การปฏิบัติ ต่อนิสัยเป็นรูปแบบหนึ่งของพฤติกรรมนั้นไม่สอดคล้องกับการพรรณนาถึงนิสัยภายในรูปแบบพฤติกรรมสุขภาพ โดยเป็นตัวกำหนดการกระทำ (เช่น Triandis, 1977 ) ในบท Maddux ( 1997) ตั้งข้อสังเกตว่า "การพูดว่าพฤติกรรมที่ตอบสนองอัตโนมัติต่อตัวชี้นำ นิสัยการวิเคราะห์ สถานการณ์นั้นเกิดจากนิสัย คือการบอกว่านิสัยเกิดจากนิสัย … นิสัยไม่สามารถเป็นทั้งพฤติกรรมและสาเหตุของพฤติกรรมได้" (หน้า 335 –336). การมองว่านิสัยเป็นแนวโน้มไปสู่พฤติกรรมก็เป็นปัญหาเช่นเดียวกัน แนวโน้มดังกล่าวต้องอนุมานและสรุปพฤติกรรมที่เกิดขึ้น ดังนั้นจึงขาดคุณค่าเชิงอธิบาย การระบุว่าบุคคลมีแนวโน้มที่จะแสดงพฤติกรรมเพราะพวกเขามีแนวโน้มที่จะแสดงพฤติกรรมนั้นเป็นเรื่องจริง การแสดงนิสัยเป็นรูปแบบหนึ่งของการทำงานอัตโนมัติจะหลีกเลี่ยงปัญหาดังกล่าวโดยระบุว่านิสัยเป็นกลไกการรับรู้ที่ไม่ขึ้นกับพฤติกรรม