ชุมชนอโศกทุกสาขาที่ใครๆในสังคมเคยได้ยินก็คือ  การประกาศตนว่าเป็นสังคมในอุดมคติ  เป็นสังคมแห่งอริยบุคคลที่ชาวโลกควรถือเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิต  ผู้คนที่อาศัยในชุมชนนี้ต้องรักษาศีล 5

เคร่งครัด ไม่รับประทานเนื้อสัตว์ทุกชนิด ทานมังสวิรัติ อุทิศชีวิตเพื่อบุญโดยมุ่งหวังการบรรลุมรรคผลนิพพานเป็นรางวัล  ดังนั้นจึงต้องถือสันโดษและแสดงออกด้วยการทำงานโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเป็นลาภยศสรรเสริญหรือสิ่งของเงินทอง รายได้ที่เกิดจากการสินค้าอุปโภคบริโภคที่จำหน่าย  ต้องมอบให้เป็นของส่วนกลาง  จำหน่ายสินค้าแก่บุคคลทั่วไปในราคาถูก โดยอ้างว่าเป็นวิถีแห่งบุญ ที่สอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธเจ้า ใครไม่มีอุดมกาณ์เช่นนี้จะไม่ได้บรรลุมรรคผล  ใครที่มาพบเห็นแม้ศรัทธาเลื่อมใสจะมาบริจาคทรัพย์ให้  ชาวอโศกจะยังรับไม่ได้ จนกว่าจะได้คบค้าสมาคมกันจนเป็นที่คุ้นเคยและมีอุดมการณ์ร่วมกันกับชาวอโศกแล้ว  ชาวอโศกจึงจะอนุญาตให้บริจาคได้ ซึ่งดูเผินๆแล้วก็น่าเลื่อมใส

        แต่จะมีคนนอกสักกี่คนที่รู้ตื้นลึกหนาบางว่า  ในชุมชนอโศกมีสิ่งที่ผิดไปจากธรรมชาติหลายอย่าง  นั่นคือผู้ใหญ่ในชุมชนที่มีครอบครัวจะต้องยึดอุดมการณ์ของชาวอโศกคือต้องมาอยู่กันทั้งครอบครัว  ไม่อนุญาตให้มีครอบครัวเป็นคนนอก  หากประสงค์จะไปอยู่ในชุมชน จะต้องมีใบหย่าจากสามีหรือภรรยาไปแสดง เด็กทุกคนต้องเคร่งครัดในการประพฤติ เช่น ห้ามร้องเพลงหรือฟังเพลงที่เกี่ยวกับเรื่องโลกๆรักๆใคร่ๆเพราะผิดศีล มีกฏห้ามสอบเข้ามหาวิทยาลัย  อนุญาตให้เรียนได้เฉพาะงานอาชีพ  ไม่มีเทคโนโลยีให้เด็กเรียนรู้ ไม่ได้เรียนวิชาการที่มุ่งส่งเสริมความฉลาดทางสติปัญญาตามศักยภาพที่ควรจะเป็น ไม่ส่งเสริมให้เด็กเป็นนักคิดนักวิจัย  เพราะเจ้าสำนักคิดแทนหมดแล้ว  หากส่งเสริมให้เด็กฉลาดจะยากแก่การปกครอง  โรงเรียนสัมมาสิกขาที่ชาวอโศกตั้งขึ้นมุ่งเน้นให้เด็กทำงานเกี่ยวกับอาชีพโดยเน้นเกษตรกรรมเป็นหลัก  และถ้าคนใดไม่ยอมรับกฏเกณฑ์ที่เคร่งครัดก็จะถูกขับออกไป ปัญหาล้ำลึกก็คือเมื่อเด็กเหล่านี้ได้ออกไปสู่สังคมภายนอกเด็กจะอ่อนแอและปรับตัวอยู่ร่วมกับสังคมไม่ได้ เมื่อไปไหนไม่รอดก็ต้องกลับเข้าสังคมเดิม  ที่เห็นได้ชัดเจนก็คือเด็กที่จบชั้นมัธยมศึกษาจากโรงเรียนสัมมาสิกขาไม่สามารถเรียนต่อในสถาบันการศึกษาทั่วๆไปได้  เพราะเด็กไม่มีทักษะในวิชาพื้นฐานที่จำเป็นต่อการเรียนรู้ไม่ว่าจะเป็นวิชาคณิตศาสตร์  วิทยาศาสตร์ สังคมศาสตร์  เทคโนโลยี  จึงนับว่าสำนักนี้ได้เอาเปรียบผู้คนที่หลงเข้าไปเป็นเหยื่อ  และเสียโอกาสที่ดีในชีวิต แม้เรื่องการโฆษณาชวนเชื่อว่าเป็นทางบรรลุมรรคผลก็เป็นเท็จทั้งนั้น  เพราะธรรมดาของผู้รู้ธรรมย่อมรู้จักโลกตามที่เป็นจริง สามารถปรับตัวอยู่ร่วมกับสังคมได้เป็นอย่างดี มีศิลปะในการดำเนินชีวิต มีทักษะในการแก้ไขปัญหาทุกอย่างของตนเอง และยังสามารถบอกทางสว่างให้แก่ผู้อื่นได้ด้วย

