คอลัมน์นานาทัศนะ กรณีธรรมกาย 3
กรณีวัดพระธรรมกาย..กลายเป็นความเสียหายแน่นอน
โดย วิบูลรัตน์ กัลยาณวัตร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม้ว่ามหาเถรสมาคมจะได้ตัดสิน(ที่จริงคือแนะนำ) กรณีอื้อฉาววัดพระธรรมกาย ตามข้อเสนอแนะของพระพรหมโมลี เจ้าคณะภาค 10 ไปแล้ว แต่กระแสแห่งความไม่เห็นด้วยยังมีอยู่ในหมู่พุทธศาสนิกชนมากมาย ดังที่จะเห็นได้จากการแสดงออกและการวิพากษ์วิจารณ์ทางสื่อมวลชนต่าง ๆ จนทุกวันนี้ และเชื่อว่า ต้องมีต่อไปอีกนาน จนกว่าวัดพระธรรมกายจะยุติพฤติกรรมต่าง ๆ ดังที่เคยทำมาแล้ว แต่คงเป็นการยากอย่างยิ่ง ที่จะทำให้วัดพระธรรมกายยุติบทบาทที่เคยทำมา เพราะรายได้หรือลาภสักการะยังได้เป็นกอบเป็นกำอยู่

ถ้าเราวิเคราะห์ข่าว ก่อนที่มหาเถรสมาคมจะได้มีมติออกมา อาจจะสันนิษฐานได้เหมือนกัน มติตัดสินกรณีวัดพระธรรมกายนี้ กรรมการมหาเถรสมาคมบางรูปอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย เช่น มีพระเถระของฝ่ายธรรมยุตบางรูปพูดว่าไม่อยากแสดงความคิดเห็น เพราะเป็นเรื่องฝ่ายมหานิกายอะไรทำนองนี้ แสดงว่าในการประชุมมหาเถรสมาคมเกี่ยวกับเรื่องนี้ กรรมการบางรูปหรืออาจจะหลายรูปสงวนท่าทีและอึดอัดใจ โดยเฉพาะกรรมการฝ่ายธรรมยุต

เราต้องเข้าใจด้วยว่า มหาเถรสมาคมอันเป็นองค์กรสูงสุดในการปกครองคณะสงฆ์นั้น มีองค์สมเด็จพระสังฆราชทรงเป็นประธาน และประกอบด้วยกรรมการทั้งมหานิกายและธรรมยุต ไม่ได้แยกนิกายกันแต่อย่างใด การที่พระเถระฝ่ายธรรมยุตบางรูปพูดดังกล่าวข้างต้นจึงไม่ถูกต้อง

อำนาจหน้าที่ของมหาเถรสมาคมอย่างหนึ่ง คือ รักษาหลักพระธรรมวินัย หมายความว่า อะไรก็ตามที่ผิดเพี้ยนหรือบิดเบือนหลักพระธรรมวินัย มหาเถรสมาคมจะต้องจัดการให้เรียบร้อย โดยไม่ต้องคำนึงถึงว่าจะเป็นฝ่ายมหานิกายหรือธรรมยุต เพราะไม่มีมหาเถรสมาคมมหานิกายและมหาเถรสมาคมธรรมยุต มีมหาเถรสมาคมเดียวเท่านั้น

เรื่องที่น่าจะต้องนำมาพูดกันต่อไป คือ พระอักษร ที่เป็นบันทึกของสมเด็จพระสังฆราชมีใจความสำคัญว่า การไม่เชื่อถือพระไตรปิฎก การอบรมสั่งสอนผิดเพี้ยนพระธรรมวินัย เป็นบาปหนัก(อนันตริยกรรม)ทั้งในปัจจุบันและอนาคต และทรัพย์สมบัติ(ที่ดิน)ควรมอบให้เป็นของวัด(ที่ใส่ชื่อเป็นของส่วนตัว) เสีย

พระอักษรบันทึกนี้ข่าวบอกว่า ได้มีการถ่ายเอกสารถวายกรรมการมหาเถรสมาคมด้วย อธิบดีกรมการศาสนาก็ได้รับเหมือนกัน แต่ในการแถลงข่าว อธิบดีกรมการศาสนาไม่พูดถึงพระอักษรนี้เลย เพิ่งออกมายอมรับในภายหลังว่า ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรจะต้องเปิดเผย ซึ่งเป็นการออกตัวแบบน้ำขุ่น ๆ

เมื่อองค์ประมุขสูงสุดของสงฆ์ มีพระอักษรบันทึกขนาดนี้แล้ว การตัดสินวัดพระธรรมกายที่ออกมานั้น เชื่อขนมกินได้เลยว่า จะต้องมีการยืดเยื้อต่อไปอีกนาน ฯ