป  เสียงบอกว่า  เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งหนึ่ง

 

8 พ.ค.2550

 

05.00 น.

 

เธอโทร.มา  บอกให้รู้ว่าฟื้นตื่นขึ้นมาแล้ว  ดีใจ  แต่แล้วก็พบสถานการณ์ที่เลวร้ายไปกว่าเดิม เธอบอกว่าเธอเหนื่อยเหลือเกิน น้อยเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ พ่อช่วยน้อยด้วย  น้อยเจ็บคอ และเหนื่อยเหลือเกิน   “ไม่ใช่น้อยจะตายจากพ่อและทุกคนไปแล้วหรือ?”  พูดกันไม่เท่าไรก็เงียบหายไป

 

07.40 น.

แม่เรไรโทร.มาว่าทางน้ายามโทร.มาบอกว่ามันสิ้นสติไป  มันคุยกับใครก็ไม่รู้แล้วสิ้นสติไป  แม่เรไรว่ามันหายไปยังไม่ฟื้น  ตาลืมอยู่ น้ำตาไหล  มันคุยกับหลวงพ่อว่าอย่างไรบ้าง  ว่าน้ายามโทร.ไปบอกพ่อมันแล้ว พ่อมันยังไม่สึก อยู่พุทธมณฑล  

 

 

พร่ำเพ้อดุจสั่งลา

09.25 น. 

 

เสียงมือถือ ต้องเป็นเขา  และเป็นเขา  สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น  เขาฟื้นขึ้นมา  เราสงสัยว่าเขาเพ้อหรือเปล่า 

 

เขาอยากให้วันเก่า ๆ บางวันคืนมา  ครั้งพี่ ๆ และครอบครัวเขายังอยู่  เขาว่าหลวงพี่ไถนา  เขาสาดน้ำใส่ ล้อเล่น  หลวงพี่ก็เอาก้อนตมขว้างไล่ให้หนีไป คนทำงาน  มันหนีไปทางพี่ ๆ อีก2 คน พี่ ๆ ว่าอย่าขว้างมานะ  เดี๋ยวปล้ำกดน้ำเลย  แล้วแม่ก็ร้องเรียกว่ามากินข้าวกันได้แล้ว  มาทั้งหมดนั่นแหละ  เขาพอใจในความฉลาดของเขาเอง ที่รู้เอาตัวรอด  และพอใจที่พี่ ๆ ครอบครวัเขามีความรักกันดี  และรักเขาอย่างน้องร่วมสายโลหิตจริง ๆ  เขาเพ้อถึงหลวงพี่บ่อย ๆ เพราะเป็นคนที่ห่วงเขาและหาเงิน เก็บเงินทุกบาททุกสะตังส่งเขาเรียนหนังสือ  จนโตเป็นสาวน้อย ได้เข้าทำงานในโรงงาน  เป็นสาวน้อยโรงงาน  หลวงพี่เธอไม่ทันได้แต่งงานกับสาวที่รัก มรณะเสียก่อน 

 

เขาว่าอยากให้ฝนตกลงมาหนัก ๆ จะวิ่งออกไปกลางทุ่งนา  ตากฝนให้ฝนชำระล้างทั้งตัว  เหมือนเมื่อเป็นเด็ก ๆ  ฝนตกน้ายามเอาเชือกผูกเอวไว้ ไม่ให้ลงไปเล่นน้ำไหล  แต่ห้ามมันไม่ได้  มันโดดลงไปเส้นผมยาวฟูไหลไปตามลำน้ำ น้ายามลากตัวขึ้นมา เอาก้านไม้ตีเอา

 

เธอเพ้อถึงความงามในฤดูฝน  เมื่อฝนตกต้นไม้ก็เขียว   แต่ไม่นานถึงหน้าแล้ง ต้นไม้ก็เกลี้ยงกร๋นผลัดใบ   เหมือนชีวิตคนเราเกิดมาแล้ว ไม่มีใครพ้นความตายไปได้หรอก พ่อว่าจริงไหม ทำไมไม่ทำความดีกันบ้าง   เหมือนน้อย น้อยทำแต่ความดี น้อยก็ไม่กลัวความตาย

 

สาวน้อยเพ้อถึงความหลัง  และปัจจุบันเรื่อง ชาติ  ศาสนา และพระมหากษัตริย์   เธอว่าลุกขึ้นมาต่อสู้กันเถิด เพื่อในหลวงของเรา    และเพื่อชาติ   ทุกวันนี้ชาติมีภัยอันตรายอย่างใหญ่หลวง และน้อยพร้อมพลีชีพเพื่อชาติทุกเวลา ไม่กลัวความตาย

 

เธอเล่าถึงวีรกรรมต่าง ๆ เช่นวีรกรรมของนเรศวรมหาราช  รัชกาลที่ 5  และเล่าเรื่องพระนางสุนันทากุมารีรัตน์ หรือพระนางเรือล่ม ณ พระราชวังบางปะอิน อยุธยา ว่าประทับใจ  ในการเสียสละแม้ชีวิตก็สละได้

 

เธฮพร่ำว่าคิดถึงแม่ศรีสะเกษเหลือเกิน   คิดถึงแม่ศรีสะเกษ แม่รู้ใจน้อยทุกอย่าง  แม่เป็นคนเดียวที่ตามทันน้อยทุกอย่าง  และเก่งกว่าน้อย  เตือนน้อย ด่าว่าน้อยได้คนเดียว   น้ายามเข้ามาจับมือก็ร้องไห้  ว่าใครจะมาเอาน้อยไปเอาน้ายามตามไปด้วยเถิด

 

 

รำลึกถึงพระพุทธเจ้า

 

ที่สุดก็พร่ำว่าเหนื่อยเหลือเกินพ่อ  น้อยเหนื่อยเหลือเกิน   ทำไมเหมือนตอนญี่ปุ่นวางยาน้อยเลย  น้อยกลัว เวลาน้อยหลับลงแล้วทำไมเหมือนน้อยไปไกลเหลือเกิน  น้อยกลัวจะไม่ได้กลับมาหาพ่อและทุก ๆ คนอีก   เขาเอาน้อยไปไกล ไม่รู้ไปที่ไหน  ทำไมน้อยมีแต่เหนื่อยลงไป  เหนื่อยลงไป  คงถึงเวลาจริง ๆ แล้วมั้ง  น้อยกลัวจะไม่ได้กลับมา  น้อยคิดถึงพ่อ  น้อยอยากกลับมา  อยากลุกขึ้นนั่ง  อยากเขียนหนังสือ อ่านหนังสือที่พ่อเขียนแล้วถามพ่อว่า คำนั้นแปลว่าอะไร 

 

ถ้าน้อยไม่ได้กลับมาพ่อจะทำอย่างไร เขาคงจะมาเอาน้อยไปเลยละคราวนี้  พ่อพูดอะไรบ้างสิ น้อยเหนื่อยเหลือเกิน

 

ว่าจะให้พ่อพูดกับพ่อญี่ปุ่นไหม?   เขาไม่เอา  เขากลัวเรื่องราวจะยุ่งยากไปอีก  เขาขอสงวนไว้กับตัวเขาคนเดียว

 

บอกว่า  ทำไมน้อยคิดถึงแต่เรื่องราวที่น่ากลัว  ทำไมจึงคิดถึงแต่เรื่องราวของคนเหล่านั้น  และเดินตามเขาไปในเส้นทางที่สับสนและยากลำบาก  คนพวกนั้นและเสียงที่เรียกน้อยนั้นพาไปในที่มืดมน  พาไปสู่ทางต่ำ  ที่สับสน  โลเล  พ่ออยากขอให้น้อยระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้า

 

พระพุทธเจ้าเหรอ    แล้วอย่างไร

 

เมื่อตอนน้อยตกเขาไปนั้น  พ่อเทียวไปทั่วจักรวาล ด้วยฌานเสียงทิพย์และเจตสิก   ก็ไม่มีใครช่วยน้อยได้  พ่อจึงระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้า    พ่อไม่เคยขออะไรจากพระพุทธเจ้า  แต่จะขอคราวนี้  ขอให้น้อยกลับคืนมาหาพ่อ  

 

พ่อพบพระพุทธเจ้าหรือ ท่านมีรูปร่างอย่างไร  ท่านพูดกับพ่อหรือ  พูดว่าอย่างไร

 

พ่อพบท่านสำแดงเป็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่โตมโหฬาร สูงค้ำฟ้า  พ่อกล่าวคำสรรเสริญพระพุทธองค์  แล้วขอชีวิตน้อยจากพระพุทธเจ้า

 

ท่านพูดว่าอย่างไร

 

ท่านไม่พูดอย่างไร  แต่แสดงสัญญาณ  ท่านคว่ำมืออยู่  ท่านทำมือข้างซ้ายให้หงายขึ้น  พ่อก็รู้ว่าท่านอนุญาต  แล้วน้อยก็ฟื้นขึ้นมา  พ่ออยากให้น้อยมาทางนี้  คือทางไปสู่พระพุทธเจ้า  อย่าไปทางนู้นเลย  ทางนู้นล้วนแต่สับสน น่าหวดหวั่นและมืดมนอนธกาล   น้อยอย่าฟังเสียงเหล่านั้น  แต่ฟังเสียงพระพุทธเจ้า  ให้น้อยกล่าวคำสรรเสริญพระพุทธเจ้า

 

กล่าวว่าอย่างไร

 

ฟังนะ  ว่าตาม

 

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต                 ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคพระพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อะระหะโต                                           ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส

สัมมาสัมพุทธัสสะ                             ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง

 

เขาว่าตามไปเบา ๆ

พาเขาว่าอีกบทหนึ่ง

 

พุทโธ สุสุทโธ กะรุณามะหัณณะโว               พระพุทธเจ้าผู้บริสุทธิ์ มีพระกรุณาดุจห้วงมหรรณพ

โยจจันตะสุทธัพพะระญาณะโลจะโน           พระองค์ใดมีตาคือญาณอันประเสริฐหมดจดถึงที่สุด

  โลกัสสะ ปาปูปะกิเลสะฆาตะโก                  เป็นผู้ฆ่าเสียซึ่งบาป และอุปกิเลสของโลก

วันทามิ พุทธัง อะมาทะเรนะ ตัง                    ข้าพเจ้าขอไหว้นมัสการพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นสุดใจ    เคารพนอบน้อม

 

 

เขาหลับไปเวลา 09.52 น.

