ปืนยาวคือปืนใดๆ ที่มีลำกล้องยาวเป็นพิเศษ โดยทั่วไปจะมีความยาว 10 ถึง 30 นิ้ว (250 ถึง 760 มม.) (มีข้อจำกัดเกี่ยวกับความยาวลำกล้องขั้นต่ำในหลายเขตอำนาจศาล ความยาวลำกล้องสูงสุดมักจะเป็นเรื่องของการใช้งานจริง) ปืนยาวได้รับการออกแบบให้ถือและยิงด้วยมือทั้งสองข้าง ซึ่งแตกต่างจากปืนพก โดยยึดไว้กับสะโพกหรือไหล่เพื่อความมั่นคงที่ดีขึ้น ตัวรับสัญญาณและกลุ่มทริกเกอร์ติดตั้งอยู่ในสต็อกที่ทำจากไม้ พลาสติก โลหะ หรือวัสดุผสม ซึ่งมีส่วน ที่ประกอบเป็นปลายกริป กริปด้านหลัง และตัวเลือก (แต่โดยทั่วไปแล้ว) ตัวยึดไหล่ที่เรียกว่าก้น แขนยาวในยุคแรก ๆ จากยุคเรอเนซองส์จนถึงกลางศตวรรษที่ 19 โดยทั่วไปแล้วจะเป็นอาวุธปืนแบบสมูทบอร์ที่ยิงกระสุนหนึ่งนัดหรือมากกว่านั้น เรียกว่าปืนคาบศิลาหรืออาร์คิวบัสขึ้นอยู่กับลำกล้องและกลไกการยิง ปืนเล็กยาวสมัยใหม่ส่วน ใหญ่เป็นปืนไรเฟิลหรือปืนลูกซอง ทั้งคู่เป็นผู้สืบทอดของปืนคาบศิลาโดยแยกจากอาวุธหลักในลักษณะที่แตกต่างกัน ปืน ไรเฟิลได้รับการตั้งชื่อตามร่องก้นหอย ( ปืนไรเฟิล ) ที่กลึงเข้าไปในพื้นผิวด้านใน (เจาะ) ของลำกล้อง ซึ่งให้การหมุนที่เสถียรแบบไจโรสโคปไปยังกระสุนที่ยิง ปืนลูกซองเป็น อาวุธปืน สมูทบอร์ ส่วนใหญ่ ที่ออกแบบมาเพื่อยิงจำนวนนัดในการปล่อยแต่ละครั้ง ขนาดเม็ดโดยทั่วไปอยู่ระหว่าง 2 มม. #9 ยิงนกและ 8.4 มม. #00 (ดับเบิ้ลอ๊อต) บัคช็อต ปืนลูกซองยังสามารถยิงกระสุนเดี่ยวแข็งที่เรียกว่าทากหรือแบบพิเศษ (มักจะ " อันตรายน้อยกว่า") กระสุน เช่นบีนแบ็กแก๊สน้ำตาหรือกระสุนปืน ไรเฟิลสร้างจุดปะทะเพียง จุดเดียวในการยิงแต่ละครั้งแต่มีระยะยิงไกลและมีความแม่นยำสูง ในขณะที่ปืนลูกซองสร้างจุดกระทบเป็นกลุ่มโดยมีระยะและความแม่นยำน้อยกว่ามาก อย่างไรก็ตาม พื้นที่ปะทะที่ใหญ่ขึ้นของปืนลูกซองสามารถชดเชยความแม่นยำที่ลดลงได้ เนื่องจากกระสุนกระจายระหว่างการบิน ดังนั้น ในการล่า ปืนลูกซองจึงมักใช้สำหรับนกที่บินเร็ว