ตาม พจนานุกรม ของ Merriam-Websterปืนอาจหมายถึง "ชิ้นส่วนของอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ปกติจะมีความเร็วปากกระบอกปืนสูงและวิถีกระสุนค่อนข้างเรียบ" "ปืนพกพา" หรือ "อุปกรณ์ที่ขว้างกระสุนปืน" Kenneth Chase นักประวัติศาสตร์ดินปืนและอาวุธปืนให้คำจำกัดความของ "ปืน" และ "ปืน" ในFirearms: A Global History to 1700ว่า "อาวุธดินปืนที่ใช้แรงระเบิดของดินปืนเพื่อขับเคลื่อนกระสุนปืนจากท่อ: ปืนใหญ่ ปืนคาบศิลา และปืนพกคือ ตัวอย่างทั่วไป ตามคำกล่าวของTonio Andradeนักประวัติศาสตร์ของเทคโนโลยีดินปืน "ปืนที่แท้จริง" ถูกกำหนดให้เป็น ปืน ที่ยิงกระสุนที่พอดีกับลำกล้องแทนที่จะยิงกระสุนที่ไม่เข้าที่ เช่น กระสุนยิงกระสุนปืน  ด้วยเหตุนี้ หอกไฟซึ่งปรากฏระหว่างคริสต์ศตวรรษ ที่ 10 และ 12 เช่นเดียวกับอาวุธดินปืนกระบอกโลหะในยุคแรก ๆ จึงถูกเรียกว่า "ปืนโปรโต" "ผู้ระเบิด" ซึ่งเขาอธิบายว่าเป็นลูกผสมระหว่างหอกไฟกับปืน โดยเป็น "ปืนโปรโต" ด้วยเหตุผลเดียวกัน เขานิยามปืนที่พัฒนาเต็มที่ว่า "ปืนจริง" โดยมีคุณสมบัติพื้นฐานสามประการ: ลำกล้องโลหะ ดินปืนที่มีปริมาณไนเตรตสูง และกระสุนปืนที่ปิดลำกล้อง "ปืนที่แท้จริง" ดูเหมือนจะเกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1200 ของจีน ประมาณ 300 ปีหลังจากการปรากฏตัวของหอกไฟ แม้ว่าคำว่า "ปืน" จะลงวันที่ภายหลังการประดิษฐ์อาวุธปืน แต่นักประวัติศาสตร์ได้นำไปใช้กับอาวุธปืนในยุคแรกๆ เช่น ปืนใหญ่มือเฮยหลงเจียงในปี ค.ศ. 1288 หรือปืนใหญ่รูปแจกันของยุโรปในปี ค.ศ. 1326