เสียงทิพย์บรรเลงอยู่ ณ ระดับ 12,000 ต่อ 20 หน่วย

 

รำลึกดาวพระเคราะห์ในจักราศี

 

เราระลึกระบบดาวใน 12 จักรราศี

 

ขณะนี้ดาวพระจันทร์(๒)อายุจรเป็นประในราศีมกร และโดนกระแสดาวเสาร์(๗)เข้าเต็มที่ แต่ไม่น่าเป็นห่วงเพราะมีดาวพระพุธ(๔)เดิม+ศุกร(๖)บริวารเดิมรองรับอยู่  ซ้ำมีพระพุธ(๔)ศรีจรร่วมธาตุคุ้มครองอย่างดีเยี่ยม

 

แต่ดาวพระศุกร์(๖)ตนุลักคณ์โดดเดี่ยว ซ้ำจรเป็นกาลกิณีอีก  และได้กระแสอย่างเข้มของพระราหู(๘)จรอยู่ 

 

จึงรอคอยพระอังคาร(๓)จะเคลื่อนย้ายเข้าสู่ราศีมีน ในเวลา 10.07 น. เพื่อตามมาปกป้องคุ้มครองให้แด่พระศุกร์(๖) ตนุลักคณ์  อันเป็นมหามิตร 

 

ดาวพระอังคาร(๓)ตัวปัตนิจรที่กำกับคุ้มครองดาวพระศุกร์(๖)ตนุลักคณ์+อริ กาลกิณีจร  

 

10.07 น.

 

เวลา 10.07 น. มาแล้ว  ดาวพระอังคาร(๓)ยอดนักรบ มาแล้ว !!!!!

 

ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

 

11.58 น.

 

เสียงโทรศัพท์  เป็นของน้อย  เสียงเบาค่อยอยู่  ถามว่าพ่อทำอะไร บอกว่าฉันเพลอยู่   เอา!!! พ่อฉันเพลก่อนก็แล้วกัน  เดี๋ยวก่อน พ่อรอฟังอยู่ว่าน้อยเป็นอย่างไรบ้าง     ไม่เป็นไรหรอกน่า  รับรองว่าไม่ตาย  พ่อฉันก่อนเถอะ

 

15.00 – 17.20 น.

 

2 ชั่วโมงเศษ ๆ นี้คุยกันสารพัดเรื่อง รวมทั้งเรื่องที่เธอหมดลมไป ว่าเป็นอย่างไร  และเพราะอะไร   ยังพูดถึงเรื่องพระพุทธเจ้าต่อ 

 

-     ถ้าน้อยตาย พ่อจะไปธุดงค์หรือเปล่า 

-     ไป   จะเดินธุดงค์มาที่เขาปากช่องและเข้าฌานตามดูว่าน้อยไปอยู่ไหน

-     แล้วพ่อจะไปไหนต่อ  

-    พ่อก็ไปตามทาง ตามรอยของพระพุทธเจ้า  จนกว่าจะได้เฝ้าพระองค์ 

-     พ่อจะไปหาพระพุทธเจ้าทำไม

-     ฟังคำสอนของพระองค์

-     พระพุทธเจ้าสอนอะไร    

-    สอนว่าคนเป็นไปตามกรรม ทุกคนต้องชดใช้หนี้กรรมที่ทำไว้  กรรมจะพาเราไป  ทุกคนไปตาม     ผลกรรมของตนเอง  กรรมเป็นตัวกำหนด  ไม่ใช่เราเองอาจจะกำหนดได้  พ่อเป็นห่วงน้อย เพราะคิดผิด คิดว่าฆ่าตัวตายแล้วจะพ้นกรรม คิดว่าจะพ้นทุกข์ พ้นเรื่องที่เลวร้ายของชีวิตไปเสีย    แล้วเป็นสุข ไปได้ตามใจอยาก  จะไปไหนก็ไปได้ตามใจตนเอง  นั่นเป็นความเขลาเข้าใจผิด เพราะความไม่รู้ธรรมของพระพุทธเจ้า    สิ่งที่น้อยคิดฆ่าตัวตาย คิดว่าดี  แต่จริง ๆ อาจจะไม่ดีก็ได้  เพราะเรากำหนดเองไม่ได้  แต่กรรมเป็นตัวกำหนด  เมื่อตายไป อาจจะพบสถานการณ์สนองของกรรม กลับจะเลวกว่าเก่าอีก ทุกข์กว่าเก่าอีกก็ได้  เพราะสุดแต่ว่าสร้างกรรมอะไรไว้อย่างไร  พระพุทธเจ้าตรัสว่าการฆ่าตัวตายก็เป็นบาป  และต้องได้รับผลกรรมบาปที่ฆ่าตัวตายพอ ๆ กับการฆ่าคน ๆ หนึ่ง   ลองคิดดูเหมือนโจรเทียวปล้นฆ่าเจ้าทรัพย์ เผาสมบัติข้าวของคนอื่นเสียหายไปอย่างมากมาย  พอตำรวจจับได้ ก็ชิงฆ่าตัวตายด้วยนึกว่าตายไปก็พ้น ๆไม่ต้องรับโทษตามกฎหมายบ้านเมือง  ตายไปก็ไปสู่ความสุข  แต่ความจริงเขาไม่อาจจะพ้นผิด ไม่อาจจะพ้นกรรมไปได้  เขาจักได้รับผลสนองของกรรมชั่วของเขาอย่างแสนสาหัส  นี่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า    

 

 ดูเหมือนเขาจะเกิดเวทนาขึ้นมา

 

เวลาฟื้นขึ้นมาก็เหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย  เสียงเขาแจ่มใสเหมือนคนปกติทุกอย่าง  บอกว่าหมอจะถอดแผ่นเหล็กที่ใช้รองหลังออกเย็นนี้แล้ว

 

18.10 น.

เสียงทิพย์เริ่มจาก  10,000 แล้วทวีไปถึง  13,000 ต่อ 30 หน่วย ซึ่งระดับนี้ เสียงใส และ ชัดเจนมาก มีเชิงรุก  คืออยู่เหนือเสียงใดใด

 

โทร.มาบอกด้วยน้ำเสียงยินดี ว่าหมอถอดแผ่นเหล็กรองหลังออกแล้ว ลุก เดินได้แล้ว  เขาว่าเดี๋ยวก็ทะเลาะกับพ่อได้เหมือนเดิม   เราก็ว่าดี  ไชโย  ไชโย  น้อยของพ่อชนะแล้ว 

 

 

เสียงเร้นลับมาข่มขู่เอาชีวิต

20.30 น.

 

เขาให้ฟังเสียงพูดเข้ามาจากอีกเครื่องหนึ่ง  เขาบอกไปว่าอย่าถาม  ปวดหัว เหนื่อย กินยาแล้วเหนื่อย  ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว  จำอะไรไม่ได้เลย  จะตายอยู่แล้วปวดหัว  พี่อยากให้คนอื่นรักพี่ไหม?  อยากให้รักก็รักคนอื่นบ้างสิ  ไปบอกท่านเถอะ  ไม่กลัวหรอก  อย่าทำแบบนี้ดีกว่า ไม่กลัวหรอก  โอย  ปวดหัว  ปวดหัว  จำอะไรไม่ได้  ไม่รู้เป็นอะไรปวดหัว สงสัยหัวจะกระทบแรงหน่อย  น้อยคงลืมมั้ง น้อยเหนื่อย  ให้น้อยหายก่อนเป็นไร  ไม่ต้องกลัวน้อย   ไหน เขาบอกว่าน้อยตายเหรอ  เงินเหรอ  ไม่เป็นไร  น้อยไม่รู้หรอก  

 

บอกว่าน้อยไม่สบายพักเถิด

 

9 พ.ค.2550

วันพระ 8 ค่ำ

04.40 น.

เขาปลุกว่าพ่อตื่นแล้วหรือยัง 

07.02 น.

 

เขาให้ดูรายการสรยุทธ รายงานเหตุการณ์ใต้  เขาว่าประเด็น พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ จะทำให้ใต้ลุกฮือ  เขาว่าพระศรีสะเกษจะต้องรับผิดชอบ  เขาเป็นฝ่ายตรงข้ามเราในประเด็นนี้  บอกเขาว่าอยู่ศาลาฉัน วันพระ แล้วค่อยคุยกัน

 

08.30 น.

 

แม่เรไรโทร.มา  บอกว่ากำลังยุ่งยากกัน ทุกคนตกอกตกใจไปหมดเรื่องของน้อย 

 

09.00 น.