    ชาวอโศกได้หลอกลวงโลกมานานว่าเป็นสังคมแห่งพระอริยเจ้าผู้ไม่มีบาป  แต่ในที่สุดความจริงก็ได้เปิดเผยธาตุแท้ออกมาให้ชาวโลกได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเจ้าสำนักใหญ่โพธิรักษ์ และรองเจ้าสำนักในสาขาต่างๆ  รวมทั้งพลตรีจำลอง  ศรีเมือง  1 ใน 5 แกนนำพันธมิตร  ได้ปลุกระดมชาวอโศกให้มีความโกรธแค้นรัฐบาลในขณะนั้น  นำพาชาวอโศกไปยึดทำเนียบรัฐบาล  ยึดสนามบินนานาชาติและสถานที่ราชการอื่นๆ  ยอมทำทุกอย่างให้เศรษฐกิจของชาติพังพินาศ  ประชาชนเดือดร้อน เพียงเพื่อต้องการขับไล่รัฐบาลของฝ่ายประชาธิปไตยมิให้เข้ามาบริหารประเทศ แล้วยังยุยงเสี้ยมสอนให้โกรธเกลียดคนเสื้อแดงที่เป็นเพื่อนร่วมชาตินับล้านคน ว่าไม่จงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ แต่ไปจงรักภักดีต่อคนขายชาติอย่างนายกทักษิณ  จนหลงไหลไปตามคำโฆษณาชวนเชื่อ  และพร้อมจะสนับสนุนแกนนำพันธมิตร พรรคประชาธิปัตย์  และแกนนำกลุ่มอโศกในนามพรรคฟ้าดินให้เป็นใหญ่ทางอาณาจักร ส่วนเจ้าลัทธิโพธิรักษ์เป็นใหญ่ทางศาสนจักร ดังที่เคยมีจดหมายจากสันติอโศกไปถึงพระสังฆาธิการทั่วประเทศให้เตรียมใจไว้ว่าท่านพ่อจะเป็นใหญ่ในหมู่สงฆ์และจะจัดการมหาเถรสมาคมให้อยู่หมัด  โทษฐานบังอาจขับไล่ท่านพ่อ 

      บัดนี้ชาวอโศกรู้ตัวหรือยังว่าได้ถูกเจ้าสำนักหลอกให้เดินออกนอกมรรคผลไปไกลแล้ว  และกำลังจะเดินสู่ทางบาป  ปิดโอกาสของการบรรลุมรรคผล  ดังพระพุทธพจน์ที่ว่า  ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่ ไม่ชื่อว่าสมณะเลย  ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่ไม่ชื่อว่าบรรพชิตเลย  การไม่พูดร้าย  การไม่ทำร้ายนั่นคือทางเดินของพระอริยเจ้า ชาวอโศกที่รักพระพุทธองค์สอนว่าอย่าปักใจเชื่ออะไรง่ายๆโดยไม่ใช้สติปัญญาไตร่ตรองให้รอบคอบ ลองกลับไปย้อนดูบทสวดสรรเสริญพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ  พระสังฆคุณ  ที่ว่า พระพุทธองค์ พระอริยสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าเสด็จไปที่ไหนย่อมสร้างประโยชน์สุขให้แก่มหาชน เหตุไฉนพ่อท่านโพธิรักษ์ไปที่ไหน  จึงสร้างความทุกข์ ความเดือดร้อนที่นั่น ด้วยการยึดนั่น ยึดนี่  นี่ยังไม่รวมการยึดที่ทำกินของชาวบ้านมาเป็นกรรมสิทธิ์  โดยการโน้มน้าวเชื่อว่าได้สร้างบุญบารมีมากจนได้บรรลุโสดาปัตติผลเพราะได้ถวายทานแก่พ่อท่านผู้เป็นศาสดาเอกของโลก