หากสุนัขมีวิวัฒนาการมาจากหมาป่า ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น หมาป่าจะต้องมีความสามารถในการรองรับความหลากหลายนี้ในจีโนมของพวกมัน ดังนั้น Vilà และเพื่อนร่วมงานของเขาจึงตัดสินใจเปรียบเทียบไมโตคอนเดรียลดีเอ็นเอของสุนัขและหมาป่าเพื่อพยายามทำความเข้าใจผลที่ตามมาทางพันธุกรรมของ เลี้ยงสุนัข วิถีชีวิตที่แตกต่างกันของสายพันธุ์เหล่านี้ เลี้ยงกับดุร้าย (โปรดจำไว้ว่าทั้งสุนัขและหมาป่าวิวัฒนาการมาจากสายพันธุ์หมาป่าที่มีบรรพบุรุษร่วมกัน ดังนั้นหมาป่าจึงเป็นตัวควบคุมในอุดมคติที่จะศึกษาผลที่ตามมาจากชีวิตของสุนัขร่วมกับมนุษย์) จีโนมแบบไมโทคอนเดรียถูกนำมาใช้เนื่องจากงานก่อนหน้านี้ของวิลาที่แสดงให้เห็นนิวเคลียร์ จีโนมของสุนัขและหมาป่ามีความคล้ายคลึงกันเกินกว่าจะศึกษาวิวัฒนาการ ระดับโมเลกุลของพวกมันได้. ในทางกลับกัน งานวิจัยนี้ระบุว่าสายเลือดของไมโทคอนเดรียนั้นสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจนสำหรับทั้งสองสายพันธุ์