 

โทร.ไป  และขอสัญญาจากเขาข้อหนึ่ง  เขาให้   

 

เขาเล่าว่ามีคณะบุคคล 3-4 คนมาเยี่ยมเขาในขณะที่เพ้อเสียสติอยู่ ไม่รู้สึกตัว  พอก่อนไปวางกล่องของขวัญไว้ให้ ข้างในเป็นเครื่องเพชร ทอง ราคาระดับล้านบาทขึ้นไป  เขาบอกว่าเขาเข้าใจ  แต่เขาไม่เอา  ไม่รับ

 

เห็นดวงไฟประหลาด

19.30 น.

แม่เรไรโทร.มา  รายงานเรื่องเขาโกรธ ว่าแม่โทร.ไปบอกหลวงพ่อทำไม  แม่บอกว่าไม่ได้โทร.  งั้นก็น้ายามแน่ ๆ  แม่เรไรกำชับว่าพ่ออย่าบอกนะ  ไม่งั้นมันโกรธอย่างแรงเลย จะไม่ปากหา(ถามหา)เลย   เล่าความดื้อดึงของสาวน้อย  ว่าแกล้งหมอประการต่าง ๆ เช่นทำวาดเท้าไปถูกเครื่องแก้วตกแตก  เป็นระนาว   พอหมอจะฉีดยาก็แหกปากร้องดัง เหมือนว่าเจ็บ  แต่จริง ๆ ไม่เจ็บ  จะแกล้งหมอเท่านั้นเอง    หมอก็เกรงว่าเป็นลูกสาวมหาเศรษฐี ก็ได้แต่ยิ้ม ๆ

 

 

เทพธิดามาเยี่ยม?

21.00 น.

เขาเล่าเรื่องประหลาดให้ฟังว่า   เห็นมา 3 วันแล้ว  วันแรกเป็นดวงเพลิงกลมลอยเข้ามาหา หยุดอยู่ต่อหน้าแล้วปรากฏเป็นเทพธิดา 2 องค์ยืนมองดูน้อย  ยิ้ม ๆ  แล้วพากันซุบซิบอะไรกัน ไม่ได้ยิน  แล้วลอยหายไป

 

วันที่ 2 มาอีกเป็นครั้งที่ 2  คราวนี้เขายกมือไหว้และถามว่าท่านมาทำไม   ไม่ตอบ  ทำกริยาเหมือนเดิม  คือมองดูเขายิ้ม ๆ  ซุบซิบกัน แล้วลอยจากไป 

 

วันที่ 3 ก็มาอีกเป็นครั้งที่ 3  เขายกมือไหว้เหมือนเดิม  ไม่กลัว  ถามเหมือนเดิมว่าท่านมาทำไม  ไม่ตอบ  แล้วลอยหายไปอีก

 

เขาถามว่า นี่คืออะไร   เราว่าไม่ทราบเหมือนกัน  เทพธิดาจากสวรรค์มาเยี่ยมมั้ง   คงเคยอยู่สวรรค์ด้วยกัน  เขาได้ข่าวก็มาเยี่ยม เพราะเขามายิ้มแย้มแจ่มใสดี 

 

 

 

โศกใจถึง 7 ทหารหาญ

 

10 พ.ค.2550

แต่แล้วก็เกิดโศกนาฎกรรมที่ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส  ทหารหาญ 7 นายถูกลอบทำร้าย  วางระเบิด  รถยนต์พังยับทั้งคันแล้วพวกก่อการร้ายจ่อหัวยิงปลิดชีวิต 7 ชีวิต

 

11 พ.ค.2550

12 พ.ค.2550

13 พ.ค.2550

14 พ.ค.2550

 

 

ช๊อคสลบเหมือดในเตาอบ

 

ชั่วเวลาลำดับมาตามเวลานาทีที่ผ่านมาแล้วนี้   สาวน้อยประหลาด  ได้ก่อเรื่องราวไม่คาดฝัน เป็นความลับอย่างยิ่ง แล้วเก็บไว้จุกอกอยู่คนเดียว  เป็นเหตุให้ต้องหนีจากคฤหาสน์ของพ่อญี่ปุ่นไปพักผ่อนรักษาตัวที่บ้านในหุบเขาปากช่อง  แล้วให้โรงพยาบาลที่นั่นทำการรักษาต่อไป  แต่ก็พบเข้ากับเรื่องราวที่ตื่นเต้น ตกใจกันไปหมดอีกครั้ง  เมื่อหมอเอาเข้าห้องอบความร้อน  แล้วเร่งไฟเกินขนาด  ทำให้สาวน้อยดิ้นรนอยู่ในเตาอบจนสิ้นสติไป จนตำรวจพี่ชายชักปืนออกมาให้หมอรีบจัดการ เอาออกมาจากเตาอบ   จนหมอสารภาพว่าหมอฝึกหัดคุมเตาอยู่ไม่ทราบอัตราความร้อนของเตา ทำให้ร้อนเกินไป  หมอขอรับผิดชอบ และขอโทษโดยดี 

 

 

อีกวันหนึ่งที่ระทึก

15 พ.ค.2550

วานนี้พี่ใหญ่ พี่กลาง และพี่เล็ก พากันเดินทางกลับไปแล้ว เช้าเขาไปเก็บเห็ดที่หัวนาติดกับชายป่า ได้เห็ดละโงก เยอะแยะเต็มตะกร้า  เอามาแจกจ่ายคนข้างทาง  พอถึงบ้านจะแกงเห็ดแล้วจะนำไปส่งพี่ใหญ่ที่ด่านเกวียน  เขารู้สึกเหนื่อย  บอกพ่อเขาอายุ80ว่าเขาจะนอนพักหน่อย  ถ้าเขาสิ้นสติ ช๊อคไปอย่าตกใจ  อย่าเอาเขาไปโรงพยาบาล  ให้พ่อล๊อคประตูเสีย   พ่อเขาก็รับคำ

 

สู่โลกวิญญาณอีกครั้ง

 

เขาโทร.มาบอก และคุยกันไปจนถึง 10.00 น.เสียงเขาอ่อนลงและหายไป โทรศัพท์หลุดมือลง  บันทึกไว้ดังนี้

 

10.00 น.             นาฬิกาบรรเลงเพลงบอกเวลา ฟังไพเราะเหลือเกิน   เป็นเวลาที่สาวน้อยหลับลง

12.10 น.               โทร.ไป2ครั้ง ติดมีเสียงเพลงขานรับไปจนจบเพลงทั้ง2ครั้ง แต่ไม่มีเสียงรับ ยังหลับอยู่

เราตกใจ 2 ชม.แล้วยังไม่ฟื้นคืนมา  แม่เรไรก็โทร.มาบอก  ว่ารู้แล้วหรือยังว่าลูกสาวยังไม่ฟื้น แต่พ่อมันบอกว่ามันสั่งไม่ให้เอาไปโรงพยาบาล

13.20 น.               โทร.ไป2ครั้งไม่ได้เปิดเครื่องรับไว้

เราทำพิธีกรรม  เช่นเคย  คือป่าวประกาศเทวดาทุกแห่งหน ว่า น้อย สุนารักษ์ สาวน้อยโรงงานคนดัง บุตรสาวพระอาจารย์พยับ ปญฺญาธโร  เทวดาองค์ไหนพบให้พาส่งคืนด้วย  โอม นมัสศิวะ

13.42 น.               เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เสียงเขาเอง  บอกว่าพ่อน้อยเหนื่อย  น้อยคิดถึงพ่อ  เสียงดังเบา ๆ เหมือนคนวิ่งมาแต่ไกลและเหน็ดเหนื่อย  บอกเขาค่อย ๆ ว่า เหนื่อยก็หลับเถิดน้อย  หลับพักผ่อนให้พอก่อนเถิด 

13.45 น.               เขาหลับลงไปอีกครั้ง

16.00 น.               ยังหลับ  โทร.ไป  ไม่เปิดเครื่องรับ

16.35 น.               โทร.ไปอีกครั้ง  เพลงขึ้น  จนจบ  แต่ไม่รับ

16.40 น.               โทร.ไป  เสียงเขารับสาย   เสียงแจ่มใส  คงฟื้นก่อนหน้านี้แล้ว

 

อภินิหาริย์สร้อยข้อมือ

 

เขาเล่าเรื่องให้ฟังว่า  เป็นเรื่องประหลาดมาก  พอเขาสิ้นสติไป  ก็คล้าย ๆ ว่ามาถึงที่แห่งหนึ่งซึ่งไกลเหลือเกิน  มองไปข้างหลังก็ไกล  มองไปข้างหน้าก็ไกล  รอบ ๆ ตัวเหมือนที่แปลกถิ่น  ที่ห่างไกลคนทั้งหลาย  ที่เราเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหน  แล้วไม่นานก็มีบุคคล 2 คน  แต่งตัวเหมือนเทวดาหญิงชาย  ประดับด้วยเครื่องเพชรพราวไปหมดทั้งตัว แบบยี่เกไทย  เทวดาชายตัวสูงอยู่ห่าง ส่วนเทวดาหญิงมาใกล้ ๆ แล้วจับเอามือจูงพาเดินไปอย่างเร็วไม่หยุด เทวดาผู้ชายเดินนำไปข้างหน้า   น้อยก็เดินตามเขาไป  แล้วมาถึงที่สูงลิบลิ่วขึ้นไปข้างบน  มีขั้นบันได  ตรงนั้นสูงชันมาก คล้ายเป็นที่อยู่ของเทวดา   น้อยบอกเทวดาว่าเหนื่อย ขอพักสักประเดี๋ยวก่อน แล้วหยุดเดิน  มือหลุดลง   เทวดาทั้งสองก็หยุด  เทวดาผู้หญิงบอกว่าเร็ว ๆ อย่าหยุดนาน แล้วเร่งให้ไป  บอกว่าต้องไปเร็ว ๆ  น้อยก็เหนื่อยยังไม่อยากไป   เทวดาผู้หญิงก็มาจับที่ข้อมือ กะจะจับให้แน่นไม่ให้หลุด พอดี ที่น้อยสวมสร้อยมีชื่อพ่อจารไว้ จะดึงให้ไป  พอจับถูกสร้อยข้อมือเขาก็สะดุ้งและปล่อยมือน้อย  เขาจับอีกก็สะดุ้งอีก  จับไม่ได้  เลยถอยออกไปห่าง ๆ ถามว่าสวมอะไรมาด้วย  น้อยก็ว่าสร้อยข้อมือพ่อให้มา

