รูปภาพประกอบที่แสดง Cillian Murphy ใน Oppenheimer และ Margot Robbie ใน Barbie

Blonde v Bombshell: เตรียมพร้อมสำหรับการถล่มบาร์บี้-ออพเพนไฮเมอร์

อ่านเพิ่มเติม

 

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา พยาธิวิทยานี้ถึงขั้นเป็นไข้ก่อนที่จะถึงการประลองบ็อกซ์ออฟฟิศแห่งยุคที่มีกำหนดในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ที่มุมสีแดง มีน้ำหนักเท่ากับ 7.5 ออนซ์ มันคือลูกบอลทำลายล้างสูงฟุต ซึ่งเป็นผลงานศิลปะฟรุกโตสสูงของ Greta Gerwig แห่งศิลปะป๊อปบาร์บี้ และในมุมสีน้ำเงิน เขาได้กลายเป็นความตาย ผู้ทำลายล้างโลกและอาจทำลายสถิติต่อโรงภาพยนตร์ เป็นพ่อมือวางระเบิด ตัวเขาเอง เป็นผลงานชิ้นเอกของคริสโตเฟอร์ โนแลน สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง Oppenheimer เขาจะปล่อยพลังยิงเพื่อลดของเล่นอันโด่งดังให้กลายเป็นปล่องภูเขาไฟเถ้าถ่านได้หรือไม่? หรือพลาสติกก้อนเล็ก ๆ ที่หวงแหนนี้จะมีคุณสมบัติในการต้านทานคลื่นของรังสีปรมาณูหรือไม่? ผู้ดูแลรั้วจำนวนมากได้ระงับความจงรักภักดีของพวกเขาด้วยการจองคุณลักษณะสองเท่า แต่โรงภาพยนตร์Götterdämmerungที่กำลังจะมาถึงยังคงพูดถึงบางสิ่งบางอย่างพื้นฐานเกี่ยวกับวิธีการและเหตุผลที่เราสร้างภาพยนตร์กันเอง

 

มันเกิดขึ้นทุกปีในช่วงเวลาออสการ์ เมื่อผู้เข้าชิงสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อให้เหลือผู้เข้าชิงสองคน: อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผู้สมัครคนหนึ่งเข้ามายืนหยัดเพื่อรสนิยมที่หายากและเป็นผู้ใหญ่ซึ่งมุ่งสู่ความเป็นเลิศที่มีคิ้วสูง อีกคนเป็นที่ชื่นชอบของประชานิยม ผู้คนต่างต้องการความสนุกสนานเบาสมอง การดวลกันแต่ละครั้งกลายเป็นการลงประชามติในการปะทะกันชั่วนิรันดร์ระหว่างศิลปะและความบันเทิง การแบ่งขั้วนี้ค่อนข้างผิดอย่างเห็นได้ชัด จากการให้สัมภาษณ์อย่างรอบคอบของ Gerwig มีเนื้อหาเกี่ยวกับอุดมการณ์มากมายบนกระดูกของบาร์บี้ และฉันขอท้าให้บุคคลที่มีเหตุผลใด ๆ ยืนหน้าตรงต่อผู้ควบคุมดูแลทั่วไปของ Matt Damon ที่พูดตะกุกตะกักว่า "นี่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ของ โลก!" ในเทรลเลอร์ของ Oppenheimer ถึงกระนั้น แคมเปญโฆษณาก็เน้นย้ำถึงช่องว่างและแนะนำอุตสาหกรรมที่ให้บริการสองตลาดที่แตกต่างกันและแยกจากกัน ไททันอยู่ร่วมกันโดยการอ้างสิทธิ์ในโดเมนที่แยกจากกัน (นอกเสียจากว่า Warner Bros สตูดิโอเก่าของ Nolan จะมีบางอย่างที่กลบเสียงพึมพำของสตูดิโอเก่าของโนแลนที่กำหนดให้บาร์บี้มีกำหนดการสำหรับวันสำคัญของเขาด้วยความดื้อรั้น)

 

เคิร์ต รัสเซลล์ใน The Thing

เคิร์ต รัสเซลล์ใน The Thing ภาพถ่าย: Universal Pictures / Allstar

 

