คำปลอบใจรายวัน
สัจธรรมข้อที่ 2
สุกรขาว
หลับตาลงเถิด หลับตาลงเบา ๆ มองไปในความมืดสลัว ๆ เวลาโพล้เพล้ คือเวลาสนธยา อาทิตย์อัสดง จวนดับลับโลกลงไปแล้ว
จะมีหมูขาวหนุ่มตัวหนึ่งเที่ยววนไปวนมารอบ ๆ บริเวณนั้น นอกคอกของมัน มันซนและขี้เล่น ทำอาการต่าง ๆ เหมือนมันพูดกับเราได้
จงพูดกับมันเถิดว่า หมูขาวเอ๋ยข้าเหนื่อยเหลือเกิน พูดกับมันหลาย ๆ ครั้ง
มันจะหยุดฟังมองดูและพูดกับเรา
มันจะบอกว่า หนูน้อยเอ๋ย ฉันเป็นหมูอยู่ในป่า ฉันยังไม่เหน็ดเหนื่อยอะไรเลย จงคอยดู ฉันจะแสดงกายกรรมให้เธอดู แล้วมันก็แสดงกายกรรมให้เธอดู ในทำนองว่ามันเข้าใจเรา และปลอบใจเรา ให้เราหายเหนื่อย หายหวาดกลัว แล้วกลับมาสดชื่น
เธอก็จะยิ้มทั้งน้ำตา แล้วเอ่ยว่า สุกรขาวเอ๋ย ฉันรักเธอเหลือเกิน
- บานไม่รู้โรย
7 เม.ย. 2550