 

พอดีเทวดาทั้งสองมองลงไป  เห็นพระองค์หนึ่ง  เดินมาอยู่ไกลลิบ ๆ  มองเห็นเท่าหัวแม่มือ   เทวดาทำท่าแปลกใจ ดูเกรงขาม  แล้วบอกให้น้อยดู แล้วถามน้อยว่า  เห็นพระองค์นั้นไหม  จำท่านได้ไหมว่าเป็นใคร  น้อยมองดูเห็นทีแรกก็ดูคุ้น ๆ แต่จำไม่ได้   เทวดาหญิงถามว่าจำได้หรือไม่ได้  ถ้าจำไม่ได้ก็รีบตามมาเร็ว ๆ  ให้รีบคิดเร็ว ๆ  ไม่ให้รอช้า  พอดีน้อยได้ยินเสียงเรียกว่าน้อยพ่อมาตาม  กลับมากับพ่อเถิด น้อยก็จำเสียงพ่อได้  และทั้งจำรูปร่างได้  ก็บอกเทวดาว่าจำได้แล้ว  เทวดาสององค์ก็ขยิบตาให้กัน  เทวดาหญิงถามว่า  อยากจะไปหรืออยากจะกลับ  ถ้าอยากจะกลับต้องรีบตามไปให้ทันท่าน  ต้องรีบไปเร็ว ๆ ไม่งั้นจะไม่ทันเวลา  และจะหลงทาง  จะไปหรือจะกลับ  ตัดสินใจเร็ว ๆ อย่าช้า 

 

น้อยก็ตัดสินใจกลับ เดินไปหาพ่อ  พ่อก็ออกเดินไปทันที  ดูเหมือนเส้นทางนั้นเป็นเส้นขาวโพลนฝ่าไปในป่าใหญ่ เห็นชัดเจน แต่พ่ออยู่ไกลมากมองเห็นเล็กเท่าหัวแม่มือเท่านั้นเอง    และพ่อไม่รอน้อยเลย   พ่อออกเดินไปทันที  น้อยก็ตาม ๆ ๆ แต่ไม่ทันพ่อ  แต่พอน้อยหยุดเพราะเหนื่อยพ่อก็จะหยุดรอ   แล้วไม่นานพ่อก็หายไป   น้อยก็วิ่งมาเหนื่อยหอบไปหมด  เป็นคราวที่น้อยฟื้นมาคราวแรก  และโทรศัพท์หาพ่อบอกว่าน้อยเหนื่อย  น้อยคิดถึงพ่อ  แล้วพ่อบอกว่า เหนื่อยก็หลับเถิดน้อย  หลับพักผ่อนให้พอก่อนเถิด  น้อยก็หลับไปอีกรอบหนึ่ง  มาฟื้นเอาตอนไหนก็ไม่รู้  เห็นพี่ใหญ่ พ่อ  ป้า  น้ายาม  ไอ้หมวย กับคนนั่งดูอยู่  พี่ใหญ่ก็มาอุ้มว่าอย่าเพิ่งจากพี่ไปเลย น้ำตาก็หยดลงถูกตัวน้อย    คนอื่น ๆ ก็ร้องไห้ตาม ๆ กัน  ว่าน้อยเป็นเทวดา  จะไปก็ไปง่าย ๆ  ทิ้งพวกเราง่าย ๆ

 

18.45 น.               เขาบอกว่ายังโผเผคล้ายจะเป็นอีก บอกว่ากำลังคุยอยู่กับไอ้หมวย แล้วเครื่องตัดไป

 

18.50 น.               สักครู่โทร.ไป  เสียงเพลง  ดังจนจบ   โทร.ไปอีก เสียงเพลงดังจนจบอีก  หรือว่าสาวน้อยช๊อคไปอีกแล้ว ?????

                               

แต่สักครู่โทร.มา  บอกว่าดูหลง ๆ ลืม ๆ  จำอะไรไม่ค่อยได้  โทร.ไปหาแม่เรไร แม่บอกว่ามันพูดอะไร ก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง  ไม่รู้น้อยเป็นอะไรไป   พูดกับเราก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน

แล้วเสียงสิ้นไป 

 

น้อยจะเสียสติสตังไปหรืออย่างไร????  ทำไม?

 

 

16 พ.ค.2550

วันพระ แรม 15 ค่ำ เดือน 7 ปีกุน

 

เช้าลงศาลา แสดงธรรมก่อนฉัน 

กลางวันฉันเช้าแล้วพบประชาชน

ฉันเพลแล้ว พบประชาชน  แล้วลงอุโบสถ ฟังพระปาฏิโมกข์

หลังฟังพระปาฏิโมกข์ พบประชาชน  มีอาเสี่ยใหญ่เจ้าของกิจการรถยนต์มาพบถวายผลไม้

เย็นลงวิหาร พาพระสงฆ์-สามเณร และอุบาสกอุบาสิกาผู้ปฏิบัติธรรมประจำวันพระ สวดมนต์ทำ

กรรมฐาน

ออกมาก็ทาน้ำมันนวดชโลมบ่าไหล่และแขนที่เจ็บยังไม่หาย เอาใบละหุ่งเทศรมไฟนวดไป 2 วันแล้วรู้สึกดีขึ้น ถ้าแขนหายเสียทีจะได้ออกเดินทางไปเที่ยวบ้าง

 

แล้วพอทุ่มเศษ ๆ ก็ลงศาลาเมรุสวดศพอีก

 

 

เสียงต่อว่าพ่อไม่เหมือนเดิม

 

ก็ถูกต่อว่าจากสาวน้อย  ว่าไม่มีเวลาให้เขาเหมือนเดิม  ว่าพ่อไม่เหมือนเดิม  พ่อรักคนอื่น บอกว่าไม่ใช่อย่างนั้นเลย  วันพระพ่อมีกิจของสงฆ์มากอย่างนี้แหละ ส่วนประชาชนไปห้ามเขาก็ไม่ได้ เขาบอกเมื่อกลางวันว่าออกไปตลาด เอายา4เม็ดไปให้หมอที่คลินิคคนกันเองพิศูจน์ดู  หมอบอกว่ายาอันตราย ยิ่งกว่ายาอี  ทำลายประสาทอย่างรุนแรง  และเป็นสาเหตุที่น้อยช๊อคและผิดปกติไปเมื่อวานนี้  เพราะเธอหลงหยิบยาผิด  ยังบอกเลยว่าคิดถึงพ่อเหลือเกิน  ครั้นสามทุ่มคล้ายมีอะไรในใจ ต่อว่าต่อขาน  ร้องห่มร้องไห้ไม่หยุด ในทำนองว่าพ่อไม่รักน้อยเหมือนเดิม พ่อไปรักคนอื่น  พ่อหายไปทั้งวันพ่อไปไหน  แต่ก็บอกว่าพ่อนอนเถอะดึกแล้วเดี๋ยวพ่อจะไม่สบาย  แล้วประเดี๋ยวแม่เขาโทร.มาว่าน้อยเป็นอะไร  มันร้องไห้ ฉันถามมันก็ไม่บอกเอาแต่ร้องไห้ แล้วบอกเอาแค่นี้ละ หยุดไปเฉย ๆ

 

17 พ.ค.2550

 

ตั้งแต่ 03.50 น.  มาถึงบัดนี้

 

เวลา 07.35 น.แล้ว  ยังไม่ทราบข่าวว่าอย่างไร  โทรศัพท์ไปร่วม  20 ครั้งแล้ว  ปิดเครื่องสนิท

แม่เรไรก็ไม่ทันติดต่อมาว่าอย่างไร

 

จะมีอะไรอีกหรืออย่างไรหนอ ??????  

 

09.10 น.

 

เสียงโทรศัพท์  หน้าปัดบอกชื่อสาวน้อย  ก็ไม่ค่อยไว้วางใจ  กลัว  กลัวจะได้รับข่าวร้าย ๆ   เป็นเสียงของเขาเอง   เขาว่าน้อยใจพ่อ  ไม่มีเวลาให้น้อยเลย   น้อยอยากจะปรึกษาก็ไม่ได้ปรึกษา  โทร.ไปหาแม่ ๆ บอกจึงได้คิด และรีบโทร.มาหาพ่อ  กำลังจะขนของขึ้นรถ จะเข้าโคราชกัน  ก็ทำความเข้าใจกันดี

 

ประเด็นที่ขัดแย้งกันเอง

 

20.30 น.