ในอดีต เมื่อคู่แข่งระดับบล็อคบัสเตอร์ต้องยกกำลังสองในช่วงสุดสัปดาห์ร่วมกัน แทนที่จะเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพื่อหลีกทางให้กับอีกฝ่าย พวกเขาได้ครอบครองช่องทางแห่งรสชาติที่ตัดกันน้อยที่สุดพอที่จะเว้นที่ว่างสำหรับทั้งคู่ ดังนั้นการแข่งขันดังกล่าวจึงถูกคาดการณ์โดยสาธารณชนต่อผู้เล่นสองคนในเกมที่ต่างกัน พิจารณาการจับคู่ในวันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2542 ซึ่งเป็นการแข่งขัน The Matrix (สำหรับเพื่อน) กับ 10 Things I Hate About You (สำหรับสุภาพสตรี) ในวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2531 ทั้ง Die Hard และ A Fish เรียกว่า Wanda ออกเดินทางสู่รายได้รวม 100 ล้านเหรียญ แอ็คชั่นและคอมเมดี้ครอบครองดินแดนของตนเอง เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2538 มหากาพย์อาชญากรรมในเนวาดาของมาร์ติน สกอร์เซซี และภาพยนตร์เรื่องแรกของพิกซาร์ ทอย สตอรี่ เสนอทางเลือกให้ผู้ชมระหว่างความเป็นผู้ใหญ่กับเรื่องเล็กๆ ทั้งสองสร้างผลตอบแทนที่ดี แต่ Woody และ Buzz อ้างสิทธิ์ในแหวนทองเหลืองด้วยส่วนต่างหลายร้อยล้าน ซึ่งเป็นตัวทำนายที่เชื่อถือได้สำหรับผลลัพธ์ของดอลลาร์และเซนต์ในหลาย ๆ กรณีในอนาคต ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา Jumanji ก็นำเสนอเรื่อง Heat ซึ่งเป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับความรุนแรงอีกเรื่องหนึ่งจากผู้กำกับที่มีชื่อเสียงและนักแสดงเฮฟวีเวตที่มีชื่อเสียงระดับแนวหน้าของฮอลลีวูดบางคน ในกรณีค่าโดยสารที่เหมาะสำหรับครอบครัวเทียบกับเรต R ค่าโดยสารประเภทแรกมักจะอยู่ในอันดับต้น ๆ เสมอ ประเภทการเดิมพันในหมู่พวกเราสามารถวางใจได้ว่าความเหนือกว่าของบาร์บี้เป็นเพียงบทสรุปที่คาดไม่ถึง

 

การจับคู่ที่เหมาะสมที่สุดระหว่างนักสู้ที่เทียบเคียงกันได้คือ Blade Runner v The Thing (25 มิถุนายน พ.ศ. 2525) หรือ Ghostbusters vs Gremlins (8 มิถุนายน พ.ศ. 2527) ซึ่งทั้งประเภทและอายุไม่เป็นปัจจัยที่ซับซ้อน ชื่อเรื่องเหล่านี้พบว่าความฉลาดทางความสำเร็จเป็นเครื่องเตือนใจว่าธุรกิจการแสดงต้องใช้เงินจำนวนมาก และผู้ชมภาพยนตร์สามารถพบว่าตัวเองชอบมากกว่าหนึ่งสิ่งในเวลาเดียวกัน การปะทะกันครั้งสำคัญที่เรียกว่า “บาร์เบนไฮเมอร์” โดยผู้คนไม่รู้ว่าการพูดออกมาดัง ๆ ว่า “ออพเพนเฮมี” นั้นน่าพึงพอใจเพียงใด ทำให้เกิดการคิดแบบตัวต่อตัวจากภาคส่วนต่าง ๆ ของศิลปะ ในปี 2550 การเผชิญหน้าระหว่างเคอร์ติสและผู้สำเร็จการศึกษา อัลบั้มที่สามตามลำดับโดย 50 Cent และ Kanye West Fiddy เพิ่มเดิมพันด้วยการสาบานว่าเขาจะออกจากเกมแร็พหากขายไม่ได้ และเป็นผู้นำฮิปฮอปในการแสดง Thrilla ของพวกเขาในกรุงมะนิลา

 

ในท้ายที่สุด ทุกคนก็ชนะ ทั้งคู่ขยับขึ้นไปที่ 600,000 แผ่นในสัปดาห์เปิดตัว ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มีการเปิดตัวมิวสิคัล 2 ครั้งในรอบกว่าทศวรรษครึ่ง และยอดขาย 50 เซ็นต์ที่ชนะก็ออกอัลบั้มเพิ่มอีก 2 อัลบั้มอยู่ดี ความเกลียดชังเป็นเพียงแค่เกมเท่านั้น ส่วนหนึ่งออกแบบมาเพื่อเพิ่มความตื่นเต้นในฐานผู้บริโภค ส่วนหนึ่งเป็นงานอดิเรกระดับรากหญ้าจากการที่ผู้คนใช้เวลาหลายชั่วโมงในแต่ละวัน ในสายตาที่สงบสุขท่ามกลางพายุแห่งการโต้เถียง PR ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องสนุก