ซึ่ง มี ไขมันสะสมในร่างกายมากเกินไปจนส่งผลเสียต่อสุขภาพ ผู้คนถูกจัดว่าเป็นโรคอ้วนเมื่อดัชนีมวลกาย (BMI) ซึ่งก็คือน้ำหนักของบุคคลหารด้วยส่วนสูงยกกำลังสอง30  กก . / ตร.ม. ; ช่วง25–30  กก. / ตร.ม.ถูกกำหนดให้เป็นน้ำหนักเกิน  บาง ประเทศใน เอเชียตะวันออกใช้ค่าที่ต่ำกว่าในการคำนวณโรคอ้วน โรคอ้วนเป็นสาเหตุหลักของความพิการและมีความสัมพันธ์กับโรคและเงื่อนไขต่างๆ โดยเฉพาะโรคหัวใจและหลอดเลือดเบาหวาน ชนิด ที่2 ภาวะหยุดหายใจขณะหลับอุดกั้นมะเร็งบางชนิดและ โรค ข้อเข่าเสื่อม โรคอ้วนมีสาเหตุเฉพาะบุคคล เศรษฐกิจสังคม และสิ่งแวดล้อม สาเหตุบางอย่างที่ทราบ ได้แก่ อาหาร การออกกำลังกายระบบอัตโนมัติการ ขยายตัวของ เมืองความอ่อนแอทางพันธุกรรมยาความ ผิดปกติ ทางจิต นโยบาย ทางเศรษฐกิจความผิดปกติของต่อมไร้ท่อและการสัมผัสกับสารเคมีที่รบกวนต่อมไร้ท่อในขณะที่คนอ้วนส่วนใหญ่พยายามลดน้ำหนักในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งและมักจะประสบความสำเร็จ การรักษาน้ำหนักให้คงที่ในระยะยาวนั้นหาได้ยากไม่มีการแทรกแซงตามหลักฐานที่มีประสิทธิภาพและชัดเจนสำหรับการป้องกัน โรคอ้วน การป้องกันโรคอ้วนต้องใช้วิธีการที่ซับซ้อน รวมถึงการแทรกแซงในระดับสังคม ชุมชน ครอบครัว และปัจเจกบุคคลการเปลี่ยนแปลงอาหารและการออกกำลังกายเป็นการรักษาหลักที่แนะนำโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพคุณภาพของอาหารสามารถปรับปรุงได้โดยการลดการบริโภคอาหารที่มีพลังงานสูง เช่น อาหารที่มีไขมันหรือน้ำตาลสูง และเพิ่มปริมาณใยอาหารหากมีทางเลือกในการบริโภคอาหารเหล่านี้ ราคาไม่แพง และเข้าถึงได้สามารถใช้ ยาร่วมกับอาหารที่เหมาะสมเพื่อลดความอยากอาหารหรือลดการดูดซึมไขมัน หากการควบคุมอาหาร การออกกำลังกาย และการใช้ยาไม่ได้ผล อาจทำการ บอลลูนหรือการผ่าตัดเพื่อลดขนาดกระเพาะอาหารหรือความยาวของลำไส้ ทำให้รู้สึกอิ่มเร็ว หรือความสามารถในการดูดซึมสารอาหารจากอาหารลดลง