 

แล้วมาพูดกันเรื่อง พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ เขาว่าภาพพระสงฆ์ไม่งาม ไม่เห็นด้วย  เขามีเหตุผลที่คมกริบทีเดียว   เราบอกเขาว่าอย่ามองด้านเดียว และมองให้ตรงจุดที่เป็นปัญหา  ขณะนี้เป็นปัญหาการเมือง ไม่ใช่ปัญหาศาสนา   ประเด็นคือ สถานการณ์ยุคนี้การเมืองเป็นเรื่องของคนทุก ๆ คนในประเทศไทยเพราะแม้พระสงฆ์องค์เจ้าก็ได้รับผลกระทบพอ ๆ กับคนอื่น ๆ และองค์กรอื่น ๆ เราเหมือนอยู่ร่วมชะตากรรมกันอย่างปลีกหลีกเลี่ยงไปอยู่เฉพาะตัวไม่ได้อีกแล้ว    เมื่อเราทำการเมืองตามหลักการของประชาธิปไตย เมื่อพระสงฆ์เป็นส่วนหนึ่งและส่วนมากที่สำคัญของระบอบประชาธิปไตย  ย่อมมีสิทธิ์ในการมีส่วนร่วมในการกำหนดวิถีทางแห่งการเมือง  และในส่วนของเราคือต้องการให้การเมืองดูแลเรื่องศาสนาตามที่เราต้องการ  ไม่งั้นศาสนาเราจะเสียผลประโยชน์เพราะการเมือง  ยกตัวอย่าง การร่างพระราชบัญญัติคณะสงฆ์มาตลอดทุกฉบับ  จนมาถึงฉบับปัจจุบัน คือฉบับ พ.ศ.2505 ซึ่งจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ร่างขึ้นอย่างเป็นเผด็จการและไร้ความรู้ความคิดทางพระธรรมวินัยเลย จึงไม่มีแนวคิดทางพระธรรมวินัยอยู่ในพระราชบัญญัติคณะสงฆ์เลย  ผลก็คือนำหมู่สงฆ์ไปห่างไกลมรรคผลนิพพานไปเรื่อย ๆ  เป็นต้น     เขาฟัง  ยังต้องบอกเขาไปอีกมาก เขาเรียนรู้เร็ว

 

ถามว่าเคียดพ่อไหม ที่เห็นตรงข้ามกับน้อยและค่อนข้างพูดแรง เขาว่าไม่หรอก  ไม่เลย น้อยเข้าใจพ่อ  พ่อเป็นคนตรง  

 

 

ความลับของเส้นผมประหลาด

18 พ.ค.2550

 

07.20 น.

 

เช้า ๆ โทร.มา ทีแรกเขาให้ดูข่าว แล้ววิจาร์ข่าวให้ฟัง   เราเห็นด้วย

 

ต่อมาเขาบอกว่าวันนี้จะตัดผม  แม่โคราชจะตัดให้  ลับกรรไกรมาคมกริบเลย  เขาบอกว่า  มันยาวเร็วและบัดนี้ยาวมาก เวลายืน จรดดินกองเป็นกองใหญ่  ทำให้หนัก  ไปมาไม่คล่องตัว  เมื่อตอนตกเขาสลบอยู่แม่เรไรถามมาว่าจะตัดผมออกหน่อยดีไหม?    เรายังไม่เข้าใจ   มาบัดนี้จึงเข้าใจ   ว่าเส้นผมของสาวน้อยนั้นตัดแล้วเจ้าตัว จะเจ็บปวดไปทั่วตัว ปวดหัวไปจนช็อคสลบ  ตอนเด็ก ๆ  ผมยาวพวกพี่ ๆ จะหลอกล่อต่าง ๆ เพื่อตัดผมไม่ให้เจ้าตัวรู้  แม่เคยเอายาให้กิน ให้นอนหลับ จึงตัดผมได้  นี่เป็นเรื่องประหลาดอีกเรื่องหนึ่งของสาวน้อยโรงงาน

 

เขาเคยถามว่าจะส่งมาให้เอาไหม  บอกว่าไม่เอา เพราะพ่อเป็นพระสงฆ์ จะเอาของในเนื้อในตัวสตรีมาอยู่ด้วยไม่เหมาะสมหรอก  ทำให้เป็นห่วงกังวล  คราวนี้ ดูท่าทีเขาคล้ายจะอยากจะส่งมาให้  แต่เราทำเป็นเฉยเสีย 

 

ตัดผมแล้วสะดุ้งช็อคไปเลย

09.05 น. 

 

ครั้น 09.05 น.  เขาโทร.มา  บอกว่าตัดผมแล้ว  เจ็บปวดเหลือเกิน  ปวดหัวเหลือเกิน  น้อยเหน็ดเหนื่อยไปหมด   เสียงเขาเหมือนจวนจะช๊อคไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว  เราก็บอกว่าให้ส่งเส้นผมน้อยมาให้พ่อ  ไม่ต้องกลัว  น้อยถอนใจเสีย  ถอนใจ  ถอนใจ  ออกจากเส้นผมเสียก็จะหายเจ็บ เพียงแค่ถอนใจ  ถอนใจออกจากเส้นผม    เราหมายความว่าให้เขาปล่อยใจ ปล่อยวาง อย่ายึดติดในเส้นผมว่าเป็นเขา เป็นของเขา  อย่ายึดว่านี่เป็นเรา  เป็นของเรา เส้นผมของเรา  เราถูกคมมีดเข้าเสียแล้ว  ทำนองนั้น   แต่ดูเหมือนเขายังไม่เข้าใจ   ก็เลยค่อย ๆ อ่อนเสียงสิ้นแรงสลบไป  อีกครั้งหนึ่ง   

 

09.50 น.

 

แม่เรไรโทร.มารายงานข่าวว่าลูกสาวช๊อคไปเลย พอตัดเขาสะดุ้งสุดตัว  ร้องปวดหัว ๆ ว่าอยากตัดก็ทนเอา  พอเล็ม ๆ เสร็จ เอายางรัด ก็วิ่งเข้าห้องนอนล็อคประดู   ตัดออกมายาวแค่แขนหนึ่ง  ผมมันยาวเร็ว  มันนิ่งไปแล้วก็เอากุญแจเปิดเข้าห้องไป  มันนอนนิ่งไม่ไหวติง  แต่น้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลา    ว่ามันเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว  ก็เลยไม่ค่อยตัดผม  ปล่อยให้ยาวมาตลอด  พ่อมัน พี่ ๆ น้อง ๆ มันก็รู้ดี  ขณะนี้พ่อปากช่องมันนั่งเฝ้าอยู่  แกรู้  แต่ทำใจไม่ได้สักที  กลัวมันจะไม่ฟื้น  อีกหน่อยก็คงโทร.ไปบอกพี่น้องมันว่าน้อยตัดผมแล้วช๊อคไป  พวกเขาก็คงไม่ว่าอะไรเพราะรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้เอง  ว่าไอ้หมวยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าตาให้   อีกหน่อยก็คงฟื้นขึ้นมาแล้วคงจะโทร.มาหมาหลวงพ่อเองแหละ  แม่เรไรว่าจะไปโรงพยาบาล  ไปดูเจ้าเทพ ลูกชายที่ป่วยอยู่   ไอ้หมวยขอผมก็ไม่ให้ เอาเก็บไว้ในหีบ  มันหวงเส้นผมมัน

 

 

ประเด็นแห่งโหราศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง

พระศุกรทับองศาพระราหู จันทร์จรสู่มหาอุจ

 

เอาละ   เราดูดวงดาวไว้ล่วงหน้าแล้ว  ขณะนี้ดาวพระศุกร์(๖)จร อยู่ในความคุ้มครองของดาวพระอังคาร(๓)เต็มที่   และดาวพระจันทร์(๒)อยู่ราศีพฤษภ ทับลักคณาเป็นมหาอุจ  มีพระพฤหัสบดี(๕)มหาจักรจรเล็งคุ้มครองอยู่  ย่อมมีสวัสดิภาพทุกประการอยู่แล้ว

 

แม้กระนั้น  เราก็ยังรู้สึกกังวลอย่างเร้นลึก   เพราะเหตุพระศุกร์(๖)จรได้องศากับพระราหู(๘)จร ณ  16 และ 17 องศาตามลำดับ  เท่ากับทับองศากัน แต่ราหูเป็นเกษตร  กระนั้นพระอังคาร(๓)จรเป็นคู่ธาตุกับพระราหู(๘)  ย่อมประนีประนอมกันได้ ไม่ร้ายแรง

 

จำต้องทำพิธีกรรมสักหน่อยหรืออย่างไร? 

 

 

09.35 น.

 

เราลองโทรศัพท์ไป  เขาเปลี่ยนซิมใหม่ เบอร์ใหม่  เอี่ยมเลย ลองโทร.ไปดู 

เสียงตอบว่าเลขหมายนี้ยังติดต่อไม่ได้    แสดงว่ายังไม่ฟื้น

 

 

สามชั่วโมงยังไม่ฟื้น

เลือดสด ๆ ออกปากจมูก

12.05 น.

 

แม่เรไรโทร.มาเสียงตื่นเต้นตกใจ  ว่ามันเป็นไปใหญ่เลย  เลือดออกปาก จมูก เต็มไปหมด  ฉันอยู่โรงพยาบาลไอ้หมวยโทร.ไปบอก  ฉันก็รีบมา  เลือดมันออกมากเหลือเกิน แดงใสเต็มหน้ามันไปหมด  มันไม่เคยเป็นแบบนี้  แต่ก่อนก็เพียงสลบไป แล้วไม่กี่ชั่วโมงก็ฟื้นคืนมา   พ่อมันสลบไปด้วย  พี่ชายคนโตมาจากด่านเกวียน  อุ้มออกไป  เอาไปโรงพยาบาล  หมอก็ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน แต่ตัวมันร้อน  อ่อนระทวยอยู่  ก็เลยให้นอนอยู่เฉย ๆ   แม่เรไรบอกว่าฉันไม่รู้จะไปทางไหน  ถ้ามันเป็นอะไรไปฉันก็ไม่สบายใจ ฉันคงตายไปกับมัน  เพราะฉันเป็นคนตัดผมมันจริง ๆ  แต่ก่อนก็แค่สลบ  แล้วก็ปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้อยู่สามสี่วัน  เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก  รอดูต่อไปก็แล้วกัน

 

ตอนโทรศัพท์ดังขึ้น  เรากำลังทำพิธีกรรมอยู่  ฟังเสร็จก็มาทำพิธีกรรมต่อ  คือป่าวประกาศเทวดาทั้งหลายว่าลูกสาวไปอีกแล้ว ช่วยดูแลให้หน่อย

 

ฟังเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วหรือนี่ ????????

