ยังมีอีกหลายเรื่องที่คนไทยส่วนใหญของประเทศข้องใจเหลือเกินว่าความจงรักภักดีของกลุ่มพันธมิตรคืออะไร จึงปิดทางเสด็จพระราชดำเนินคราวงานถวายพระเพลิงพระบรมศพสมเด็จพระพี่นาง  และยังเอาสิ่งปฏิกูลไปทำพิธีทางไสยศาสตร์ต่อหน้าพระบรมรูปทรงม้า  ไม่เห็นประธานองคมนตรี หรือคณะองคมนตรีออกมาห้ามปรามหรือติเตียนแต่ประการใด แต่กลับทำนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สภาพการณ์ดังนี้แสดงถึงภาวะจิตใจของผู้กระทำที่คนทั้งประเทศเขามองออก  แต่พวกนี้กลับมองไม่ออกเพราะอวิชชาบังตาอยู่  จนมองไม่ออกว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

ถึงจะปลุกระดมมวลชนอย่างไรก็ปลุกไม่ขึ้นแล้ว  คนไทยเขาตาสว่างกันหมดแล้ว การชุมนุมเมื่อวันที่   15 พฤศจิกายน 2552  จึงมีคนหลอมแหลม 

ต่อไปพันธมิตรจะชุมนุมต้องคิดหนักหน่อยนะ เพราะการต่อสู้ที่ไม่มีอุดมการณ์อะไร  สุดท้ายคนปราศัยก็พูดวนไปเวียนมาอยู่ในอ่างเดียวกัน  คนฟังฟังแล้วก็เบื่อ และเมื่อยิ่งดึกก็ยิ่งไม่มีใครอยากฟัง  ถึงจะจ้างมาเขาก็มาประเดี๋ยวประด๋าวเพราะไม่รู้ว่าจะต่อสู้เพื่อใคร  เพื่ออะไร  และทำไมต้องสู้  จิตใจของผู้มาชุมนุมจึงไม่ฮึกเหิม  ผิดกลับการต่อสู้ของผู้มีอุดมการณ์อันสูงส่งเดียวกัน  แม้จะถูกขัดขวาง  แม้จะลำบาก  แม้จะมีอันตราย  เขาก็ไม่ยอมหยุดอยู่  หยุดไม่ได้และจะสู้จนกว่าจะได้ชัยชนะ  ถึงตัวตายเพื่อนร่วมอุดมการณ์ก็คงสู้  และยิ่งสู้ก็ยิ่งแข็งแกร่ง  เพราะถ้าเขาล้มก็หมายถึงความเป็นทาสทั้งตัวเขาเอง  ครอบครัว  คนในชาติไปชั่วลูกชั่วหลาน ใครจะยอม และมิใช่เฉพาะคนไทยเท่านั้นที่คิดเช่นนี้  คนทั่วโลกเขาก็ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยกันทั้งนั้น  เพราะมันหมายถึงเสรีภาพทางความคิด  เสรีภาพทางเศรษฐกิจ เสรีภาพทางสังคม ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ 

เสื้อแดง ตะแบงข้าง