ข้อที่ 4 ประชาธิปไตยทางตรง
การรวมพลคนเสื้อแดงของ นปช.(แนวร่วมประชาธิปไตขับไล่เผด็จการแห่งชาติ)ในวันที่ 1 พ.ย. 2551 นำโดยวีระ มุสิกพงศ์, กอบแก้ว พิกุลทอง จาตุรนต์ ฉายแสง และจตุพร พรหมพันธ์ ครั้งนี้เป็นรายการ ความจริงวันนี้ สัญจรครั้งที่ 2 หลังจากได้จัดขึ้นครั้งแรกเมื่อ 11 ต.ค. 2551 ณ ธันเดอร์โดม เมืองทองธานีได้รับการตอบรับจากประชามหาชนเกินความคาดหมาย ครั้งที่ 2 นี้จัดขึ้นที่สนามใหญ่ สนามกีฬาราชมังคลาสถาน หัวหมาก คาดว่าจะมีประชาชนมาร่วมถึงกว่าแสนคน การที่มีกระแสข่าวประชาชนจะมาร่วมเป็นจำนวนมากนี้ ได้ทำให้เกิดความตื่นเต้นไปในวงการต่าง ๆ ทั้งมิตรและศัตรู ทั้งมีเสียงส่วนหนึ่งคัดค้านอีกด้วย เช่นกลุ่ม ส.ว.40 นำโดยนางสาวรสนา โตสิตระกูล เป็นต้น แท้ที่จริง นี่คือปรากฏการณ์ของประชาธิปไตยทางตรง กล่าวคือมีประชาชนเจ้าของประเทศ เจ้าของอำนาจ ออกมาร่วมประชุมเพื่อพิจารณาปัญหาการเมืองกันโดยตรง ภายหลังระบอบตัวแทนเกิดอ่อนแอขึ้นมา ซึ่งปรากฎการณ์นี้เป็นสิ่งที่ดีของระบอบประชาธิปไตยไทยอย่างแน่นอน ในเมื่อมีการประสานระหว่างประชาธิปไตยทางตรงกับประชาธิปไตยตัวแทน เพียงแต่ว่าฝ่ายต่าง ๆ ในสังคมไทย กลับไม่มองความจริงนี้ ฉะนั้นในการประชุมประชาชนแห่งระบอบประชาธิปไตยไทยทางตรงเช่นนี้ ย่อมเป็นหน้าที่ของรัฐบาลและเจ้าหน้าที่ของรัฐโดยตรงที่จะต้องดูแลเอาใจใส่ ดุจดังว่าประชาชนเป็นเจ้านายของตนนั่นทีเดียว และทุกฝ่ายควรที่จะมีทัศนะที่ถูกต้องเสียก่อนเช่นนี้ และส่งเสริมให้เกิดวิถีทางประชาธิปไตยทางตรงนี้ให้ก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ เหมือนดั่งเป็นคู่ขนานทางวิวัฒนาการด้านหนึ่งควบคู่ไปกับประชาธิปไตยแบบตัวแทน เพราะสัจธรรมมีว่า อำนาจสูงสุดในแผ่นดินเป็นของประชาชนในระบอบประชาธิปไตย นั่นเอง และโดยสัจธรรมนี้ ย่อมไม่ควรมีผู้ใดอาจจะห้ามมิให้มีการชุมนุมของประชาชนขนาดใหญ่ที่ประชาชนทุกสานุทิศหรือทุกภาคส่วนของประเทศของแผ่นดินเดินทางมาประชุมได้ และพวกเขามีหน้าที่ที่จะประชุมกันโดยสงบ ( 31 ต.ค. 2551 )