 

 

อานุภาพแห่งฌานเสียงทิพย์

ประเด็นการศึกษาเรื่องเจตภูติ

14.05 น.

 

เวลาผ่านไปเนิ่นนานเพียงไหนแล้วนี่ ?????   ตั้งแต่ 09.05 น.จนบัดนี้ 14.05 น. ก็เป็นเวลา  5 ชั่วโมงแล้ว  ทำไมอะไร ๆ ยังเงียบกริบ ??????

 

รำลึกเสียงทิพย์  !!!!!

เสียงทิพย์อยู่กับเรา   เมื่อหลังเพลเศษ ๆ ฝนตกหนักสักหน่อย  เสียงทิพย์โหมสนั่นเหนือเสียงฝนเสียอีก    ขณะนี้อยู่ระดับ   13,000 ต่อ  40 หน่วย

 

เดี๋ยวนี้ เราไม่จำเป็นต้องเข้าสมาธิ  ไม่ต้องผ่านสมาธิตามลำดับไปเหมือนเดิม ซึ่งหากกำลังไม่เพียงพอก็ไม่สามารถเข้าสมาธิได้   บัดนี้ เพียงนิ่งฟังเสียงทิพย์  นั่นหมายถึงเข้าฌานไปเลย

 

นี่คือสิ่งใหม่  ที่มีประสิทธิภาพสูงเร็ว ยิ่งกว่าของเก่ามากมายหลายเท่า  และซ้ำเป็นดนตรีแห่งชีวิตที่ล้ำเลิศประเสริฐ เพราะได้ฟังแล้วก็อยากฟังไปนาน ๆ  ไม่อยากทำอะไร  นั่นหมายถึงการพัฒนาเสียงทิพย์ เป็นเรื่องอัตโนมัติ และเป็นเรื่องสนุกสนาน   จนทำให้ลืมเรื่องอื่น   แม้กระทั่ง  ปราณ ที่เราเคยคิดว่าเป็นของวิเศษอย่างยิ่ง   บัดนี้ เรามาสู่ระดับที่สุดยอดแล้วจริง ๆ

 

เอาละ  !!!!!!

 

เราจะลองเข้าฌานเสียงทิพย์นี้  โดยเพียงนิ่งฟังเสียงทิพย์  ที่ขณะนี้บรรเลงอยู่ ณ ระดับ 13,000 ต่อ 40 หน่วย  เท่านั้นเอง  แล้วใส่ความปรารถนา  ที่เราเรียกว่า เจตสิก เข้าไป 

 

ทันใดก็เห็นเป็นนกตัวใหญ่โตมโหฬารมาก คล้ายเราเห็นเฉพาะช่วงหัวและปีกสองข้าง บินไปครืน ๆ  เพราะแรงลมขยับปีก  บินเรี่ย ๆ อยู่เหนือผืนป่าดงดิบและภูเขาสูง  แล้วคล้ายว่านกนั้นมองสำรวจดูแผ่นดินข้างล่าง  มองหาใครสักคนหนึ่ง  พอร้องหลุดปากออกมาว่า น้อย สุนารักษ์  พ่อมาตาม  กลับเถิด     ก็คล้ายว่านกกับเราเป็นคนเดียวกัน  ใจเดียวกัน   

 

ในใจนึกว่านี่คืออะไร  แน่ละ !!!   เราเคยมีประสบการณ์มาก่อนหลายครั้งแล้ว  เพียงแต่ยังไม่ทราบที่ไปที่มาอย่างแน่ชัดเท่านั้น  สังเกตอยู่ และนี่เราคือนกใหญ่กำลังบินอยู่  นี่ด้วยอำนาจของฌาน

 

เหินบินไปถึงสวรรค์  ที่เขาเล่าให้ฟังในคราวที่แล้ว  ว่าเป็นป่า  และภูเขาสูงเป็นขั้นบันไดขึ้นไป  เป็นที่อยู่ของเทวดา   แต่ไม่เห็นอะไร  เพราะป่ารก และภูเขาก็รก   แต่เปล่งเสียงเรียกหาเป็นระยะ ๆ โดยทึกทักเอาว่าให้เทวดารู้และขอให้ช่วยด้วย 

 

นี่ก็ถือว่าเป็นการจดบันทึกข้อมูลนี่ก็ควรเป็นสมมติฐานอันหนึ่งไว้ก่อน   เพื่อการศึกษาต่อไป 

 

แล้วออกจากฌานเจตภูต  ลืมตาฟังเสียงทิพย์ ซึ่งหมายถึงยังอยู่ในฌานนั่นเอง พลางสวดมนต์ชุมนุมเทวดาทุกราศี   รำลึกนาม2เทพเจ้าว่า  โอมนมัสศิวะ  และ  โอม  นารายณ์ นารายณ์    แล้วจำเริญพระปริตร 12 ตำนานย่อ เพื่อถ่ายทอดธรรมะแด่เทวดา ตอบแทนเทวดาด้วยการแสดงพุทธธรรมให้สดับ  แล้วจบลงด้วยการหยาดน้ำอุทิศบุญบารมีอย่างเต็มที่แด่เทวดาและส่ำสัตว์ทั้งหลาย

 

เราตั้งใจทำเพื่อเป็นแบบทดลองทางวิทยาศาสตร์เลยทีเดียว   และจดบันทึกข้อมูลเอาไว้ไม่ว่าผลจักเป็นอย่างไร  ถือว่านี่คือการทดลองแบบวิทยาศาสตร์

 

 

ฟื้นขึ้นมาในทันใด

 

14.40 น.

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 13,000 ต่อ 20 หน่วย  ไพเราะมาก

 

เสียงโทรศัพท์มาทันใด  เสียงของเขา  ว่า พ่อจ๋า  น้อยปวดหัว  ปวดหัว    แล้วหลุดไป   อีก 2 นาทีต่อมา มาใหม่  เขาว่าเพิ่งฟื้นขึ้นมา  น้ายามรู้ก่อนเพื่อน  เอาข่าวไปบอกทั่วแล้ว 

 

                แล้วเสียงก็แจ๋ว ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   คำแรกว่าพ่อน้อยหิวข้าว 

                แล้วเขาทำท่าคิด  ว่าไปไหนมา

 

ผจญภัยในโลกวิญญาณอีกครั้ง

ขอนไม้พาทวนแม่น้ำกลับมาได้

 

เล่าว่า คราวนี้น้อยไปตามลำน้ำ  ข้างฝั่งสองข้างมีป่าไม้เต็มไปหมด  น้ำใสและเย็นฉ่ำ  น้อยถูกกระแสน้ำพัดพาไปลิ่ว ๆ ๆ ๆ ๆ  จนจวนจะตกไปสู่กระแสเกรี้ยวกราดของแม่น้ำใหญ่อยู่แล้ว    พอดีมีขอนไม้ใหญ่ขอนหนึ่งลอยมา  น้อยก็เกาะเอาไว้และขึ้นขี่ขอนไม้นั้น  ขอนไม้ก็พาทวนน้ำขึ้นมา  ไม่ไหลไปตามกระแสน้ำ   น้อยดีใจเหลือเกิน  มันทวนกระแสน้ำมาได้อย่างไร  เรารอดตายแล้ว  แล้วพอมาถึงกองหินโสโครกกลางแม่น้ำขอนก็เกยหินนั้น  พอน้อยขึ้นกองหินได้  ขอนก็ล่องลอยไปตามกระแสน้ำลิ่ว ๆ ไป  น้อยเสียใจเหลือเกินเพราะไม่ทันได้เอ่ยขอบคุณ ขอนไม้ก็ไปเสียก่อน   แล้วน้อยก็คิดถึงพ่อ  ว่าอยากโทรศัพท์ถึงพ่อจัง  ก็ฟื้นขึ้นมา  และโทรศัพท์ถึงพ่อ

 

เขาถามทันทีว่า 

-          เมื่อตอนพ่ออดข้าวและน้ำถึง 7 วันนั้น  พ่อทำได้อย่างไร ? 

-          ตอบว่า ปราณ

 แล้วตั้งคำถามไปอีกหลายคำถาม  

-ว่าพ่อคิดว่าน้อยเป็นใคร  มาจากไหน?  ตอบเขาว่า

-เป็นนางฟ้า  ลงมาจากสวรรค์มาตามหาพ่อ   เขาว่าเขา

-รู้สึกคุ้นสนิทกับพ่อเหลือเกิน  ตั้งแต่แรกได้ยินเรื่องราวของพ่อ  

 

พ่อได้ดูข่าวไหม   เขาเริ่มจับแล้ว  ต่อไปจะจับขนาดใหญ่กว่านี้อีก 

 

14.05-16.50 น.

 

2 ชั่วโมง45นาทีต่อมา  เป็นรายการสนทนา  โดยเขาเป็นผู้จ้ออยู่คนเดียวเป็นส่วนมาก  เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย  รอน้ำเกลือหมดก็จะกลับโรงงานทันที    เขาพูดถึงพ่อญี่ปุ่นว่า  เร่งรัดมา ว่าน้อยเอาเปรียบพ่ออย่างนี้จะพาไปญี่ปุ่น แล้วใส่ห้องขังไว้เลยไม่ให้ไปไหนมาไหน  เขาเถียงพ่อเขาอย่างไม่ยอมราให้ว่า  ถ้าไม่ค่อยเป็นค่อยไปแล้วก็จะหนีไปไม่ให้คนญี่ปุ่นเห็นเลย จนกว่าจะอายุครบ 20 ปี  คนญี่ปุ่นก็หมดสิทธิ์  เขาว่าคนญี่ปุ่นให้เอารถพี่สาวมา  ในรถมีฟ่อนเงินใบละพันบาทยัดไว้เต็มไปหมด  แต่เขาไม่แตะต้องเลย  พ่อญี่ปุ่นจะเอารถเขามาและเอารถพี่สาวกลับไป  เขาบอกไม่ต้องมา ๆ ๆ  จะให้น้ายามเอาไปให้  เบื่อหน้าคนญี่ปุ่นจังไม่อยากเห็น

 

เราบอกท้าย ๆ ว่าอยากให้น้อยเป็นนักการเมือง   เคยบอกเขาไว้แต่แรกรู้จักกันแล้วว่าให้เขามุ่งไปเป็นนักการเมือง   ในใจเราว่าจะสอนยุทธศาสตร์และยุทธวิธีการเมืองให้เขาไปตามลำดับ ๆ  แต่เขารีบปฏิเสธว่า ไม่เอา  บางทีขณะนี้เขาอาจจะยังไม่รู้ว่าการเมืองคืออะไร  ทั้ง ๆ ที่เขาทำการเมืองอยู่โดยตรงอยู่แล้ว

 

 

ญี่ปุ่นสั่งลาโรงงานดูถูกคนไทย

ว่าลูกอยู่กับคนชั้นต่ำก็ต่ำตาม

 

19 พ.ค.2550

 

ก่อนจากโรงงานไป  นายห้างญี่ปุ่นกล่าวคำดูถูกคนไทยโรงงานว่า  เป็นพวกชั้นต่ำ  ลูกสาวเขาคบหาสมาคมอยู่กับคนชั้นต่ำจึงได้นิสัยใจคอวัฒนธรรมคนชั้นต่ำไปด้วย  ทำให้ชาวโรงงานที่ฟังอยู่ไม่พอใจเบือนหน้าหนีไปตาม ๆ กัน  แม้กระทั่งเถ้าแก่โรงงานเอง ก็เดินหนีไป

 

เราไม่เคยปักใจว่าญี่ปุ่นนายนี้จักชั่วทรามขนาดไหน แบบไหน  แต่ถ้าฟังสาวน้อยแล้วเชื่อ  นั่นคือชั่วทรามไปอย่างสุด ๆ  เขาบอกว่าญี่ปุ่นวางกฎให้เลยว่าสาวน้อยไปกับพ่อคราวนี้   ต้องแต่งตัว ต้องเปิดหน้า  ต้องเที่ยว ต้องกิน ต้องดื่ม   ต้องคบผู้ชาย  ต้องออกเดทเป็น  และต้องแต่งงาน

 

โดยคติวัตถุนิยมญี่ปุ่น ญี่ปุ่นบอกว่านั้นเป็นวิธีการเพิ่มค่าตัวให้แก่สาวน้อย  การแต่งตัว  เข้าสังคม  กินและดื่ม  เที่ยวกับผู้ชายไม่ใช่เรื่องเสียหายตรงไหน   ขณะนี้ เพียงพ่อพาไปญี่ปุ่นเท่านั้น ก็มีเศรษฐีญี่ปุ่นพร้อมจะจ่ายค่าตัวให้ถึง 500 ล้านบาทแล้ว เป็นอย่างต่ำ 

 

สาวน้อยจะทำอย่างไร ????

 

เราบอกว่าต้องไปตำหนิศาลไทย  ที่พิพากษาไป  ให้อำนาจเขาไปเช่นนั้น  บางทีผู้พิพากษาก็แค่คนกินเงินเดือนไปเหมือน ๆ เรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายผู้รับราชการ  ไม่พิเศษอะไรหรอก  ตัดสินไปแล้วก็ไม่เคยติดตามผลงาน

 

 

แผนรวบรัดมอมเหล้าสาวน้อย

แล้วข่มขืนทำเมีย

20 พ.ค.2550

 

นายห้างญี่ปุ่นให้ทำงาน ทำบัญชี  มีกองกระดาษมาเป็นตั้ง ๆ  วางรอบ ๆ แทบไม่มีทางเข้าออก  ให้ทุ่มเทเท่า ๆ กับทุ่มเทให้โรงงานโคราช อ้างว่าทีทำให้คนอื่นทำมาก ทำให้เราเองก็ต้องทำให้พอ ๆ กัน  แล้วคอยปลุกให้ตื่นขึ้นทำงานตลอด 24 ชั่วโมง   เธอบอกมาว่าเหนื่อยเหลือเกิน  อยากนอนก็ไม่ได้นอน  เขาคอยปลุกให้ทำงาน  รายงานมาว่า  ถ้าไม่ทำงานก็ต้องไปเที่ยวกับเขา  ต้องกินและดื่ม  และคบผู้ชาย   น้อยว่าจะขออนุญาตพ่อกินเบียร์ดูสักหน่อย   ตอบว่าอย่ากินมากเลยทีเดียว กินทีละน้อย ๆ  แต่ระวังท้องว่างจะเมาเบียร์  

 

21 พ.ค.2550

12.00 น.

 

แล้วสัมพันธ์ระหว่างพ่อ-ลูกก็ขาดลงสิ้นเชิง  เมื่อมาถึงวันนี้  พ่อเขาบอกว่าเธอควรจะมีสามีได้แล้ว  แล้วแนะนำสุภาพบุรุษให้รู้จักกัน แล้วสุภาพบุรุษผู้นั้นก็ถือวิสาสะ มานั่งคุยด้วย ในห้องทำงานส่วนตัว  และนำเอาเหล้านอกราคาแพงมาวางที่โต๊ะ   อ้างว่าพ่อญี่ปุ่นอนุญาตแล้ว   เขาชวนคุย ชวนดื่ม ขอจับมือ  ขอลูบผม  ขยั้นขยอให้ดื่ม  ว่าเอาหน่อยน่ะ ๆ ๆ  พอยื่นจอกเหล้าส่งให้เธอก็รับเอาแล้วสาดเข้าที่หน้าสุภาพบุรุษญี่ปุ่นคนนั้น  เขาผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ  ว่าไม่ให้เกียรติ์เขา  สาวน้อยรูดซิบขากางเกง  ดึงเอามีดกดสปริงใบมีดยาวเฟื้อยดีดออกมาขาววับ ถามว่าจะให้เข้าจุดไหน อยากรู้ไหมว่าแม่นยำขนาดไหน    จะขว้างออกไปปักอก  วิ่งแจ้นหนีไปบอกพ่อญี่ปุ่น  แล้วเกิดเรื่องวิวาทใหญ่โต  ลูกสาวด่าพ่อตัวเองสาดเสียเทเสีย  แม้กระทั่งลูกสาวญี่ปุ่นเองก็ด่าพ่อตัวเองว่าทำได้อย่างไร   ในที่สุดให้พ่อมาขอโทษ

 

 

ตาสว่างได้รู้ทันคนเลว

 

เรื่องราวนี้  ทำให้เราตื่น ได้ความรู้ว่า พ่อญี่ปุ่นคนนี้ นับว่าเป็นญี่ปุ่นอันตรายทางวัฒนธรรมในประเทศไทย  เป็นคติวัตถุนิยมจัดจ้าน  เขาสอนอบรมลูกสาวน้อยของเขาระหว่างพากลับกรุงเทพว่า การร่วมเพศไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร  อยากร่วมเพศกับใครก็ทำไป กี่คน ๆ ก็ได้  ไม่สึกหรอ เสียหายอะไรเลย   ไม่ถือว่าต้องผูกมัด  ถ้าชอบก็เอาเป็นสามี  ไม่ชอบก็รอหาคนใหม่มา  ลองไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะพอใจเรา    ผู้หญิง ๆ มีความสวยงามจะสามารถทำเงินได้จากความสวยงาม โดยประการใดใดก็ไม่มีใครรังเกียจในสังคมญี่ปุ่น

 

วันนี้ได้พิศูจน์ว่าสาวน้อยรู้เรื่องนี้ดีอยู่แต่แรกพบคนญี่ปุ่นแล้ว  เขาอ่านคนไว้ไม่ผิดเลย   ญี่ปุ่นเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างจัด    เขารู้ดีว่าเขามีลูกสาวอยู่คนหนึ่ง  แต่ทอดทิ้งไปตามยถากรรมไม่เคยนึกเอ็นดู นึกห่วงหา  จนเธออายุ 18 ปี เวลาที่เธอมีพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง สุขภาพดีเยี่ยมไม่เคยเจ็บป่วย  เงิน งาน  คนรอบข้างที่รักและมีความสุขทุกอย่าง   แต่พอญี่ปุ่นมาเท่านั้นเอง  ชีวิตที่มีความสุขสงบสบายก็เปลี่ยนไปหมด เป็นทุกข์ระทม  อันเนื่องมาจากความเห็นแก่ตัวของญี่ปุ่นคนนี้  เมื่อได้พบเห็นรูปสวยงามล้ำเลิศก็เกิดโลภหลงในรูปของลูกสาวตนเอง มิได้มองเรื่องความเป็นบิดาหรือบุตร แต่มองเรื่องเงินเรื่องประโยชน์ทางธุรกิจไปหมด    ถ้าเธอไม่สวยอย่างนี้เขาก็จะไม่สนใจเลย     แล้วอ้างสิทธิของความเป็นพ่อขึ้นมาทันใด  และใช้อำนาจเงินอำนาจศาลไทยตัดสินบังคับให้อยู่ใต้การปกครองของเขา  และต้องเป็นไปตามคติของตระกูลเขาคือ  วัตถุนิยมจัดจ้าน เช่นนี้ 

 

สาวน้อยบอกมาว่าพ่ออย่างนี้มีอยู่ในประเทศไหน  จะมอมเหล้าให้ผู้ชายข่มขืนทำเป็นเมีย   มิควรเรียกว่าพ่อ นี่หรือสังคมชั้นสูง  กล้าด่าประนามพี่ ๆ น้อง ๆ เขาที่โรงงานว่าชั้นต่ำ  แท้จริง ญี่ปุ่นคนนี้ยังต่ำกว่าชาวบ้านในโรงงานของน้อยเสียอีก  แกรู้อยู่ว่าน้อยกินเหล้าไม่ได้  กินแล้วจะสลบลง  แสดงเจตนาว่าต้องการให้ผู้ชายมาข่มขืนลูกสาวตนเอง เอาทำเป็นเมีย   น้อยทนอยู่ต่อไปไม่ได้  กลัวเขาไปหมด  กลัวเขาเอายาใส่น้ำให้กิน  น้อยตัวคนเดียวระวังไม่ไหว  คงจะเผลอเข้าสักวันหนึ่ง  

และแน่ละ  คนอย่างสาวน้อย  ผู้เคร่งครัดในวัฒนธรรมพรหมจรรย์ ย่อมยอมรับไม่ได้ 

 

หนีและหนีไปให้ไกล

21.20 น.

 

สาวน้อยใจเด็ด ผู้อุทิศชีวิตแด่อุดมการณ์แห่งความรัก  หนีไปจากโรงงานญี่ปุ่น แม่เรไร ผู้รับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างของสาวน้อย และเป็นพยานแห่งความรักของเขาโทร.มาบอกและขอว่าหากเขาจะหนีก็ขออย่าให้ไปภาคใต้เลย  มันอันตราย  มันคงจะเงียบไปสักหลาย ๆ วัน กลัวพ่อมันจะดักคลื่นและตรวจสอบที่อยู่ได้     

 

เวลา 21.20 น.  เขาโทร.มาบอกขณะรถวิ่งไปอยู่  สั้น ๆ ว่า

 

พ่อ น้อยเปลี่ยนเบอร์แล้วเดอ  มาไกลแล้วเดอ  เอาแค่นี้แหละ

 

สักครู่โทร.มาอีก  ต่อว่าสั้น ๆ ว่า

 

พึ่งรู้เหมือนกันว่ารักใครไม่เป็น ตอแหลเสียนาน เอาละเนอ

 

 

ซึ้งความหมายของน้อย สุนารักษ์

 

สาวโรงงานผู้นี้ใจเด็ดและฉลาดปราดเปรื่องยิ่งนัก

เป็นเรานี่เองที่ตามสองพ่อลูกไม่ทัน   เราพึ่งมาสว่างเอาบัดนี้เอง

 

พ่อเขาจะรวบรัดให้เสร็จเรียบร้อยลงโดยเร็ว  ไม่คำนึงจรรยาบรรณ จริยาใดทั้งสิ้น เพียงให้ลูกสาวเขาเสียตัวและยอมจำนนแต่งงานกับคนที่เขาต้องการ  แต่ลูกสาวตามทันเกมส์พ่อเขาตลอด และทั้งวางแผนทีหนีทีไล่ไว้พร้อมเสร็จ   โดยที่เรายังงุ่มง่ามอยู่ว่าทั้งคู่จะประนีประนอมได้   และหลงเพ้ออยู่ว่าญี่ปุ่นจะพาเดินไปในเส้นทางที่เป็นจรรยาบรรณที่ประเสริฐ 

 

เราเห็นแล้วว่า ญี่ปุ่นคนนี้น่ารังเกียจจริง ทรามจริง  อย่างที่แม่เรไรได้ออกปากแล้ว   เป็นบุคคลที่น่าเป็นภัยทางวัฒนธรรมของชาติอย่างร้ายแรงอีกด้วย   เขามาอยู่  เขามีแต่ความดูถูกคนไทย อย่างน้อยก็ดูถูกว่าคนไทยหัวอ่อน จูงจมูกง่าย  และหัวขี้เลื่อย ปล่อยให้เขามากอบโกยทรัพย์สมบัติเอาไป ๆ ๆ ๆ  อย่างง่ายดาย   

 

บัดนี้น่าตั้งคำถามว่าเขาทำประโยชน์อะไรแก่คนไทยบ้าง  นอกจากการกอบโกย

 

น้อย สุนารักษ์ เธอเป็นคนเก่ง  ที่ยืดตัวเองขึ้นต่อสู้แทนคนไทยทั้งประเทศ

 

เสียงทิพย์อยู่ระดับ 10,000 ต่อ 10 หน่วย  เรานิ่งฟัง และรำลึก  สาวน้อย สุนารักษ์ ลูกสาวพ่อ  ป่านนี้ไปถึงไหนหนอ ???  

 

หมายเหตุ

10 มิ.ย.2550

สาวน้อยหนีไปอยู่ที่ไม่เปิดเผยแห่งหนึ่งในจังหวัดศรีสะเกษ2คืน เหตุการณ์ก็กลับสงบ พ่อญี่ปุ่นขนพี่น้องป้าอาว์ไปโคราช ขอให้สาวน้อยอภัยให้ พ่อญี่ปุ่นจะกลับญี่ปุ่น จะไม่รบกวนอีกต่อไป จะปล่อยให้เป็นอิสระ  บอกสาวน้อยให้ไปพักหลบหนีญี่ปุ่นที่บ้านน้องชายกันทรลักษ์ เธอมีข้อแม้ว่าต้องไปด้วยกัน พ่อจะต้องลาสิกขาออกมา ไปภูสิงห์แล้วกลับปากช่อง แม่เลี้ยงเสียชีวิต เหลือแต่พ่อเลี้ยง  อายุร่วม 80 ปีแล้ว เสร็จงานไปอยู่กับพี่คนที่2 ที่เพชรบูรณ์ได้ 2-3 วันเขาพาออกสมาคมใหญ่ ทนผู้ชายตามจีบไม่ได้ พาพ่อกลับปากช่อง  ว่าอยู่กับพ่อที่บ้านเกิดเมืองนอนสบายกว่า  แล้วแบ่งสมบัติแม่กัน  มีที่ดินหลายร้อยไร่ แบ่งไป 5 ส่วนเท่า ๆ กัน ยังไม่เรียบร้อย สาวน้อยช็อคไปอีกหน ตั้งแต่เวลา 20.50 น.วันที่ 8 มิ.ย. ถึงเวลา 14.55 น.วันที่ 9 มิ.ย.2550 จึงฟื้น  รวมเวลาสลบอยู่ 18 ชั่วโมงเศษ ๆ  คราวนี้หมอต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ เพราะชีพจรเต้นอ่อนและช้ามาก  ว่าหากเป็นเช่นนี้อีกจะเป็นอันตรายมาก  ทุกคนรู้ดีว่าสาวน้อยเป็นโรคความรัก และทุกคนก็เชื่อในคำทำนายของพระธุดงค์ ว่าเธอมาจากเบื้องสูง จึงรักคนไม่เป็น  พระที่เธอรักก็เป็นคู่กรรมคู่เวร แต่พระจะไม่ลาสิกขา จะไปธุดงค์จะเป็นพระผู้สำเร็จแบบพระพุทธเจ้า กลับมาก็จะได้พบกันอีก  

 

วันนี้ที่10มิ.ย.2550 บอกเธอว่าได้สำรวจดวงชะตาเธอแล้วพบว่าจะมีการแต่งงานปลายปีนี้  เธอหัวเราะว่าจะแต่งกับใครได้ล่ะ  ถามว่าจะให้พ่อทำอะไรบอกได้เลย  เธอว่าถ้าให้พ่อลาสิกขามาอยู่กับน้อยล่ะ  เราบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็ขอต่อรองสักหน่อย  ต่อรองอย่างไร  ให้พ้นพรรษาไปเสียก่อน  เธอบอกว่ารู้หรอกว่าพ่อรักผ้าเหลืองมากกว่า พ่อไม่ยอมลาสิกขาหรอก  น้อยขอแต่อย่าให้พ่อไปธุดงค์ก็พอ  จะรับปากได้ไหม  บอกว่าได้  แต่พ่อจะต้องปฏิบัติธรรม ไม่อยู่เฉย ๆ เธอว่าเห็นด้วย ว่าพ่อแก่แล้วอย่าไปธุดงค์เลยน้อยทนเห็นภาพพ่อเดินทางไม่ไหว พ่อจะลำบาก  เราก็เข้าใจว่าผ่านวิกฤตชีวิตนักบวชไปได้แล้วกระมัง????

 

 

 

จบตอน

โปรดติดตามต่อไปในลำดับที่ 14

ศึกษาโลกลี้ลับภาค 14